over running (inlopen, duurlopen, intervallopen, tempolopen, hardlopen, berglopen en... uitlopen) en andere sporten en nieuwtjes
19-08-2021
maarkedal - 1e maarkedalrun - 29 september 2019 - 15 km
Wat er aan vooraf ging.
Een kloteweek zou ik het nu, zoals dat voor de jogging in Munkzwalm wel het geval was, niet durven noemen. Wel een veel te drukke periode waarbij ik ook te weinig aan echte training toe kwam. En een oud paard moet regelmatig van stal kunnen komen wil het zee goed zijn. Ik noteer opzettelijk "zeer goed" want gezien de omstandigheden viel de uitslag nog best mee.
De plaats van starten.
Deze was best ok. De inschrijving, het afhalen van de borstnummers, de kleedkamers, het startpunt, alles netjes bij elkaar en prima aangeduid. Douches waren er niet. Dat op zich vind ik jammer, maar geen drama. Daar is immers praktisch gezien niet altijd voor te zorgen. Maar dat men zelfs niet voor een aantal wasbakjes en wat water zorgt is echter wel een serieus minpunt. Eigenlijk heb ik dat nog nooit eerder meegemaakt. Zelfs bij een kermisrun met start aan een of andere tent zorgt men daar wel voor. Het zorgde er bij mij, en allicht nog wel bij een aantal atleten, voor dat we vroeg thuis waren en volop het wereldkampioenschap bij de profs in Yorkshire konden volgen.
De inschrijving.
Dat had ik vooraf gedaan. Het afhalen van het borstnummer verliep uitermate vlot.
De eerste ronde.
Ik had me weinig of niet opgewarmd vooraf. De hamstring deed wat moeilijk. Enige voorzichtigheid was geboden. Uiteindelijk was mijn eerste doel de wedstrijd uitlopen. Volgende week kan ik immers niet deelnemen aan de MORYLOOP en er moest nog één wedstrijd gelopen worden voor het criterium van de Vlaamse Ardennen. Na een matige eerste kilometer (4.35) begon er daarna toch wat tempo in te komen. Na vijf kilometer kwam ik door in 21 minuten rond.
De tweede ronde.
Ik bleef vrij regelmatig lopen. Af en toe haalde ik een atleet bij die ik dan eventjes als rustpunt gebruikte. Zodoende ook een behoorlijke 21:10 voor de volgende vijf kilometer. En 42:10 na tien kilometer.
De derde ronde.
Opeens liepen we met drie atleten bij elkaar. Twee runners van Maarkedal vergezelden mij. Ik liep lang tussen beide lopers in. Tot ongeveer iets voor halfweg de laatste ronde de koploper opeens het tempo moest lossen. Ik nam even de leiding over maar dat duurde niet lang. Ik moest op een helling ook even passen en een kloof van honderdtal meter laten. Dus net niet in de top vijf geëindigd maar gezien de omstandigheden toch behoorlijk tevreden met mijn wedstrijd.
Conclusie.
Vanaf nu kijken we vooruit. Naar een iets rustiger periode vooral zodat we wat meer trainingsruns kunnen inlassen. In principe wordt de eerste loopwedstrijd nu Berlare met een twaalf kilometer run en die gaat pas door op vrijdag 1 november.
sint-niklaas - 7e ballonloop - 9 september 2019 - 10 km
Wat er aan voorafging.
Een prima voorbereiding. Tot op de dag voor de wedstrijd. Dan liep het een beetje mis. Altijd moeilijk om achteraf naar een oorzaak (of naar oorzaken) te zoeken. Ik hou het daarom bij pech op een ultraslecht moment. Maar pech komt nooit gelegen natuurlijk. Maar het was wel zo dat ik zaterdag afsloot met wat pijn in de lies. Indien dit twee of drie dagen eerder gebeurt weet ik dat het herstel algeheel is. Nu was het bang afwachten wat het gevoel zou zijn op zondag, de wedstrijddag. Vrij vlug constateerde ik dat lopen wel zou lukken maar dat ik om erger te voorkomen de zaak heel voorzichtig zou moeten aanpakken. En dat heb ik dus ook gedaan.
De startplaats.
Pal in het centrum van de stad Sint-Niklaas. Parkeren lukte ook vrij goed aan het waasland shopping center. Een tiental minuten wandelen en we waren er. Het centrum van de stad was volledig afgesloten voor alle verkeer.
De inschrijving.
Was op voorhand gebeurd. Gemakkelijk en bovendien ook heel wat goedkoper dan bij een inschrijving op de dag zelf. Dat was dus meegenomen. Daar Jeroen ook al in de voormiddag onze nummers was gaan afhalen moesten we nergens meer aanschuiven. Dat hadden we top geregeld.
De start.
Ik heb het nagenoeg nog nooit gedaan. Deze keer dus wel. Mijn loopkledij reeds thuis aangetrokken. Op die manier moesten we de kleedkamers niet meer gaan opzoeken voor de start. Want dat was toch een eindje stappen van de plaats van inschrijving. Dus ja, ook hier de juiste beslissing genomen. Kortom, behalve het letsel was er niks wat een 'topprestatie' in de weg stond. Dit is nog maar eens het bewijs dat alles moet meezitten. En zoals hiervoor gesteld was er nu een kleine, maar toch niet verwaarloosbare hapering. We zullen dus van start gaan met de rem op. Als het even kan kunnen we nog wat tempo in de run steken in de laatste kilometers. Zo niet, wordt het een heel vlakke run wat snelheid betreft.
De eerste ronde.
Voor een keer moest ik er niet voor zorgen dat ik met een goed tempo vertrok. Integendeel. Mij ruim in de buik van de groep opgesteld. Op die manier ben je in een wedstrijd met honderden deelnemers vrijwel zeker dat je niet te vlug van stapel loopt en dat je weinigen in de weg loopt die sneller willen starten. De eerste kilometer ging dan ook ontzettend traag in 5.17. Ik dacht op dat moment dat ik nooit onder de 50 minuten zou eindigen. Als het op die manier verder ging. Maar de drie volgende kilometers waren toch al iets beter met tijden tussen de 4.30 en 5.00. Maar natuurlijk is dat nog niks om over naar huis te schrijven.
Veel sfeer daar in Sint-Niklaas. Dat maakte het eigenlijk moeilijk om toch bewust met de handrem op te blijven lopen. Gelukkig kreeg ik op tijd hulp van mijn lies die duidelijk aangaf als ik beter het tempo wat terugschroefde.
De tweede ronde.
Ook als ik 'gewoon' aan een wedstrijd deelneem komt mijn betere periode nu pas. Ook nu begon ik toch stilaan het tempo wat te verhogen. Zonder daarom voorlopig in het rood te gaan. Kilometer zes ging dan ook in een tijd van 4.32 (maar daar zat ook de passage in de ondergrondse parking op de markt van de stad in en die heb ik toch eerder voorzichtig gedaan. Maar eens we kilometer zeven aangevat kon worden (er waren trouwens prima kilometeraanduidingen) liet ik die voetrem toch meer en meer los en kwam ik eigenlijk meer in mijn gewoon wedstrijdtempo van om en bij de 4.00/km. Dit zorgde naderhand voor de toch wel opmerkelijke vaststelling dat ik kilometer 6 tot 10 vijf minuten vlugger had afgelegd dan de eerste vijf kilometers.
Na de wedstrijd.
Ik zag net voorbij de aankomstlijn Jeroen staan. Ik dacht eventjes dat die mij stond op te wachten en waarschijnlijk dacht waar ik zo lang bleef. Maar niks bleek minder waar want blijkbaar was hij ook pas aangekomen. We hadden elkaar dus van gans de wedstrijd niet gezien maar aan de aankomst was het verschil miniem. Hij liep dan ook een vrij egale run. Bovendien had hij toch ook wat verontschuldigingen voor deze voor hem toch ook wat mindere prestatie. Hij had weinig kunnen lopen de laatste tijd, had een zware verkoudheid, enzovoort. Zoals hiervoor gezegd, er kan veel fout gaan, op velerlei wijzen.
Conclusie en toekomst.
Zowel Jeroen als ikzelf waren uiteindelijk toch wel tevreden met onze prestatie. Ik vooral had toch wel uitermate genoten van de heerlijke sfeer daarin de binnenstad van Sint-Niklaas. maar een ding is zeker: bij leven en welzijn kom ik volgend jaar terug. Dan maar proberen om 100% fit aan de start te komen. Een voordeel van deze prestatie is zeker dat ze normaliter vrij gemakkelijk te verbeteren moet zijn. Yes we can. Dat bewijzen moet de volgende keer het doel zijn.
Wat de nabije toekomst betreft is het natuurlijk uitkijken naar de wedstrijd van zaterdag als de Zwalmjogging op het programma staat. Hopelijk evolueert de kwetsuur gunstig zodat we dan toch iets vrijer en soepeler kunnen lopen.
zottegem - 38e egmontloop - 18 augustus 2019 - 10km400
Brussel is altijd een goed begin voor de rest van het runseizoen. De voorbereiding voor deze wedstrijd neemt toch een paar maanden in beslag. Bovendien zijn de maanden april, mei, juni en juli altijd uitstekende maanden voor mij geweest. Er zijn dan weinig of toch minder andere activiteiten zodat we toch iets meer kilometers kunnen maken. Maar de wedstrijden die daarop volgden, met dan vooral De Pinte, Huise en Brakel, zorgden er toch voor dat er wat decompressie mocht zijn. Vooral de wedstrijd in Brakel, gelopen op een heel zwaar parcours, zorgde daarvoor. Dat was begin juli. Nadien konden we terug wat beginnen opbouwen. Helaas kwam er dan ook terug een drukkere periode aan met terug meer niet-loopactiviteiten. Tussentijds natuurlijk ook wel wat bezig geweest met running maar niet echt gefocust. In feite ben ik slechts de laatste twee dagen voor de run van zaterdag volledig geconcentreerd aan lopen toegekomen. Maar dan heb ik ook twee zeer goede trainingen afgewerkt. Een korte en een van een tiental kilometer. Die stelden mij toch wat gerust wat de conditie betrof.
De plaats van starten.
In de Kastanjelaan in Zottegem. Daar waar ook de plaatselijke atletiekaccomodatie is gevestigd. Het voetbal is er recent verdwenen. Je merkt bij aankomst ook direct dat er al betere tijden geweest zijn. Het oogt nu allemaal wat vervallen. Alles is daar blijkbaar wat aan het verkommeren. Dat is spijtig. Daar zou toch, mits enige investeringen, iets schitterend kunnen opgebouwd worden. Iets wat jongeren, en anderen, aantrekt. Dat mis ik nu wel enorm.
De inschrijving.
Alles is netjes aangeduid. inschrijving, kleedkamers, toiletten, enzovoort. Korto, hier is niks op aan te merken. Het was wel opletten dat je de identiteitskaart op zak had. Het was nodig om te kunnen inschrijven. Komt eigenlijk niet zo vaak voor dat ze dit verplichten. Wat het eigenlijke doel ervan is weet ik ook zo niet. Je moest immers nog steeds een formuliertje invullen met je naam en dergelijke. Maar het systeem verhindert in elk geval wel dat er nog foutieve naamsvermeldingen kunnen voorkomen op resultaatlijsten en zo. En in het kader van het loopcriterium van de Vlaamse Ardennen is dat toch niet onbelangrijk. Vaak zorgen foutief vermelde namen immers voor dubbele vermeldingen inde rangschikking. En dat stoort wel.
De start.
Die heeft dus plaats op de atletiekpiste. Iedereen werd verzocht netjes achter de startlijn plaats te nemen. Dat gebeurt ook niet meer zo dikwijls. Ik vind het wel positief. Ik had mij redelijk vooraan gepositioneerd. Kwestie van mijn start niet volledig te missen. Maar ondanks een redelijke opwarming viel dat toch wel wat tegen. Direct zag ik heel wat atleten voor mij uitstuiven. Ik vermoed dat ik na een vijfhonderdtal meter al tweehonderd meter achterstand had op de koplopers. Maar toch was mijn eerste kilometer met 3.56 zeker niet traag.
De eerste ronde.
In totaal waren er vier ronden. Naargelang de afstand die je had gekozen. Alle afstanden liepen samen. De 2,5 km was één ronde, de 5 kilometer twee. Dit zorgde ervoor dat het tijdens die eerste ronde vrij druk was. Ik had totaal geen overzicht maar een ding wist ik zeker: ik liep niet vooraan. Ik had geen parcoursverkenning gedaan en zag nu dat er op het eind van de ronde een toch wel verraderlijk stuk vals plat was. Het was niet zo'n lange strook maar ze kroop wel in de benen. Vrijwel direct erna liep je echter richting looppiste en aankomst.
De tweede ronde.
Het werd al iets rustiger. Minder atleten. Maar nog steeds had ik niet direct een overzicht. Er waren vanzelfsprekend heel wat vijf kilometer lopers. Wel begon ik stilaan een goed ritme te vinden. En het gevoel was zeker ook niet slecht. Het was uitkijken naar de slotkilometers.
De derde en vierde ronde.
Je krijgt in dergelijke wedstrijden altijd het gevoel dat het nu pas begint. Wie nu nop op het parcours aanwezig is loopt dezelfde afstand. de 10 kilometer dus. Het wordt nu ook duidelijker waar atleten voor jou zich bevinden. En, als je even achterom kijkt natuurlijk, hoeveel voorsprong je hebt op de rest. Maar met dat laatste hou je best niet te veel rekening vind ik. Wie van achter nog terugkomt zie je wel op het moment dat ze je voorbij komen. Een paar atleten liepen niet zo ver voor mij uit. Zo'n vijftig tot honderd meter. Hier was eventueel nog iets mee te doen in de resterende kilometers. Maar ik weet ook uit ervaring dat je honderd meter niet in een handomdraai dicht loopt. Tenzij er volledig geblokkeerd wordt natuurlijk. Maar dat zou bij deze atleten niet het geval zijn. Het was dus metertje bij metertje dichterbij komen. in de laatste ronde lukte het. Even naast elkaar gelopen. Maar na een tijdje toch maar de leiding genomen. Tactisch misschien niet zo heel verstandig maar je weet nooit dat men kraakt. Dit gebeurde evenwel niet en richting aankomst moest ik toch terug twee plaatsen prijs geven. Echt treuren deed ik er evenwel niet om. Een top tien zat er niet in. Ook geen elfde plaats dus maar wel geëindigd op plaats dertien. Het is niet voor het eerst dat ik ergens eindig tussen die plaats elf en vijftien. Waar ik vanzelfsprekend gelukkig mee ben. Vooral ook gezien mijn toch wel goede eindtijd. In mijn zes laatste wedstrijden heb ik alleen in De Pinte iets sneller gelopen. Maar dat zijn toch moeilijk vergelijkbare zaken gezien het verschil in afstand en vooral in parcours.
Na de wedstrijd.
Ook nu weinig aan te merken op de organisatie. Propere kleedkamers, goed douches. Ook een heel praktische snelle tombola gevolgd door een gewone tombola. Dit laatste kon en mocht misschien iets vlotter verlopen. En dan waren er ook nog de prijsuitreikingen met heel wat podia. Dit nam toch ook heel wat tijd in beslag. Dat sommige mensen niet het geduld kunnen opbrengen of de tijd niet hebben om zo lang aanwezig te blijven kan ik best begrijpen. tenslotte is het ook wel storend dat er geen officiële uitslag afgeprint of uitgehangen wordt. Nu bleef je eigenlijk in het ongewisse of je wel of niet in de prijzen viel. Blijkbaar waren er ook wat vergissingen in de uitslag gekropen (hoe kan dit nog ondanks het inschrijven met de identiteitskaart) die zorgden wat er nog wat onenigheid was. Sommigen hadden niet verwacht op het podium te staan en werden toch afgeroepen. En het omgekeerde deed zich natuurlijk ook voor. Maar ondanks alles toch een pluim voor de organisatie. Maar van een atletiekclub mag je ook wel een en ander (en misschien zelfs iets meer) verwachten.
De nabije toekomst.
In principe zouden we ons nu terug iets beter moeten kunnen voorbereiden op wat komen zal. En er staat nog wel een en ander geprogrammeerd. Drie wedstrijden in september. Eerste opdracht wordt de Ballonloop in Sint-Niklaas begin september. Dit is een mooie stadsloop met heel wat ambiance. Ik heb hem nog niet zelf gelopen maar dit jaar wil ik wel graag eens van de partij zijn. Nadien volgen er ook nog de Zwalmjogging (10 mijl) en de run in het heuvelrijke Maarkedal (15 kilometer). Het wordt dus zeker een drukke maand in september. Daarmee komt er dan een eind aan het zomerprogramma. Waarschijnlijk gaan we dan even verpozen om de batterijen terug wat op te laden naar het winterprogramma toe. Wat gaat het allemaal vlug!
brakel - raploperkesjogging - 7 juli 2019 - 13km500
Een jogging op zondagnamiddag om 15 uur. Ingericht door de plaatselijke joggingclub. Hij maakt deel uit van het loopcriterium van de Vlaamse Ardennen. Het is een wedstrijd over drie ronden. Een ronde is 4,5 km lang. Twee ronden dus 9 km en drie ronden 13,5 kilometer. Start en aankomst vinden plaats op het marktplein. Ontvangst en inschrijving in de feesttent. Kleedkamers zijn een kilometertje verder in de plaatselijke sporthal.
Dit jaar was er een volledig vernieuwd parcours uitgezocht en bleef men dus niet lopen in het centrum van de gemeente. Dat nieuwe parcours was zowat het gespreksonderwerp, reeds voor de wedstrijd maar vooral erna. Je kan pro zijn, je kan contra zijn. Sommigen noemden het iets zwaarder dan vroeger. Wat mij betreft is dat toch een understatement. Gisteren zorgde het niet voor noemenswaardige echte problemen. Alvast niet bij mij en evenmin bij de collega's die ik na de wedstrijd heb gesproken. Ik vermoed wel dat velen, al was het maar even, om het eens in fietstaal te zeggen, 'afgestapt' zijn en in plaats van te lopen toch wel een deel van het parcours, misschien niet al wandelend maar toch in eerste versnelling hebben afgelegd. En ik kan mij toch niet van de indruk ontdoen dat, indien het zo'n dertig graden zou geweest zijn (nu was het prima loopweer met ongeveer twintig graden), er toch meer averij zou opgelopen zijn bij heel wat deelnemers. Maar hoe zag dat parcours er dan eigenlijk uit zal u zich misschien afvragen!
Het eerste deel was relatief gemakkelijk. We moesten het mooie park nabij het centrum doorlopen, om en rond de vijver, wat asfalt, wat grasperk, wat Finse piste. Dus afwisselend. En dit stuk liep vrij goed.
In het tweede gedeelte verlieten we het park en begon het langzaam wat bergop te gaan. In het begin niet noemenswaardig maat dat veranderde wel na een scherpe bocht naar rechts. Toen begon het zware werk pas serieus. Vraag mij niet naar het stijgingspercentage. Maar 7% zou een reëel cijfer kunnen zijn. Daarna kwamen we in een open veld. Heel mooie omgeving. Ik zou er mij direct gesetteld hebben om wat te picknicken of zo. Maar dit kon helaas niet op dit moment.
Maar als je naar boven gaat moet (of mag) je over het algemeen ook terug afdalen. Zo'n dalend stuk geeft steeds een dubbel gevoel vind ik zelf. Enerzijds wil je wat op adem komen. Wat recupereren van de gedane inspanningen tijdens het klimmen. In dat geval kan je inderdaad wat rustiger naar beneden lopen. Anderzijds denk je ook aan de tijd die je tijdens die 'rotbeklimming' hebt verspeeld (de kilometertijden geven duidelijk aan waar 'de berg' zich ergens situeerde, met name de chrono's van 4.24, 4.32 en 4.41). Je wil dus terug wat snelheid en wat tempo halen als de weg dalende is. Dat laatste heb ik trachten te doen. Die kilometertijden bergaf waren dan ook respectievelijk 3.48, 3.58 en 3.53. Zo zie je maar dat het verschil tussen de snelste en de traagste kilometer al gauw om en bij de 50 seconden(!) bedraagt. Immens veel. De laatste ronde heb ik trouwens over de klim 17 seconden langer gedaan dan de eerste keer. Het vat zal af geweest zijn zeker.
Conclusies:
als je naar Brakel gaat lopen zit je zowat in het hartje van de Vlaamse Ardennen en dan heb ik alle begrip voor de organisatoren dat ze hun streek aan de deelnemers willen tonen zoals die er echt uitziet; zonder bewust bepaalde obstakels te vermijden
wat mijzelf betreft ben ik toch terug verbaasd over mijn eindtijd; op dit parcours een gemiddelde kilometertijd halen van ongeveer 4.10 is meer dan goed; ik was vooraf heel tevreden over mijn huidige conditie; deze run heeft dit dan ook nog eens bevestigd; maar dat ik er toch diep ben voor moeten gaan geeft mijn maximale hartslag aan; die bedroeg op een bepaald ogenblik 187
en tenslotte, opnieuw een bravo voor de organisatoren van en medewerkers aan deze run; ook voor onder meer de quasi 100% correcte loopafstand; maar het was niet de eerste keer dat ik er deelnam en had dus eigenlijk niets anders verwacht dan dat het terug in orde zou zijn.
Vrijdagavond. Loopwedstrijd. Nog even eerst wat boodschappen doen. Nemen we de Aldi of de Delhaize, of gaan we naar de Colruyt; of eventueel naar de Lidl. Maar deze laatste is wel enkele honderden meter verder. Kom, laten we dus toch maar de Delhaize nemen. Die is ruim, volledig vernieuwd, en je hebt er alles wat je moet hebben. En het is ook heel dichtbij.
Ik wil niet te vroeg vertrekken naar Huise. Dat is eigenlijk volledig tegen mijn gewoonte in. Maar het is warm en heb geen zin om daar lan in de volle zon rond te slenteren. Omstreeks half zes vertrekken we dan toch maar. Uiteindelijk is het maar een 35-tal kilometer. In de wagen stel ik vast dat de buitentemperatuur zo'n 27 à 28 graden is. Er is geen wolkje te zien. En afkoelen zal het allicht niet vlug doen. Eventjes blazen toch, want we weten nu al zeker dat het straks zweten zal worden.
In de Lange Aststraat aangekomen wordt ons duidelijk gemaakt dat we moeten omrijden. Na een flinke omleiding en wat parkeerproblemen komen we uiteindelijk toch aan. Klaar voor de strijd. Dat denk ik toch. Maar wat een hitte!
Eventjes rondgekeken. Een kerk, een gezellig dorpsplein, en een tweetal gezellige café's, met grote terrassen, vallen me direct op. Verder zie ik geen bakker, geen slager. Misschien zijn ze er wel hoor. Ik weet het niet. Maar als dat niet zo zou zijn dan heb je om even een broodje of zo te gaan halen, en als je dit al lopend doet, er toch een goede training op zitten. En de weg naar de Aldi kan je hier beter al helemaal niet vragen denk ik. Neen, ik ben helemaal geen stedeling, maar dit is toch nog even wat anders dan de rustige plaats waar ik dagelijks mag vertoeven. Kortom, dit moeten de Vlaamse Ardennen zijn.
Hoe ziet de looplocatie ter plaatse er uit? Een tent en de voetbalaccomodatie van VC Huise - Ouwegem. De inschrijving verloopt vlotjes. Daarna mij rustig gaan omkleden in de heerlijk koele kleedkamer. Hier zou ik wel even willen vertoeven. Maar lang kan dit helaas niet. Tenminste, als ik nog even wil opwarmen. Maar wat zeg je daar, opwarmen? Ja, dat gaan we toch maar doen. het hart even op een hoger toerental brengen. maar veel is daar nu niet voor nodig. Dat is dan weer het voordeel van het warme weer.
Maar wat zit ik eigenlijk te zeuren over dat warme weer. Ik verkondig toch steeds weer dat ik er wel van hou, dat ik er ene fan van ben zelfs. Dat is ook zo, maar meestal zeg ik er ook bij, niet meer dan 25 graden aub.
Aan de start sta ik zowaar vooraan. Niet bewust, maar het is net alsof sommige atleten niet veel zin hebben om aan de klus te beginnen. Nu goed, op de eerste rij starten is eens iets anders. Naast de toppers als Patrick Van Petegem, Brechtel Wancour, en andere.
Het begin van de wedstrijd bestaat uit een heel lange rechte straat van ongeveer een kilometer. Een nadeel van vooraan te starten is natuurlijk dat je de besten direct ziet wegstuiven. Terwijl de eersten reeds de bocht naar links hebben genomen moet ik nog enkele honderden meters doen. Amai, wat een tempo halen die gasten!
De eerste kilometer was vlak. Ik klok af op 3.52. behoorlijk. We slaan dus links af en het gaat nu wat in dalen de lijn. Maar op een behoorlijk slechte weg. De snelheid verhoogt. Toch opletten dat we hier niet struikelen. Kilometer 2 in 3.48. Maar het is logisch dat het wat sneller gaat omdat het dus gedurende enkele honderden meters bergaf ging.
Na het eerste deel (dat vlak was) en het tweede deel (dat dalend was) komen we nu aan de derde strook. Die bestaat uit kasseien. Ik denk dat ze geklasseerd zijn. Wat een gedoe om hier over te lopen. We moeten terug erg op letten dat we niet vallen. Ik hoor iemand zeggen 'wat een bakoven hier'. Zou het heter zijn in de hel? Ik zou het niet weten. En ik moet hier nog twee maal passeren. Gepuf!
Het laatste stuk van de ronde (deel 4) gaat via een smal pad lichtjes bergop tot aan de kerk. Dan nog een bocht nemen naar links en we zijn aan de aankomst. Kilometer 4 in 4.25. Dus duidelijk een zwaar stuk. Ik heb nu 4,5 km afgelegd. Nog twee ronden te gaan.
Ronde 2. Ik kom aan het 5 kilometer punt. Kilometer 5 in 4.17. De eerste vijf kilometer in 20.29. Zeker niet slecht. Ronde twee is vanzelfsprekend een kopie van de eerste ronde. Dit wil zeggen achtereenvolgens het vlakke gedeelte, de afdaling, de kasseien en de lichte maar vrij lange stijging als afsluiter naar de aankomst toe. Kilometertijden zijn nu achtereenvolgens 4.01 4.10 4.15 4.34 (het zware stuk). Hier mee ronden we ronde 2 af. We hebben negen kilometer afgelegd. De atleet net voor mij eindigt op de derde plaats op de 9 kilometer hoor ik de speaker zeggen. Verdorie, had ik deze afstand gekozen dan stond ik bijna op het podium. maar het is niet zo. Ik moet verder.
Nog eentje. Dat geeft toch altijd wat extra moed. Kilometer 10, we zitten terug op het vlakkere gedeelte, gaat in 4.09. Het tweede blok van vijf kilometer in 21.09. En de tien kilometer in 41.38.
Kilometer 11 is het dalen en het gaat dus terug wat sneller 4.01. Maar verdorie, daar zijn die dekselse kasseien terug. 4.12 voor de volgende kilometer is het resultaat. En nu moeten we nog enkel afsluiten met het stijgend gedeelte. Bovendien ook wat problemen met gedubbelden want het is hier nauwelijks een meter breed. Als ze dan met twee naast elkaar blijven lopen is het moeilijk passeren. Kilometer 13 in 4.32. uiteindelijk komen we dus ook dat gedeelte heelhuids door. nog een keer de afslag naar links en aankomst.
De speaker geeft mij de tiende plaats maar dat blijkt uiteindelijk niet te kloppen. Pas elfde verdorie. Dat is toch ook even balen. Ik had graag nog eens top tien gelopen. Maar voor de rest natuurlijk wel heel tevreden met mijn geleverde prestatie.
Samengevat: een wedstrijd die je kan indelen in drie stukken. Deel 1 (5 km) afgelegd in 14.6 km/uur; deel 2 (5 tot 10 km) in 14.2 km/uur; deel 3 (3,5 km) in 14.4 km/uur. Gemiddelde dus van 14.4 km/uur. Op dit parcours, in dit weertje, ja hoor, dat is perfect. Vind ik in ieder geval zelf toch!
Kort na de wedstrijd zelfs nog even topveldrijdster Jolien Verschueren gezien en gesproken. Ze had zonet ook uitgelopen en is dus volop bezig met conditieopbouw naar het volgende veldritseizoen toe. Hopelijk verloopt het voorspoedig. Ik wens het haar zeker van ganser harte toe.
Na de wedstrijd ook nog verschillende prijsuitreikingen voor de eerste drie mannen en vrouwen van elke afstand. En er was zowaar ook een mooie trofee voor de eerste man/vrouw 60+. Ik heb hem netjes op mijn kast geplaatst.
Altijd leuk, zo'n kermisjogging. Speciaal sfeertje. De voorbereiding was goed. Fysiek ook weinig problemen. Wel wat lage rugpijn maar voor de rest alles in orde. Dus zeker geen reden tot klagen. Als de prestatie minder zou worden dan datgene wat we ervan verwachten zouden we het dus zeker niet aan die voorbereiding of aan wat dan ook kunnen wijten.
De voormiddag.
Die verliep rustig. het weer zorgt bij mij voor enige ongerustheid. Het giet immers water. Moet ik daar door deze namiddag. Maar niet deelnemen is eigenlijk geen optie. Vooral omdat ik nu ook de weersvoorspellingen hoor en ze met heel wat gretigheid aanvaard. Het wordt langzaam beter in de loop van de dag hoor ik. Rest natuurlijk de vraag hoe langzaam een en ander zal verlopen. Wanneer klaart het een beetje uit.
De middag.
Het wordt inderdaad stilaan droger. Het is een korte verplaatsing vandaag en ik besluit ze eens op een andere wijze te doen. Dit wil zeggen, niet met de auto, maar met de bus. Ik denk aan de jeugd, aan hun toekomst, aan het milieu. Wat ik overigens graag doe. En vooral als het mij dan nog eens enkele euro's winst oplevert.
Het busje komt zo. Dat kennen we. Maar nu laat hij wel erg lang op zich wachten. Vijf minuten vertraging. Nog steeds niets in het zicht. Als die stakkerd nu maar afkomt. Er is immers slechts om het uur een bus naar de 'place to be'. Ik begin me af te vragen of ik toch niet beter koning auto had genomen. maar neen hoor, daar is hij dan toch. Eindelijk. Hij maakt wel nog een omweg alvorens we op onze bestemming zijn. Ah ja zegt de chauffeur. Het is kermis in Zaffelare. Nu, dat had ik ook reeds begrepen.
De inschrijving.
Dit gebeurt in de sporthal. Een mooi gebouw trouwens. Niet overdreven groot. Maar voorzien van alles wat je moet hebben. Ik begeef mij naar de cafetaria en schrijf mij in. Voor de tien kilometer wordt mij gevraagd. Jawel hoor. De zon is ondertussen beginnen schijnen. Dus wat zou er ons in de weg staan. Ik wacht nog even op de komst van Jonas. Ondertussen zie ik ook wat andere deelnemers toekomen. Heel wat oudere atleten. Allemaal vertikken ze het te plooien en doen ze rustig verder. Roland Adriaenssens is ook terug aanwezig. Ik doe de vijf zegt hij mij. Dus dat wordt vandaag geen concurrent voor mij. Wel voor Jonas. Maar waar blijft die jeugd vraag ik mij af. Af en toe zie ik een twintiger, een tiener ook wel. Maar het blijven er relatief weinig. Ondertussen is Jonas ook aangekomen. Nog wat gekeuveld over conditie en zo. Maar veel zinnigs kan je daar eigenlijk op voorhand niet over zeggen. Hoe zullende beentjes straks voelen, dat is de vraag die nu op onze lippen ligt.
De start.
Is ludiek. Grappig. Start en aankomst zijn een vijftigtal meter van elkaar gescheiden. Twee strepen op het asfalt moeten ons dat duidelijk maken. Bij de ene lijn staat start, bij de andere, jawel u raadt het al, aankomst. Daar staat ook een klok voor de tijdsregistratie. Dat is toch al een pluspunt denk ik zo. Dat ze daar, als kleinschalige organisatie, toch voor gezorgd hebben. Alles gebeurt vanzelfsprekend manueel. Er is geen elektronische registratie hier. Wat ook opvalt is dat iedereen er hier op het eerste zicht vrij gerust in is. Geen opwarming tot net voor het startsein. Iedereen staat tien minuten voor het vertrek al rustig te wachten op wat komen zal.
En het moet gezegd. ondertussen is de temperatuur al behoorlijk opgelopen. De twintig graden worden vast en zeker overschreden. Ik bekijk rustig de groep deelnemers en besluit dat een top tien hier tot de mogelijkheden moet behoren.
De wedstrijd.
Maar op voorhand een plaats inschatten is evenwel niet evident. Ik herkende hier op het eerste zicht niet zoveel atleten. En diegene die ik kende schatte ik hoger in dan mij of, indien niet, toch zowat op mijn niveau.
Mijn tactiek voor vandaag lag reeds een tijdje vast. Omdat ik absoluut eens wat wil doen aan mijn startsnelheid is het de bedoeling om Jonas zo dicht mogelijk op de hielen te zitten en om na vijf kilometer zo dicht mogelijk na hem te eindigen. Daarna kon ik verder met mijn tien kilometer wedstrijd.
De eerste kilometer verloopt echter teleurstellend voor mij. Ik volg vrij vlug op een achterstand die minstens honderd meter bedraagt. Allicht zelfs nog iets meer. Potverdorie, dat komt hier niet meer goed. Mijn tijd na 1 kilometer met wat draaien en keren in een woonwijk is 4.12. Kilometer 2 is veel beter met 3.52, maar ik blijf hangen en nader Jonas nauwelijks.
Ik heb wel een compagnon gekregen. En uit ervaring weet ik hoe belangrijk dat kan zijn. Met twee lopen is beter en gemakkelijker dan alleen. Vooral ook omdat er in het vlakke Zaffelare toch wel wat wind staat. Niet heel erg strak, maar toch. We lopen de volgende kilometers zij aan zij. Dit tempo mag ik niet lossen.
Na een keerpunt waarbij we eenzelfde landweg terug moeten lopen zie ik dat we toch stilaan naderen op Jonas. Wij versnellen niet want kilometer 3 en 4 verlopen in 4.09 en 4.06. Maar Jonas krijgt het wel moeilijk. hij loopt alleen. We sluiten bij hem aan en lopen hem voorbij. Ik zwijg, volg mijn metgezel, en stel vast dat Jonas zijn eigen tempo volgt. Verstandig van hem denk ik bij mezelf.
Kilometer 5 in 4.04 en eerste ronde in 20 minuten rond. We lopen nog steeds met twee. in de verte zien we nog een atleet maar op de hoeveelste plaats we precies lopen weet ik niet. Ik maak mij er eigenlijk ook niet druk om.
Waar ik mij wel om bekommer is het tempo van mijn metgezel. Hij blijft een goede hulp. Meer dan dat zelfs. Ik vraag mij immers af of ik dit wel kan blijven volgen. Maar ik moet wel. Lossen is geen optie. Kilometer 6 en 7 in respectievelijk 4.06 en 4.05. Goed zo.
Kilometer 8 gaat iets trager (4.15). De landweg, het vele water en plassen, de wind, en waarschijnlijk ook enige vermoeidheid beginnen mij parten te spelen. Maar dan komt het moment dat je stilaan kunt beginnen uitkijken naar de finish. Nog twee kilometer te gaan.
Van lossen is geen sprake meer. Misschien straks in de eindsprint. Maar dat zien we dan nog wel. Kilometer 9 in 4.10. nog een kilometer. Ik plaats mij op een vijfhonderdtal meter voor het einde aan kop en probeer nog iets te versnellen. Ik sla een kleine bres. Raar, want zelden loop ik er nog iemand af inde laatste hectometers. Nu lukt het mij dus wel en ik finish zo op een toch wel erg mooie derde plaats. Slechts een keer deed ik beter. toen eindigde ik op plaats twee. Maar dat is toch wel al enige tijd geleden. In mijn jonge(re) jaren zeg maar. Bovendien is alles ook relatief. Ooit ben ik op plaats 958 geëindigd in Brussel. En die prestatie was zeker niet minder dan deze.
