Ik ben diederik
Ik ben een man en woon in brugge (belgie) en mijn beroep is veiligheidsagent.
Ik ben geboren op 19/03/1968 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: triatlon ,.
Hier zijn we dus weer. toen we na een rit van ca 13 uur aankwamen aan onze vakantiewoning werden we onmiddelijk aangenaam verast. In de tuin stond een overdekt zwembad en het huisje was piekfijn in orde. Het weer was ook al prachtig en de termometer wees zo'n 26 graden aan. Dit was meteen genieten . Een beetje trainen en het fietsparcours verkennen stond nog op het trainingschema maar alles losjes ,voor de rest genieten en vooral rusten ,ik was er klaar voor ,de wedstrijd mocht voor mijn part morgen al beginnen. zondag ,wedstrijd of D-day zoals sommigen hem noemen.Al vroeg waren we ter plaatse, iets voor 5 uur.de atleten waren stil en geconcentreerd en bij sommige zag je angst in hun ogen. Ik was gerust ik had er minder maar harder voor getraind. 06:45 ,we mochten aan het strandje plaatsnemen en voor ons een 50 tal meter in het water lagen de profs te wachten op het startschot. Een é-tal minuten voor 7 uur mochten we naar de startlijn zwemmen en toen we die bereikten ging het kanon af, We waren vertrokken voor een lange zware tocht. Ik vond niet direkt het goede ritme en kreeg een paar kloppen en iemand trok zelfs aan mijn been,vlug wat met de been spartelen en ik was van die kl...... verlost. Na 1:01 uit het water en met deze tijd was ik best tevreden al was mijn tijd in engeland vorig jaar iets sneller(58:30) maar de ene ironman is de andere niet é.redelijk snel gewisseld en goe ingesmeerd want de zon ging hard tekeer gaan vandaag. Nu vertrokken voor 180km fietsen en een paar bergkes oprijden. Ik had mij voorgenomen om op die bergen niks te forceren want we moesten ze allemaal 2x beklimmen en daarna ook nog kunnen lopen é.na 05:25 zat het fietsen erop en de powermeter gaf een gemiddelde snelheid van 32,5 km/u aan. Best tevreden hiermee. Nu nog de marathon, goed doseren dus goed de hartslagmeter in het oog houden. De benen voelden nog fris aan al is het, tijdens de eerste honderden meters, altijd wat wennen na 180km fietsen. Het was genieten van de massale opkomst langs het looptraject. Genieten tot aan km 15 ,nu begon ik toch wat te voelen in de benen en het ging snel achteruit met mij.Ik had mij voorgenomen om niet te stappen tijdens de marathon maar ik heb het maar tot aan km 23 kunnen volhouden.De eerstvolgend drankpost na km 23 zou ik ff stappen tijdens het drinken waar ik dat voordien al lopend deed. De laatste 15 km werden, mede door de helse hitte ,(+30°C) afwisselend al lopend/stappend afgelegd doch de laatste 5km heb ik dan weer konstant kunnen lopen . 04:50' is veel teveel. gelukkig weet ik nu waar mijn fout ligt .Veel te weinig gedronken tijdens de eerste km-ters. 1 bekertje ,die dan nog maar half gevuld is en waar je dan nog een deel van morst tijdens het lopen,aannemen aan elke bevoorrading is veeeeel te weing. Ik was na aankomst (11:31) enorm ontgoocheld in mezelf. Ik was naar hier gekomen en wilde mijn besttijd op de ironman verbetere.n.Ik heb mijn doelstelling niet gehaald. 1 week later denk ik er helemaal anders over. Mijn tijd is ,aangezien de mindere trainingsarbeid, niet zo slecht.850ste op 2200 deelnemers ,het kon nog slechter .ik heb de fout gemaakt niet genoeg te drinken maar ik zal eruit leren. Ik ben hier 14 dagen ter plaatse geweest en heb samen met mijn gezin genoten vh mooie weer en van het wondermooie meer met z'n kristalheldere water. Austria , I'm back in 2009 !