Ik ben bijna in de helft en heb net een visa-verlenging aangevraagd, maar als ik niet beloofd had tot Kerst hier te blijven dan was ik al lang terug in Belgie. Het is moeilijk hier openminded te blijven wanneer kleine dingen me irriteren, dag na dag. De mensen hier worden zelfs door hun landgenoten (in het Noorden) 'wilden' genoemd en ik begrijp volledig waarom; tact bezitten de mensen hier niet, de vrouwen scheren noch oksels, noch benen, mensen laten hier scheten zonder zich te generen (zelfs aan tafel) en hun tafelmanieren zijn ver te zoeken. Toch heeft die ongeneerdheid zijn charme, want zoals Bart zegt: 'They've got a rough exterior, but inside they are pure of heart'. Het is gewoon moeilijk om door die ruwe pit heen te kijken. Misschien dat dat nog komt en dat ik de mensen leer apprecieren zoals ze zijn.

Ondertussen heb ik ook al twee mysteries opgelost. Het eerste mysterie ging over een paar schoenen dat ik overal zag opduiken. Zwarte stoffen schoenen die ik voor de buitendeur zag staan bij de buren, de volgende dag bij de overburen en de dag erna een verdieping lager. Ik dacht dat ze elkaars schoenen stalen voor de grap of dat het een of ander vreemd gebruik was om het huis te eren. Niets is minder waar: de schoenen behoren toe aan de kuisvrouw; het is ironisch dat de andere huisgenoten allemaal hun schoenen binnen laten, maar oh wee als de kuisvrouw langskomt...dan moet ze haar schoenen buiten zetten. Het tweede mysterie is misschien nog stommer;  ik heb gemerkt dat de Chinezen hier bij afhaalmaaltijden hun chinese stokjes na de maaltijd door de verpakking steken en er een paar gaten in prikken. Mij hadden ze echter verteld dat je nooit je chinese stokjes rechtop mocht zetten omdat dat hen doet denken aan de wierrookstokjes die ze hier voor de doden branden. Blijkbaar wordt er hier in Guangzhou een uitzondering gemaakt en het prikken van de verpakking is hier een hygienische noodzaak. Als je het niet doet, wordt de verpakking gewoon uit de vuilnisbak gevist en gebruikt bij je volgende afhaalmaaltijd.

Het begint me te dagen dat mensen hier echt alles zouden doen om een centje extra te verdienen. Ze zoeken bijvoorbeeld ook in de vuilnisbak naar lege flessen, want ze krijgen een paar cent als ze die terugbrengen. Eergisteren zag ik zelfs een man in pak met zijn handen in de vuilnisbak, maar misschien had die kerel gewoon zijn rolex verloren. Een andere manier om hier een extraatje te verdienen is het vangen van kakkerlakken en ze dan verkopen aan een duur restaurant (1 yuan/kakkerlak). Gelukkig is het kakkerlakkenseizoen hier bijna afgelopen, want aan de laatste kakkerlak die ik heb doodgemept met mijn schoen heb ik een ontsteking aan mijn vinger overgehouden.

Gisteren ben ik ook voor het eerst in tranen uitgebarsten omdat ik de stress niet meer aankon en ik ben blij dat ik een andere Belg hier heb die hier al een tijdje langer is (6 jaar) en die begrijpt wat een cultuurshock het is. Ik heb ook gemerkt dat het bedrijf hier allerminst racistisch is zoals ik dacht, want buiten hangen er twee posters van zwarten om het bedrijf te promoten. Mensen hier zijn gewoon niet politiek correct; ze zeggen wat ze denken en bij hen is de eerste reflex ' je hebt een donkere huid dus je bent niet geschoold', maar ze zijn niet bang om hun mening te veranderen wanneer iemand met een donkere huid zijn/haar mond opent. Ik denk zelfs dat het bedrijf iemand met een donkere huid zal aannemen dus ik voel me al een beetje beter.

Binnenkort is het ook precies 1 jaar geleden dat mijn vader zelfmoord gepleegd heeft. Voor mij is het een bewogen jaar geweest vol ups and downs, maar vooral downs. Ik hoop dat ik de 27ste devil's paper kan verbranden niet alleen om mijn vader te herdenken, maar ook om te beginnen met een schone lei. Mijn vaders zelfmoord zal altijd littekens achterlaten, maar ik ben trots dat ik over hem kan praten en zelfs schrijven. Hij had vast nooit gedacht dat ik de lerarenopleiding zou verlaten en in plaats daarvan in China zou werken, maar hey, ik ben hier nu en ik kan er maar het beste van maken. Nog drie maanden en ik zit thuis met een groot stuk chocolade om Kerst te vieren. Yiha.

P.S: Heeft iemand mijn postkaartjes al ontvangen?

25-09-2011 om 04:07 geschreven door Ujelly