Mijn steeds meer gelezen blog kent succes.  Ik ga naar meer dan 1300 lezers en daarenboven beginnen een aantal ideeën een nationaal effect te krijgen.  Zelf een reactie door een lezer kwam in De Standaard terecht!

http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=FG2PPM79&word=feremans

Marc Vandamme reageerde op deze blog op een voorstel van mij om de opcentiemen te verhogen.

http://www.bloggen.be/derodevoorzittervanmenen/archief.php?startdatum=1268607600&stopdatum=1269212400

Immers: 60 euro elke maand zouden de oudjes van het rusthuis moeten bijpassen om de megalomanie van de Bossuytisten te bevredigen, of om de "rust in de partij" (welke rust?) te bevorderen.
Dat laatste is mijn mening: het gaat niet om rust, die is er niet: het gaat om ongelofelijk cynisme binnen de bobo's van onze partij tegenovert de daadwerkelijk nood aan zorg van de zwaksten, de oudsten en de kwetsbaarsten. 
Die zouden moeten "wennen aan meer betalen" (Volgens Claude Vancoillie op de vorige OCMW raad).

Men gaat dus preventief nog meer geld vragen voor een slechte huisvesting, om de mensen "aan te passen" aan hogere ligdagprijzen????? Men zou een "Choc" willen vermijden bij een te plotse stijging binnen enkele jaren?
Zot zeker?

Deze reactie op mijn schrijven werd dan weer door een reactie van de voorzitter van het OCMW van nu opgevolgd.  Een kettingreactie.

Maar de reactie van Claude is niet zo echt socialistisch:

"We hebben aan het ministerie van Economische Zaken de toelating gevraagd om de dagprijs met tweeeuro te verhogen. We kregen de goedkeuring zonder de minste opmerking." (CVC in De Standaard)

Want, beste lieve Claude... Wie is die Minister van Economische Zaken?  JUIST! QUICKEY!

Dat een Open-VLD clown, pardon: DE  VLD-clown het eens is met het uitbuiten van ouderlingen, kijk, dat geloven wij zonder dat Claude het herhaalt.

Maar dat maakt het plan om oudjes in een te kleine kamer van ouderwetse rusthuizen, met de kakpot op de kamer zonder toilet en met het vooruitzicht op jaren timmer en bouwwerf lawaai niet gelukkiger in hun rusthuis.
Oudjes die, volgens Marc Vandamme, in vele gevallen de vele jaren dat ze MEER moeten betalen voor deze miserabele situatie niet eens er ooit van zouden genieten omdat ze tegen dat ze in het nieuwe rusthuis zouden kunnen wonen al overleden zijn...
Natuurlijk: het kan allemaal maar loos alarm zijn, en het is te hopen dat met een voltalligheid van stemmen (De open-VLD afdeling in de OCMW-raad vondt dat men niet op mensen moest bezuinigen!) dit barbaars voorstel naar de prullenmand gaat!
Dat men eindelijk eens zorgt voor een goede financiering van de gemeente door mijn voorstel, het verhogen van de opcentiemen onverwijld door te zetten.

Mijn vraag is echter: Wie fluisterde de directie van de rusthuizen in om die aanvraag te richten om de dagligprijzen te verhogen?
Was het:
- de entourage van Schavuit Bossuyt?
- de entourage van Johan Vandelanotte (Roosen?)?

Want pas op: al duurt het een paar jaar: vroeg of laat brengen de kraaien het uit.  En dan zal degene die vindt dat men bejaarden pijn mag doen, zelf een beetje pijn, beste Johan, de pek en pluimen toegedeeld krijgen die deze verdient.

Het is de moment om alle FATSOENLIJKE mensen op te roepen om deze schurkenstreek een halt toe te roepen. 
Ik zal vooreerst dus ook preventief handelen: zolang Johan, of één van zijn aanhangers niet formeel tonen dat ze TEGEN dit soort schurkenstreek zijn (dat enkel dient om projecten rondd de jachthaven, het cultureel centrum van Lauwe en de ping-pongers te steunen) dan zal ik NIET op één van de "verdachten" stemmen. Op hen die de minsten onder ons in de steek laten. Op hen die aan jachthavensocialisme doen in plaats van aan fatsoensgebonden humanisme! Maar ook niet op hen die zwijgen en lijdzaam toekijken of zich laten doen door manipulators en dictators.
Ik roep iedereen op om hetzelfde te doen!

Ook stem ik  niet op Karel, of wie dan ook die niet zich FORS zich schrap stelt tegen deze bandietenstreek. En ik hoop dat ze van deze fratsen niet op de hoogte zijn, of er niet van op de hoogte zijn gebracht.  Dat ze niet kozen voor een laffe daad.
Zwijgen is instemmen.

Ik hoop dat mensen die het hart op de juiste plaats hebben van andere partijen dat ook doen! Dat zij in hun partij ook dreigen om niet op kopstukken maar op progressieven te stemmen indien het zo voortgaat en de ouderlingen worden geofferd op het altaar van de jachthaven aanbidders!

Ik wil namelijk op twee oren kunnen slapen.  En de stank die uit de rusthuizen en de affaires errond, houdt me wakker!

Punt 8 op de agenda de OCMW-raad van 10 mei luidt: Indexering van de ligdagprijzen in de woonzorgcentra:  ALLEN DAARHEEN !

mkg,

Eric Feremans

05-05-2010 om 16:26 geschreven door Eric Feremans  

Toneel- en filmvoorstelling op 3 mei te Menen in het CC de Steiger. Een goed initiatief maar met nog minder volk dan op de 1 mei betoging in Menen L

De avond ingericht door Koepel Armoedebestrijding Menen, ABVV, ACV, Animo, Attac Vlaanderen, COMAC, KAM, Linx+, Oxfam-Wereldwinkel en SROS (Stedelijke Raad Ontw.sam.) kende (onterecht!) een matige belangstelling. Buiten Berenice Bogaert (CD&V) en Rudy Nuytten geen mandatarissen bespeurd, ook niet van de toch zich als sociaal definiërende Sp.a. Weerom grote schande. En dat was een gemiste kans.

Menen, links Menen, zit in een diep dal. De kloof die burgemeester Bossuyt en een paar verloren gelopen would-be socialisten in de partij aanrichtten, hierbij gesteund door de wereldvreemde Johan Vande Lanotte, liet zich al voelen tijdens de 1 mei stoet. Die was dit jaar regionaal, en vanuit verre hoeken van de omliggende partij-afdelingen kwam een beetje volk aangewaaid. Eidoch niet uit Menen zelf… Zodat deze “grote” en regionale optocht even veel of even weinig volk trok dan vorig jaar, toen het nog koek een ei was in Menen.  Opvallend hierbij was de aanwezigheid van de flink-linkse socialisten van de PVDA, die blijkbaar in Menen en omstreken beginnen te worden aangezien door de jeugd als een waardig alternatief voor de beunhazen van de grote broeder (Big Brother).  We zullen zien wat dit belooft bij de verkiezingen…

Er was weinig gemobiliseerd, en de inrichters zelf hadden maar weinig volk bijeen gekregen.  De PVDA wel, maar zowel Kam (waar Bernice, Claire en ik blijkbaar de enige vertegenwoordigers van waren) als de vakbonden en de Sp.a hadden niet echt hun volk kunnen warm maken, en dat is dus zeer spijtig.

Het eerste deel, een voorproefje van een toneelstuk, was een meesterwerkje.  De acteur die de monoloog bracht was onwaarschijnlijk duidelijk, levendig en geloofwaardig. En dat gebracht met een tekst die naast intelligent ook nog geestig was.  Ik kan niet genoeg geduld opbrengen om de volledige voorstelling te gaan bekijken, en hoop dat men ook die in het CC programmeert.  Het toeval wil dat ik juist gisteren op deze website een youtube-filmpje van mijzelf publiceerde waarop ook ik met cijfers en met een analyse uitlegde waar het in ons land verkeerd loopt met de sociaal/economische politiek.  Maar wat ik in “Leve de fiscus” hoorde was duizend keer beter en interessanter.  Alles kan duidelijk beter!

De film van Michael Moore over het kapitalisme was dan wel voor de ongeschoolde brave borst sensationeel, ik heb bij die man altijd al bedenkingen gehad. Ik geloof de man niet. Het is een Hollywood-style entertainer die grapjes maakt over de politiek, die soms juist zijn, maar ook vaak niet erg betrouwbaar.  Het is een linkse populist-millionair die vooral de sensatie en het “entertainment” zoekt, de populariteit en het gewin en die dat nu eens doet met linkse thema’s. Griezelig kereltje dat door zijn belhamelgedrag ooit Bush aan de macht heeft gebracht bij gebrek aan enig tactisch inzicht…of juist wel. 

En dit brengt me op de enige fout van deze avond: Het gebrek aan duiding, aan debat, aan inspelen op deze twee goede bronnen om eens over te discussiëren en de plaatselijke, nationale politiek eens te bespreken. Dit debat was er niet.  Wel standjes met boekskes. Zoals vroeger aan de uniefs.  Met stilzwijgende “activisten” erbij, die dus niet actief maar passief waren. 

Ik weet wel dat rechtse politici hun populariteit halen uit hun aanwezigheid en de organisatie van voetbal, wielrennen en andere populaire bezigheden.  Maar socialisten moeten niet daar hun gezag uit halen, hun bekendheid en vertrouwen van het volk bij winnen. Ook moeten ze dat niet overlaten aan (buitenlandse!) cineasten van verdacht allooi noch enkel aan prima schrijvers van toneelstukken met acteurs die vertolken wat moet vertolkt worden.  Ze moeten zelf het woord nemen, de discussie aangaan.  Decennia van zwijgzaamheid, van volgzaamheid tegenover een steeds verrechtsende top heeft onze sossen stom gemaakt. 

Gelukkig blijkt er goede wil te zijn, maar enkel door t-shirts en boekskes te verkopen, rond te lopen met vlagjes en op facebook de wielrennerij, de voetbal en de volleybal te bespreken kan het socialisme niet groeien, maar door inhoud en door overtuigingskracht van de politici zelf. Populariteit van links moet je niet verwerven door rechts te immiteren en door pollekes schudden, schouderklopjes geven de mensen gerust te stellen. Links dient de ongerustheid te vertolken, en de weg om er uit te geraken steeds weer uit te leggen.

Toch is dit een eerste zeer goede stap. Ik wacht op meer, en vooral op meer met meer engagement van de politici zelf.  De samenwerking tussen al deze organisaties is voorbeeldig. Dit is wat links altijd had moeten zijn: een samenwerking tussen allen die de maatschappij op één of andere manier willen veranderen. Volksontwikkeling is een oud woord.  Maar zonder water kan men niet overleven, en drinken is ook iets ouderwets…
mkg,

Eric Feremans

V, ACV, Animo, Attac Vlaanderen, COMAC, KAM, Linx+, Oxfam-Wereldwinkel en SROS (Stedelijke Raad Ontw.sam.)

19u30: Paul Schrijvers - fragment uit de voorstelling Leve de fiscus(rond belastingsparadijs België)

 20u15: film Capitalism: A Love Story van Michael Moore, rond het ontstaan van de financiële crisis

04-05-2010 om 11:50 geschreven door Eric Feremans  

Waarom bezuinigen en activeren door (rechtse?) politici wordt verdedigd.

Het wordt bijna als vanzelfsprekend voorgesteld in de media:

-          om uit de crisis te geraken moet de overheid bezuinigen

-          tevens moet de pensioenleeftijd verhoogd, de mensen moeten langer en meer werken, ze dienen “flexibeler” te zijn enz…

Tevens wordt daar door sommigen ook aan vastgeknoopt dat de belastingen dienen te verminderen (men zegt niet welke belastingen, en voor wie).

Maar waarom is dat nu rechts?

Rechts is alles wat zich neerlegt bij het huidige sociaal-economisch systeem.  Die het goed, of onvermijdelijk vinden dat rijken rijk zijn door het feit dat zij nu eenmaal bezitten en dat de anderen arm zijn, of een beetje minder arm, omdat ze moeten werken voor de kost.  Met dan de mythe van “de middenklasse” die het zogezegd goed genoeg heeft, ’t is te zeggen “geen reden van klagen heeft”.

Indien men vindt dat alles, inclusief de toenemende armoede,
-de schandalige armoede in ontwikkelingslanden (die dan naar hier komen om hun gezin wat zekerheid te geven…)
 - of in minder economisch ontwikkelde landen (die hier ook voor de deur staan omdat het hier nog altijd beter is)
ok is, en er niets moet of kan veranderen… dan is men RECHTS.

Socialisten zijn hervormers. 
-Die geloven niet in het fabeltje dat het niet vooruit kan, enkel achteruit.
-Die geloven niet dat je nu eenmaal moet accepteren dat er een kaste is die alles beslist, alles bezit en die gemiddelde zoveel rijker is. Een kleine groep die geen cent van zijn schandalige overdaad wil laten vallen, maar om de ongelijkheid in stand te houden alles over heeft...zolang het anderen maar pijn doet en henzelf niet.

Socialisten leggen zich niet neer bij de praatjes
-dat “kapitaal gaat lopen” als je het belast.
-ze vinden niet dat investeringen door zakkenvullers in bedrijven met winst (voor de zakkenvullers) beter zijn dan investeringen door de overheid.
-Zij weten dat overheidsinvesteringen alleen maar dienen voor het algemeen belang.
Zij weten ook dat investeringen op winst gericht werkgelegenheid zo stabiel maken als drijfzand.

Hoe werkt dat nu: investeringen door de overheid?

In ons land is het zo dat  43 procent van alle goederen en diensten  worden geproduceerd door de overheid. 
De “investeerdeers” zien dat met lede ogen aan.  Alles wat niet in hun handen is brengt (voor hen!) niet op. 
Daarenboven dienen ze om overheidsdiensten te laten draaien soms bij te dragen aan deze investeringen, terwijl ze liever oppotten in crisistijd en verder “investeren” in hoogconjunctuurk. Zij strefven er steeds naar  om hun pot, om hun deel van de koek, om de ganse bakkerijk in eigen handen te houden.

Indien we nog niet zodanig afzien door de crisis, “we” zijnde degenen die werken of die van een leefloon leven, dan is dit juist door het feit dat we een stevige overheid hebben, die niet over kop kan gaan.
En als socialisten weten we dat dit een garantie is voor welvaart: dat we niet afhangen van de grillen van “de markten”, lees van de anarchistische (gebrek aan) organisatie van de privé producenten en dienstenverleners.

Bezuinigen is achteruitgaan

Het zijn niet de communisten of de flink-linkse partijen die zeggen dat je in crisis tijd niet mag gaan bezuinigen op de overheidsuitgaven: Het is een liberaal econoom, John M. Keynes die dit reeds eer dan een halve eeuw geleden heeft aangetoond.  Maar waarom doen de “investeerders” en hun vertegenwoordigers in de politiek (de meerderheden in Europa) dat dan toch?

De investeerders willen “rap geld”.  En dat kan door meer te verdienen of minder belast te worden.

Zij redeneren op korte termijn, voor de eigen winkel en niet voor de welvaart van hun streek, hun land, hun continent, de wereld.  Zij zijn vaak ook de mening toegedaan dat overheidsinvesteringen, investeringen die met belastingsgelden gebeuren “overbodig” en “oneconomisch” zijn.  Alhoewel ze steen en been klagen indien de overheid de wegen niet onderhoudt, de research aan de universiteiten onvoldoende steunt, en niet bijspringt als hun banken failliet gaan… Zij verwarren kosten met investeringen, en doen alsof investeren in leraars, postbodes, kwaliteitsdiensten bij de overheid die de veiligheid, de communicatie, de gezondheid verbeteren overbodige luxe is, terwijl juist hun eigen economische groei te danken is aan een heel aparaat, een heel land met al zijn investeringen …door de overheid gedaan.

Maar eigenlijk denken ze niet aan degenen die voor hen werken: zolang die maar niet staken is alles in orde. En die vanalles wijsmaken, hun werkvee bezig houden met godsdienstconflicten of BHV is ok, als die maar niet inzien dat ze van voor en vanachter worden geneukt.

Overheidsinvesteringen zijn prima: de winst die ze maken, de diensten die ze goedkoop verlenen (zonder winst, dus goedkoper) gaat immers naar iedereen, niet naar sommigen. Daarom moeten ze worden uitgebouwd, zeker daar waar de privé tekort schiet: in het betalen van goede lonen, in het verzorgen en onderhouden van zieken, kinderen, gepensioneerden, in het verschaffen van cultuur, ontspanning en zekerheid. En nogmaals: zelf liberale economisten weten dat men een vrijemarkt systeem in crisistijd enkel kan laten heropleven door MEER uitgaven te doen, en dat de overheid hiervoor de aangewezen macht is!

Daarom moeten vooral in crisitijd de gelden die werden opgepot worden gemobiliseerd.  Crisissen worden namelijk niet veroorzaakt door de werklozen!  Crisissen worden veroorzaakt omdat de kaste van de “investeerders” plots…niet meer voldoende investeerde. 

Juist door het opgepotte geld te mobiliseren via belastingen, maar ook door leningen aan te gaan en die dan af te betalen met belastingen geïnd op het moment dat de rijken terug poen beginnen te scheppen kan de overheid doen wet de privé sector nalaat: investeren wanneer het nodig is, en niet wanneer het voor een minderheid meer opbrengt.

Besparen, bezuinigen in crisistijd is dus catastrofaal. Het zorgt voor een hollende inzakking van de werkgelegenheid, van de productie, van de economie in haar geheel. 
Degenen die dus in crisistijd roepen “we moeten bezuinigen” zijn dus geen goede economen.  Het zijn rechtsen met oogkleppen. 
Socialisten zijn het NIET.
Daarenboven zorgen ze dat na de crisis de zogenaamde “ontvette” staat een kwetsbare staat is: een staat waar heel wat overheidsdiensten zijn geschrapt of minder goed werken. En duurt het jaren voor een vorig peil van welvaart voor de gewone mens wordt bereikt. 
Bezuinigen in crisistijd is de tak afzagen waarop de gewone man en vrouw zitten.

Waarom zijn er dan “linkse” politici die bezuiniging preken?

Dit is in feite ongehoord.  De argumenten die ze hiervoor gebruiken zijn meestal dezelfde als die van de rechtse politici:
 -“evenwicht van de overheidsbudgetten is noodzakelijk”, en we hebben hierboven gezien dat het omgekeerde waar is in crisistijden!
-“te zware belastingsdruk zorgt voor kapitaalvlucht”. 

Het volstaat niet om vast te stellen welke politici dit soort nonsens verkondigen: juristen zonder economische scholing. Pol&soccers die door een hyperliberale prof een vervalst economisch beeld kregen ingepompt op de unief.  Het is zielig maar het is waar.

In een land als België is er maar weinig kapitaalvlucht mogelijk, omdat het leeuwendeel van onze economie uit diensten bestaat en men moeilijk de hier gevestigde activiteiten naar ergens anders kan verplaatsen (je coiffeur in China vestigen, je gsm mast in India opstellen werkt niet zo goed ;) )

Daarenboven, als je ziet hoeveel kapitaal er in zakken van rijken terecht komt om er onnuttige luxe uitgaven mee te doen zou het welhaast verhopen dat zij die geen belastingen betalen maar ophoepelen.  Of hebben we zo’n grote behoefte aan vol luxeboten liggende jachthavens (die nooit uitvaren, te zien als je in Nieuwpoort gaat kijken)? Zijn kasten van villa’s een bijdrage aan onze welvaart?  Zijn allerlei luxe-activiteiten een bijdrage tot het welzijn van eenieder maar vooral: moeten deze mensen door belastingsontduiking (pardon: vermijding) blijven zorgen dat meer dan de helft van het geld naar nonsens gaat terwijl er nu eenmaal nog allerlei sociale noden zijn bij miljoenen mensen?

Indien de belastingen verhogen, in de VS heeft men in de jaren dertig deze opgetrokken tot NEGENTIG procent, zal er een deel gaan lopen.  Maar de meeropbrengst bij degenen die blijven (het brengt hen nog altijd meer dan genoeg op…) zouden maken dat er hogere lonen mogelijk zijn in allerlei sectoren, betere sociale voorzieningen, een comfortabeler leven voor de werkende mensen, die MINDER zouden moeten werken. 
De besparing zou zitten in het minder bouwen van paleizen, jachten en golfcourts.  De rusthuizen zouden verfraaien, de pensioenen omhoog gaan en men zou minder tijd besteden aan nutteloos werk.

Maar vele politici, ook van links geloven niet dat men degenen die door oppotten de crisis hebben veroorzaakt kan raken. 
Dat dit hopeloos is. 
Dat de werkende mensen maar moeten zorgen voor meer inkomsten door meer, langer, flexibeler te werken. 
Dat de kaste van de “investeerders” even heilig is als de franse koningen en de adel voor de Franse revolutie. 

Ze hebben zich neergelegd bij de bestaande wanorde. Zij zijn rechts geworden: zij zijn bestuurders geworden in plaats van veranderaars. Zij denken als de adel: “Arbeid adelt, maar de adel arbeidt niet!”. En zij houden vol dat de crisis niet volgt uit een tekort aan investeringen maar door de “luiheid” van degenen die werkloos zijn.  Een fabeltje, het zoveelste.

En dat is nu precies de reden waarom ik niet zal stemmen op mensen zoals Johan Vande Lanotte, Frank VDB of Gilbert Bossuyt. En zoek naar iemand op de lijsten die zegt dat het systeem moet veranderen. Ik zoek op de lijsten naar mensen die, zonder een broek af te doen en met de kont te staan in de richting van het geld en de macht, duidelijk stellen dat ze de maatschappij willen veranderen in de richting van meer belasting voor de rijken, minder armoede voor de gewone mensen. 

Ik stem dus wel, Stijn Meuris, maar op de goede, linkse, syndicalistisch geörienteerde sossen.

Hopelijk staan er op de lijst van de Sp.a, want anders….

Mkg,

Eric Feremans

 Wie een filmpje wil bekijken waarin ik de economische situatie rond overheidsdiensten nader toelicht is er een link hieronder.

Bijlagen:
http://www.youtube.com/watch?v=48LnM5Mh-7E   

01-05-2010 om 00:00 geschreven door Eric Feremans  

1 mei in Menen:

Rozen verwelken,

Burgemeester en schepenen vergaan

Maar sossen in Menen?

Die gaan naar de maan L

Twee partijen de grootste in één Menen zijn:

De Sp.a, (dat is raar)

Op het één mei festijn

Vechten zij met mekaar

BHV is in Menen:

Bossuyt Houdt het VOL

Hij schopte tegen de schenen

Dat eist nu dus zijn tol

Wie in Menen wil stemmen

Voor een echte sos

Moet nu stoppen met memmen

En te bussen voor een sloddervos

Makkers, ten laatste male

Tot de strijd ons geschaard
Stem niet voor een schrale

Maar voor een sos van linkse aard!

Bossuyt blijft schavuit: OCMW moet blijven besparen?

http://www.clubfmmenen.be/articles.php?article_id=603

Na de gemeenteraadszitting van maandag, waarop het debat over het OCMW-budget niet aan bod kwam, gaf de burgemeester van Menen een interview op de lokale radio. Hier bleef hij de nadruk leggen op zijn eis dat het OCMW in de komende jaren bezuinigingen moet doorvoeren.

Als een volleerd Pontius Pilatus (zijn coalitie met de tjeven heeft hem duidelijk aangetast) zegt hij niet te weten hoe het OCMW dat dan wel moet doen. 

Hij zegt eigenlijk wel waarom het OCMW moet besparen: Het stadsbudget moet kloppen, er moet verder gewerkt worden aan het verfraaien van de gemeente.

De burgemeester kent zijn prioriteiten niet, hij kent de principes van onze overlegeconomie niet, hij is geen socialist?

Het politieke compromis dat ons land na de tweede wereldoorlog kenmerkt bestaat er in dat de ondernemers, de “investeerders”, mogen poen scheppen. Maar dat zij een deel moeten teruggeven, in de vorm van belastingen, zodat er geen armoede meer bestaat in ons land. Dit principe, gebaseerd op opgelegde solidariteit, is het pact dat er voor moest zorgen dat er geen getto’s ontstonden, ook niet in de Barakken van Menen (“Menen eindigt bij de brug over de Leie”) en geen ouderlingen die in armenhuizen werden onderhouden door hun kinderen of juist niet.

De OCMW’s krijgen dus toelagen van de federale overheid, maar ook van de gemeente waarin zij gevestigd zijn.  Dit om aanpassing aan de lokale omstandigheden mogelijk te maken.  Zij beschikken over een grote autonomie, zodat geen spelletjes zouden gespeeld worden zoals dit nu aan de gang is, en hebben dus een apart beslissingsorgaan. Daarenboven is dit orgaan verantwoordelijk voor het bepalen van de lokale noden, en dient de gemeente uiteindelijk alle kosten te dragen die deze raad nodig acht om het gepaste sociale beleid te voeren. 

Ons land kent dus geen mensen die met hele bevolkingsgroepen in dozen wonen, het kent niet de bedelaars die, zoals in Rijssel, met uitgestoken hand, trachten te overleven.  Daarenboven blijkt dit systeem als een buffer te werken bij economische crisissen: per honderd verarmde mensen sluit in landen waar geen OCMW’s zijn een kleine onderneming. Bij ons dus niet.  Sociaal bekeken is ons systeem een garantie tegen verpaupering, tegen criminaliteit en in de ogen van verlichte “investeerders” een buffer tegen hollende economische depressies. Het is een goed systeem.

De burgemeester stelt het voor alsof de gemeente een soort van geldbak heeft, die ze aan de ene kant vult, en waar ze aan de andere kant uitgaven moet doen.  Hij vergeet hierbij dat deze kassa ook een financiering kan aangaan (op dit moment goedkoop) en dat hij ook fiscale middelen heeft om wie het goed heeft te laten solidair zijn met wie in de stront zit (letterlijk: de rusthuizen hebben chronisch personeelstekort, de oudjes kakken nog op potten in hun kamertjes die iets meer dan de helft groot zijn van wat volgens hedendaagse normen nodig is en dus hangt er een geurtje boven Menen).  Hij laat het ook voorkomen alsof de stad (hij dus) beslist wat er naar de verfraaiing gaat (sportclubs, culturele centra, zwembaden, jachthavens) en wat er naar de “minsten van ons” gaat.

De wil om Menen tot een groen, toeristisch attractief, qua mobiliteit exquis modelstadje te maken is natuurlijk schitterend.  Maar in een economisch achteruitgaand en achterlijk gebied is dit onmogelijk tenzij men affreuze besparingen doet waar het niet kan, en Menen wil voorzien van getto wijken zoals dit gebeurt in New York, Parijs en Lissabon.  In streken waar ongebreideld liberalisme borg staat voor verpaupering, ellende en criminaliteit.

Natuurlijk is dit een overdrijving! Bossuyt , via de mond van Johan Vande Lanotte, formuleerde het als volgt op een algemene leden vergadering van de Sp.a: “Het zal EEN BEETJE PIJN DOEN”.  Dit deed oorverdovend pijn aan mijn oren.  Welke pijn? Bij wie?  Hoeveel pijn?  Maar vooral: waarom?

De burgemeester wacht niet op een budgetbespreking, die hij zelf manu militari tegenhield op de OCMW raad, misbruik makend van zijn prerogatief als burgemeester en zich verschuilend achter een schepencollege waar hij zelf in eigen rangen niet onverdeeld werd gevolgd.  Hij stelt zijn “visie” voorop, en stelt dat anderen die maar moeten volgen en doet dit zonder dat hij, volgens zijn eigen zeggen, over de nodige informatie beschikte!

Om zich met zijn onbezonnen plan, het opofferen van een deel van de mogelijkheden van onze allerarmsten ten voordele van wat luxe uitgaven, te kunnen politiek schragen, onderhield het Gilbertisme een oud stammenconflict, daterende uit de tijd van de fusies: “Die van Lauwe, tegen Die van Menen”, schoffeerde hij de helft van zijn partijmandatarissen, liet hij zonder debat en nadat zij juist door de partijleden het vertrouwen kregen een maand voordien, op een algemene ledenvergadering zonder debat, de voorzitter en secretaris van zijn partij ontslaan.

Dat de burgemeester Lauwe een warm hart toedraagt is een mythe, overigens.  Hij, met zijn vele contacten op het federale niveau, slaagde er nooit in om een regelmatige busdienst tussen Lauwe en Menen te organiseren.  Het is alsof er een permanente aswolk hangt tussen de deelgemeenten van onze stad die enkel optrekt wanneer de burgemeester in zijn partij moet anderen laten wegstemmen van hun functie binnen de partij: dan zijn er plots bussen.

De burgemeester weigerde een petitie in ontvangst te nemen, ondertekend door één derde van de gezinnen van Lauwe, om te vragen een poging te doen het postkantoor van Lauwe te behouden bij de eigen (sociaistische) beheerders van de Post!  Dit gecombineerd met het ontbreken van busdiensten maakt dat het doen van bepaalde postverrichtingen een dagreis betekenen: ’s morgens vertrekken met de schoolbussen, ’s avonds terugkeren. 

Een meester in het verdelen van de bevolking is Gilbert ooit er in geslaagd om zijn eigen falend speelterreinen beleid te gaan contesteren. In een stoet met duizenden mensen, Anciaux Bert aan de arm stapte hij doodleuk mee in een proteststoet tegen zijn eigen gebrek aan beleid!

Wat de financiën betreft van Menen liet de burgemeester een enorme kans liggen, op een, volgens sommigen, niet correcte manier negeerde hij de convenanten die de toen niet legale casino’s konden afsluiten met de stad.  Deze casino’s waren bereid om een forse bijdrage voor de rusthuizen te betalen. Ik kan daar persoonlijk van getuigen vermits ik toen partijvoorzitter van Spirit was.  Nu zou volgens sommigen een bedrag van rond de zevenhonderd Euro per Menenaar als schadevergoeding in de lucht hangen.

Bossuyt gedraagt zich als een dromer, niet als een man met een visie.  Hij wil in een stad waar één derde van de kinderen in een kansarm gezin wordt geboren, waar ook eenzelfde derde van de bevolking aanklopt bij het OCMW doen alsof hij in een villa stad woont, waar men aan cultuur doet, jachthavens bouwt met overvloedige gelden geput uit de grote inkomsten van de gemeentelijke opcentiemen.

Hij informeert zich niet over de concrete noden van de rusthuizen, van de OCMW cliënten. En hij krijgt dit zelf te horen van… LDD en de liberale oppositie!  Zijn coalitiepartners zitten op rozen.  De burgerlijke vleugel van de CD&V kan zo’n “socialist” best pruimen. Maar ga je horen bij de ACW-ers, zoals Marc Vandamme, dan hoor je een heel ander verhaal.

Deze burgemeester is er een die vervreemd is van de realiteit van zijn kiespubliek. Hij noemt zijn partijgenoten ezels.  Hij wil ze uit de partij indien ze het niet met hem eens zijn om zijn megalomane plannen te gaan steunen maar kiezen om het doel van het socialisme, de solidariteit, au sérieux te nemen en niet te verdrinken in een jachthaven aan de Leie voor mensen die geen steun nodig hebben.  Van één van zijn schepenen zegt hij dat die een puist is die moet worden uitgeknepen. Anderen noemt hij intellectueel minderwaardig en verwijt hen gebrek aan visie.

Een visie die het socialisme vermoordt, die Menen laat ophouden aan de brug over de Leie, die jachthavens en sportclubs prioritair stelt tegenover een goede service aan de minsten onder ons is geen visie. Het is een gebrek aan elementair inzicht in de taak van het socialisme.

Een visie waarbij men zolang Menen een toenemende vergrijzing kent, een economisch achtergesteld gebied blijft bestaat er in om eerst en vooral de oorzaken weg te nemen. Dit vergt samenwerking, ook met de burgerlijke partijen, maar op een economisch én sociaal verantwoorde manier! Het is nu de tijd om plannen te maken hoe men Menen in een situatie brengt waarin er geld is voor luxe. Hoe men ondernemingen aantrekt, subsidies.

Het feit dat subsidies, en overschotten van het OCMW in het verleden systematisch werden overgeheveld naar de lievelingsprojecten van Gilbert wordt vaak verzwegen.  Het is uit eerlijke schaamte allicht, maar het mag gezegd worden.  Deze sociale afbraak is eigenlijk al jaren bezig. Ze dient te worden gestopt.

Ik roep alle Gilbertisten, alle Bossuytisten in de partij op om van mascotte te veranderen, en zij die door conflicten met onze plaatselijke krokodil op straat werden en worden gezet, uit de partij of uit hun functie, te respecteren als voorbeelden van moed en zelfopoffering.

De liefde heeft me naar Menen doen verhuizen, maar godbeterd: in welk moeras ben ik hier verzand!

Mkg,

Eric Feremans.

28-04-2010 om 12:34 geschreven door Eric Feremans  

Over stieren, onopenbare zittingen en een visie op democratie.

Ik merkte vandaag dat veel mensen deze blog lezen, sommigen lezen hem helemaal na hem te hebben afgedrukt.  24 pagina’s zegde Els (van Nieuw) mij. 

Om mijn vele lezers politieke zeden van Menen te doen ontdekken was ik vandaag op de OCMW raad.

Ik zag ook  vandaag weer een stierenvechter gelanceerd  worden door een stier, tenminste: ik zag dat op televisie.  De man overleefde het.  Maar leg nu eens uit tegen een Spanjaard dat je tegen stierengevechten bent omdat daar MENSEN in gedood worden. Of aan een Gaia fanaat.  Hopeloos.

Even moeilijk is het om aan Meense politici uit te leggen wat transparantie is, openheid, democratie, informatie, communicatie.  Deze worden als overbodig, grappig en onnuttig beschouwd. 

Enige voorbeelden:

-          De OCMW-raad van vandaag werd voorafgegaan door een “informatiebijeenkomst” op woensdag ll.  Maar die was dan niet openbaar.  Wat daar werd “informeel” overlegd is dus een raadsel voor hen die er niet waren.  Nu is overleg tussen politici soms noodzakelijk. Maar niet wanneer deze “informele” bijeenkomst dan de basis vormt van een openbare vergadering waarin men voortdurend verwijst, zonder te zeggen waarover het gaat, naar besprekingen achter gesloten deuren om dan maar te stemmen. Zonder dat een mens nog weet wat de motivering is, de achtergronden, de motivatie van deze beslissingen. Ongehoord!

-          Nooit deed iemand een poging om het BELEID te verdedigen, om af te komen met steekhoudende manieren die aantonen hoeveel geld nodig is om bepaalde zaken te doen en met welk doel.  Het was een voortdurend steekspel tussen meer, minder, nog meer, nog minder en buiten een emotioneel oproepen om bejaarden in frissere rusthuizen te verplaatsen, waar een toilet een strontemmer vervangt, werd er eigenlijk nergens een beeld geschetst door iemand wat elke partij, of deelnemer of lid van de OCMW raad, nu eigenlijk ziet als het beeld van een goed draaiend OCMW. Kafkaiaans.  Buiten de voorzitter die zijn ding verdedigde (budget) en Schelstraete (LDD) die zo nu en dan eens polste naar wat de meerderheid nu wel van plan was bleef het muisstil.  Ook deed de liberale vertegenwoordiging een poging om zich als sociaal te profileren: ze vonden bepaalde tariefverhogingen asociaal (terecht!) maar vergaten dat ze die op de (informele?)vorige vergadering al hadden goedgekeurd.   Schimmenspel, bedrog, komedie.

-          Het verslag dat werd goedgekeurd is niet gepubliceerd. Het werd ook niet voorgelegd aan publiek, aan de pers. De openbaarheid is dus niet zo openbaar.  Men kan dit niet begrijpen in een open maatschappij. 

-          Waarom en hoe men plots aan een extra budget komt?  Het is niet ter sprake gekomen. Ik moet er nog altijd een antwoord op krijgen.

Het democratisch proces van openheid, informatie, woord en wederwoord is vervangen door een vreemd gekonkelfoes.  Arm Menen.

27-04-2010 om 00:44 geschreven door Eric Feremans  

Er verschenen in de pers twee artikelen, vandaag, die de moeite zijn om stante pede in mijn blog te vermelden.

- Eén verhaalt de laatste stoot van de Gilbertisten. Het weeral blokkeren van de werking van het OCMW, dat weer met voorlopige budgetten zal dienen te werken en voor het blok wordt gezet door een hardnekkig en dwaas burgemeester. 
-Dan een artikel dat meteen aansluit bij wat ik hier (en wat de ocmw raadsleden al jaren) zeggen: het stijgen van de OCMW budgetten is niet afhankelijk van een slecht of slordig beleid maar van de evolutie van de economie, de vergrijzing en de vele maatschappelijke fenomenen waar het ocmw zelf geen greep op heeft...maar het schepencollege in zekere mate wel...
En zo zie je dat de pot de ketel...
en: Wie vuur eet schijt vonken.

Maar er is meer: In zijn "argumentatie" om het budget van het OCMW te kortwieken gebruikte Gilbert Schavuit telkens een veelzeggend cijfermateriaal.  Het bedrag per hoofd van de bevolking, zo stelde hij, zou "het hoogste zijn van Vlaanderen".  Hij citeerde telkens een nauwkeurig bedrag: 276 euro per Menenaar.
Onze slapende oppositie ging dit bedrag niet na.  Niet moelijk: het komt van een liberaal uit onze contreien in een artikel in de rechtse pers:

"Onenigheid vormt de rode draad door deze legislatuur', zeg Tom Vlaminck, politiek secretaris van Open VLD. ‘De interne twist over de toekenning van 2miljoen extra stadstoelage bovenop de al voorziene 7miljoen euro aan het OCMW, is het hoogtepunt.'

"Vlaminck vergelijkt de stadstoelage in Menen (9miljoeneuro) met die in gemeenten als Wevelgem (4miljoeneuro) en Waregem (5,5miljoeneuro), die ongeveer evenveel inwoners tellen. ‘In Menen is die 9 miljoen euro goed voor 25procent van de totale uitgaven van de stadsbegroting. In Vlaanderen is dat gemiddeld 9procent.' Tom Vlaeminck berekende dat 9 miljoen euro, 276,92euro per Menenaar betekent" (Het Nieuwsblad 22 januari 2010)

De attente lezer zal hier vaststellen dat het dus gaat op een schatting op basis van de 9 miljoen Euro die dus niet is toegekend.  Leugen nummer 1 Op basis van een budget van 7 miljoen Euro (het door de Gilbertisten voorgestelde en geforceerde bedrag) komen we eigenlijk op 214 Euro per bewoner

Want wat erger is, is de onjuistheid van de bewering dat dit een hoog bedrag is.  Uit de cijfers van Dexia, in het artikel dat hier volgt blijkt dat dit bedrag...LAAG IS! Daar waar volgens de studie van Dexia het gemiddelde in Vlaanderen 561 euro per inwoner bedraagt!  LEUGEN NUMMER 2
Het gaat hier vanzelfsprekend niet enkel om toelagen van de gemeente aan het ocmw, maar om het totale subsidiebedrag.  Maar dit niet vermelden van de reële kost van een ocmw is een verdere vorm van misleiding...


UIt verdere cijfers blijkt dat het aandeel van de OCMW in het stadsbudget  in andere gemeenten...hoger ligt!

Maar er is meer.  Het is een typisch liberale truc om te zeggen dat deze of gene maatregel "zoveel per hoofd van de bevolking" kost.  Dat is misleidend.  In de realiteit worden bepaalde kosten meer dan gecompenseerd door inkomsten voor een bepaalde bevolkingsgroep.  Indien men bijvoorbeeld de opcentiemen op de huisvesting verhoogt, het voorstel dat ik deed om de financiering van het OCMW mogelijk te maken op een eerlijke manier, dan zijn er mensen die hierdoor meer inkomsten krijgen dan ze meer moeten betalen aan belastingen natuurlijk!


En zo zijn we dan aan de conclusie: Bossuyt is ofwel een leugenaar die zijn gemeenteraad misleidt, ofwel een onbekwame bestuurder die niet eens de cijfers beheerst die elementair zijn.  
Bossuyt doet alsof een 25 procent van het budget die naar het OCMW gaat ongehoord is.  Hij suggereerde dat dit ongelofelijk hoge percentages zijn, en dat er wel iets heel ergs moet gebeuren in de spilzieke geest van de OCMW bestuurders.  Niets blijkt minder waar: In ons land bedraagt de gemiddelde bijdrage aan het ocmw immer 43 procent!  .  Daarenboven betwiste de burgemeester, noch de (conservatieve!) oppositie noch de coalitiepartner dat de sociale toestand in Menen te vergelijken is met die van een grootstad.  Welnu daar is de verhouding nog veel GROTER!

Ten slotte: zelf Dexia (geen socialistische organisatie) stelt gewoon vast dat een vermeerdering met tien procent per jaar van het budget van OCMW's normaal is.  Ik vraag me af hoe dit rijmt met de situatie in Menen...

 Al gaat de leugen nog zo snel...
UIt dit verhaal blijkt de leugenachtigheid en/of onbekwaamheid van de burgemeester ten volle.  En ook dat hij zijn dossiers niet kent of niet wil kennen.  Wat we al enkele jaren beweerden.  QED.

En dat hij daarenboven het ontslag vroeg uit de partij van echte socialisten, die zijn waanzin niet wensten te volgen is dan nog klein bier tegenover het ZONDER DEBAT OVER DE REALITEIT een voorzitter van de partij, tevens een goede ocmw bestuurder, een schepen van zijn partij, tevens de secretaris van zijn partij liet ontslaan op een populistische en onfatsoenlijke manier. 
Dat de man een slecht burgemeester is, is hier wel duidelijk. Of hij eigenlijk een socialist is is nog maar zeer de vraag.  En ik herhaal: alle mensen die hem steunden, hebben die al eens nagevraagd wat de reële situatie is van de oudjes, van hun verplegend personeel en van het steunend personeel in de rusthuizen?m
En, Heren en Dames journalisten: wanneer gaat u eens horen in de verpleeginstellingen, in de rusthuizen en bij de vijftig mensen wiens job op de tocht staat en hun collega's wat er WERKELIJK aan de hand is in Menen?

Het wordt de hoogste tijd om eens te vragen wie uit de partij moet, uit de gemeenteraad, uit het schepenambt en vooral uit de pluchen zetel van burgemeester!
Ik stelde het voorheen al zeer duidelijk: Massale hervormingen zijn nodig om van het economisch achtergestelde gebied dat Menen is een economisch groeiende entiteit te maken.  En daar men Menen niet dezelfde rechten toekent als steden met een vergelijkbare problematiek, enkel omdat Menen kleiner is, dient hier ook op gehamerd te worden.  Het gemeentebestuur is daar het geijkte orgaan voor.
Ondertussen is het financieren van de extra last die het OCMW vormt voor de gemeentekas eenvoudigweg op te lossen door een verhoging van de opcentiemen op de woningen, op het kadastrale inkomen.  Maar dit weigert men zelf onder ogen te zien en men gaat de oudjes "pakken" door overdreven bezuinigingen.

Laat het maar allemaal bezinken en denk eraan wie je volgende keer partij, stad en land laat besturen.  Het is tijd dat daar eens wat verandering in komt!
Eric Feremans

Het Laatste Nieuws van 17 aprl 2010

OCMWbegroting opnieuw uitgesteld...

De goedkeuring van de OCMW-begroting in Menen, die normaal op de agenda van de gemeenteraad van maandag 26 april stond, is uitgesteld naar de zitting van mei.
Dat heeft het schepencollege gisteren beslist. Dat gebeurde op de valreep, want gisteren was de laatste dag dat er nog iets aan de agenda gewijzigd kon worden.

"De burgemeester wil gewoon alles in het werk stellen om die extra 400.000 euro die het OCMW nog te kort komt, niet te moeten toekennen", zegt schepen Karl Debuck (sp.a). Hij was gisteren met vakantie en kon dus niet aanwezig zijn op het schepencollege.

Volgens burgemeester Gilbert Bossuyt (sp.a) gaat het evenwel gewoon om een logische beslissing. "De OCMW-raad kan ten vroegste op 26 april de begroting goedkeuren. Amper enkele uren erna zou de begroting al gestemd moeten worden door de gemeenteraadsleden. Onze stadsdiensten moeten tijd genoeg krijgen om alles door te nemen."

‘De discussie rond het OCMW-budget sleept al aan van in november. Nu zou alles wel duidelijk mogen zijn', meent raadslid Alain Dumont (Nieuw).

De Morgen van zaterdag 17 april 2010

OCMW-kosten sinds 1994 verdubbeld

De kosten van de 589 Belgische OCMW's kwamen in 2009 uit op een recordbedrag van 6 miljard euro. De OCMW's kosten de gemeenschap daarmee dubbel zoveel als 15 jaar geleden. Dat blijkt uit statistieken van de studiedienst van Dexia.
De forse groei van het OCMW-budget is zowel in de grote steden als in kleine gemeenten merkbaar, en in alle drie de gewesten. Volgens de prognoses van de gemeenten zullen de budgetten dit jaar nog eens met om en bij 10 procent stijgen.

De 589 OCMW's van het land budgetteren dubbel zoveel kosten als vijftien jaar geleden. Alle OCMW-budgetten samen klokten in 2009 af op 6,02 miljard euro. In 1994 kwam die som, omgerekend naar de prijzen van 2009, nog uit op 'slechts' 3,15 miljard euro.

In sommige steden gaat het OCMW-budget nog sneller omhoog. Zo is dat van de stad Brugge over dezelfde periode verdrievoudigd (na prijscorrectie). Daar komt dit jaar nog eens ruim 9 procent bij, waardoor het OCMW-budget tot een recordniveau van 20,8 miljoen euro klimt, zo bevestigt het kabinet van burgemeester Patrick Moenaert (CD&V). Volgens de burgemeester zijn de stijgingen verdedigbaar omdat ze gelinkt zijn aan maatschappelijke fenomenen als de toenemende vergrijzing.

Brugge is geen uitzondering. Uit een rondvraag bij gemeenten is op te maken dat het gemiddelde OCMW-budget dit jaar met 10 procent zal stijgen. Die jongste stijgingen zijn volgens de Dexia-studiedienst niet alleen toe te schrijven aan de vergrijzing, maar ook aan de toename van het aantal asielzoekers en het aantal leefloners. Door de crisis zijn meer mensen in financiële problemen gekomen, waardoor de OCMW's meer centen nodig hebben dan gebudgetteerd. Vooral in de grote steden moet de stadskas de tekorten bijleggen.

De kosten van het Antwerpse OCMW, het grootste van het land, worden voor dit jaar geraamd op liefst 503 miljoen euro. Daarmee krijgt het OCMW de allure van een grote onderneming. De eigen inkomsten zijn echter lang niet voldoende om dat bedrag te dekken. De stad Antwerpen zal dit jaar daarom 103 miljoen euro bijpassen.
Mogelijk schiet het Antwerpse OCMW-budget dit jaar nog verder uit boven het half miljard. Het valt nog af te wachten wat de financiële gevolgen zullen zijn van de regularisatiecampagne voor illegalen. Antwerps OCMW-voorzitster Monica De Coninck (SP.A) trok eerder dit jaar al aan de alarmbel.

"Er is een evenwichtig budget ingediend. Of het budget nog zal stijgen hangt af van de impact van de regularisatie. Daar maken we binnenkort een eerste balans van op", meldde haar kabinet gisteren. "Of er de komende jaren een probleem komt qua financiering, zal afhangen van hoe snel de economie opnieuw aantrekt en van het gevoerde asielbeleid."

Nieuwe diensten

De draagkracht van de gemeenten wordt op de proef gesteld. Ter vergelijking: tegenover de gezamenlijke OCMW-jaarkosten van 6 miljard euro staat dat de gemeenten een gezamenlijk jaarbudget van 13,9 miljard euro hebben en de provincies 1,7 miljard euro.

De aangroei van de bevolking sinds 1994 verklaart de
structureel klimmende budgetten maar voor een klein deel. Want ook als je het OCMW-budget per inwoner berekent, zijn er forse stijgingen merkbaar: met 69 procent in Wallonië tot 81 à 82 procent in Vlaanderen en Brussel.

In de Vlaamse centrumsteden, waaronder Brugge, kwamen de OCMW-kosten in 2009 gemiddeld uit op 629 euro per inwoner, zo becijferde de Dexia-studiedienst. In Antwerpen en Gent loopt dat zelfs op tot 1.057 euro. Dat is dubbel zoveel als het Vlaamse gemiddelde (561 euro per inwoner).

"Dat de OCMW-budgetten stijgen, heeft vooral te maken met het feit dat ze er nieuwe diensten bijgekregen hebben", zegt Anne-Leen Erauw van Dexia Bank Research. Vooral de woonbijstand in zijn vele facetten, gaande van thuishulp tot het beheer van rusthuizen, is de voorbije jaren fors ontwikkeld.

De OCMW's (Openbare Centra voor Maatschappelijk Welzijn) hebben als kerntaak om iedereen de kans op een menswaardig bestaan te geven. Maar door de jaren heen werd die taak ruimer ingevuld, met een grote waaier aan welzijnsdiensten. De financiële druk zal de OCMW's ertoe dwingen om te kiezen welke van die diensten echt prioritair zijn, zo waarschuwen specialisten.

Vergrijzing

De Dexia-studiedienst toont zich vooral bezorgd om de ingrijpende impact van de vergrijzing in komende jaren. Die zal een heleboel nieuwe taken in de dienstverlening noodzakelijk maken maar ook de pensioenlasten voor het eigen OCMW-personeel de hoogte injagen.

Er kunnen daarbij sterke verschillen tussen de OCMW's ontstaan. "In sommige gemeenten zal de vergrijzing zwaarder toeslaan dan elders", zegt Erauw. "Het komt er voor de OCMW's op aan tijdig de schok in te schatten. Woonzorg en andere voorzieningen voor de verouderende bevolking zullen nog belangrijker worden dan nu. De vraag zal in veel gevallen zijn: wie past de tekorten bij die het gevolg zijn van de vergrijzing?"

"De vergrijzing zal zeker extra kosten met zich meebrengen", beseft ook het OMCW van Antwerpen. "Daarom stijgt de stadsbijleg de komende jaren, zodat het aanbod aan thuiszorg kan meegroeien met de vergrijzing. Wat betreft de bouw van serviceflats proberen we creatieve financieringsvormen uit te werken", zegt het OCMW van Antwerpen. Dat kan gaan om samenwerkingsverbanden met de private sector of via een systeem van woonrechtcertificaten, waarbij mensen voor een bepaald bedrag het woonrecht van een serviceflat kunnen aankopen.

De financiële druk zal de OCMW's ertoe dwingen om te kiezen welke van hun welzijnsdiensten echt prioritair zijn

17-04-2010 om 00:00 geschreven door Eric Feremans  

De stilte na de storm: Het socialisme in Menen (2)

Het conflict binnen de Meense Sp.a ging over bezuinigingen op het OCMW tegenover het behouden van de rest van het gemeentelijk budget.

Om hier uit wijs te geraken eerst een stukje economische theorie. Ik zal hier proberen zo duidelijk mogelijk een aantal elementaire economische begrippen te illustreren, ze toelichten zodat een leek ze begrijpt. 

Eric Feremans

Inkomen uit werken, inkomen uit vermogen

Economie is echt iets anders dan het beheren van zijn eigen huishoudgeld.  Het gaat immers niet over een persoonlijk inkomen, en de gevolgen van het te gul of te gierig zijn met zuurverdiende centen.  Het gaat over het verleden, de toekomst en het heden van hele bevolkingsgroepen, die daarenboven helemaal niet tot hetzelfde gezin behoren maar vaak heel erg tegenstrijdige belangen hebben.

Iedereen weet wel dat er twee soorten mensen zijn in deze wereld: zij die moeten werken om in hun bestaan te voorzien en zij die dat misschien wel doen maar die dat niet moeten doen: de rijken.

Er zijn dus ook twee soorten inkomens: die uit werken, en die inkomens die voortkomen uit bezit, uit eigendom, uit vermogen.

Nu wil ik even iets heel raars doen: de rijken gaan verdedigen.  Het plaatje dat men vaak ophangt in linkse (flink linkse) kringen over “de kapitalisten” is dat van een egoïstische, bijna barbaarse kaste die laatdenkend neerkijken op “het gepeupel”, de “proletariërs” (zij die enkel maar kinderen “kweken”). Dat is een verpersoonlijking van ons economisch systeem, van onze sociale structuur die nergens op lijkt.  Mensen met een immens inkomen hebben vaak gestudeerd, omdat ze daar de tijd en de middelen voor hebben.  In ons land leefden ze als student tussen de andere studenten en hebben dus een even realistische kijk als zij “die uit een arbeidersbroek zijn geschud”.  Het meest kapitalistisch (liberale) economisch land ter wereld (als we Rusland even vergeten, dat economisch zeer zwak is) kent een grote inzet van de superrijken voor de vrijwillige bijdrage aan de sociale bijdragen.  Op basis van vrijwilligheid dragen vele miljonairs bij aan een vorm van solidariteit op basis van vrijwilligheid.  Uit dit alles kunnen we afleiden dat het niet een kwestie is van menselijk falen, of onmenselijkheid van de rijke kaste maar een gevolg van een systeem dat zorgt dat één kaste blijft beschikken over een systematisch recht op automatische rijkdom, terwijl een ander deel van de bevolking van hen afhankelijk blijft als werknemer.

Wie een systematisch mechanisme, een systeem, onrechtvaardig vindt, dient dan ook te zeggen hoe dit systeem werkt en hoe je het kan veranderen. Het gaat dus niet op om, zoals één van de laatste regels van het communistisch manifest beweert, om de rijken te gaan met geweld te lijf gaan. Het gaat erom om via inzicht en overtuiging en politieke machtsvorming een systeem te gaan uitbouwen dat uitbuiting en onrechtvaardigheid countert. Deze uitdaging is het doel van het socialisme.

Het socialisme aanvaardt niet dat één club zich het recht toe-eigent om mensen minder te betalen dan zij verdienen. Dit is altijd de verdienste geweest van de vakbonden, om hier een tegenkracht te vormen en tevens een politieke macht (niet partij-politiek maar machtspolitiek) om de bedrijven democratisch te maken, dat wil zeggen in functie van eenieder te produceren, niet in functie van één kleine groep van bezitters en aandeelhouders.

Het socialisme vindt ook dat men, indien er dan toch een onevenredige toe-eigening van winsten en gelden en vermogens heeft plaatsgevonden, men die moet herverdelen. Niet op basis van weldadigheid, van vrijwillige bijdragen, maar op basis van verplichte solidariteit. Dit moet dus gebeuren door de werkende bevolking rechten toe te kennen op herverdeling, de bezittende klasse moet dan belast worden op haar winsten, op haar aanwas in vermogens, op haar bezit en inkomens hieruit om te komen tot een rechtvaardige verdeling van de opbrengsten.

En op dit ogenblik loopt dit fout: onze westerse wereld is namelijk niet meer sociaal maar liberaal georiënteerd, en het wordt steeds erger….

16-04-2010 om 12:57 geschreven door Eric Feremans  

15-04-2010 om 20:59 geschreven door Eric Feremans  

Animo of lazarus?

Een sos die zat naar huis komt heeft een goed excuus klaar.Aan Karl Marx wordt (terecht?) toegeschreven dat hij ooit de volgende  uitspraak heeft gedaan: “Er zijn maar twee uitwegen uit het kapitalisme: de revolutie of de dronkenschap!”. Een zatte sos kan dus beweren dat hij op twee paarden wed.

Maar Lazarus was een toneelstuk dat werd opgevoerd als eerste informatieavond door K.A.M. (Koepel Armoedebestrijding Menen) zoals ik in een vorig schrijven al opmerkte.

En Animo is de jongeren afdeling van de SP.a die vanavond een informatieve avond organiseert met een filmvoorstelling rond de vernietigingskampen, het racisme en de vreemdelingenhaat.  In het vrijzinnig centrum van Menen.  Een prachtig initiatief waar niet alleen jongeren maar ook zij die van een vorige generatie zijn zich kunnen herbronnen.

Dat het precies de jonge garde is van onze partij die zich bezighoudt met een  inhoudelijke werking is hoopgevend.  Onze partij was aan het verkleuteren met nietszeggende “activiteiten” die geen moer met politiek of vorming te maken hebben:

-         Fietsen met Johan (?)

-         Bezoek aan plopsaland (??)

-         Nieuwjaarsrecepties (waar geen woord werd gesproken!)

-         Enz…

Dat men soms eens een “après ski” organiseert is natuurlijk prachtig.  Maar zonder  dat er geskied wordt is dit pover.  Het is zelfs belachelijk.

Maar kom: de jeugd heeft de toekomst, en de toekomst is dan rood voor wat Animo Menen betreft.  Deze gasten stonden er ook tijdens de betoging tegen het Vlaams Belang.  Ze zijn goed bezig. Ze hielpen me ook bij het verspreiden van affiches om de partijleden te informeren over de toestand van het OCMW vorige weken.  Tof!

De toneelvoorstelling van Lazarus was ook een treffer.  Een volle zaal (stoelen moesten worden bijgezet!) in het CC de Steiger. 

De voorstelling was beklijvend. Als mens voel je aan dat je maar één stapje staat van de ellende, de vereenzaming, de vernedering die deze dakloze Amsterdammers prachtig neerzetten in een naar de keel grijpend toneelspel.  Alhoewel er duidelijke verschillen zijn met de Amsterdamse situatie is het “condition humain” gehalte, het menselijk leed hetzelfde.

Wat me weeral verontruste is de grote afwezigheid van onze mandatarissen, van sossen.

Ze zaten zich waarschijnlijk weer suf te vergaderen, mekaar wijs te maken dat ze “goe bezig” zijn.  Terwijl juist hier ze zuurstof dienden op te doen, mensen aan te spreken, zich dienden te manifesteren daar waar het gaat over de kern van de zaak.

Ik kon de voorzitter van de CD&V die ik in een vorig schrijfsel naar de hel wensten met een handdruk en een glimlach gerust stellen: ik wil heb niet persoonlijk naar de hel, maar wel de kille verwaarlozing van de armsten onder ons.  Hij ging voor het zingen de kerk uit.  Ik bedoel de theaterzaal.  Coïtus interruptis is dan ook een toegelaten vorm van beperking van de bevolkingsaanwas, in dit geval maakt dit van zijn doodzonden pekelzonden.

Wie wel aanwezig was én bleef als enige Meense politica was Bernice Bogaert.  Zij mag van mij nu naar het vagevuur in plaats van naar de hel want ze blijft de bezuinigingen verdedigen op het OCMW budget, zo bleek na de voorstelling toen ik even met haar kon praten. 

Het socialisme is geen systeem dat enkel maar dient om kille macht te verwerven.  Om via teletubies en showmensen te imponeren en zich te profileren op plezante activiteiten.  Het socialisme dient een ziel te hebben, karakter, en solidariteit te voelen voor juist de minsten onder ons op een doorleefde, op een gevoelige en op een overtuigde manier. Maar het socialisme is niet enkel een emo-beweging: het vergt veel inzicht om in te zien waarom het liberalisme steeds weer faalt, en om in te zien wat er belangrijk is in de politiek en wat maar show is, oogverblinding.  Ook moet men weten hoe men het grootste gedeelte van de bevolking beliegt en bedriegt door een systeem aan te prijzen dat tot grote crisissen, armoede, en tenslotte ook oorlogen leidt.  Men moet daar iets van snappen om ook met gepaste overtuiging en engagement er voor te gaan! 

En dat vanavond we weer zullen moeten griezelen is nodig: vreemdelingenhaat, angst voor de onbekende, ophitsen tegen minderheden leidt tot de massamoord. Van Joden, Zigeuners, Homoseksuelen, Gehandicapten, Syndicalisten en Socialisten.  Al deze uitwassen van het rechtse nationalisme, gekoppeld aan haat voor godsdiensten, haat voor andere culturen en gewoonten dient te worden bestudeerd, begrepen en als vreselijk te worden aangevoeld.

Men moet geen historicus zijn om het belang van politieke bewustwording te appreciëren.

Mens zijn is voldoende, maar dan een mens met een hart en met verstand en met een plan: een socialistisch plan dat streeft naar het uitroeien van haat voor de medemens, onderdrukking van de medemens en het gebruik van haat om egoïsme en eigenbelang te laten primeren.

De harteloze uitspraak “Het zal een beetje pijn doen” die ik hoorde van Johan Vande Lanotte in verband met het ontslaan van personeelsleden bij het OCMW van Menen heeft me een nacht laten wakker liggen.  Ik was woedend.  Wat bedoelt die man nu eigenlijk?  En wat bedoelt Bossuyt de schavuit met dezelfde uitspraken?

Indien het gaat om stemmenverlies dan kan ik dat nog aannemen, alhoewel ik harakiri plegen niet de beste vorm vindt om socialistische politiek te bedrijven.

Maar als dit op de ellende slaat van de vele mensen die men in de toekomst wil geruisloos doen verdwijnen dan ben ik doodsbang. Lazarus heeft me inderdaad even de angst doen voelen van de allersimpelste mensen voor de harteloosheid, de wreedheid van hen die niet meer beseffen wat ze aan het doen zijn. 

Ik hoop dat er vanavond wat socialistische mandatarissen het goede voorbeeld van de jonge socialisten van Menen volgen, en dat het gedaan is met enkel bullshit bijeenkomsten.

Ik hou het voor u in de gaten, beste rode lezer!

Mkg,

Eric Feremans

02-04-2010 om 10:23 geschreven door Eric Feremans  

31-03-2010 om 11:59 geschreven door Eric Feremans  

De Maandag van de (on)waarheid.

Maandag 29 maart 2010 zal lang in het geheugen blijven hangen.

De OCMW raadszitting:

In de namiddag verzamelde de OCMW raad in openbare zitting om een noodbudget te stemmen dat noodzakelijk was omdat de burgemeester de gewone gang van zaken had doorkruist. 

De sabotage poging van de burgemeester tijdens een vorige zitting “om zijn budget te redden” maakte de OCMW raad, en al haar vorig werk eigenlijk overbodig.  Door druk uit te oefenen via een gijzeling van het OCMW kon men enkel een noodplan stemmen, en vaststellen dat er geen enkele garantie was voor de toekomst.  De burgemeester wilde het budget onder het minimaal noodzakelijke houden, maar “beloofde”, hierin bijgestaan door Johan Vande Lanotte, om “indien het mogelijk was” verdere toegevingen te doen “indien noodzakelijk”.  Er zouden geen “ontslagen” vallen.

 Hier loert al een addertje onder het gras.  Vele medewerkers (vooral in de rusthuizen) hebben een TIJDELIJK contract, dat regelmatig dient te worden herhaald, of zelf dienen bepaalde functies te worden vervangen omdat ze maar tijdelijk kunnen worden vervuld door nepcontracten. 

Het gaat hier over zo’n vijfenveertig mensen.  Strikt genomen worden die niet “ontslagen”, maar het resultaat van hun “afvloeien” is natuurlijk voor de rusthuisbewoners, voor de cliënten van het OCMW en ook voor de goede werking van dit OCMW hetzelfde. 

We zullen dadelijk zien dat tijdens de gemeenteraadszitting Coppens, van CD&V het had over “er zullen geen NAAKTE ontslagen volgen”.  Maar naakte ontslagen is iemand die in vast dienstverband werkt aan de deur zetten, de vijfenveertig zijn dus niet zeker van hun aanblijven.  Elke duidelijkheid is hier zoek…

In elk geval: door een budget OP TE LEGGEN aan het OCMW draait de burgemeester de procedure die normaal is om.  Hij zet onze sociale zekerheid op zijn kop.

Vermits onze sociale zekerheid uitgaat van een budget voorgesteld door de OCMW raad,

Die dan besproken wordt in een overlegcomité en ten slotte deel uitmaakt van het budget van de gemeente.

Onze maatschappij gaat er van uit dat sociale zekerheid immers een recht is. En dat de overige uitgaven van de gemeente pas op de TWEEDE plaats komen.  Het is zelf zo dat uitgaven door het OCMW MOETEN worden betaald door de gemeente!

Door te handelen alsof het OCMW zich moet aanpassen aan de wensen van het gemeentebestuur ondergraaft de burgemeester het systeem van sociale zekerheid, dat hierdoor geen recht meer is maar een gunst.  Het wordt met andere woorden sociale onzekerheid.

Daarenboven is de “belofte” om aan te passen “indien mogelijk” niet ernstig te nemen.

Dit lijkt op persoonlijke willekeur.  En de opmerking "het zal wel even pijn doen", die ook Johan Vandelanotte gebruikte is grotesk, uit de mond van socialisten die toch zo de nepstatuten creëerden om mensen uit de werkloosheid te halen!

De Gemeenteraadszitting van Maandag

De galerijen en de gang van de gemeenteraad waren goed gevuld.  Een talrijk en belangstellend publiek wou de slachting meemaken van Bossuyt en/of de “dissidenten” van de SP.a. 

Allerlei scenario’s waren mogelijk:

-         De “dissidenten” zouden tegen stemmen, en dan uit de partij worden gezet.  De politieke natte droom van de burgemeester die op verschillende plaatsen had  gezegd van de “ezels” liever kwijt dan rijk te zijn, de “intellectueel minderwaardigen” te willen vervangen door een “jonge en intellectuele” ploeg enz… Dit scenario ging niet door.  Hierdoor is een lange strijd van de burgemeester om een deel van zijn partij te elimineren mislukt.  Oef.

-         De “dissidenten” zouden na tussenkomst van Vande Lanotte zich gedeeltelijk neerleggen bij de bezuinigingen op lange termijn van het OCMW.  Maar op korte termijn zou een verhoging van het gestemde budget tot de mogelijkheden behoren, dit om de continuïteit en de werkgelegenheid niet in het gedrang te brengen.  Deze stelling haalde het maar zonder enige garanties.

De feitelijke situatie is nu dat zonder een beslissing van de OCMW raad, zonder dat de gemeenteraad werd voorgelicht over de concrete noden van het OCMW er een begroting is gestemd.  De wereld op zijn kop. Noch de meerderheid noch de oppositie hebben nu enige inzage gekregen in meer dan één vierde van het gemeentelijk budget.  Ze weten niet of dit voldoende is of onvoldoende en waar het aan wordt uitgegeven! 

Tevens blijft er onzekerheid over de tewerkstelling van zij die een tijdelijk contract hebben.  “Geen NAAKTE afdankingen” kan betekenen dat geen enkel te vernieuwen contract hernieuwd wordt, dat broodnoodzakelijke vervangingen uitblijven. Dat met andere woorden de kwaliteit van de sociale zekerheid wordt verminderd.

Vermits toegeven wordt dat het budget allicht te klein is zal in de toekomst weerom eenzelfde problematiek ontstaan: weer hevige discussies, verdachtmakingen van de burgemeester tegenover zijn OCMW raad en OCMW bestuur zonder dat men over concrete cijfers beslist.  Er heerst dus een sfeer van wantrouwen en de wil om het bestuur van het OCMW te laten gebeuren vanuit de gemeente, vanuit het schepencollege en meer bepaald de burgemeester te laten beslissen hoeveel de sociale zekerheid wel mag kosten.

Dit alles stuit op verbijstering bij alle partijen, en natuurlijk ook bij vele leden van de Sp.a en allicht dus ook op de kiezers van deze partij.  Het veroorzaakt ook ongenoegen en demotivatie bij het OCMW personeel.  Het brengt nog meer onrust teweeg bij de mensen met de slechtste verloning, het slechtste statuut wiens werkonzekerheid blijft aanduren zolang ze niet weten dat er een duidelijke planning is rond het voortbestaan van hun nepstatuten. 

De motivatie van de burgemeester: een aaneenschakeling van sofismen

De burgemeester gaf een lange verklaring, nadat hij eerst had geprobeerd om zonder commentaar “zijn” begroting te laten stemmen.

Hij wou "een faillissement van de gemeente vermijden in de toekomst."  "De gemeente vrijwaren voor later groot onheil "en het “masterplan” dat de bouw van rusthuizen omvat "niet in het gedrang brengen". 

Volgens hem liepen de kosten voor het OCMW uit de hand, omdat ze een groot gedeelte van de begroting van het gemeentelijk budget opslorpten.
Ook zouden die dubbel zo hoog liggen dan in vergelijkbare steden zoals Oostende (waar hij weeral eens ongelijk heeft, daar men in Oostende een andere kostenverdeling van bijvoorbeeld de personeelskosten doet tussen gemeente en OCMW)

Men dient dergelijke populistische uitspraken zwaar te relativeren.  Een overheid kan niet “failliet” gaan.  Men dient de financiële planning van een overheid niet te vergelijken met die van een huishouden of van een bollenwinkel. 

Overheden kunnen steeds beschikken over de mogelijkheid om te voorzien in het betalen van hun schulden, zij hebben als borg namelijk de volledige gemeenschap. Niet enkel van hun dorp maar van het ganse land. 

Een overheid kan schulden aangaan, deze later afbetalen. Ze kan ook reserves opbouwen.

Ze kan belastingen heffen, die verhogen en verlagen.  Door geen concrete cijfers vanuit het OCMW voor te laten leggen aan de gemeente valt de burgemeeser ook niet door de mand voor wat betreft de kosten van het buurthuis van Rekkem, dat gedragen wordt door het OCMW budget, maar dat eigenlijk taken vervult voor... de GEMEENTE.

De burgemeester was dus niet op de hoogte van de behoeften van het OCMW, hij blokkeerde namelijk de vergadering waarop deze een verslag zouden neerleggen, een voorstel zouden doen.  Hij wenst dus autoritair het budget te blokkeren tot zijn voorstel, maar zou eventueel, als het kan, hier dit jaar nog van willen afwijken.

Waarom wil hij dat?

Zijn argumenten zijn soms verward, soms onjuist, soms onbekend. 

Als belangrijk argument stelt hij dat bij de coalitievorming er afgesproken is om niet meer dan 24 miljoen Euro te lenen.  Dus 4 miljoen Euro per jaar (zesjarig gemeentebestuur).

Waarom hij dit bedrag persé wil aanhouden motiveert hij niet, dan dat het zou afgesproken zijn. Nu ja: afspraken kan je veranderen indien nodig.

Hij vindt dat het bedrag dat het OCMW ontvangt in vergelijking met andere steden heel hoog ligt (hoogste van Vlaanderen?).  Menen is dan ook een stad met een oudere bevolking, met een economische achterstand.  En dat ligt ook aan het bestuur dat geen enkele serieuze poging doet om aan ontwikkelingseconomie te doen.  Het ligt zelf aan het afbouwen van de sociale zekerheid, zoals ik later zal aantonen.

Indien men Menen gaat vergelijken met andere provinciesteden, dan blijkt dat het een rampzalig gebied is, een economisch achterstaand gebied.  En zoals ook bepaalde oppositie partijen beweerden is het probleem van Menen dat van een grootstad, en de betoelaging die van een welvarende provinciestad.  Een oneerlijke situatie waar de burgemeester niet op in gaat.

De belasting wil hij echter niet verhogen, omdat die ook al zo hoog zou liggen. Dit mag dan waar zijn voor de personenbelasting die de gemeente incasseert, dat is geenszins zo voor de huizenbelasting (de opcentiemen op de kadastrale inkomens) zoals ik al aankondigde.  Daarenboven blijft de burgemeester beweren dat een conventie met de Vlaamse Gemeenschap het verhogen van de gemeentelijke belastingen verbiedt, hetgeen slechts gold voor 2009. 

Moet de burgemeester dan niet altijd streven naar een budget in evenwicht?

Neen: in crisistijd moet een overheid zorgen dat er investeringen gebeuren, daar een crisis wordt veroorzaakt door het stoppen of het verminderen van investeringen door de privé sector.  Het is deze buffer functie die het OCMW zo belangrijk maakt, ook voor de investeerders, de zakenlieden.  Door crisisperiodes te helpen overbruggen door geld en middelen in de economische circuits te pompen speelt de overheid dan de rol die wordt verlaten door de privé investeerders.  Hierdoor vermijdt men een versnelling van de crisis in neerwaartse zin.

De overheid doet dan wat de investeerders laten en gebruikt hiervoor enerzijds leningen (waardoor ze privé kapitaal activeert) en belastingen (waardoor ze opgepotte winsten terug omzet in investeringen).  Dit is een politiek die de economie stimuleert.

Natuurlijk worden leningen door de overheid aangegaan later terugbetaald, en met intrest.

Indien dit gebeurt op een correcte wijze dan is dit de manier waarop mensen die nu geld sparen voor hun pensioen, dit later terugkrijgen. 

Ook dit is niet slecht voor onze economische groei en stabiliteit.

Indien we het idee van de burgemeester volgen, en in een crisissituatie bezuinigen dan gaan we de crisis nog versterken!  Voor een aantal overheidsinvesteringen minder komt er, in crisistijd zeker, niets in de plaats.  Enkel blijft het opgepotte geld waar het zit.

Daarenboven gaat men de werkloosheid doen toenemen, vermindert men de koopkracht en hierdoor ontstaat een versnelling van de crisis in neerwaartse zin.
Sociale voorzieningen uitbouwen STIMULEERT de economie.  Liberalen begrijpen dit niet, omdat ze op korte termijn denken. Niet over generaties heen.  Ze hebben telkens wanhopig gekrijst dat werkloosheidsuitkeringen, betaald verlof, de achturendag, de vijfdagenweek, de ziekteverzekering enz... het FAILLISSEMENT zouden betekenen van ons land, terwijl het ons en omringende landen een élan gaf die ons tot de rijkste regio's ter wereld hebben gemaakt.  Maar ook Bossuyt begint over faillissementen. Zoals elke weldenkende maar niet geïnformeerde liberaal kent hij de werking niet van een sociale economie.  Hij verwart dit met boekhouder spelen zoals de boekhouder van een boutique.

De bufferfunctie die overheidsinvesteringen, zeker in de sociale sector uitmaken worden trouwens door quasi alle partijen erkend, en vormen een onderdeel van wat men de gemengde economie noemt.  Dit is een van de drijfveren van de welvaartsstaat.

Alles laat uitschijnen dat onze burgemeester een beperkt, naïef en zelf liberaal standpunt inneemt door wat men noemt “budgettaire orthodoxie” te prediken en verplicht op te leggen aan zijn bevolking en  zijn partij.  

Daarenboven is het zo dat in tijden van hoogconjunctuur hij beter had moeten weten, en dan reserves had moeten aanleggen en behouden, in plaats van die toen op te souperen aan prestigeprojecten, sport infrastructuren, zwembaden enz…

Er is dus geen reden om geen verdere leningen aan te gaan, of om de belasting op vermogens te heffen (huizenbelasting) die overigens proportioneel is met het inkomen. Dat is een eerlijke, bij uitstek socialistische belasting en ze is daarenboven verantwoord.

Dat dit nieuwe afspraken met de coalitiepartner vereist is zeer zeker waar.  Maar dat is ook zo voor het verminderen van de sociale zekerheid, het verhogen van de prijzen van de rusthuizen enz;..

Het is altijd de bedoeling geweest van socialisten om de overheid uit te breiden, de sociale voorzieningen uit te bouwen en ook om de economie van overheidswege uit te ontwikkelen in sociale, ecologische richting.  Geen enkel initiatief in deze richting vinden we terug in dit budget (van de gemeente) tenzij dat men voortmoddert zonder enige visie.

Ik kan dus concluderen dat alhoewel de socialistische partij in onze stad de grootste coalitiepartij is, dat de christen-democraten de andere partner zijn in deze coalitie die voortbouwen op voornamelijk ACW stemmers er een ultraliberaal denken (of het gebrek aan enig inzicht) aan de basis ligt van het economisch plan van de gemeente en aan de sociale politiek.

Dit is, zoals vele zaken in Menen beangstigend.

Ik kan me voorstellen dat men, bijvoorbeeld in een coalitie met liberalen, zoals in de paarse regering, socialisten heeft die nolens volens een liberale politiek uitvoeren, zoals Johan Vande Lanotte dit ooit deed.  Maar niet in het rode bolwerk dat Menen heet te zijn en dat op dit ogenblik blauwer dan blauw regeert samen met een centrum partij met een sterke sociale vleugel.  Misschien omdat een blauwe smurf, die met het rode hoedje op, de leiding heeft?

Het is de moment om punt per punt uit te vissen wat het beleid van de stad met ons voorheeft. Om socialistisch te herbronnen.  Om te discussiëren of het zo verder door kan gaan en wat de alternatieven zijn. En om in plaats met het aanvoeren van bussen waanzin te verdedigen, door het houden van overleg tot bezinning te komen.

Naar links en dan vooruit!

Eric Feremans

30-03-2010 om 22:51 geschreven door Eric Feremans  

27-03-2010 om 13:48 geschreven door Eric Feremans  

Persnota

OCMW-PERSONEEL WIL GEEN DUPE ZIJN VAN HET POLITIEKE SPEL IN MENEN!

ACV Openbare Diensten ziet met grote bekommernis het einde van de maand naderen. Het OCMW van Menen beschikt immers nog steeds niet over een goedgekeurde begroting zodat momenteel met voorlopige twaalfden moet gewerkt worden.

Eind maart is ook dit potje op en voor heel wat mensen is het bang afwachten. De statutaire personeelsleden verwachten ten laatste begin april 2010 hun loon, het leefloon moet uitbetaald worden, de maaltijden voor de bewoners van de woonzorgcentra dienen bekostigd te worden… Kortom, het politieke spel in Menen kan diepgaande effecten hebben voor wie er uiteindelijk weinig of niets mee te maken heeft.

Het spreekt voor zich dat ACV Openbare Diensten dergelijk situatie niet kan tolereren. Als de heren en vrouwen politiekers graag een robbertje onder elkaar uitvechten, dan is dit hun volste recht maar dit kan en mag niet gebeuren op de kap van het personeel en het cliënteel.  Het OCMW van Menen beseft ontegensprekelijk de ernst van de situatie en doet wat het kan om hiervoor een oplossing te vinden. Het ACV Openbare Diensten steunt de OCMW-raad dan ook ten volle in hun pogingen om een dramatische wending te vermijden.!

Op maandagnamiddag om 16u30 is er OCMW-raad met op de agenda de vraag om te kunnen overgaan tot dringende betalingen wegens gebrek aan budget voor 2010.

Maandagavond om 19u verzamelt de gemeenteraad waar nogmaals de begroting zal besproken worden. ACV Openbare Diensten roept alle betrokkenen op om op deze bijeenkomsten aanwezig te zijn om duidelijk te maken dat er veel op het spel staat.

Indien er echter tegen maandagavond 29 maart geen oplossing wordt bereikt dan worden de daaropvolgende dagen akties gepland.

Joris Vanraes

ACV Openbare Diensten | secretaris

Pr. Kennedypark 16D -  8500 Kortrijk

056/235 606        -        0472/40 02 11

26-03-2010 om 16:41 geschreven door Eric Feremans  

26-03-2010 om 14:55 geschreven door Eric Feremans  

26-03-2010 om 11:39 geschreven door Eric Feremans  

Bossuyt gooit eigen ruiten uit.

De voorruit uit door Bossuyt

In een interview op de lokale radio gaf de burgemeester een paar staaltjes van Gilbertisme weg die me nogal storen.

Zo verklaarde hij dat de algemene vergadering van de SP.a had beslist dat de mandatarissen in de gemeenteraad het budgetvoorstel van de burgemeester moesten goedkeuren (gemeentelijk budget) of dat ze uit de partij zouden worden gezet.

Dit is niet juist.

De situatie ligt als volgt:

Op de AV is gesteld dat een evenwichtig budget van gemeente en OCMW diende te worden opgesteld, en dat de mandatarissen dat moesten goedkeuren.

Dit is veel genuanceerder.

Het budget dat het OCMW indiende, en dat behoorlijk was afgeslankt, ging goedgekeurd worden door de OCMW raad.  Dit budget komt tegemoet aan de MINIMALE noden van het OCMW en hield een, in mijn ogen, overdreven afslanking in die zelf niet haalbaar is. Maar kom, men doet zijn best om een crisis te vermijden en gaat desnoods plat op de buik.

Indien de burgemeester nu stelt dat iedereen een afslanking wenst, zijn afslanking, dat alle partijen het daar over eens zijn dan is dit onjuist.

Er is immers niet eens gestemd in de OCMW raad, maar er blijkt een consensus rond het laatste, afgeslankte plan.

  Maar in feite kunnen we dit niet eens met zekerheid vaststellen.  Want in plaats van de OCMW raad te laten stemmen over het afgeslankte budget heeft de burgemeester de vergadering afgeblazen.  Hij nam de beslissing om deze van levensbelang zijnde raadszitting, die hem overigens aan een evenwichtig voorstel moest helpen, af te blazen, uit te stellen.

Er is dus geen voorstel van budget.  Er is dus geen mogelijkheid om hier in alle ernst over te beslissen.  Indien nu de burgemeester van plan is om een niet goedgekeurd budget voor te stellen, zelf, zonder rekening te houden met de beslissing van de OCMW raad dan is dit niet meer dan het niet naleven van de afspraken, de beslissingen van de algemene vergadering van zijn partij.  Hij heeft het uitvoeren van die beslissing onmogelijk gemaakt. 

Hijzelf beweert dus dat zijn voorstel, een budget dat twee miljoen lager ligt dan in het meerjarenplan voorzien, en slechts vierhonderdduizend Euro lager dan wat allicht zou zijn goedgekeurd door de OCMW raad zonder meer moet wordt aangenomen door de gemeenteraadsleden van zijn partij, op straffe van verbanning uit de partij!

Dit is niet alles.  Door juist de OCMW raad te verdagen is de procedure niet verder uit te voeren, komt zij te laat en dreigt het OCMW zonder financiële middelen te vallen.

Nu maandag komt de OCMW raad  bijeen om 16u30 en ik roep iedereen met fatsoen en respect voor de democratische werking van het OCMW op om deze raad als publiek bij te wonen.  Zij kunnen enkel beslissen om voorlopige maatregelen te nemen, omdat een nieuw overleg tussen het gemeentebestuur en het OCMW noodzakelijk is om verdere beslissingen rond het budget van het OCMW mogelijk te maken.  Dit volgt uit de verdaging die de burgemeester uitvoerde en die hij zelf aankondigde als een maatregel om zijn budget er door te drukken zonder enig beperking.  Dat was zijn belangrijkste motivering.

De burgemeester luistert niet meer naar de argumenten van de OCMW raad, past een “truk” toe om er voor te zorgen dat het OCMW zonder geld valt, met de rug tegen de muur staat en gijzelt dus de vele ambtenaren en de cliënten van het OCMW omdat hij meent dat indien zijn mandatarissen, die hij ten onrechte dissidenten noemt, in de gemeenteraad zijn te klein budget niet goedkeuren, zij uit de partij kunnen worden gezet.  Een cynisch en droevig chantagespel dat hij dan wil verkopen als “men wil mij, ocharme, “pakken””!

Begrijp me goed: juist door zijn verdaging maakt de burgemeester het onmogelijk om een gemotiveerd budget naar voor te brengen op de gemeenteraad! Door zijn handelen ontstaat een juridisch vacuüm waarbij men maanden kan beginnen zoeken naar een oplossing om het OCMW van de nodige middelen te voorzien.

Het is dus de burgemeester die een “evenwichtige begroting van de gemeente en het OCMW” ONMOGELIJK heeft gemaakt.  Logischerwijs zou men hem dus in de eerste plaats als partijlid moeten royeren indien hij dit volhoudt.

Dat de burgemeester een dergelijk scenario zou in mekaar prutsen zal wellicht niemand, die op de algemene vergadering van de Sp.a een stem uitbracht - die eigenlijk een verzoening nastreefde tussen de burgemeester, zijn gemeenteraadsleden en de OCMW-raad- hebben kunnen vermoeden.  Nog minder dat hij dit op een dergelijke cynische wijze zou gebruiken om de meest behoeftige mensen als gijzelaars te gebruiken, en het personeel van het OCMW als medegijzelaars.

Hij is dus tot dusver niet voorgelicht over de plannen van het OCMW op een officiële wijze. Hij geeft dit in het interview zelf toe: “Het is allemaal nog maar papier!”

Hij wil blijkbaar niet beschikken over officiële documenten, die gemotiveerd aantonen dat het OCMW een budget nodig heeft.  Hij verdaagt de zittingen die dit moeten beslissen en motiveren.  Het allergrofste is dat juist een mandataris van LDD, Eddy Schelstraete hem moest uitleggen dat het budget zoals het OCMW dit voorlegde niet bepaald overdreven groot was!  De omgekeerde wereld: sociale LDD-ers lezen de les aan een socialist.  Toen de NVA hier nog een schepje bovenop deed (de tjeven zwegen en wachten enthousiast op een verdere instorting van de Sp.a door eigen kunnen) door te stellen dat dit toch al te grof was vond ik het plaatje compleet.  Deze man weet niet meer wat hij doet, hij beseft het gevolg van zijn daden niet.

Ik hoop nogmaals dat men het budget van het OCMW, dat in mijn ogen zelf veel te klein is maar dat gedragen wordt door een ruime meerderheid, naar verluid, ten spoedigste kan gestemd worden.  Alhoewel dit te laat is.  En dat men dit budget kan stemmen in de gemeenteraad zonder dat het Bossuytisme de partij halveert, de coalitie breekt, de personeelsleden en de dienstverlening van het OCMW schade toebrengt en ik vraag me af wat de definitie van socialisme is dat de burgemeester hanteert!
Bossuyt gooide door de OCMW raad te blokkeren zijn eigen ruiten uit: iemand uit een andere stad die ik met deze problematiek confronteerde vertelde mij "hij had evengoed een bom op zijn gemeente kunnen gooien"
Door het besluit van de Algemene Vergadering van de Sp.a te saboteren dient hij formeel gezien zijn ontslag uit de partij te nemen, of dient het hem te worden aangeboden.  Dit zou logisch zijn.

De acherruit uit door Bossuyt:

In hetzelfde interview beweerde Bossuyt dat "geen enkele socialist achter mijn voorstel tot verhoging van de belastingen staat", evenmin als de andere partijen.
Dat de burgemeester, die volgens goede bronnen al lange tijd niet meer communiceert met andere partijen, zou weten hoe men daar denkt lijkt me een twijfelachtige zaak.
Maar dat hij zonder meer een nieuw voorstels, dat bij mijn weten nooit is besproken in een Algemene Vergadering of waar dan ook IN NAAM VAN DE PARTIJ vericaal klasseert getuigt werkelijk van weinig gevoel voor democratie. 
Hij huldigt allicht de russische definitie van vrijheid: "Alles is verboden, behalve wat mag: dat is verplichtend"!
Alle gekheid op een stokje: Mijn voorstel om de belasting te verhogen is volgens sommigen niet eens nodig OM HET OCMW TE REDDEN.
Indien bijvoorbeeld de kosten van het Rekkemse buurtcentrum, dat ten onrechte op het budget van het OCMW voorkomt, door de gemeente wordt overgenomen.
Maar, opgelet: dan zijn weer de budgetten van de gemeente (die volgens Bossuyt zelf al niet in evenwicht zijn) er nog erger aan toe.
In crisistijden, bij een lage rentevoet is het de moment om te lenen, om de belastingen te verhogen op een socialistische wijze door op vermogens (huizen!) te belasten. Dit is een progressieve vermogenbelasting en dit is BIJ UITSTEK socialistisch!  Arme mensen worden daar NIET het slachtoffer van (weer een ruit die Bossuyt ten onrechte inslaat).

Een klein zijruitje uit:

Gilbert de schavuit kon het niet laten om mij op de korrel te nemen, Rudy ook en dan een warm hart te dragen naar “zijn” kandidaat, de “brave en rustige” Ponnet.

De manier waarop is lachwekkend: Alhoewel ik de enige ben van het drietal met ervaring als voorzitter van een partij vond hij mij onbetekenend “omdat ik nog geen mandaat uitoefende!”

Ten eerst is het in strijd met de statuten om een mandaat te hebben en voorzitter of secretaris te zijn, en zijn daar net enkele maanden geleden grote discussies over geweest. Hij was degene die hard zat te knikken toen ik dit op de algemene vergadering vermelde (omdat hij natuurlijk Karl en Claude buiten wou?).

Ten tweede is “zijn kandidaat”, Ponnet ook geen mandataris.

Zo zie je maar dat Bossuytisme niet onmiddellijk overeenkomt met goed bestuur en groots inzicht in de zaken.

Mkg,

Eric Feremans

25-03-2010 om 18:11 geschreven door Eric Feremans  

Kameraden, Gezellinnen!

Ik ben geen kandidaat van één partij binnen de partij. Ik wil een nieuw geluid laten horen van een orkest waar iedereen samenspeelt, ook de goede solisten. Eenheid in verscheidenheid is mijn eerste devies!

Maar de ontwikkelingen van de laatste dagen, waarbij door interne ruzie de werking van het OCMW in het gedrang is gekomen maakt me boos.  Er is méér nodig dan goede bedoelingen! Er is een sterke reorganisatie van de partij noodzakelijk.

DUS:

De leden dienen beter te worden geïnformeerd.  Het gedoe binnenskamers moet stoppen.  Er dient te worden gewerkt met alle leden van de partij die iets te zeggen hebben, niet in kleine clubjes van ingewijden en “verlichte geesten”. 

Een onderscheid tussen mandaten en bestuur van de partij is niet alleen gewenst: het is noodzakelijk om een democratisch en degelijk bestuur mogelijk te maken.

Er moet dringend iets gedaan worden aan de economische ontwikkeling van de gemeente.  Ik heb daar de nodige scholing voor. Men nomineerde mij ooit (ongewenst) tot één van de beste managers van Menen.

Mijn profiel:

In feite ben ik altijd actief geweest in de sociaal-culturele sector, waar mijn opleiding me leerde om met weinig geld en veel organisatie samen met een enthousiaste ploeg nuttig werk te doen voor de gewone mensen.  Later werd mijn organisatie onderdeel van het onderwijssysteem, waardoor ik hoogleraar werd. Ik ben niet erg gezond maar kan nog goed functioneren met de pen en met het woord.

Ik bood al dikwijls mijn diensten aan bij de Sp.a, waar ik sedert mijn jeugd lid van ben, van zodra ik in Menen aankwam, maar stootte op gesloten deuren.  Toen ik partijvoorzitter was van Spirit, omdat men mijn links programma wou aanvaarden kreeg ik niet de kans om een kartel te vormen met de Sp.a: “Niet nodig!” zegde Bossuyt, en het vertelselke was uit! 

Deze manier van werken heeft al vele mensen uit de partij gejaagd, heeft zelfs al geleid tot het oprichten van “anti-Bossuyt” partijen.  Men moet een beetje diplomaat zijn, Gilbert, men spuwt niet op een uitgestoken hand. Socialisme gaat over solidariteit, het is niet een uitloper van de “verlichting” !

Ik weet heel goed wat er verkeerd gaat en heb de nodige kennis in huis om, met mensen van goede wil, een nieuw élan te geven aan onze partij.  Ik ben een rode rakker met manieren.  Ik kan onderhandelen (en fors) met mensen van een ander gedacht maar zonder dwaze koppigheid.  Vriend en vijand kennen mij en sommigen voelen zich dan bedreigd. In hun postje.  Ik wil geen postje.  Een voorzitter die een postje wenst is rechter en partij. Dat kan niet. Het had ook nooit mogen kunnen!

Ik bied oplossingen aan:

1.        economische ontwikkeling van Menen door een beter overleg met andere partijen. Sociale, ecologische bedrijven naar Menen brengen moet ons uit het slop halen. 

2.        Voorlopige kleine verhoging van de opcentiemen om de financiële situatie op korte termijn in orde te brengen. Dit kost bijna niets aan onze mensen, het kost veel aan de speculanten en huisjesmelkers.

3.        Menen als probleemstad gaan verdedigen in Brussel: we hebben de problematiek van een grootstad en de betoelaging van een provinciestad met villawijken à volonté, dat is niet eerlijk.

En wat met de hervorming van de partijafdeling? CHANGE!

Als voorzitter ga ik eerst en vooral luisteren naar de leden, naar ons kiespubliek en dan organiseren. Maar ook wens ik de gewone leden mee te laten beslissen, hen te informeren en hen via een forum en een open fractie te betrekken bij de werking van de partij.  Eerlijk en open duurt het langst.

Daarnaast streef ik naar verjonging, openheid en vervrouwelijking van de partij. Dat laatste om een einde te maken aan het haantjesgedrag.

Ik zeg wat ik denk en ik doe wat ik zeg.  Dat zal ook de top van de partij geweten hebben toen ik met hen overlegde over het samenwerken met Sp.a-Rood tijdens de vorige verkiezingen, maar uiteindelijk hebben we samen campagne gevoerd in alle vriendschap.Ik ben van plan om streng te zijn, maar rechtvaardig.  Ik ken de mensen die nu ruziemaken heel goed, en het zal me een groot plezier zijn om ze te doen samenwerken. Willens, nillens.  Hypocrisie is aan mij niet besteed: ik wordt liever gehaat om mijn waarheid dan geliefd om de schijn

Om de partij gezond te maken, om de broederstrijd te beëindigen is flinks optreden van een nieuwe voorzitter, die niet verbonden is aan één van de ruziemakende partijen, evident nodig.

 Men gaat in een voetbalploeg toch niet één van de ruziemakende coaches behouden, of een aanhanger ervan, maar een nieuwe coach zoeken!  En zeker, Gilbert, stuurt men niet de helft  van zijn ploeg de laan uit! Een ploeg van zes wint nooit tegen een volwaardig elftal, nietwaar!

Ik steek mijn nek uit, maak  allicht geen vrienden op dit moment door de waarheid eens vierkant te zeggen.  Maar zij die mij kennen (veel te weinig door de gesloten werking van de partij) weten dat er met mij te praten valt, en dat ik niet wijk voor gezeik of mij een oor laat aannaaien! Ze weten ook  dat ik met iedereen - na om het even hoe zwaar een gesprek ook is - een pint ga pakken met plezier.

Ik hoop dat het binnenkort weer plezant is om socialist te zijn in Menen en dat iedereen goesting krijgt om met ons mee te werken in plaats van dat men bang is  om ons tegen te komen.  Het socialisme moet open, vrij en democratisch zijn, zonder angst noch vrees en met de lust om er in te vliegen en te vechten voor allen die deze onrechtvaardige wereld kotsbeu zijn.  Ik wil van die mensen een kameraad zijn, en een vriend die zijn gedacht zegt die houdt van oprechte verhoudingen.

En ik geniet in elk geval het voordeel van de twijfel: in tegenstelling met mijn mede kandidaten voor het voorzitterschap was ik nooit betrokken bij het verkeerd lopen van de verhoudingen binnen de partij, en was ik al jaren aan het zeggen en schrijven waarom het verkeerd zou lopen en wat er aan te doen viel.

 Dus als jij  mijn plan goed vindt kan me aan een rotjob helpen: voorzitter van de Sp.a Menen.  Om samen met jou te werken aan  het socialisme, zonder vooroordelen en met veel geduld.

Meer informatie zal ik nu en later verschaffen op www.ericferemans.be .

Naar links en dan vooruit in een sociale, vriendelijke en sterke partij!

Voor een rode voorzitter van Menen: stem Eric Feremans

24-03-2010 om 18:08 geschreven door Eric Feremans  

Rudy en Kathy

Zonder dank ;)

Eric Feremans
www.bloggen.be/derodevoorzittervanmenen

24-03-2010 om 11:48 geschreven door Eric Feremans