Na een minder seizoen (door blessures en slechte winter) met een dnf in Ironman Nice, en een dns in de Jungfraumarathon, hoop ik volgend jaar een pak beter te zijn. De winter kondigt zich in elk geval beter aan met een grotere motivatie. We zien wel waar ons dat brengt...
Jawel, we zijn goed vertrokken richting Ironman Nice, heb ik de indruk!
De afgelopen drie weken ben ik, mede onder impuls van nieuwe coach Karl Van Biervliet en zijn aanpak, op de goede trein gesprongen. Zowel zwem, fiets als loop gaan in stijgende lijn. Het is nog niet wat het moet zijn, maar er is nog tijd.
Resultaat: sinds de start van de samenwerking drie weken geleden, heb ik 20,65 km gezwommen, 516 km gefietst en 103 km gelopen, goed voor een totaal van 640 km. Niet superveel, maar ook niet weinig, en kwaliteit primeert!
Zoals een aantal onder jullie al gemerkt hebben op sociale media of omdat ik over bijna niets anders meer kon praten de laatste weken (mijn excuses daarvoor hihi) ben ik eind maart naar het prachtige Lanzarote geweest voor 12 dagen, samen met een aantal ploeggenoten van SMO-Specialized Triatlon Team.
Waarom Lanzarote?
Het is eigenlijk een perfect eiland om aan triatlontraining te doen: 25 m zwembad in ons hotel, 50 m openluchtzwembad (zalig!!!) in hotel Barcelo op wandelafstand, fietsvriendelijke wegen die de benen goed trainen door wind en hoogteverschillen en bestuurders die meestal naar het andere baanvak gaan als ze fietsers inhalen, en onverharde loopparcours die net achter ons appartement passeerden, en niet te vergeten: ZONZONZON! Kortom de perfecte locatie om in goed weer en gezelschap aan de conditie te werken!
En Michael had ook voor een goedkoop verblijf gezorgd niet te vergeten, want geef toe: 12 dagen half pension voor 350 euro per persoon, veel goedkoper ga je niet vlug vinden!
Doordat niet iedereen evenveel vakantie kon nemen, zijn we in twee schuifjes afgereisd: woensdag zijn we met 10 mensen vertrokken, de zaterdag zijn daar nog 5 mensen bijgekomen, zodat we het grootste deel van de vakantie met een mooie groep van 15 waren, waarvan 8 atleten.
Ook familie was meer dan welkom waardoor Michael en Luco hun gezin meebrachten en ook Michaels schoonouders genoten van een welverdiende vakantie. Ook de familie heeft zich niet verveeld, want terwijl de atleten gaan trainen waren, was er altijd wat te doen aan het zwembad, in het centrum van het stadje waar we gelogeerd waren (Costa Teguise), langs de dijk, in zee of tijdens een bezoekje aan mooie plaatsen op de rest van het eiland. Onder andere een dierenpark, een waterpark en El Golfo werden aangedaan op hun tripjes.
Na de training amuseerde de hele groep zich natuurlijk samen. Getuige daarvan het gezamenlijke ontbijt en avondmaal, aperitieven voor het avondeten, twee bezoeken aan de plaatselijke markt, padelavond, bowlingavond, terrasje,...
Doordat er zowel toppers, jeugd als recreanten onder de atleten waren, hebben we ons opgesplitst in niveaugroepen, waarbij er bij de toppers rekening werd gehouden met individuele schema's. Zo zorgden we ervoor dat de jeugd soms iets vroeger terugdraaide om niet te diep te gaan, en gingen anderen (he Alexis) soms nog een stukje bijtrainen om aan de beoogde trainingstijd te geraken.
De recreanten (Bieke, Luco en David) werkten hun trainingstochtjes ook op eigen niveau af waarbij altijd gewacht werd. Samen uit, samen thuis! En er was ook af en toe tijd voor een terrasje tijdens de training natuurlijk!
Kortom dit was alweer een meer dan geslaagde stage. Hopelijk volgend jaar meer van dat en opnieuw met een mooie groep, want er wordt met ieders niveau rekening gehouden, van jeugd over recreant tot topper. Laat u daar vooral niet door afschrikken!
Nog wat gegevens over mijn stage persoonlijk: 17 km gezwommen, 550 km gefietst, 50 km gelopen en ontelbare keren gelachen en genoten.
Dit weekend heb ik mijn eerste halve marathon kunnen uitlopen in 2017. Na de halve van Sluis, waar ik bij gebrek aan trainingskilometers al na 14 km ben gestopt, lukte het me nu goed om uit te lopen. Na een rustige start ben ik halfweg gaan versnellen om nog dicht bij de 12 km/u gemiddeld uit te komen op het einde.
Niet echt een goede tijd natuurlijk, maar ik ben al blij dat ik opnieuw kan uitlopen. Nu werken aan het opdrijven van de snelheid zodat we als vanouds weer in de buurt of onder de 1u30 geraken.
even kort de afgelopen maanden schetsen: even een sportstop - terug opstarten - blessure - terug opstarten - hervallen - weer sportstop - gewicht bijpakken - opstarten en weer beginnende pijn - weer sportstop...
Om een lang verhaal kort te maken: mijn conditie is voor het ogenblik omgekeerd evenredig met de cijfers op de weegschaal. Vorige week liep ik (het begin van) de Zwinstedenloop in Sluis. Na 14 km ben ik echter afgeslagen naar de finish bij gebrek aan trainingskilometers en uit voorzorg om niet te hervallen in mijn blessure (shinsplints, irritatie van de achterste scheenbeenspier).
Mijn huidige zwemconditie is nul.
Mijn fietsconditie is ook zo goed als onbestaande.
Lopen heb ik tussen de blessures door nu en dan gedaan, maar met een snelheid bij lsd hartslag van 6'20" per kilometer kan je niet echt van een sterke loopconditie spreken. De 14 km in Sluis liep ik (een beetje op reserve) aan 11 km/u...
De weegschaal geeft 85 kg aan, zeker 15 kg boven mijn competitiegewicht!
Ik heb echter enkele heel mooie wedstrijden in het verschiet. Eerste wedstrijdje wordt de halve marathon in Staden. Ik hoop daar vooral blessurevrij aan de finish te geraken. Een tijd is van ondergeschikt belang.
Daarna heb ik drie heel mooie zomerdoelen: het belangrijkste daarvan is de Ironman van Nice, die ik voor de tweede keer wil uitdoen. Waarschijnlijk wordt dit een heel emotionele dag voor zowel atleten als plaatselijke bevolking, aangezien start en zwem-en looponderdeel plaatsvinden op de de promenade des Anglais waar een jaar geleden de aanslag met de vrachtwagen gebeurde.
Als voorbereidingswedstrijd neem ik drie weken voordien deel aan de Halve Challenge van Geraardsbergen. Dit zal waarschijnlijk een prachtige wedstrijd worden aangezien we twee keer over de Muur van Geraardsbergen gestuurd worden en er al heel veel inschrijvingen zijn. Voor mij persoonlijk wordt dit ook speciaal aangezien mijn collega's komen supporteren en er zelfs een bus voor zullen inleggen.
Tenslotte staat op 9 september de Jungfraumarathon te wachten in Zwitserland. Een bergmarathon waarbij we op 600 m hoogte vertrekken en eindigen boven de 2000 m!
Veel moois in het verschiet dus, hopelijk wil mijn lichaam een beetje mee...
Woensdag vertrek ik op stage naar Lanzarote voor 12 dagen. Vooral zwemmen en fietsen in zon en wind en genieten van het mooie weer. En voorzichtig wat loopkilometers meepakken. Blessure mag nu eindelijk wegblijven, fingers crossed...
Korte terugblik op 2016: ik heb slechts 1 wedstrijd gedaan die ertoe deed: Ironman Maastricht.
Daar heb ik heel goed gezwommen (1u03'56"). Nooit zwom ik sneller. De grens van 1uur komt ineens realistisch dichtbij.
Het fietsen was goed qua gevoel, maar het parcours was zwaar door de vele bochten, op en af en ook redelijk wat regen waardoor het glad lag.
In het lopen heb ik op huidige waarde gelopen (net boven 4 uur). Ik weet hoe het vlugger kan en wat ik daaraan kan doen. Nu het karakter vinden.
In het totaal komt dit neer op een tijd van 11u15'.
Na een rustperiode begin ik morgen opnieuw met de trainingen. De doelen zijn nog niet 100 procent zeker bepaald, maar Ironman Lanzarote, halve Challenge Geraardsbergen en Challenge Almere wekken mijn interesse. Er is nog geen inschrijvingshaast bij, zeker wat de laatste twee betreft omdat die later op de kalender liggen.
Ik zal proberen om consequent mijn trainingen te posten op Strava (volledige naam) en ook op wielertoerist.be, waar je me kan vinden onder mijn voornaam.
Ik kijk ernaar uit om de wintertrainingen aan te vatten. het is nodig dat ik eraan begin ook, want de conditie is weggezakt de vorige weken, het omgekeerde kan gezegd worden van de weegschaalnaald, die naar boven toe uitslaat haha.
Voila, we staan weer wat verder in de voorbereiding op de Ironman van Lanzarote.
De testen in november waren heel goed voor de tijd van het jaar. Een goeie basis om op voort te bouwen. In december heb ik meegedaan met de midwinternachtrun, maar ik was de week voordien ziek geweest, waardoor er met de handrem gelopen werd.
Nadien heb ik nog wat gesukkeld met mijn rug en gebit (kleine kwaaltjes, maar pijnvrij trainen en bij uitbreiding leven, is toch veel toffer) maar dit lijkt allemaal achter de rug te zijn.
Vandaag meegedaan aan de run and bike in Eeklo. Op een veel zwaarder parcours dan de afgelopen jaren in Watervliet, en met een uitgebreider en sterker deelnemersveld, zijn we 35ste geworden, op een kleine 80 koppels. Alweer een dikke pluim voor sterke ploegmaat Johan Cobbaert die in voorbereiding op de marathon van Rotterdam duidelijk een paar sterke loopbenen heeft opgeschroefd!
Over mijn conditie kan ik ook relatief tevreden zijn. De motivatie is er, en ook mijn gewicht (het eeuwige probleem ) is mooi aan het dalen.
Volgende wedstrijd is de lastige halve marathon in Cadzand, op 7 februari. Drie weken keihard verderwerken tot het volgende ijkpunt dus. Benieuwd wat ons dat zal opleveren qua prestatie, gevoel en eindtijd.
En oh ja, nog iets leuks: na de wedstrijd in Lanzarote doe ik ook mee aan la Cannibale, een Belgische cyclosportieve op en rond de Mont Ventoux. Het is al lang een droom van mij om die mythische berg eens op te rijden, en tijdens La Cannibale gaan we zelfs twee keer omhoog, met tussendoor nog vier andere hellingen in de buurt, goed voor 175 km en 4500 hoogtemeters. Terug naar de tijd van de Marmotte, 3 ballons, Transalp en Vikingtour dus. Zeker als je weet dat ik ook nog eens de Ronde van Vlaanderen ga rijden.
Anderhalve week geleden heb ik de marathon van Boedapest afgewerkt. Dicht bij mijn pr (3u22 Amsterdam) ben ik niet geraakt. Dit hoefde ook niet, de Ironman van Lanzarote is veel belangrijker en om te vermijden dat we met overbelasting of blessures de voorbereiding op volgend seizoen zouden moeten starten, werden de loopkilometers niet al te drastisch verhoogd. Tot km 24 zat ik op schema voor een tijd rond de 3u30, nadien kwam het gevreesde klopke, waardoor ik nog wat minuten verloren heb. Boedapest is overigens een aanrader, mooie stad!
Nu zit ik in een twee weken durende rustperiode. Die eindigt aanstaande maandag, wanneer we zwem-fiets- en looptrainingen hervatten. De eerste week zal dat wat moeizaam gaan denk ik, want ik heb al een maand niet meer gezwommen of op mijn koersfiets of mtb gezeten. Maar na een weekje zal ik wellicht alweer het goede ritme te pakken hebben.
In november volgen dan de eerste testen, om eind december met de eerste wedstrijdjes te beginnen. Je kan volgen waar ik aan de start sta in mijn agenda.
eerste wedstrijden al gepasseerd, Halve van Cadzand op komst
Wegens wat tijdsgebrek met de eindejaarsperiode, is het er niet van gekomen, dus hier volgt een beknopt verslag van de voorbije wedstrijdjes:
Midwinternachtrun Gent: 10 km in 44min23sec (205de op 3671)
Eind december eerste loopwedstrijd van de voorbereiding 2015. Geen supergevoel maar ook niet slecht. Draaien en keren, natte kasseien in het donker en in de tweede ronde wat hinder van gedubbelde mensen. Al bij al gematigd tevreden met de conditie op dit ogenblik
Run en Bike Watervliet: 13 km in 44min 36sec (21ste op 48 teams)
Het concept in het kort: met twee personen en 1 Mountainbike zo vlug mogelijk een parcours van 13 km afleggen (50 pct off road) waarbij 1 iemand fietst, de andere loopt en je moet samenblijven.
Samen met Johan Cobbaert, die overigens sterker was dan mij, hebben we het qua plaatsen net minder gedaan dan vorig jaar, maar de teams die vorig jaar juist voor ons waren, laten we nu achter ons. Dus vooraan zullen er een paar sterke ploegen bijgekomen zijn. Zware dag met heel veel wind! Conditie en gevoel van mij waren een stukje beter dan tijdens de Midwinternachtrun.
Stage Lanzarote 19-25 januari
Vorige week heb ik wat overuren opgenomen en ben ik een weekje gaan trainen in Lanzarote. Ondanks enorm veel wind, heb ik toch alle geplande trainingen kunnen afwerken. Door de wind kan ik niet zo goed inschatten waar we staan qua fietsniveau.
Loopniveau lijkt in stijgende lijn te zijn: duurloopjes LSD gaan aan 5min40sec per km (HR 130-135)
Zwemmen is nog nooit zo goed gegaan als nu! In rustige duurzone zwem ik nu 1min36à37 per 100 m. Daar ben ik heel content over, want als je met de beteren uit het water komt, geeft dat de mogelijkheid om in een mooi groepje te vertoeven op de fiets (weliswaar op de reglementaire afstand ee ;-) ).
Volgende wedstrijd: zondag 1 februari Halve Marathon Cadzand
Zondag staat dus de volgende voorbereidingswedstrijd op het menu: halve marathon Cadzand.
Als je kijkt naar mijn tijd in Gent (44'30), die maal twee doet plus 5 minuten (halve marathon is 21 ipv 20 km) en rekening houdt met het zware parcours daar (trappen, op het strand lopen, veel wind, duinen,...)waardoor je nog eens 5 minuten mag bijrekenen, kom ik uit op 1uur 39 minuten als ik hetzelfde tempo als in Gent nu 21 ipv 10 km kan doortrekken.
Stiekem hoop ik dat een extra maand training nog iets meer verbetering zal geven. Daarom zou ik super tevreden zijn met een tijd rond 1u35. Dan heb ik ondanks een zwaarder parcours, toch de snelheid van Gent kunnen ontwikkelen op een dubbel zo lang parcours. Misschien iets te ambitieus, maar ik heb heel goed getraind de afgelopen periode, dus ambitie lijkt me gerechtvaardigd. Zondag weten we meer!
Na de fietstest hebben we dus vorige week een looptest afgelegd: vier keer een toerke van 2 km lopen, telkens aan hogere hartslag. Eerste rondje aan lsd-duurtempo, tweede aan halve marathontempo, derde aan 10 km-tempo, vierde voluit.
Uit de test is gebleken dat mijn basisconditie iets beter is dan in februari, bij de vorige test, terwijl we nu pas een goeie maand aan het trainen zijn. De resultaten zijn dus een beetje parallel met de fietstest. Mijn basissnelheid is iets lager, maar ik verzuur ook wat minder, en mijn snelste toertje is iets vlugger dan in februari (7min45 nu, 7min57 toen). Ik kan iets dieper gaan dan bij de fietstest, maar bij de looptest had ik alweer een weekje training meer en fietsen en lopen kan je ook niet echt vergelijken.
De cijfertjes:
11min23sec voor 2 km bijhartslag 135 (lactaat 1,8)
10min hartslag 146 (2,0)
8min50hartslag 158 (3,7)
7min45 hartslag 167 (8,5)
Verzuring blijft redelijk laag bij hartslag 158, maar daar zit nog marge om die nog lager te krijgen.
Maximale snelheid is behoorlijk voor deze tijd van het jaar (2km gelopen aan 15,5 km/u gemiddeld) maar het spreekt voor zich dat alle snelheden, zowel basis als maximale en alles ertussen, nog omhoog moeten.
Dus opnieuw een mooie test. 21 december zullen we zien tijdens de midwinternachtloop hoe ver ons dat zal brengen op een 10 km-wedstrijd, maar af te leiden uit de test, moet ik toch in de buurt van of iets boven de 40 minuten kunnen lopen.
Einen guten Tag Ihnen allen! (Ik moet een beetje mijn Duits oefenen tegen dat we naar Frankfurt gaan deze zomer ee hihi)
In plaats van een looptest is het een fietstest geworden vorige zaterdag. Het was mooi weer en ik moet toch beiden doen omdat hartslagzones sportspecifiek zijn. Daarom besloten we om eerst de fietstest te doen. Volgende week woensdag staat dan de looptest gepland.
De fietstest verloopt een beetje gelijkaardig aan de looptest, met dat verschil dat je op een vélo zit natuurlijk, en dat de toertjes iets langer zijn dan de looptoertjes.
Concreet betekende dit dat ik zaterdag 4 keer een toertje van 7,5 km gefietst heb, telkens aan een hogere hartslag.
Daaruit is gebleken dat mijn basisniveau een stuk hoger ligt dan bij de eerste test in februari. Er is dus een bredere en betere basis om op verder te bouwen. Tegen de verwachtingen in (want nog maar 4 weken opnieuw aan het trainen, en de laatste week wat gesukkeld met de gezondheid) een erg geslaagde test dus! Mijn hartslagzones en belastbaarheid liggen iets hoger dan in februari, en ik zit ook een pak frisser. De snelheid bij de test was wel wat lager, maar de twee testen zijn niet te vergelijken want in februari zat ik op mijn koersfiets en nu op mijn mtb.
Enige minpuntje is dat ik niet hoog in verzuring kan gaan. Dit komt omdat daar nog niet veel op getraind is. Dus daar is zeker nog heel wat verbetering mogelijk, maar de basis is er. De fundamenten liggen er om een stevig gebouw op te zetten!
Voor de cijferfetisjisten:
In lsd zone rijd ik 23,5 km/u (lactaat 1,8)
Tot hartslag 156 blijf ik heel laag in lactaat (1,4!!!), wat betekent dat de verzuring (of dus pijn in de benen) pas bij hoge hartslagen optreedt. Ik kan met andere woorden 26,5 km per uur rijden (met de mtb!) zonder te verzuren.
Maximaal lactaat was 'slechts' 6,6, dus dat moet in de toekomst hoger kunnen. Laatste rondje reed ik 28,7 km/u gemiddeld.
Woensdag dus looptest, daarna volgt hier ook een verslagje.
Gewicht tenslotte, is ondertussen ook aan het zakken. Later meer info hierover. De motivatie om ook dit goed aan te pakken, is er alvast!
November is de maand van de eerste lactaattesten: kijken hoe je de rustperiode doorgekomen bent en welk niveau de conditie nu heeft. (in het voorjaar volgt dan een tweede lactaattest om de evolutie te bekijken en eventueel de zones bij te sturen)
Een test verloopt als volgt: er wordt gevraagd om 4 keer 2000 m te lopen aan een constante hartslag. De eerste 2000 heel rustig, en dan telkens aan een hogere hartslag. Na elke 2 km wordt er bloed geprikt om het lactaatgehalte te meten (dit is een maat om de verzuring, de pijn in de spieren aan te duiden. Hoe meer lactaat of melkzuur, hoe meer de spieren pijn doen. Boven een bepaalde lactaatgrens zeggen je spieren dat je ermee moet stoppen of je snelheid moet minderen).
Na de test wordt er een curve gemaakt aan de hand van de respectievelijke hartslagen, snelheden en lactaatwaarden, waaruit afgeleid kan worden wat het conditieniveau op dit moment is en aan welke hartslagen welke trainingen moeten uitgevoerd worden.
Trainingen dienen tot doel om bij een bepaalde hartslag toch een zo hoog mogelijke snelheid te kunnen halen en het melkzuur laag te houden, en ook om een inspanning bij hoog lactaat toch lang vol te houden (langer in het rood kunnen gaan). Dit laatste is vooral van belang bij kortere afstanden. Bij de langere triathlons is het belangrijkste dat je zo vlug mogelijk kan zwemmen, fietsen en lopen met behoud van een comfortabel gevoel (dus zonder al te veel lactaat of melkzuur aan te maken).
Om dit doel te bereiken, is het van groot belang om veel trainingen (zeker 80 procent in deze fase van de voorbereiding) aan heel lage hartslagen af te werken. Dit is een fout die heel veel recreatieve sporters maken: je denkt dat je het vlugst en het meest zal verbeteren door zo rap mogelijk te lopen op training, maar het tegendeel is waar: als je je lichaam gewoon maakt om bij lage hartslag toch te presteren, zal je in een tweede fase snelheidstraining kunnen inbouwen (dit hoeft slechts een paar weken voor de wedstrijd te starten) en daardoor veel betere resultaten halen.
Volgende zaterdag heb ik dus de looptest. Later volgt een fietstest. Uit mijn trainingssnelheden valt te vrezen dat ik niet super zal scoren. Dit is niets om ons zorgen over te maken, aangezien we juist uit een rustperiode komen. Anders zou het zijn als hetzelfde resultaat zich in maart zou herhalen.
Volgende blog wordt eentje met de resultaten. 'k Ben benieuwd...
Kalender 2015 een beetje ingevuld. Dit is een voorlopige kalender waar nog wedstrijden zullen bijkomen en misschien ook enkele uit wegvallen (oa Leuven en Zwintriathlon zijn nog niet zeker).
Op 20 september deed ik mijn laatste wedstrijd van het seizoen. Als je weet dat het aangeraden is om 2 a 3 weken te rusten na een volledige triathlon, en Damme juist drie weken na Vichy plaatsvond, dan weet je wel dat deze wedstrijd eigenlijk trainingstechnisch gezien niet slechter kon vallen. Ik heb die wedstrijd toch meegedaan om nog eens een leuke dag te beleven samen met de trouwe supporters. De uitslag was niet goed, maar dat wist ik op voorhand, en was eigenlijk een beetje bijzaak. Mooi weer, toffe sfeer en 's avonds lekker gegeten, meer moet dat niet zijn!
Na Damme heb ik drie weken rust genomen, en vorige week ben ik heel rustigaan opnieuw gestart met mijn trainingen. Ik deed 6 trainingen in 7 dagen, dus met 1 rustdagje tussendoor. Alles ging heel rustig (in LSD-zone voor de kenners).
Om te bewijzen dat het ook voor doorwinterde atleten soms lastig is op training: mijn eerste looptrainingen (twee keer een goed uur) gingen aan een snelheid van 9,5 km per uur. Wel met een lage hartslag van 134 gemiddeld. Mijn fietstrainingen (met MTB op de weg) gingen aan 23 km per uur. In deze fase van de voorbereiding is de snelheid totaal niet van belang, wel de rustige opbouw en het feit dat je mooi in je zone blijft. Laat ze mij maar passeren langs de watersportbaan, we gaan binnen een paar maanden eens klappen
Ik streef ernaar om elke week een stukje te plaatsen over mijn voorbereiding en de wintertrainingen die ik doe, want als je in de zomer goed wil zijn, dan moet je in de winter al hard aan de bak.
Grote doel: Ironman Frankfurt (5 juli) onder de 10 uur. We zullen zien...
Zondag 31 augustus stond mijn tweede volledige triathon van het jaar op het programma: na de Ironman van Lanzarote was het de beurt aan de Challenge van Vichy, een wedstrijd met een veel kleinere naam, maar met een leuke en goede organisatie en toch ook 750 man aan de start van de volledige afstand!
Voorbereiding:
In de aanloop naar 31 augustus heb ik alle trainingen op een goeie manier kunnen afwerken, zonder lichamelijke klachten:
Voor de wedstrijd was er nog een stage gepland van 15 tot 25 augustus in de Ardennen. Gezellig samenzijn met wat vrienden, maar ondertussen ook de laatste zware trainingen afwerken in een prachtige omgeving.
Door de goede trainingen in de ardennen voelde ik dat de conditie goed zat. Zeker de fietstrainingen op de ardennenhellingen toonden aan dat ik goed vooruit kwam op toch wel pittige omlopen. Dit werd bevestigd in Vichy toen we woensdag het parcours gingen verkennen.
Bij het zwemmen had ik geen slecht gevoel, maar ik haalde net niet de tijden van voor Lanzarote.
Het lopen ging ook naar wens in de ardennen. De duurtrainingen kon ik afwerken aan een goeie 11 km per uur. Niet top, maar beter dan voor Lanzarote, had ik de indruk.
Wedstrijd:
De wedstrijd zelf dan: het zwemmen was minder duw-en trekwerk dan in Lanzarote. Ik had direct het gevoel dat ik in een goed tempo begonnen was dat ik wel tot het einde kon volhouden. Ik kwam na 34 minuten door en eindigde na 1u10. Stilletjes hoop je op beter, maar het gevoel voor de wedstrijd loog niet. 1 minuutje trager dan in Lanzarote, maar geen klop op mijn neus gehad en geen wasmachine en geen zeewater, dus ondanks dat ik geen tegenslag had nu, toch wel een wat mindere zwembeurt dan in mei.
Eens ik op de fiets zat, was het wat zoeken naar een goed tempo. De benen voelden niet super aan, maar dat zal wel aan het parcours gelegen hebben, dat de eerste 25 km van elke ronde (van 90 km) goed op en neer ging. Ik werd nu en dan voorbijgestoken, maar ik had de indruk dat ik toch meer mensen inhaalde dan andersom. Met een hartslag constant tussen 140 en 145, en een tweede deel van de omloop die mij beter moest liggen want vlakker, zat het toch niet slecht.
En inderdaad, eens we op de vlakkere stukken zaten, merkte ik dat ik een grotere versnelling kon trappen dan vooraf gehoopt. Na 1 ronde kwam ik door in 2u35 fietsen. De tweede ronde was een stukje trager, ook omdat ik de laatste 10 km goed getemporiseerd heb als voorbereiding op de marathon. Fietstijd 5u20 waar ik heel tevreden mee was! Het ardennengevoel loog niet!
Het lopen ging aanvankelijk heel goed. Ik zat direct in een redelijk tempo, maar na een paar kilometer begon mijn maag dienst te weigeren. Een uur voor de loopstart had ik nog een energiereep gegeten van w-cup omhuld met chocolade (ik eet die heel graag en had expres eentje overgelaten om laat op te eten zodat ik nog eens iets lekkers achter de kiezen kon steken), maar die werd blijkbaar niet goed ontvangen door de maag, met als gevolg dat ik na een kilometer of 4 mijn maag eens heb moeten leegmaken.
Om alles terug op zijn plooi te laten komen, ben ik een half uurtje gestopt met eten en drinken, en nadien sloeg de maag terug aan.
Een klein beetje verval tijdens de marathon, maar dat bleef beperkt: rondetijden 55',1u02', 1u06', 1u06'. Totaaltijd 4u08 en geen blaasproblemen zoals in Lanzarote!
Daardoor een eindtijd van10u47'57" of plaats 171 van 750 starters, of een kleine twee uur beter dan Lanzarote (natuurlijk is het fietsparcours niet te vergelijken!) en een half uurtje beter dan mijn vorige PR van in Zurich (11u14).
Nu staat nog de halve triathlon van Damme op het programma (zaterdag 20 september, start om 10u, aankomst iets voor 15u). Allen daarheen als je eens een toffe dag wil beleven!
Er is nog een wedstrijd toegevoegd aan mijn kalender: zondag 3 augustus start ik in de halve triathlon van Eupen. Dit is ook het Belgisch Kampioenschap halve triathlon. Dit is een heel belangrijke wedstrijd in de voorbereiding op Vichy. Daar mag ik nog geen top zijn, maar wel al heel goed!
Zaterdag 17 mei stond ik aan de start van mijn derde Ironman: na Zurich in 2012 en Nice in 2013 was het deze keer de beurt aan Lanzarote, ook wel door sommigen de zwaarste Ironman ter wereld genoemd. Dit komt vooral door het fietsparcours, met zijn 2550 hoogtemeters en strakke zeewind een ware beproeving, en de marathon in 27 graden en een loden zon.
De voorbereidingen liepen goed, met onder andere in maart een stage van 2 weken in Lanzarote, samen met ploegmaats Michaël, Bart en Fré, drie straffe gasten en erg getalenteerde sporters. In die twee weken hadden we uitgebreid de mogelijkheid om het fietsparcours te verkennen. Toen werd duidelijk dat het geen lachertje zou worden.
De wedstrijd zelf startte voor mij heel slecht: door het feit dat de organisatie 2200 mensen toeliet, dus 400 meer dan voorgaande jaren, en het zwemparcours daar niet op was aangepast, werd het een enorm gevecht om de eerste boei, die nota bene al na 160 m lag, te ronden. Dit is de ergste wasmachine die ik in een triathlon meemaakte tot nu toe. Watertrappelen was iedereens deel, en tot overmaat van ramp kreeg ik dan nog een onopzettelijke elleboog tegen mijn neus, waardoor ik serieus groggy was en - zo bleek achteraf - een bloedneus kreeg. Halfweg de eerste van twee ronden, kregen we wat meer ruimte om te zwemmen, en zo kon ik, ondanks de problemen in het begin, een zwemtijd van 1u09 neerzetten, een minuutje of 3 sneller dan in Zurich en Nice.
Op de fiets ben ik rustig gestart, even de hartslag na de wissel laten zakken. Mijn tactiek was om een rustig tempo te rijden bergop, om daarna goed bij te schakelen en te pushen op het platte en bergaf. Dit lukte zo goed, dat ik na een 20-tal km Frederik voorbijvloog, die drie minuten voor mij uit het water gekomen was. Ik vond dat wel een beetje raar, omdat hij normaalgezien beter fietst dan mij. Later bleek dat hij met een slepend achterwiel had rondgereden, anders was hij zeker voor mij gebleven. Na 140 km fietsen kreeg ik even een dipje, maar al bij al had ik na het fietsen een goed gevoel. 180 km met veel wind die dag, afgelegd in 6u18, of 12 minuten beter dan wat ik gehoopt had. Dus alles was perfect volgens plan aan het verlopen.
De eerste kilometers van de marathon heb ik rustig aangepakt, om de traditionele man met de hamer te ontwijken, maar na 20 km, wanneer ik begon te versnellen, heb ik te kampen gehad met een protesterende blaas. Daardoor heb ik nog heel wat tijd verloren en uiteindelijk de marathon afgelegd in 4u45. In totaal betekent dit een 708ste plaats op 2200 ingeschrevenen, met een tijd van 12u23min.
Het is duidelijk dat ik in de toekomst nog verder moet afvallen (er is al 5 kg af, maar er moeten er nog een pak af) om opnieuw bij de betere klimmers te zijn, en gewichtsverlies zal er ook voor zorgen dat ik veel comfortabeler en vlugger zal kunnen lopen. Nog werk aan de winkel dus!
Ik wil zeker mijn ploegmakkers Michaël (fantastisch 28ste overall!), Bart (59ste, en er zit zeker nog progressie in!) en Fré (eerste ironman, en zijn marathon zomaar even in 3u08 afgelegd!) bedanken voor de fantastische tijden die we samen beleefden. Ook een dikke merci aan coach Dominic voor zijn schema's, voedingsadvies en het feit dat hij me weer in mezelf doet geloven en bedankt aan alle supporters, zowel op het thuisfront als de mensen die naar Lanzarote gekomen zijn. Schitterend! En tenslotte wil ik toch ook de mensen bedanken van de appartementos Aqua Marina: Estefania, Maria en Luis met zijn dikke dubbele hamburgers, mmm.
Om het jaar goed in te zetten en wat wedstrijdritme op te doen, besloot ik om samen met SMO-ploegmaat Johan Cobbaert deel te nemen aan de Run en Bike in Watervliet.
Het concept: 1 iemand loopt 400 meter, daarna voegt de andere zich bij zijn ploegmaat met een mountainbike, en vervolgens wordt een parcours zo vlug mogelijk afgelegd (in dit geval 13 kilometer) waarbij er altijd iemand fietst en iemand loopt. Het duo moet bij elkaar blijven, maar mag zoveel wisselen van fiets als het zelf wil.
Na een goeie start van Johan, hebben we een plaats rond de 25ste geconsolideerd in de eerste paar kilometer. Nadien konden we door een goeie wedstrijdindeling nog wat plaatsjes opschuiven en met een goeie laatste kilometer nog net de top 20 binnenlopen (op 53 startende koppels).
Dit was een goeie intensieve intervaltraining (niet gemakkelijk voor twee mannen die het moeten hebben van het lange ironman-werk) en eens leuk om met een wedstrijd de trainingsarbeid te onderbreken.
Uiteindelijk dus 20ste op 53, 13 km in 45'21" of een gemiddelde van 17,1 km/u. Zeker niet slecht volgens mij!
Volgende wedstrijd: halve marathon Cadzand op 2 februari (vorig jaar 1u37 op een zwaar parcours, hopelijk nu een tijd die wat dichter bij het anderhalf uur ligt)
Ga de kinderkoppen maar halen Geen berg te hoog, nog lang niet moe Stoempen wordt malen De 39 blijft schoon, schakelen taboe Geen diesel vandaag, wel een superdag!
Als fietsen herleid wordt tot sturen Tot turen In de verte, van waar we eens kwamen Naar medereizigers, medepassagiers van het peloton Genadeloos overboord gegooid Want de stuurman staat op speed Nee, geen diesel vandaag, wel een superdag!
