Altijd leuk, zo'n kermisjogging. Speciaal sfeertje. De voorbereiding was goed. Fysiek ook weinig problemen. Wel wat lage rugpijn maar voor de rest alles in orde. Dus zeker geen reden tot klagen. Als de prestatie minder zou worden dan datgene wat we ervan verwachten zouden we het dus zeker niet aan die voorbereiding of aan wat dan ook kunnen wijten.

Die verliep rustig. het weer zorgt bij mij voor enige ongerustheid. Het giet immers water. Moet ik daar door deze namiddag. Maar niet deelnemen is eigenlijk geen optie. Vooral omdat ik nu ook de weersvoorspellingen hoor en ze met heel wat gretigheid aanvaard. Het wordt langzaam beter in de loop van de dag hoor ik. Rest natuurlijk de vraag hoe langzaam een en ander zal verlopen. Wanneer klaart het een beetje uit.

Het wordt inderdaad stilaan droger. Het is een korte verplaatsing vandaag en ik besluit ze eens op een andere wijze te doen. Dit wil zeggen, niet met de auto, maar met de bus. Ik denk aan de jeugd, aan hun toekomst, aan het milieu. Wat ik overigens graag doe. En vooral als het mij dan nog eens enkele euro's winst oplevert.

Het busje komt zo. Dat kennen we. Maar nu laat hij wel erg lang op zich wachten. Vijf minuten vertraging. Nog steeds niets in het zicht. Als die stakkerd nu maar afkomt. Er is immers slechts om het uur een bus naar de 'place to be'. Ik begin me af te vragen of ik toch niet beter koning auto had genomen. maar neen hoor, daar is hij dan toch. Eindelijk. Hij maakt wel nog een omweg alvorens we op onze bestemming zijn. Ah ja zegt de chauffeur. Het is kermis in Zaffelare. Nu, dat had ik ook reeds begrepen.

Dit gebeurt in de sporthal. Een mooi gebouw trouwens. Niet overdreven groot. Maar voorzien van alles wat je moet hebben. Ik begeef mij naar de cafetaria en schrijf mij in. Voor de tien kilometer wordt mij gevraagd. Jawel hoor. De zon is ondertussen beginnen schijnen. Dus wat zou er ons in de weg staan. Ik wacht nog even op de komst van Jonas. Ondertussen zie ik ook wat andere deelnemers toekomen. Heel wat oudere atleten. Allemaal vertikken ze het te plooien en doen ze rustig verder. Roland Adriaenssens is ook terug aanwezig. Ik doe de vijf zegt hij mij. Dus dat wordt vandaag geen concurrent voor mij. Wel voor Jonas. Maar waar blijft die jeugd vraag ik mij af. Af en toe zie ik een twintiger, een tiener ook wel. Maar het blijven er relatief weinig. Ondertussen is Jonas ook aangekomen. Nog wat gekeuveld over conditie en zo. Maar veel zinnigs kan je daar eigenlijk op voorhand niet over zeggen. Hoe zullende beentjes straks voelen, dat is de vraag die nu op onze lippen ligt.

Is ludiek. Grappig. Start en aankomst zijn een vijftigtal meter van elkaar gescheiden. Twee strepen op het asfalt moeten ons dat duidelijk maken. Bij de ene lijn staat start, bij de andere, jawel u raadt het al, aankomst. Daar staat ook een klok voor de tijdsregistratie. Dat is toch al een pluspunt denk ik zo. Dat ze daar, als kleinschalige organisatie, toch voor gezorgd hebben. Alles gebeurt vanzelfsprekend manueel. Er is geen elektronische registratie hier. Wat ook opvalt is dat iedereen er hier op het eerste zicht vrij gerust in is. Geen opwarming tot net voor het startsein. Iedereen staat tien minuten voor het vertrek al rustig te wachten op wat komen zal.

En het moet gezegd. ondertussen is de temperatuur al behoorlijk opgelopen. De twintig graden worden vast en zeker overschreden. Ik bekijk rustig de groep deelnemers en besluit dat een top tien hier tot de mogelijkheden moet behoren.

Maar op voorhand een plaats inschatten is evenwel niet evident. Ik herkende hier op het eerste zicht niet zoveel atleten. En diegene die ik kende schatte ik hoger in dan mij of, indien niet, toch zowat op mijn niveau.

Mijn tactiek voor vandaag lag reeds een tijdje vast. Omdat ik absoluut eens wat wil doen aan mijn startsnelheid is het de bedoeling om Jonas zo dicht mogelijk op de hielen te zitten en om na vijf kilometer zo dicht mogelijk na hem te eindigen. Daarna kon ik verder met mijn tien kilometer wedstrijd.

De eerste kilometer verloopt echter teleurstellend voor mij. Ik volg vrij vlug op een achterstand die minstens honderd meter bedraagt. Allicht zelfs nog iets meer. Potverdorie, dat komt hier niet meer goed. Mijn tijd na 1 kilometer met wat draaien en keren in een woonwijk is 4.12. Kilometer 2 is veel beter met 3.52, maar ik blijf hangen en nader Jonas nauwelijks.

Ik heb wel een compagnon gekregen. En uit ervaring weet ik hoe belangrijk dat kan zijn. Met twee lopen is beter en gemakkelijker dan alleen. Vooral ook omdat er in het vlakke Zaffelare toch wel wat wind staat. Niet heel erg strak, maar toch. We lopen de volgende kilometers zij aan zij. Dit tempo mag ik niet lossen.

Na een keerpunt waarbij we eenzelfde landweg terug moeten lopen zie ik dat we toch stilaan naderen op Jonas. Wij versnellen niet want kilometer 3 en 4 verlopen in 4.09 en 4.06. Maar Jonas krijgt het wel moeilijk. hij loopt alleen. We sluiten bij hem aan en lopen hem voorbij. Ik zwijg, volg mijn metgezel, en stel vast dat Jonas zijn eigen tempo volgt. Verstandig van hem denk ik bij mezelf.

Kilometer 5 in 4.04 en eerste ronde in 20 minuten rond. We lopen nog steeds met twee. in de verte zien we nog een atleet maar op de hoeveelste plaats we precies lopen weet ik niet. Ik maak mij er eigenlijk ook niet druk om.

Waar ik mij wel om bekommer is het tempo van mijn metgezel. Hij blijft een goede hulp. Meer dan dat zelfs. Ik vraag mij immers af of ik dit wel kan blijven volgen. Maar ik moet wel. Lossen is geen optie. Kilometer 6 en 7 in respectievelijk 4.06 en 4.05. Goed zo.

Kilometer 8 gaat iets trager (4.15). De landweg, het vele water en plassen, de wind, en waarschijnlijk ook enige vermoeidheid beginnen mij parten te spelen. Maar dan komt het moment dat je stilaan kunt beginnen uitkijken naar de finish. Nog twee kilometer te gaan.

Van lossen is geen sprake meer. Misschien straks in de eindsprint. Maar dat zien we dan nog wel. Kilometer 9 in 4.10. nog een kilometer. Ik plaats mij op een vijfhonderdtal meter voor het einde aan kop en probeer nog iets te versnellen. Ik sla een kleine bres. Raar, want zelden loop ik er nog iemand af inde laatste hectometers. Nu lukt het mij dus wel en ik finish zo op een toch wel erg mooie derde plaats. Slechts een keer deed ik beter. toen eindigde ik op plaats twee. Maar dat is toch wel al enige tijd geleden. In mijn jonge(re) jaren zeg maar. Bovendien is alles ook relatief. Ooit ben ik op plaats 958 geëindigd in Brussel. En die prestatie was zeker niet minder dan deze.