|
Mijn eerste trip in China
Vertrek: vrijdag 26 augustus 17u30 lokale tijd
Aankomst in Yangshuo: 2u 's nachts.
Vrijdag 26 augustus
Om 17h stipt stond ik al te trappelen om te vertrekken naar Yangshuo, het toeristische paradijs vlakbij Guilin. Ik zou de nachtbus nemen naar Yangshuo en (zo was me verteld in het Mandarijns) ik zou er toekomen om 5u in de ochtend. De bus kwam toe en inderdaad, ik kon een aantal stapelbedden onderscheiden. Ik moest mijn schoenen afdoen en netjes deponeren in een zakje, maar er was geen plaats voorzien voor mijn bagage. Ik kreeg een klein bed toebedeeld achteraan de bus en ik bemerkte al snel dat het niet zo eenvoudig was om mijn zak tussen mijn benen te plaatsen en dat het bed bedoeld was voor kleinere Chinezen; ik kwam ongeveer 10 cm te kort om comfortabel te liggen. Geen nood. Ik besloot om mijn benen te laten rusten op het metalen hekje dat mijn bed scheidde van het bed van de dame voor me.
Ik was zo moe dat ik bijna meteen in slaap viel. Helaas kreeg ik niet de nachtrust die ik verdiende, want de chauffeur schudde me hardhandig wakker en vertelde me in het Chinees dat ik mijn voeten moest verwijderen van het hekje. Ik stond op en probeerde hem duidelijk te maken dat het bed te klein was voor mij en dat ik mijn voeten nog maar drie uur geleden gewassen had. De man in het bed achter me moest hierom hartelijk lachen; de chauffeur niet. Hij werd boos en begon me af te blaffen in zijn taal. Ik blijf erbij dat Mandarijns een taal is die enkel geschikt is om over de rijstvelden te schreeuwen en daarenboven verstond ik geen woord van wat hij zei. Ik haalde dus gewoon mijn schouders op en kroop terug in mijn bed; ditmaal draaide ik me op mijn zij, maar hierdoor staken mijn knieën half uit in het gangpad. Dat was dus ook niet echt naar de zin van de chauffeur en begon weer me weer in zijn koeterwaals duidelijk te maken dat dat ook niet toegestaan was. Ik werd verplicht om neer te liggen op mijn rug en mijn benen op te trekken zodat het gangpad vrij was en de dame voor me geen last had van mijn voeten (alhoewel zij meer beenruimte had dan ik en gerust een twintigtal centimeter naar voren kon schuiven). De chauffeur was tevreden en nadat hij een aantal andere passagiers had afgesnauwd, konden we vertrekken. Zodra hij weer achter het stuur zat, plaatste ik mijn voeten weer op het hekje.
De busrit was lang en ik kon de slaap niet meer vatten. Om de 2 uur was er een toilet stop en dan maakte ik dat mijn voeten weer netjes op mijn eigen matras terecht kwamen. Om de 2 uur werd er ook gewisseld van chauffeur (die ook in één van de stapelbed lag te rusten). Naar Chinese standaarden was dit een heel erg veilige reis. Om 12 u viel ik eindelijk in slaap en ik werd gewekt om 2 u door dezelfde irritante chauffeur. Hij schreeuwde in mijn oor 'Yangshuo?!'. Ik knikte, greep mijn spullen en viel bijna uit de bus. Ik was nog half aan het slapen en ik had geen idee waar ik precies was in Yangshuo. Alles was donker en het enige wat ik kon onderscheiden waren verschillende motor-taxi's die maar al te graag wilden gebruik maken van mijn verwarring om zo veel mogelijk geld uit mij te slaan. Ik probeerde straatnamen te vinden, maar dat bleek ook niet erg eenvoudig te zijn. Op voorhand had ik een jeugdherberg opgezocht en ik was van plan geweest om voor de deur te slapen totdat hij weer open ging, maar aangezien het nu 2 u 's nachts was, hoopte ik dat er toch nog iemand aanwezig was. Mijn enige probleem was dat ik de jeugdherberg nog moest vinden.
Toen ik druk bezig was met rondvragen waar ik precies naartoe moest, kwam er een Chinees op me toegestapt met een business card van juist het jeugd hotel waar ik naartoe wou. Bovendien sprak de kerel Engels. Het was haast een mirakel - dat dacht ik toen-. Hij gaf de instructies aan de taxichauffeur (wiens prijs ik van 15 yuan naar 10 yuan bracht) en ik genoot van een kort ritje van ongeveer 10 minuten. Ik betaalde de taxichauffeur die breed aan het grijnzen was en bekeek mijn omgeving. De man die mij het kaartje van de jeugdherberg had overhandigd, wees naar een hotel genaamd 'Sun Hotel'. Ik keek in mijn reisgids en maakte hem duidelijk dat dit allerminst overeenkwam met 'International Youth hostel'.
Hij: 'But, my friend, the youth hostel no longer has beds. We have quality beds.'
Ik: 'You fucking took me to the wrong place.' (Mijn excuses voor mijn taalgebruik, maar aangezien het ondertussen 2u30 's nachts was en ik bijna geen slaap had gehad en dan nog eens 10 yuan had verspeeld denk ik dat jullie het me wel kunnen vergeven.)
Hij: 'My friend, don't worry. We in close contact with youth hostel. You can book room here.'
Ik: 'I don't believe you! I am going to call the freaking youth hostel right now.'
Hij: 'Go ahead. You will see.' (Hij had een grijns van oor tot oor.)
Ik probeer het nummer in mijn reisgids, maar zoals ik verwacht had, nam er niemand op. Intussen was hij me aandachtig aan het bekijken en ik zag dat hij wist dat ik werkelijk nergens heen kon.
Ik: 'How much is it for one room?'
Hij: 'Only 150 yuan a night, my friend.' (Normaal zou een bed me 25 yuan kosten in het jeugdhotel en ik vertrouwde die kerel voor geen haar.)
Ik: 'Stop calling me your friend and you can go fuck yourself. First you took me to the wrong hotel. You made me pay for a taxi I did not need and now you are trying to cheat me into paying this ridiculously high price?!' (Hij verstond waarschijnlijk niet echt wat ik zei, want zijn Engels was niet zo goed, maar het was goed om mijn frustratie toch te ventileren.)
Ik nam mijn spullen en koppig als ik was, ging ik gewoon een willekeurige richting uit. Ik probeerde me te oriënteren en op de drukste weg te belanden. De man achtervolgde me nog op de motorfiets en probeerde me te overtuigen om in zijn hotel te verblijven, maar ik was gekrenkt in mijn trots, maar bovenal vond ik dit allerminst een gepast onthaal. Ik stopte voorbijgangers die me uiteindelijk de weg wezen naar het jeugdhotel. Echter, zoals verwacht was het niet open en ik wist werkelijk niet waar ik naartoe moest. Ik vroeg aan een paar feestgangers of ze misschien een ander hotel wisten zijn die kamers aanbood aan een redelijke prijs en ik raakte aan de praat met een groepje waarvan er toch één Chinees Engels kon. Zijn naam was Jack en hij kwam uit Canada. Hij leek oprecht bezorgd over mijn situatie en hij en zijn crew (1 andere man en 2 vrouwen) loodsten me naar het dichtste hotelletje. Ik zag Jack praten met de hoteleigenaar en toen kwam hij terug bij mij.
Hij: 'The room is free, just for you.'
Ik: 'I don't really believe that. There has to be a catch.'
Hij: 'No catch. It's really free. No worry.'
Ik: 'No thank you. I think I would rather stay on the streets then and wait for my friend.'
Hij: 'No no no. You shouldn't do that. It's not safe. This is a safe hotel. Don't worry.'
Ik: 'Really, no thank you. But may I ask where you are staying so perhaps I can stay in the lobby of your hotel?'
De Chinees-Canadees vond dat geen probleem en onderweg probeerde ik zijn reisgenoten wat Engels aan te leren aangezien één van de meisjes enkel 'Fuck you' uit haar mond liet rollen. Ik kreeg het voor mekaar om haar 'I love you' en 'Thank you' te laten zeggen tegen de tijd dat we aankwamen bij Jacks hotel. Ik bedankte hem en wilde naar de lobby gaan, maar hij hield me tegen 'The room was not really for free, but I would have paid for you. It's Chinese hospitality. Please let me book a room for you here.' Nu moet je weten dat ik me op dat moment niet meer in een 'aardig' hotelletje bevond, maar in een 5 sterren hotel, maar de kerel bleef zo hard aandringen dat ik uiteindelijk toegaf. Het was op dat moment 3u 's nachts en ik was uitgeput. Ik kreeg een eigen kamer en zelfs een coupon voor het ontbijt en ik zond een sms naar Martin, mijn reisgenoot, dat ik hem zou ontmoeten om 7 u 's ochtends bij het busstation.
En vanaf dit moment kan je alles volgen op de powerpoint: klik hier. Niet langer droge tekst meer, maar tekst doorspekt met foto's die het dorp allerminst in zijn volle glorie tonen, maar die je toch een idee kunnen geven van wat er zich allemaal heeft afgespeeld in die twee dagen. Voor mensen die geïnteresseerd zijn in het volledige album: klik hier.
29-08-2011 om 00:00
geschreven door Ujelly 
|
