De herfst is eindelijk begonnen in Guangzhou. Geen natte hitte meer, maar in de plaats wind en koude die in je kleren kruipt. Het enige wat ontbreekt zijn de vallende bladeren, maar volgens mij komen die er weldra aan. Al bij al ben ik heel erg tevreden met het weer en als de kakkerlakken nu ook nog eens zouden verdwijnen dan zou ik het zelfs 'aangenaam' durven noemen hier.

Even een vlugge update van alles wat er zich de voorbije week heeft afgespeeld; ik heb een aantal buitenlanders ontmoet op een AISEC meeting, ik ben uitgenodigd door een student om samen te dineren en ik ben druk bezig met het voorbereiden van een Halloween party. Bovendien vertrek ik morgen op vijfdaagse: driewerf hoera!

Allereerst: de AISEC meeting. AISEC is een organisatie die stagiairs een stageplaats geeft ergens in de wereld. De stagiairs betalen ongeveer 150 euro en de bedrijven tellen ook een redelijk sommetje neer. In ruil voor deze gulle financiele giften krijgen de stagiairs een vangnet in het geval dat de job hen toch niet zint en krijgen de bedrijven zekerheid dat de werknemers bekwaam zijn en niet zomaar het land zullen verlaten. Mijn twee roommates zijn aangekomen via AISEC en ook Rikki en Olga behoorden tot die organisatie. Wat mij vooral opvalt is de oververtegenwoordiging van Oost-Europeanen en Russen, maar misschien zijn dit de enige mensen die bereid zijn af te reizen naar het hol van Pluto genaamd China.

Mijn twee huisgenoten wilden dus maar al te graag gaan naar de AISEC activiteit. Hun reden 'because we want to meet other foreigners'. Blijkbaar is 1 Belg niet goed genoeg en daarom gingen we naar een saaie opgefokte bedoening hartje Guangzhou. Eerst kregen we een rondleiding door de Sun Yat Sen universiteitscampus en daarna deden we een boottochtje op de immer stinkende Parelrivier (genoemd naar de bodem die zou glimmen als een parel door de vele oesters, maar om eerlijk te zijn kon ik niets zien, want het water had een diepbruine kleur). Ik ontmoette drie Letten, drie (nieuwe) Russen, een meisje uit Oekraine, Twee Ieren, een Amerikaan, een paar Chinezen en een Engelsman. Mijn eerste indruk was allerminst positief en de voortdurende kreetjes van 'ooooooooooooh' en 'aaaaaaaaaaaaah, look over there!' werkten serieus op mijn zenuwen. Gelukkig had ik een onderhoudend gesprek met de Amerikaan die me meer vertelde over de grootstad New York waar hij een jaar vertoefd had. Hijzelf was een architect met interesse in politiek, maar belangrijker: hij had een even grote hekel aan China als ik. Begrijp me niet verkeerd; af en toe hou ik van China en ontdek ik dingen die me doen glimlachen, maar het is moeilijk dag in dag uit positief te blijven. De rest van de activiteit verliep zonder problemen en ik had ten minste een ding bijgeleerd; ik ben niet geinteresseerd in wat het gros van de mensen te zeggen heeft; het laat me koud dat ze het weer niet aangenaam vinden of dat ze problemen hadden met de metro deze ochtend. Volgende keer blijf ik thuis en haal ik mijn slaap in.

De volgende topic: mijn dinnerdate met Tony en zijn ouders. Zondagavond na een lange dag lesgeven werd ik uitgenodigd door Tony, 1 van mijn liefste studenten. De jongen is van Chineze afkomst (duh!) en is onlangs 15 geworden. Zijn Engels is niet bijster goed, maar hij begrijpt wel alles wat ik hem probeer duidelijk te maken. Zijn ouders pikten ons op na de les en reden ons naar een chique uitziend restaurant. Ze wilden eerst een privekamer boeken, maar die waren allemaal volzet dus gingen we naar de grote eetzaal waar ik blijkbaar de enige buitenlander was. Ik voelde me als een klein aapje, want iedereen wilde die ene buitenlander zien die naar een traditioneel Chinees restaurant was afgereisd. Gelukkig was er het eten om mij af te leiden en Tony deed zijn best om tolk te zijn voor zijn ouders en mij. Het was ietwat ongemakkelijk om gespreksonderwerpen te vinden, maar de mensen waren zo relax dat ik na een tijdje ook wat meer ontspannen was. Even een vooroordeel de wereld uithelpen: Chineze mensen hebben -geen- traditionele handelingen wanneer ze theedrinken; Tony vertelde me dat enkel Japanners ingewikkelde ceremonies hebben. Ze wassen zelfs hun bord en stokjes met de thee vooraleer ze toetasten en de thee drinken ze al slurpend. Ik genoot van mijn maaltijd en leerde eten met stokjes en ten slotte met mijn handen. Na de maaltijd, diepte Tony's vader (een gerespecteerde dokter) drie plastic potten uit zijn zak en begon hij doodleuk alles wat over was in te laden. In Amerika zouden ze dat een 'doggy bag' noemen, maar in China hebben ze geen scrupules en noemen ze het 'ta bao' (make a package); er komt zelfs geen hond ter sprake. Tony's vader was zo vriendelijk om me thuis te brengen met de auto (die geen werkende autogordels had op de achterbank, maar in China is dat niet verplicht). Ik begon China misschien al een beetje meer te apprecieren.

Nu hang ik op, maar ik geef jullie nog mee dat mijn vijfdaagse fantastisch zal zijn. Ik reis van Guangzhou naar Kunming, naar Zhongdian (Shangri-la), naar Dali, naar Lijiang en terug naar Kunming. In totaal zal ik 4 uur spenderen op het vliegtuig en 30 uur op een bus. Mijn ogen zullen genoeg te zien krijgen, maar volgens mij heb ik na de trip een chiropractor nodig voor mijn rug. Wens me in ieder geval veel succes!

06-10-2011 om 09:33 geschreven door Ujelly