Het volgende blogbericht kan choquerend zijn voor bepaalde mensen. Het gaat over het nachtleven in Guangzhou en bevat soms expliciete taal of beeldende uitdrukkingen. Dit bericht is dus niet voor 'gevoelige' lezers. Aan al degene die tegen een stootje kunnen, lees gerust verder.

Gisterenavond heeft Olga me overtuigd om mee te gaan naar een nachtclub. Mijn ervaring tot nu toe is dat het uitgaansleven in Guangzhou vreselijk duur is (soms tot 70 RMB - ongeveer 7 euro - per drankje). Daarom stond ik wat weigerachtig t.o.v. haar voorstel, maar ze verzekerde me dat deze avond helemaal niet duur zou uitvallen, want we gingen samen met Karisna (bijnaam Kat) een Indische vriendin. Na een lange metrorit, kwamen we aan rond 11u en Karisna stond ons op te wachten. Ikzelf had voor de gelegenheid een jeansbroek aangetrokken en een simpel T-shirt. Ally was iets feestelijker gekleed en droeg een T-shirt met een décolleté om u tegen te zeggen, maar Karisna overtrof alle verwachtingen. Toen ze ons zag zei ze zelf  'I feel like I am dressed up for a strip-club! You guys should have dressed up!'; ze was gekleed in een kort jurkje tot net onder haar billen, droeg stiletto's en haar borsten vielen er bijna uit. Al bij al maakte Kat toch een sympathieke indruk en ze was heel erg blij dat Olga een fles wijn had meegebracht, maar ze zei dat ze een vriend ging bellen die voor alles zou betalen in de nightclub. Daarenboven voegde ze toe 'and he's a friend of my father's so I don't even have to fuck him!'.

De nightclub had standaard 4 gorilla's (ja hoor, zelfs bij een tenger volk als de Chinezen vind je bulldozers) die buiten stonden en enkel toegang verschaften aan degene die ofwel betaalden of gekleed waren voor een feestje. Gelukkig waren dat niet de enige twee criteria die ze hanteerden, anders was ik gekleed als een halve hippie (sandalen incluis) nooit binnen geraakt. Het derde, en misschien wel belangrijkste criteria voor buitenlanders, is de huidskleur. Ben je blank dan raak je zonder problemen binnen in om het even welke club. Ik had een vleesjurk kunnen dragen zoals Lady Gaga, en nog was ik toegelaten tot de club. China in het algemeen hanteert die hiërarchie; hoe witter je bent, hoe meer deuren er open gaan. De chinese meisjes weten dat ook maar al te goed en zodra de zon schijnt halen ze hun parasol boven om toch maar geen kleurtje te krijgen. Ben je zwart dan word je gegarandeerd gediscrimineerd in Guangzhou. Niet alleen krijg je de labels 'gevaarlijk', 'onbetrouwbaar' en 'dief', op straat word je aangestaard en men vermoedt dat je drugs dealt.

Eens binnen loodst Kat ons naar de toiletten. Verbouwereerd, word ik in een hokje geduwd en Olga en Kat komen achter me aan. De deur wordt gesloten en de fles wijn bovengehaald. Wanneer ze mijn gezichtsuitdrukking ziet, legt ze uit 'You cannot dance if you're not at least a bit drunk'. Mijn idee van een gezellig glaasje wijn is toch anders, maar ik sta zeker open voor nieuwe ervaringen en drink een paar teugen van de goedkope rode wijn. Kat duwt ons weer uit het toilethokje en Olga verstopt de halflege fles wijn terug in haar tas. We geven onze zakken af aan de vestiaire en ontmoeten Kats vriend, DK. Hij ziet eruit als een typische Indische macho. Hippe jeans, hip hemdje dat halfopen staat zodat je zijn borsthaar kan bewonderen, haar in de gel en niet te vergeten: een overdosis aftershave. Zonder problemen diept hij een paar honderd RMB op uit zijn zakken en maakt de kelners in de nightclub duidelijk dat hij pronto een tafel wil met twee flessen whiskey. We krijgen een tafel toegewezen en zelfs een kelner die ervoor zorgt dat we niets te kort komen; snacks, drank en ijs worden aangebracht.

Nu pas besef ik dat ik verkeer in het gezelschap van de rijken van Guangzhou. Ik kijk rond en zie inderdaad dat geld (en vooral drank) hier rijkelijk vloeit. De regels van de Europese nachtclub zijn hier van toepassing: ben je knap en vrouwelijk dan raak je gemakkelijk aan iemand die voor alles betaalt. Je hoeft enkel als een soort décorstuk aan zijn arm te hangen en de cocktails komen je richting uit. Ik zie chinese meisjes met lang zacht golvend haar en een gave huid die aan een tafel zitten met chinezen met een pokdalig gezicht en rond buikje. Ik zie chinese meisjes die met hun kont tegen hun danspartner aanschurken en er geen problemen mee hebben om van de ene naar de andere man te fladderen. Maar het meest choquerende voor mij was de kloof tussen arm en rijk die in deze club nog groter lijkt. Tussen al de glamour merk je chinese werkers die zwijgzaam en ongemerkt de tafels schoonmaken en de glazen oprapen die de klanten argeloos op de grond smijten. De toiletten worden beheerd door een vermoeide vrouw wiens glimlach haar ogen niet bereikt. Ze zorgt ervoor dat alle toiletten proper blijven en kuist letterlijk alle shit op die wij, klanten, achterlaten. Haar werkdag begint pas om 9u 's avonds, maar loopt door tot een gat in de nacht. Bovendien kan ze nergens zitten en krijgt ze geen extra fooien van de klanten. Fooien zijn immers niet gebruikelijk in China.

Wanneer ik me op de dansvloer begeef, besef ik nog iets: meisjes zijn hier net zoals wild waar openlijk op gejaagd wordt. Hoe weet ik dat? Omdat iemand achter mij zijn handen al op mijn heupen heeft gelegd en als een hondje tegen me op aan het rijden is. Ik probeer oogcontact te maken met Kat en ze redt me uit deze gênante situatie. Een Indiër aan mijn linkerkant grijpt mijn pols en trekt me dichterbij, terwijl Olga al een andere buitenlander gevonden heeft waarmee ze kan dansen en Kat nog steeds bezig is met de chinees die mij voordien belaagde. Kat schreeuwt in mijn oor 'Chinese guys are so annoying!'. Wanneer ik gil 'Why?', antwoordt ze 'Because they really help themselves, you know, they don't mind if they get an erection on the dancefloor and really want to make themselves feel good'. Ik probeer weg te raken van de Indiër die me de hele tijd dichterbij trekt en zeg dan simpelweg 'No!' aangezien hij mijn lichaamstaal niet lijkt te begrijpen. Ik klim op het podium dichtbij de DJ en begin te dansen bij een meisje (waarvan ik later verneem dat ze uit Oekraïne komt). Kat klimt erbij en vraagt me onbeschaamd 'Do you mind if I grind you for a few seconds?'. Een paar seconden later voel ik haar kont tegen mijn dijen, maar dat is tien keer beter dan een erectie tegen de achterkant van mijn knieën; ik zeg knieën omdat de chinese mannen zo veel kleiner zijn dan ik en hun klokkenspel komt dus gelukkig niet tot aan mijn kont. 

Ik vlucht naar de toiletten waar ik op adem kom. Licht paranoïde luister ik of ik niemand hoor drugs snuiven. Het zou me niet verbazen in een tent als deze, maar drugs zijn gelukkig niet vrijelijk te verkrijgen in Guangzhou. Dat is toch iets dat de regering goed heeft gedaan; drugbezit en druggebruik worden hier hard aangepakt en de algemene houding van de bevolking t.o.v. drugs is uitermate negatief. Die attitude gaat ver terug in de tijd. In het verleden was opium legaal en aan het druggebruik en aan de 'opium war' die daarop volgde, heeft het volk slechte herinneringen. Zelfs weed wordt hier bestempeld als hardcore drug en er is geen haar op hun chinese hoofdjes dat eraan denkt om drugs te gebruiken en zo uit de gratie te vallen bij familie en vrienden.

 

Met opgeheven hoofd stap ik terug de club in en probeer recht door de mensenmassa te ploegen naar Olga (die nog steeds bezig is met haar Fransman) en naar Kat (die zich nu tegen het Oekraïense meisje aanvleit). Dezelfde Indiër probeert me weer dichterbij te trekken maar ik duw hem weg en schreeuw 'Fuck off!'. Hij beseft dat ik noch gewillig noch dronken ben en doet een stapje achteruit. Ik probeer enkele Europese of Amerikaanse mannen te onderscheiden in de massa en klim dan terug op het podium bij een jongen die er Europees uitziet. Ik heb gelijk; hij komt uit Frankrijk, maar geeft zelf toe dat hij te dronken is om ook maar iets te doen. 'No problem' zeg ik 'Do you mind if I use you as my boyfriend to deter the other guys?'. De Fransman vind het allemaal best, maar verkeert niet in de mogelijkheid om met mij te dansen. Ik draai dus rond hem heen en wanneer iemand me probeert mee te sleuren, ruk ik me los en wijs naar de Fransman. Mijn strategie werkt en zolang ik bij hem blijf dansen, laten de anderen me met rust. 

Ondertussen is het 4 uur 's ochtends en Kat heeft een paar literglazen alcohol te veel op. Haar vriend, DK, duwt een kerel weg die met zijn hand de binnenkant van haar dijen probeert te bereiken en ik geef de kerel er nog een elleboogstoot bovenop. Ik ben blij dat ik redelijk nuchter ben zodat ik er ten minste voor kan zorgen dat Olga en Kat veilig zijn. DK zegt dat het genoeg is en dat hij zijn chauffeur zal bellen om ons op te halen. Kat wil nog niet echt vertrekken, maar wanneer de auto komt ondersteun ik haar zodat ze toch veilig kan instappen. 

Eventjes waan ik me in Bollywood wanneer ze een paar Indische CDs opzetten en luidkeels beginnen mee te zingen. Ik vraag aan DK hoe hij het zich in godsnaam kan veroorloven om naar zo'n nightclub te gaan en hij vertelt me dat hij de CEO is van een fabriek die LCD schermen maakt. Hij vertelt er ook bij dat de meeste Indiërs die je in Guangzhou ziet stinkend rijk zijn en ik geloof hem. Overal in Guangzhou zijn er Indische restaurants te vinden die eten serveren dat ik niet kan betalen. Daarenboven heb ik hier nog geen enkele Indiër in een nachtwinkel gezien en gaan de meeste Indiërs hier gekleed in pak. 

Onze tweede stop is Tomatoes, een tent waar ze Europese maaltijden serveren. Kat wil eerst nog naar een andere nachtclub gaan, maar beseft dan dat ze amper op haar benen kan staan en we eten gezellig een pizza in het restaurantje. DK bestelt nog een paar shots tequila en dan stappen we weer in de auto. Halverwege moeten we stoppen omdat Kat haar maaginhoud leegt en ik kom pas thuis om 7 u 's ochtends, maar het was op zijn minst gezegd een aparte ervaring. Prijskaartje van de hele avond? Ongeveer 120 euro waarvan ik geen cent heb moeten betalen. Daarmee kan je een chinees gezin op zijn minst een maand van eten voorzien.