Voor een democratisch, vriendelijk en flinks socialisme in Menen
27-10-2010
De strijd tussen de twee socialistische kampen in Menen en de complotten.
De strijd tussen de twee socialistische kampen in Menen neemt grimmige vormen aan.
Men dwingt mensen om partij te kiezen tussen twee kampen die beiden beweren het socialisme in één of andere vorm te belijden. Beleiden zou hier geen spelfout zijn.
Zelf bij de begrafenis van de vorige voorzitter was er een CD+veër die het hoogste woord voerde. Er waren dus niet alleen tranen maar ook tandengeknars. En uitgerekend op die dag opende men een prestigeproject in Lauwe. De bokken tegen de geiten. Het wordt een droevig spektakel met oplaaiende emoties, veel verdriet en zonder een duidelijk verhaal. Politiek is het verhaal van de ene kant flinterdun, en van de andere kant hoort men niets.Men wacht daar op een mirakel en doet niets om een poging te doen de broodnoodzakelijke verzoening en samenwerking te herstellen.
De politieke bezigheid beperkt zich tot het tellen van de virtuele stemmen die men hoopt te halen bij volgende verkiezingen. Terwijl stilaan de bedienden van stad en OCMW zich steeds meer zorgen maken over hun toekomst, de goede werking van hun diensten ontdekt men complotten, en probeert men er ook te smeden.De bevolking wijst gelaten met één wijsvinger naar het voorhoofd, en dit niet enkel wanneer het over de strapatsen van Bossuyt gaat.
Complotten zijn een hopeloze zaak: van zodra iets bekend is door méér dan één persoon zijn ze na vrij korte tijd publiek domein. Vraag het maar aan de sigaren, euhh, rokende ex-president Clinton.
Het complot tegen Gilbert zou, volgens het journaille van de Weekbode, er in bestaan dat de voorzitter en de secretaris van de partij hem wilden wegpromoveren. Dit met de hulp van een Eerste Minister en een partijvoorzitter.Ik hoorde dit verhaal al eerder en heb er al eens goed mee gelachen.Elke politicus wil immers weggepromoveerd worden naar een hogere functie, en ze maken daar meestal geen bezwaren over maar zien dit als een streefdoel!Daarenboven ken ik niemand, noch vriend noch tegenstander van Gilbert Bossuyt die niet met het idee heeft gespeeld dat hij beter minister, ambassadeur zou zijn.Het enige verschil tussen beide zijnde dat de één hem ambassadeur in Parijs zou willen maken, en de andere in Japan. In elk geval is dit soort van complotten nu eenmaal geen wraakoefening, maar getuigt het misschien van héél veel gezond verstand en tenslotte ook van respect!
Door het tragische overlijden van Claude is nu ook de aanstelling van een OCMW voorzitter een dringende en belangrijke opdracht.Dit is geen onbelangrijke job. Het is een immense job, vooral in Menen, en een stiel die niemand wenst die weet hoe delicaat de verhoudingen zijn geworden tussen het stadhuis en het OCMW.
Ook hier zijn weer spelletjes aan bod: Het blokkeren van een gemeenteraadszitting die de opvolger (de tweede opvolger) moest bekrachtigen is een fijn staaltje van acrobatie op een ondemocratische manier.Spelletje.
Hoe zit dit spelletje in mekaar: het decreet stelt het volgende over het vervangen van Claude als OCMW raadslid:
art. 14, tweede lid, stelt wel dat indien er geen vervanger aangeduid is binnen 60 dagen na het einde van het mandaat van de voorganger (in casu 60 dagen na overlijden van vorige voorzitter), er een verkiezing moet plaats vinden waarbij de gemeenteraad een vervanger aanduidt in geheime stemming (dat kan om het even wie zijn) Wettekst laat opnieuw in het ongewisse wanneer die verkiezing moet plaats vinden .
Indien men over een onwillig bestuur beschikt kan dit tot problemen leiden.
Verkiezing nieuwe voorzitter:
Hier zegt artikel 54 dat hij moet verkozen worden op de eerstvolgende vergadering van de OCMW-raad. Opnieuw moet dat met een akte van voordracht gebeuren, waarop meer dan de helft van de OCMW-raadsleden iemand voordragen, die ook meer dan de helft van de eigen fractie moet achter zich hebben.Kan die voordrachtakte niet opgesteld worden, dan heeft een gewone stemming plaats, waarbij de persoon verkozen is die een volstrekte meerderheid behaalt.Is er geen volstrekte meerderheid, dan is er een tweede stemronde tussen de twee personen met de meeste stemmen; bij staking van stemmen is degene verkozen met de grootste OCMW-anciënniteit (die het langst lid is van de OCMW-raad op de dag van de stemming) .
Conclusie:
Naar de letter van de wet kan er dus over een nieuwe voorzitter gestemd worden zonder dat de overleden voorzitter eerst als raadslid vervangen is (gaat in tegen het gezond verstand, maar waarom zou de wet het gezond verstand hoeven te respecteren ).
Anderzijds verplicht het ocmw-decreet om op de eerstvolgende raadzitting OCMW een nieuwe voorzitter te kiezen
Er zou dus met tien raadsleden over een nieuwe voorzitter kunnen gestemd worden.
Eigenlijk kan men dus het democratische mechanisme gaan laten vervalsen door op een vormelement ( de kandidatuur van één van de raadsleden is niet bevestigd door de gemeenteraad, of niet tijdig) te gaan speculeren om één stem uit te sluiten.Met allicht een klacht bij de hogere overheid, en een aaneenschakeling van procedures, ontbindingen van beslissingen, herverkiezingen enz enz Ook dreigt de burgemeester dan de vergaderingen te kunnen boycotten, waardoor het geheel nog meer complex wordt.Wat ondertussen moet gebeuren met het bestuur van het OCMW is mij een raadsel, maar heel goed voor het functioneren is dit niet.
Om verder getouwtrek rond het al dan niet tijdig zijn van de aanstelling van éénpersoon (met alle gevolgen van dien) zou het beter zijn dat de OCMW raad zelf beslist om te wachten tot deze is aangesteld.(Tenzij die OCMW raad natuurlijk in meerderheid zelf beslist om zijn eigen werking en dat van zijn voorzitter te saboteren).
Het lijkt me dus het meest verstandig om geen stemming te houden over een nieuwe voorzitter, zolang de raad zelf niet terug volledig is samengesteld uit 11 leden.De bal wordt dan naar de gemeenteraad teruggekaatst.
In geen geval is het lopen van het risico van weer een OCMW oorlog tussen onverantwoordelijken die enkel aan hun groot gelijk denken aan de orde. Het spelen van spelletjes door zij die menen het poer te hebben uitgevonden moet stoppen. Het poer is niet in Menen uitgevonden. Duidelijk.
