Voila, we staan weer wat verder in de voorbereiding op de Ironman van Lanzarote.
De testen in november waren heel goed voor de tijd van het jaar. Een goeie basis om op voort te bouwen. In december heb ik meegedaan met de midwinternachtrun, maar ik was de week voordien ziek geweest, waardoor er met de handrem gelopen werd.
Nadien heb ik nog wat gesukkeld met mijn rug en gebit (kleine kwaaltjes, maar pijnvrij trainen en bij uitbreiding leven, is toch veel toffer) maar dit lijkt allemaal achter de rug te zijn.
Vandaag meegedaan aan de run and bike in Eeklo. Op een veel zwaarder parcours dan de afgelopen jaren in Watervliet, en met een uitgebreider en sterker deelnemersveld, zijn we 35ste geworden, op een kleine 80 koppels. Alweer een dikke pluim voor sterke ploegmaat Johan Cobbaert die in voorbereiding op de marathon van Rotterdam duidelijk een paar sterke loopbenen heeft opgeschroefd!
Over mijn conditie kan ik ook relatief tevreden zijn. De motivatie is er, en ook mijn gewicht (het eeuwige probleem :-) ) is mooi aan het dalen.
Volgende wedstrijd is de lastige halve marathon in Cadzand, op 7 februari. Drie weken keihard verderwerken tot het volgende ijkpunt dus. Benieuwd wat ons dat zal opleveren qua prestatie, gevoel en eindtijd.
En oh ja, nog iets leuks: na de wedstrijd in Lanzarote doe ik ook mee aan la Cannibale, een Belgische cyclosportieve op en rond de Mont Ventoux. Het is al lang een droom van mij om die mythische berg eens op te rijden, en tijdens La Cannibale gaan we zelfs twee keer omhoog, met tussendoor nog vier andere hellingen in de buurt, goed voor 175 km en 4500 hoogtemeters. Terug naar de tijd van de Marmotte, 3 ballons, Transalp en Vikingtour dus. Zeker als je weet dat ik ook nog eens de Ronde van Vlaanderen ga rijden.
|