Bart, mijn baas, heeft haar 2 augustus tijdens de middagpauze verteld dat ze niet meer mag terugkomen omwille van haar Russisch accent en 'because the kids don't like you'. Vervolgens kwam hij naar beneden en zei hij doodgewoon 'Esa, I think you should know Olga's been fired...'. Op dat moment was ik gezellig een bord rijst aan het eten, met twee stokjes zoals de lokale bevolking dat zo keurig doet. Mijn hand bleef midden in de lucht zweven en alle rijst die ik met veel moeite verzameld had op mijn eetgerei donderde naar beneden. Ik bleef een minuut zo zitten en ben toen naar boven gewandeld om Olga te troosten. Toen ik bovenkwam was Olga niet aan het huilen, want Russen huilen niet. Ze had wel een zakdoek bij de hand indien deze onwaarschijnlijkheid toch zou voorvallen, maar er kwamen geen tranen. Ik ben naast haar gaan zitten en begon toen zelf haast te blèren. 

Mijn beste maatje gaat terug naar huis en ik weet niet wat voor roommates ik in de plaats zal krijgen. Tot overmaat van ramp moet ik liegen tegen Olga omdat ik de echte reden ken van haar ontslag. Ze is niet ontslagen omwille van haar accent, want de twee nieuwe leerkrachten komen ook uit Rusland. Ze is vooral ontslagen omdat haar attitude niet goed was. Ze is te koppig en weigert de dingen te doen op de manier dat de klant en de baas het wil. Bovendien had ze iedere dag een discussie met Bart en door de taalbarrière (haar Engels is niet zo goed) leken haar klachten op aanvallen en kwam ze onbeschoft over. Tot slot heeft de de arm van een klein jongetje ontwricht omdat ze niet voorzichtig genoeg was en hem bij de pols heeft vastgenomen i.p.v. bij de elleboog. Blijkbaar zijn de ouders van de kinderen die naar de kindergarten gaan ook niet tevreden omdat haar Engels niet goed genoeg is en de kinderen haar Russisch accent overnemen.

Het kan me echter niet schelen om welke redenen ze ontslagen is. Ik zal haar erg missen. Ik zal haar verhalen over Rusland missen, wanneer ze me bijvoorbeeld vertelde 'in Russia, you are not afraid of robbers, you are afraid of the police'. Ze ging dieper in op deze mededeling en wist me te vertellen dat de politie in Rusland tot de slechts betalende beroepen behoort (net zoals leerkracht overigens) en dat de meeste agenten daardoor misbruik maken van hun macht om geld af te troggelen van de bevolking. De broer van haar oma en de zoon van haar tante zijn beiden vermoord door de politie omdat ze niet ingingen op de eisen van de klootzakken. Ook zal ik haar bijgelovigheid ook missen. In Rusland mag je geen geld aannemen voor 5 uur 's avonds. Het geld moet op een object (zoals een tafel) gelegd worden en mag enkel weer opgenomen worden na dit tijdstip, anders brengt het ongeluk. Je mag ook nooit gebaren dat iemand dik is door bij jezelf een dikke ronde buik te maken met beide handen, want als je het toont op je lichaam dan zal het ook echt gebeuren. Olga gelooft ook dat alles gebeurt voor een reden, wat misschien verklaart waarom ze haar ontslag niet zo hard opneemt. Volgens haar was dat de manier waarop 'het leven' haar duidelijk maakte dat ze terug moest keren naar Rusland, naar haar familie. Ik weet het niet Olga. We zullen zien zeker?