|
Brussel is altijd een goed begin voor de rest van het runseizoen. De voorbereiding voor deze wedstrijd neemt toch een paar maanden in beslag. Bovendien zijn de maanden april, mei, juni en juli altijd uitstekende maanden voor mij geweest. Er zijn dan weinig of toch minder andere activiteiten zodat we toch iets meer kilometers kunnen maken. Maar de wedstrijden die daarop volgden, met dan vooral De Pinte, Huise en Brakel, zorgden er toch voor dat er wat decompressie mocht zijn. Vooral de wedstrijd in Brakel, gelopen op een heel zwaar parcours, zorgde daarvoor. Dat was begin juli. Nadien konden we terug wat beginnen opbouwen. Helaas kwam er dan ook terug een drukkere periode aan met terug meer niet-loopactiviteiten. Tussentijds natuurlijk ook wel wat bezig geweest met running maar niet echt gefocust. In feite ben ik slechts de laatste twee dagen voor de run van zaterdag volledig geconcentreerd aan lopen toegekomen. Maar dan heb ik ook twee zeer goede trainingen afgewerkt. Een korte en een van een tiental kilometer. Die stelden mij toch wat gerust wat de conditie betrof.
De plaats van starten.
In de Kastanjelaan in Zottegem. Daar waar ook de plaatselijke atletiekaccomodatie is gevestigd. Het voetbal is er recent verdwenen. Je merkt bij aankomst ook direct dat er al betere tijden geweest zijn. Het oogt nu allemaal wat vervallen. Alles is daar blijkbaar wat aan het verkommeren. Dat is spijtig. Daar zou toch, mits enige investeringen, iets schitterend kunnen opgebouwd worden. Iets wat jongeren, en anderen, aantrekt. Dat mis ik nu wel enorm.
De inschrijving.
Alles is netjes aangeduid. inschrijving, kleedkamers, toiletten, enzovoort. Korto, hier is niks op aan te merken. Het was wel opletten dat je de identiteitskaart op zak had. Het was nodig om te kunnen inschrijven. Komt eigenlijk niet zo vaak voor dat ze dit verplichten. Wat het eigenlijke doel ervan is weet ik ook zo niet. Je moest immers nog steeds een formuliertje invullen met je naam en dergelijke. Maar het systeem verhindert in elk geval wel dat er nog foutieve naamsvermeldingen kunnen voorkomen op resultaatlijsten en zo. En in het kader van het loopcriterium van de Vlaamse Ardennen is dat toch niet onbelangrijk. Vaak zorgen foutief vermelde namen immers voor dubbele vermeldingen inde rangschikking. En dat stoort wel.
De start.
Die heeft dus plaats op de atletiekpiste. Iedereen werd verzocht netjes achter de startlijn plaats te nemen. Dat gebeurt ook niet meer zo dikwijls. Ik vind het wel positief. Ik had mij redelijk vooraan gepositioneerd. Kwestie van mijn start niet volledig te missen. Maar ondanks een redelijke opwarming viel dat toch wel wat tegen. Direct zag ik heel wat atleten voor mij uitstuiven. Ik vermoed dat ik na een vijfhonderdtal meter al tweehonderd meter achterstand had op de koplopers. Maar toch was mijn eerste kilometer met 3.56 zeker niet traag.
De eerste ronde.
In totaal waren er vier ronden. Naargelang de afstand die je had gekozen. Alle afstanden liepen samen. De 2,5 km was één ronde, de 5 kilometer twee. Dit zorgde ervoor dat het tijdens die eerste ronde vrij druk was. Ik had totaal geen overzicht maar een ding wist ik zeker: ik liep niet vooraan. Ik had geen parcoursverkenning gedaan en zag nu dat er op het eind van de ronde een toch wel verraderlijk stuk vals plat was. Het was niet zo'n lange strook maar ze kroop wel in de benen. Vrijwel direct erna liep je echter richting looppiste en aankomst.
De tweede ronde.
Het werd al iets rustiger. Minder atleten. Maar nog steeds had ik niet direct een overzicht. Er waren vanzelfsprekend heel wat vijf kilometer lopers. Wel begon ik stilaan een goed ritme te vinden. En het gevoel was zeker ook niet slecht. Het was uitkijken naar de slotkilometers.
De derde en vierde ronde.
Je krijgt in dergelijke wedstrijden altijd het gevoel dat het nu pas begint. Wie nu nop op het parcours aanwezig is loopt dezelfde afstand. de 10 kilometer dus. Het wordt nu ook duidelijker waar atleten voor jou zich bevinden. En, als je even achterom kijkt natuurlijk, hoeveel voorsprong je hebt op de rest. Maar met dat laatste hou je best niet te veel rekening vind ik. Wie van achter nog terugkomt zie je wel op het moment dat ze je voorbij komen. Een paar atleten liepen niet zo ver voor mij uit. Zo'n vijftig tot honderd meter. Hier was eventueel nog iets mee te doen in de resterende kilometers. Maar ik weet ook uit ervaring dat je honderd meter niet in een handomdraai dicht loopt. Tenzij er volledig geblokkeerd wordt natuurlijk. Maar dat zou bij deze atleten niet het geval zijn. Het was dus metertje bij metertje dichterbij komen. in de laatste ronde lukte het. Even naast elkaar gelopen. Maar na een tijdje toch maar de leiding genomen. Tactisch misschien niet zo heel verstandig maar je weet nooit dat men kraakt. Dit gebeurde evenwel niet en richting aankomst moest ik toch terug twee plaatsen prijs geven. Echt treuren deed ik er evenwel niet om. Een top tien zat er niet in. Ook geen elfde plaats dus maar wel geëindigd op plaats dertien. Het is niet voor het eerst dat ik ergens eindig tussen die plaats elf en vijftien. Waar ik vanzelfsprekend gelukkig mee ben. Vooral ook gezien mijn toch wel goede eindtijd. In mijn zes laatste wedstrijden heb ik alleen in De Pinte iets sneller gelopen. Maar dat zijn toch moeilijk vergelijkbare zaken gezien het verschil in afstand en vooral in parcours.
Na de wedstrijd.
Ook nu weinig aan te merken op de organisatie. Propere kleedkamers, goed douches. Ook een heel praktische snelle tombola gevolgd door een gewone tombola. Dit laatste kon en mocht misschien iets vlotter verlopen. En dan waren er ook nog de prijsuitreikingen met heel wat podia. Dit nam toch ook heel wat tijd in beslag. Dat sommige mensen niet het geduld kunnen opbrengen of de tijd niet hebben om zo lang aanwezig te blijven kan ik best begrijpen. tenslotte is het ook wel storend dat er geen officiële uitslag afgeprint of uitgehangen wordt. Nu bleef je eigenlijk in het ongewisse of je wel of niet in de prijzen viel. Blijkbaar waren er ook wat vergissingen in de uitslag gekropen (hoe kan dit nog ondanks het inschrijven met de identiteitskaart) die zorgden wat er nog wat onenigheid was. Sommigen hadden niet verwacht op het podium te staan en werden toch afgeroepen. En het omgekeerde deed zich natuurlijk ook voor. Maar ondanks alles toch een pluim voor de organisatie. Maar van een atletiekclub mag je ook wel een en ander (en misschien zelfs iets meer) verwachten.
De nabije toekomst.
In principe zouden we ons nu terug iets beter moeten kunnen voorbereiden op wat komen zal. En er staat nog wel een en ander geprogrammeerd. Drie wedstrijden in september. Eerste opdracht wordt de Ballonloop in Sint-Niklaas begin september. Dit is een mooie stadsloop met heel wat ambiance. Ik heb hem nog niet zelf gelopen maar dit jaar wil ik wel graag eens van de partij zijn. Nadien volgen er ook nog de Zwalmjogging (10 mijl) en de run in het heuvelrijke Maarkedal (15 kilometer). Het wordt dus zeker een drukke maand in september. Daarmee komt er dan een eind aan het zomerprogramma. Waarschijnlijk gaan we dan even verpozen om de batterijen terug wat op te laden naar het winterprogramma toe. Wat gaat het allemaal vlug!
|
