De eerste 25 Km van vandaag liepen over een heuvelrug een beetje land inwaarts. Terwijl ik rechts in de verte de zee zag kon ik links de Serra de Monchique, waar ik gisteren nog over ging, zien. Na die 25 Km verdwenen beiden uit zicht. Bij Loulé ging het nog wat verder land inwaarts en mocht er dus weer wat meer geklommen worden. Eén voordeel vandaag, ook mijn eindpunt lag aan zee dus al wat ik bergop moest mocht ik vandaag ook terug bergaf. De laatste 10 Km verliepen dan ook vrij vlot. Mijn einddoel van vandaag was Tavira. Het leek me tijdens mijn doortocht best een aangenaam stadje en voor een dergelijk toeristische regio ook nog vrij authentiek. Mijn camping ligt echter weer een eindje buiten de stad en een terasje zit er dus ook vanavond niet in.
Ik zit hier op een 25 Km van Spanje maar het is nog niet duidelijk hoeveel ik er nog zal moeten doen om erin te geraken. Er is hier wel minstens één overgang in de buurt maar dat is een autosnelweg . Mr Michelin weet van geen andere overgang voor de volgende 50 Km noordwaarts. Ook Google Maps stuurt me naar diezelfde grensovergang, 50 Km verder. Er is ook een bron die dat er nog een overzetje vaart vanuit Vila Real, op 25 Km van hier dus. Op de receptie van de camping kon men mij niet verder helpen. Ik had ook in Tavira informatie willen vragen maar de toeristische dienst krijgt er een groot onderhoud en ik vond geen aanwijzing naar een andere lokatie. Het is dus nog niet duidelijk waar ik morgen zal zijn, kan Spanje zijn maar kan ook nog net een nachtje Portugal zijn.
Nog een snel zoektochtje op Google bevestigt dat er wel degelijk nog een ferrybootje vaart, waarschijnlijk morgen terug in Spanje dus.
Km vandaag: 89
Km totaal: 4063

Mijn verblijf bij de nederlanders is goed meegevallen. Naast een mooi rustig plaatsje, in het gras!, mocht ik ook nog gebruik maken van de keuken, voor het koken en het eten, en van de WIFI.
De route stelde ook vandaag weer weinig problemen. Eerst naar de (iets) grote(re) weg, goed voor een 15 Km, en dan die voor de volgende 65 Km volgen naar Portimão. Na het gebruikelijke op en neer, mocht ik net voor het binnenrijden van de Algarve nog eens aan de slag voor het iets langere werk, op en over de Serra de Monchique. Eerst 5 Km klimmen van 150 naar 370 m en dan 15 Km rustig voortkabbelend met een maximum hoogte van 500 m. Na een lunchpauze in het stadje Monchique (hamburger!) mocht ik dan gedurende 25 Km dalen naar Portimão, op zowat 0 m want een havenstad(je). Het leek me een goed idee om Portimão te bezichtigen maar de route heen, via Praia de Rocha, en terug, dichter langs de rivier, waren eigenlijk 8 vrij waardeloze kilometers. Daarna besliste ik om door te gaan in de richting van mijn route voor morgen en te stoppen bij de eerste kampeer gelegenheid. In praktijk betekende dit bij Portimão de brug oversteken en daar kwam ik al direkt een wegwijzer naar een camping tegen. Van daar was het echter nog een eindje doorgaan, een kilometer of vijf, iets te ver om terug te keren om het veel gemoedelijkere en mooiere stadje aan de overkant nog even te bezichtigen. Zelfs op de behoorlijk grote camping leek het nog een eind doorfietsen te zijn. Ik heb hier dan ook meer het gevoel in het bos te kamperen i.p.v. aan zee. Maar dan wel een gebetonneerd bos, alweer betonharde ondergrond. Om te slapen is dit geen probleem, met een matrasje,maar om een tent op te stellen is het waardeloos .
Km vandaag: 96
Km totaal: 3974

Het meest logisch zou geweest zijn om deze morgen voor de richting spaanse grens te kiezen, ik heb echter gekozen om eerst nog een rondje Algarve te doen. En dat rondje mag mogelijk letterlijk genomen worden want waarschijnlijk zal ik sowieso moeten terugkeren naar de grensovergang waarnaar ik van Beja uit zou rijden, er zijn niet veel fiets-geschikte grensovergangen in Zuid-Portugal.
Er bleef gisteravond echter nog één probleem: de planning, geen enkele camping op fietsbare afstand richting Algarve. En hier kwam dan toch weer dat fietsboekje, waarvan ik 2 dagen geleden nog zei dat ik het niet zo goed vond, ter hulp. Zij hadden dan toch een adres, niet echt een camping maar een nederlandse (waarover ik ook nog geklaagd heb dat ze met zo veel waren ) B&B waar ik ook zou kunnen kamperen. Het is overigens al wel de 2° keer dat ze ter hulp komen want zij hadden ook de info over de caping in Alcacer do Sal, die Mr Michelin niet kende. Hierbij dus mijn excuses aan alle nederlanders. Het was trouwens ook wel nodig om alle info i.v.m. deze plaats te hebben want anders vind je het nooit en het staat ook nergens aangegeven als B&B of enig gastverblijf. Maar ik heb het dus wel gevonden en kampeer dus vanavond, bij nederlanders in het gras, in São Martinho das Amoreiras.
De rit vandaag was weer vrij simpel. Het vertrek verliep al moeiteloos, nadat ik op een kaartje bij receptie kon zien dat ik vrij dicht bij mijn vertrek route was. En verder waren er weinig knooppunten die voor problemen konden zorgen, een behoorlijk zorgeloze dag onder een stralende zon. Onderweg passeerde ik een gigantisch zonnebloemenveld. Een mens staat er niet bij stil maar als men zonnebloemenolie verkoopt moet er waarschijnlijk wel iemand die dingen kweken, oogsten en bewerken. Verderop passeerde ik de Barragem de Monte da Rocha. Een van de vele stuwmeren in de buurt, om de watervoorziening van de ruime omgeving te verzekeren. En uiteindelijk dus naar São Martinho das Amoreiras. Morgen echt naar de Algarve, een grote naam maar ik weet niet of die echt nog iets te bieden heeft dat de rest van Portugal nog niet getoond heeft.
Km vandaag: 87
Km totaal: 3878

Het regenalarm zal nu wel afgeblazen zijn, een stralende en dus warme dag vandaag.
Na het verlaten van Évora mocht ik voor een kleine 30 Km over dezelfde weg, rechtdoor op en af golvend. De heuvels van de afgelopen 2 dagen zijn wat rolender, minder scherp, dan wat ik de dagen en weken ervoor tegen kwam. Maar het blijft wel op en af natuurlijk, toch nog altijd goed voor 600 hoogtemeters vandaag. Na die 30 Km over de N254 ging het in Viana de Alentejo over op de N257 richting Alvito en over een wat kleinere weg via Cuba naar de IP2, waar het een stukje drukker werd. Op die IP2 zag ik al vanop 10 Km mijn eindbestemming van vandaag, die echter maar langzaam groter werd. Uiteindelijk kwam ik toch op mijn bestemming Beja, waar ik nog eens “op den beton” kampeer. Ik ben het stadje even gaan bezoeken maar erg spectaculair is het niet.
Km vandaag: 84
Km totaal: 3791

Gisteren met mijn keuken gevlucht onder het afdak van de afwasruimte. Het was op die moment wel behoorlijk droog maar de omgeving rond mijn tentje was tamelijk vochtig om te gaan zitten. De fransen en de hollanders (je had daar maar drie soorten: fransen, hollanders en ik ) keken wel even raar op wanneer ze kwamen afwassen maar ze gaven me allemaal gelijk dat het de beste plaats was voor een “tentist” om te koken.
Vanmorgen opgestaan onder een stralende hemel maar dit duurde niet lang, al vlug kwamen er weer wolken opzetten. Bij het uitchecken wist de receptionist me te vertellen dat het hele land in alarmfase geel was vanwege de overvloedige regen. Nu weet ik niet hoe erg alarmfase geel is maar een alarmfase is zelden goed . De regen schijnt trouwens hier en daar al voor problemen gezorgd te hebben, ik hoorde zowel Lissabon (mijn stopplaats van de dag ervoor, maar dan moet het dus na mijn vertrek geweest zijn) als Évora (mijn stopplaats van vandaag maar hier is ook niet veel te merken). Voor vandaag zou nog regen voorspeld zijn maar vanaf morgen niet meer.
Alleszins ben ik droog vertrokken en is het eigenlijk een best goede dag geweest, alleen bij het naderen van Évora leek het toch nog mis te lopen maar het bleef bij een beetje gedruppel. Niet de moeite om mijn regenjasje aan te trekken. Al bij al een goede dag dus.
Ook wat fietsen betreft was het een goede dag, geen route problemen en een aangename omgeving om door te fietsen. Vandaag, voor het eerst in Portugal, massaal veel roofvogels gezien. Jammer genoeg laten die zich niet zomaar fotograferen als de ooievaars maar ik heb ze wel mooie dingen zien doen . Ook verscheidene ijsvogels, ook en prachtig vogeltje dat enorm cameraschuw is, en koereigers, een kleine witte reigersoort die al evenmin op camera's gesteld is, gezien. Nogmaals, een goede dag dus. Bij het oversteken van een riviertje bij Valverde was het, aan de platgespoelde en zelfs uitgerukte begroeiing, wel duidelijk dat dit onlangs iets meer dan een klein, rustig riviertje was.
Het was vandaag een eerder korte rit. Van de vroege aankomst heb ik eerst en vooral geproffiteerd om mijn achterrem van nieuw schoeisel te voorzien, het werd stilaan wel nodig. Ik had dit eigenlijk moeten doen op mijn rustdag in Lissabon maar wanneer men aan het rusten is ... . Na de regendag van gisteren werd het echter echt wel dringend, nu gebeurd dus. Daarna had ik nog ruim de tijd om het stadje te gaan verkennen. Évora is alweer een historisch stadje dat op de Unesco lijst staat en wat mij betreft wel terecht, een mooi stadje.
Naast het gele regen alarm is er nog een geel alarm, de nederlandse nummerplaten. Ze zijn altijd en overal wel tegenwoordig maar de afgelopen 2 dagen is het een overrompeling. Dan zijn er ook nog de fransen maar die rijden ook al met een gele nummerplaat. En het stijgend aantal fietsers is al evenzeer nederlands, in Nederland is er een routeboekje uitgegeven met fietsroutes in Zuid-Portugal. Ik heb dit ook bij maar vind het minder geslaagd dan hun routeboek naar Santiago, dat ik wel volgde. Hier volg ik dus mijn eigen route, die echter wel grotendeels over dezelfde wegen loopt omdat dit gewoon de logische verbinding is tussen een aantal plaatsen. Tot dusver loopt mijn route echter vooral in tegengestelde richting, uitgezonderd voor het koppel van gisteren die ook in tegengestelde richting onderweg waren. Vandaag op de camping is er echter ook een belgische vertegenwoordiging, 3 caravans heb ik gezien, en naar goede gewoonte heb ik geen contact gelegd. Toch blijven de hollanders dus een reizender en fietsender (ik geloof niet dat dit officiële woorden zijn maar ze maken duidelijk wat ik bedoel) volk dan de belgen.
Km vandaag: 68
Km totaal: 3707

Maandag was het zoals al een aantal dagen behoorlijk warm (32°) maar nu was het ook tamelijk bewolkt en dat zorgt, net zoals bij ons, nogal eens voor onweer. Zo ook maandag avond dus. Nog even over mijn bacalhau van maandag, bacalhau is geen verse kabeljauw maar gedroogde (misschien dat ik mijn vis van gisteren 2 jaar geleden wel heb zien hangen op de Lofoten ). Ik heb hem vroeger al wel eens gegeten in een stoofpotje, waarbij het nodige vocht en smaken heeft opgeslorpt van dat stoofpotje en zijn andere ingrediënten. Maandag was hij gegrild en dan blijft hij toch wat taaier en proef je nog meer de geconcentreerde smaak van de gedroogde vis, toch apart.
Gisteren heb ik me dus eigenlijk alleen bezig gehouden met de planning voor vandaag en morgen. Voorwaar geen eenvoudige taak, volgens één bron was er een camping in Alcácer do Sal en volgens een andere niet. Ik heb het dan maar opgezocht op internet en Mr Michelin had (alweer) ongelijk. Ik kan nu helemaal met zekerheid bevestigen dat er één is in Alcácer.
Gisteren is de combinatie warmte en bewolking niet uitgedraaid op onweer maar het is vannacht wel beginnen regenen en dat doet het vanavond nog steeds. Het is vannamiddag wel een tijdje droog geweest, en ook daarvoor voor wat kortere periodes, maar toch weer terug beginnen regenen en ik had maar net mijn tentje opgesteld toen de hemelsluizen weer helemaal open gingen.
Maar eerst nog terug naar vanmorgen en de rit van vandaag. Vanmorgen wat vroeger opgestaan en er voor gezorgd dat ik, reeds gepakt om te vertrekken, bij de eersten aan het ontbijt stond. Het beloofde een redelijk lange dag te worden en ik wou graag tamelijk op tijd vertrekken, wat ook gelukt is. De rit naar de Caias Sodre (de zuiderkaai veronderstel ik), waar mijn eerste veerboot vertrok, verliep vlotjes maar ik kende dan ook al de weg. Ik kwam er aan met 5 minuten voor het volgende vertrek naar mijn bestemming, Seixal. Ruim voldoende tijd om een ticket te kopen en kort genoeg om niet te lang te moeten wachten. Aan de overkant was het toch weer moeilijk om de goede richting te vinden, hoewel er op kaart slechts 1 grote weg was die dan een eind verder in 2 zou splitsen. Nu ja, uiteindelijk vond ik dus weer het goede spoor met bestemming Setúbal, waar ik mijn volgende veer zou nemen, dit keer over de Rio Sado. Een veer overigens “Made in Norway”, maar ze hebben daar dan ook de nodige ervaring van dit soort veren. Ze hebben er zelf ruim genoeg varen. Wie hier echter die vies groene kleur gekozen heeft weet ik niet. Aan de overkant kon het écht niet moeilijk worden. De volgende 15 Km gingen over de Peninsula de Tróia, een duinengordel van hooguit een kilometer breed die de Rio Sado scheidt van de zee. Aan het eind van die peninsula was het even schrikken, de enige weg richting Alcácer was afgesloten en rondrijden zou niet echt aangenaam geweest zijn. We spreken dan toch al vlug over een 25 Km extra. Dus maar langs de versperring gereden in de veronderstelling dat het met de fiets wel zal lukken. Enkele kilometers verder bleek het dus niet te lukken (terugkeren en rondrijden zou ondertussen dus al gauw 30 Km extra zijn). Een onderdoorgang van een riviertje was defekt geraakt en dit had de hele weg over een breedte van een 2 á 3 meter weggespoeld. Toen ik daar aankwam stond daar ook net een hollands koppel de zaak te bekijken. Met vereende gedachten en krachten hebben we dan toch samen een oplossing gevonden. Over een omheining, door het mulle zand en over een zelf gemaakt noodbruggetje hebben we een soort fabrieksterrein bereikt, vanwaar we dan de weg, net voorbij de verzakking, weer konden bereiken. Het hollands, al wat ouder, koppel reed overigens met voorwiel aandrijving. In de as van het voorwiel zit een elektromotortje met de accu onder het zadel, goet voor wat ondersteuning bij het klimmen (tot 300 watt schijnbaar). Een minder verborgen Cancelaraatje dus .
En zo hebben we dus alledrie zonder rondrijden de camping van Alcácer bereikt.
Km vandaag: 99
Km totaal: 3639

Weinig nieuws te vertellen vandaag. Gisteravond een leuk plaatsje gevonden om te eten, praktisch om de hoek van de herberg. Gisteren genoten van een stevig bord pompoensoep met groene bonen en varkensvlees a la portugaise met gebakken aardappeltjes en een extra portie groenten. Vanavond wordt het de bacalhau (kabeljauw). En vanmiddag eindelijk ook sardientjes gegeten, je kan toch niet langs Portugal passeren zonder sardientjes te eten. Ze zijn hier wel vers en een maatje groter dan wat je bij ons in blik vindt. Voor de rest vandaag vooral rond gelopen in Lissabon én een kleine inlichting gaan vragen i.v.m. met mijn vertrek hier woensdag. De route echt plannen doe ik morgen pas, dat kan vanuit de zetel, maar sowieso zal ik vertrekken met een veerboot over de rivier en ik ben me gaan verzekeren dat ik met mijn fiets op die boot mag.
Aangezien ik morgen eigenlijk dus niets doe, zal er morgen dus helemaal geen nieuws zijn en zal ik dus ook geen blog maken morgen.

De camping van vannacht was ondanks de drukke bezetting, waarbij een grote jongeren aanwezigheid, onverwacht kalm. Van geen druktemakers last gehad. Vanmorgen wel opgestaan met een stevig windje, met soms een extra rukje erbij, en dat is de hele dag wel zo wat gebleven. Bovendien stond hij niet erg gunstig, Wisselend van opzij links naar de kop. Dat maakte het vandaag, ondanks de stralende hemel, toch geen echt aangename fietsdag. Door die wind voel je ook de warmte zo niet, waardoor ik mij iets te laat insmeerde met zonnecreme. Mijn armen zijn momenteel iets meer geteint dan eigenlijk de bedoeling was.
De eerste grote stop vandaag was in Sintra, weer een stadje dat op de Unesco lijst staat. Een mooi stadje maar ontzettend druk. Óbidos maakte op mij zeker zoveel indruk maar dat staat niet op de lijst. Op de toeristische dienst wisten ze me wel te helpen met een beter kaartje om, met de fiets, verder naar Lissabon te rijden. De streek tussen Sintra en Lissabon is vergeven van de autosnelwegen, met de fiets was er eigenlijk slechts één degelijke optie. Eerst richting Estoril en dan verder langs het water, eerst de zee en daarna de Rio Tejo, tot Lissabon. Het was vandaag wel vrij stil in Estoril.
Dit stuk was zonder twijfel het meest toeristische en mondaine deel van mijn trip tot dusver, met volgeladen strandden en strandjes, grote luxehotels, casino, enz ... Voor mij was het minder aangenaam om te fietsen vanwege de drukte op de weg. Het verkeer ging vanwege die drukte wel vrij langzaam, dat viel dan weer mee.
Lissabon binnenrijden ging wel redelijk vlot, ook al omdat ik een redelijk plannetje had met een aanduiding van de jeugdherberg, maar leek wel een eeuwigheid te duren. Al lang op voorhand zie je een indrukwekende brug, die echter slechts langzaam groter wordt. Uiteindelijk heb ik dus mijn herberg redelijk vlot gevonden en ik zal hier 2 dagen blijven, één om Lissabon te bezoeken en een tweede om mijn lichaam een keer een echte rustdag te gunnen. Ik zal wel ongeveer halfweg zijn, ik veronderstel dat een echte rustdag wel eens goed zal doen.
Km vandaag: 69
Km totaal: 3540

Elke camping schijnt zo zijn “probleempjes” te hebben, een “betonnen” ondergrond, een slakkeninvatie, ... gisteren waren het muggen. In eerste instantie was er nog geen probleem, ik kon rustig installeren en mijn noodlesoepje maken en eten. Toen ik echter later mijn avondmaal aan het koken was kwam er ineens een invatie. Ik heb nog geprobeerd met een lange broek maar ik ben uiteindelijk moeten vluchten. Toen mijn potje klaar was ben ik met mijn gammel mijn tentje ingevlucht om te eten. Van lekker buiten zitten was er gisteren dus geen sprake.
Na 12 Km ben ik even gestopt in Óbidos, een middeleeuws, ommuurd stadje, waar ik even rondgedwaald ben. Een leuk plaatsje waar het gezellig even rondwandelen was.
Tussen Óbidos en Bombarral werd het even moeilijk. Volgens de kaart waren er maar 2 mogelijkheden. Eentje die in de goede richting ging maar die ik niet mocht nemen wegens autosnelweg en eentje die ik wel mocht nemen maar die in de verkeerde richtinig ging. Ik heb dan maar even gegokt op een van de niet gemarkeerde wegen en heb vrij vlot Bombarral bereikt, waar ik verder op de N8, die parrallel loopt met de nieuwe autosnelweg, terecht kon richting Torres Vedras. Achteraf gezien lijkt het erop dat de N8 al van bij Óbidos langs de snelweg moet lopen maar ik heb Bombarral bereikt met minder kilometers dan aangeduid op de borden die ik kon zien bij het oversteken van de autosnelweg, ik kan het dus zo slecht nog niet gedaan hebben.
Vanaf Torres Vedras ging het terug richting zee maar zoals al eerder gezegd, de kust is hier geen rechte, vlakke lijn ... stevig klimmen af en toe.
Gestopt ben ik bij de camping van Ericeira. Het soort camping is de afgelopen 2 dagen enigszins veranderd tegenover de dagen ervoor en daarmee ook het publiek, de rust en de prijs. Vandaag nog een ietsje meer dan gisteren, nog best doenbaar maar toch het drievoud van wat ik eerder al wel eens betaalde in Portugal (ik kampeerde ook al wel eens voor 2,5 €). Vandaag ook de eerste surfer-boys tegengekomen, van de soort zonder zeil dan wel.
Morgen naar Lissabon, ik kijk er niet echt naar uit om daar aan te komen. Al zal het op een zondag misschien wel meevallen.
Km vandaag: 80
Km totaal: 3471

Ik had gelijk van mijn schoenen binnen te zetten gisteravond, vanmorgen behoorlijk wat slakken mogen (ver)jagen. Ik heb er onderweg nog een moeten van een van mijn tassen moeten jagen en ook vannamiddag bij het uitrollen van miijn tent kwamen toch nog enkele exemplaren tevoorschijn. Of die ooit terug thuis geraken?
Vanmorgen begonnen met goed 15 Km vlak en rechtdoor, door heide en (dennen)bos en langs de zee. Het sap van de dennen wordt hier overigens massaal afgetapt maar ik weet niet waarvoor, mogelijk voor een of andere siroop. Na die 15 Km kwam er wat meer kronkeling en golving in de weg maar het bleef wel langs de zee, ook al kreeg ik die niet steeds te zien. Naast de slakken, die op de camping gisteren wel erg massaal aanwezig waren, zie hier ook overal en de hele tijd hagedisjes. Deze voormiddag zag ik onderweg echter even een iets groter exemplaartje, die schijnbaar nog een nieuwe staart moest groeien.
En zo ging het naar Nazaré. Tijdens een lunchpauze in een pasteleria hoorde ik wat belgische zaken. Een van hen kende duidelijk al zijn portugees en zijn weg, ook in de pasteleria, en werkte schijnbaar in de inmobilieën hier. De anderen waren schijnbaar op zoek naar een stekje. Volgend jaar een nieuwe belgische B&B in Navaré? Tijdens die lunchpauze leerde ik ook waarom al die bedevaarders naar Fatima onderweg waren. 13 mei is dé dag in Fatima. Op de TV werd een plechtigheid vanuit Fatima, voor een internationaal samengesteld en massaal publiek, rechtstreeks uitgezonden. Ik dacht eerst dat het de paus vanuit Rome was maar het bleek dus wel degelijk Fatima te zijn, 'k denk dus niet dat het de paus was.
Even voorbij Navaré heb ik mijn fiets even neergelegd. De weg ging (letterlijk) de hoek om en direkt 13% omhoog, en daar was ik dus niet klaar voor. Ik kon niet snel genoeg klein schakelen, mogelijk ook al door een klein schakelfoutje in de “paniek”. Mijn voet kon ik nog wel uit mijn klikpedaal krijgen maar te laat om mijn fiets, die ondertussen tamelijk dwars stond, nog in evenwicht te houden en dus moest ik hem stilletjes neerlegeen. Zonder schade voor mens en materiaal natuurliijk, alleen wat schaamrood ten opzichte van enkele vooorbijgangers . En aangezien je tegen 13% zomaar niet opnieuw start mocht ik natuurlijk ook nog een eindje duwen, met nog steeds wat schaamrood ten opzichte van andere voorbijgangers. En nadat ik op een vlakker stukje dan toch terug op gang kwam mocht ik nog een heel eindje doorklimmen, op 3 kilometer 160 meter hoger.
En de hele dag kwam er zo af en toe die rare mist vanuit zee. Boven zag ik hem zelfs over de klif landinwaarts gaan.
En zo kwam ik uiteindelijk toe in Foz de Arelho, op een, naar portugese maatstaven, vrij dure camping (6,8 € voor een nachtje in een tent).
Km vandaag: 82
Km totaal: 3391

Coimbra verlaten ging vanmorgen nog wat vlotter dan ik verwacht. Het ging vlot dankzij het stadsplan dat ik gisteren op de toeristeninformatie gekregen had en nog wat vlotter omdat ik op een klein stukje, waar ik niet op gerekend had, toch mocht fietsen. Dat betekende dat ik rechtstreeks op de IC 2 terecht kon en geen omwegen moest gaan zoeken. De IC 2 was wel vrij druk, wat de volgende 12 Km wat minder aangenaam maakten. Daarna volgden terug kleinere, rustigere wegen richting kust. Hoog moest er niet meer geklommen worden maar vlak was het ook nooit erg lang.
En na 67 Km was hij daar dan, terug aan zee met een lekker briesje en soms een rare bewolking / nevel. Hier passeerde ik onmiddellijk langs de camping van Pedrógãu. 5 Km verder, in Praia da Vieira, moest er echter nog een zijn en ik vond dat dat er nog best bij kon. Natuurlijk weer een vergissing, 5 Km verder geen camping. Terug naar Pedrógãu en weer 10 Km extra op rekening van Mr Michelin, al moet ik ter zijner verdediging wel toegeven dat Praia da Vieira een grote bouwwerf is. Men is er schijnbaar aan begonnen om er de kust meer toeristisch uit te baten en mogelijk is daarbij de camping moeten wijken voor meer atractieve projecten. Alleszins was er ook nergens sprake van wegwijzers naar een camping. Morgen doe ik die 5 Km alvast nog eens want dan ga ik langs daar verder.
Ondertussen kampeer ik dus op de camping van Pedrógãu, die al behoorlijk druk bewoont is. Ik laat vannacht alleszins mijn schoenen niet buiten in mijn portaaltje staan.
Km vandaag: 77
Km totaal: 3309
PS: hoera, mijn internet everywhere doet het weer. Overigens een heel gedoe om met die communicatie bedrijven te communiceren over internet, een helpdesk nummer OK maar dat is van hier wel een internationaal gesprek

Als je dit inderdaad op 11 mei kan lezen heb ik eindelijk weer een WIFI gevonden. Voor degenen die het niet gemerkt hebben, ik heb ook de voorbije dagen op datum geplaatst. Je moet dus eigenlijk op 7 mei beginnen. Als Mobistar mijn zaken niet in orde krijgt zal dat in het vervolg nog meer zo gebeuren, opsparen en posten wanneer ik WIFI vind. Dat zorgt dan wel minder vaak voor lektuur maar wel voor meer ineens.
De route verliep nog 34 Km over kleine wegen. Op dat stuk heb ik nog even naar 400 m mogen klimmen, daarna was het toch vooral dalen met af en toe een klimmetje ertussen. Ik ben vandaag geëindigd op een 150 m. Na die 34 Km bereikte ik de N2, de grote weg. Daar was het echter al even rustig als voorheen. Na goed 60 Km bereikte ik de randen van Coimbra, mijn einddoel voor vanavond. Ik fietste echter nog ruim 10 Km bijeen om eerst het historisch centrum te vinden, dan de toeristen informatie (waar ik, toen ik die eindelijk vond, al eens voorbij gefietst bleek te zijn) en dan tenslotte om de herberg te bereiken. Ik nam hier mijn intrek in een herberg omdat ik de stad wou bezoeken (vanaf de camping niet te doen) en omdat die in principe WIFI hebben, blijkt die hier echter net buiten werking te zijn. De jongeman aan de receptie verzekerde me echter dat een cafe om de hoek free WIFI heeft, daarmee ben ik dus vrijwel verplicht om op cafe te gaan om dit te kunnen posten en om Mobistar en Telenet (mijn SMS werkt ook nog steeds niet) in gang te zetten.
Km vandaag: 72
Km totaal: 3232

Vanmorgen niet het dal uitgeklommen in dezelfde richting als ik er ingekomen was. Alles stond vandaag in het teken van een passage langs Piódão, een “authentiek” dorpje waarover ik gelezen had. Een aangezien dit dorpje enigszins afgelegen ligt besloot ik van de kleine wegentjes op te zoeken en er alzo te passeren zonder op mijn stappen te moeten terugkeren.
Eerst ging ik nog enkele kilometers verder het dal in tot Sandomil. Daar vond ik de weg richting Sazes da Beira én daar begon het klimwerk, het échte klimwerk. Op 5 Km stond ik 350 m hoger. Dan daalde het voor enkele kilometers alvorens opnieuw te beginnen klimmen, 6 Km klimmen voor 500 m hoogteverschil. De kilometers schoven tergend traag voorbij, na 2 uur had ik zo'n 15 Km op de teller. Dan mocht ik, na nog eventjes op het plateau te blijven, bijna alles terug zakken richting Vide, 660 m dalen over 10 Km. Van Vide naar Piódão was volgens mijn kaart maar een weg langs de rivier, vrij vlak dus? Zo werkt dat hier dus niet, de rivier ligt daar helemaal beneden terwijl jij steeds hoger gaat. En dan één weg, dat kan zelfs over de kleine wegen niet moeilijk zijn zou je denken. En toch weten ze je nog voor verrassingen te zetten, een keuze tussen links dalen en rechts klimmen. Ik koos in eerste instantie voor het dalen omdat die me het dichts bij de rivier leek te blijven. Toen ik echter merkte dat de twee wegen toch wel in erg verschillende richtingen gingen, veranderde ik van gedachte. Het leek me dat de andere richting, waar ook het “doorgaand” verkeer over geleid werd, me toch meer zekerheid over berijdbare wegen bezorgde. Het ging echter wel steeds hoger en ik kreeg ook stilaan door dat ik in een kuip zat en dat ik daar sowieso op een of andere manier moest uit klimmen. Na 40 Km bereikte ik Piódão, mijn authentiek dorp. En was het nu echt zo bijzonder? Het zal wel authentiek geweest zijn maar ik vond het toch vooral een toeristenval. En wanneer je als fietser in zo'n toeristenval trapt is wel extra pijnlijk, omdat het inderdaad gewoon pijnlijk is om er te geraken én om er weg te geraken. Het voordeel van een toeristenval is wel dat je er steeds kan eten en drinken, en daar was ik echt wel aan toe. Wel niet echt een sportief menu en ook niet echt mijn normale fietsmiddagmaal, frietjes met enkele sneden van een lokale worst met verschillende stukken vlees met vet en rijst samengeperst, maar op de moment was alle eten goed eten voor me. Overigens niet slecht van smaak en wat extra zout kon ik misschien ook wel gebruiken.
Tijdens mijn maaltijd leerde ik ook over een echte tragedie. Zoals altijd en overal stond de TV op en tijdens het nieuws leerde ik, uit de headlines die onderaan het beeld rolden, over de val van Wouter Weylandt in de Giro.
Van Pióndão moest ik dus nog steeds verder die kuip uit, verder klimmen dus. Tijdens dat klimmen merkte ik aan de wegen richting Pióndão dat ik waarschijnlijk toch wel voor de beste optie koos. Uiteindelijk bracht dat klimwerk met na 17 Km klimmen weer terug tot tegen de 1000 m hoogte. Aan de andere kant van de heuvelrug bleef het dan nog een hele tijd golven tussen de 1000 en de 950 m, alvorens ik over een afstand van 16 Km terug mocht dalen tot een hoogte van 200 m, in Coja. Ik had onderweg al op wegwijzers gezien dat er zowel in Coja als in Arganil, mijn initiëel doel voor vandaag, een camping was maar ik was vastbesloten om die 12 Km extra nog door te gaan tot Arganil. Toen ik in Coja echter de camping passeerde vond ik het echter wel goed geweest voor vandaag. Over mijn 70 Km vandaag ben ik in totaal 1800 m hoger geklomen én terug gedaald, aangezien vertrek en aankomst ongeveer op dezelfde hoogte liggen, dikwijls met lange periodes van 10, 12 tot 14 % en met een piekje van 17 á 18 %.
Morgen naar Coimbra en dan richting zee en Lissabon, van de bergen heb ik het wel even gehad.
Km vandaag: 70
Km totaal: 3160

Terwijl ik gisteren, in de sanitaire blok, mijn blog aan't schrijven zijn de wolken weggetrokken en ze zijn niet meer teruggekeerd. Zo was het gisteravond na een heel tijdje aangenaam buiten zitten voor mijn tentje. Niet dat er zo veel te zien was maar de camping lag wel behoorlijk in de bossen en was enorm rustig, gewoon aangenaam vertoeven dus.
En ook vandaag zijn die wolken dus niet teruggekeerd. Van de koude en de nattigheid van gisteren naar de zon en de warmte van vandaag, heel warm maar daar ga ik (nog) niet over klagen.
Vandaag heb ik kunnen vaststellen dat verkeerd rijden niet altijd een slechte zaak is. Kort na mijn vertrek was er een afslag naar links en die heb ik schijnbaar gemist. Volgens mijn zicht op de kaart was het gewoon de hoofdweg volgen maar dat bleek dus niet zo. Tegen dat ik het merkte was ik al een eindje verder en in plaats van terug te keren besloot ik gewoon mijn route aan te passen. Dat kon hier best, alleen had de nieuwe versie iets meer richtingsveranderingen in petto en moest ik dus iets meer opletten. Eén keer had ik een moeilijk knooppunt waar ik wat heen en weer reed maar met wat hulp van wat omstaanders vond ik ook hier vrij vlot het goede spoor. Verder ging alles zeer goed, mijn nieuwe route was zeker niet langer dan mijn origineel geplande en langs hier heb ik de drukte van Viseu kunnen ontwijken. Al bij al goed verkeerd gereden dus.
Vandaag ook weer een hele mooie en rustige route gevonden. Sinds ik Porto verliet zit ik echt wel op het goede spoor. Wel leer je hier dat een afdaling niet echt een goed teken is. Altijd volgt er aan het eind een brug en mag je aan de overkant weer omhoog. Vandaag zo in totaal ruim 1600 m omhoog geklommen. Op het eind kwam ik toe in Oliveira do Hospital, waar natuurlijk weer niet de camping lag die Michelin voorzien had. Wel vond ik aan een supermarkt weer iemand die me, alweer, enkele opties kon meegeven. Beide opties vertrokken in dezelfde richting en ik besloot ofwel die te nemen die eerst aangeduid stond of, indien geen aanduiding voor de beslissing moest genomen worden, degene die me het duidelijkst leek. Er volgde geen aanduiding voor ik moest beslissen maar even verder, op de door mij gekozen richting, zag ik al vlug een aanwijzer. Toen ik deze even gevolgd had stond ik zelfs voor keuze. De ene keuze gaf nog 7 Km de andere gaf geen afstand mee. Ik besloot de tweede te nemen. En zo kwam ik terecht op een camping(etje) een 8 Km voorbij Oliveira do Hospital, waar je met de beste wil geen tentpiket behoorlijk de grond in krijgt (ik ben op mijn 3 campings in Portugal voorlopig nog geen gras tegengekomen). Gelukkig staat een iglootje ook zonder veel steun van pikketten behoorlijk stabiel en even later stond ik helemaal op mijn eentje langs een riviertje in het bos. Overigens heb ik vandaag het tegengestelde van gisteren, de laatste 6 Km ben bijna 300 m gedaald, dat wordt een stevige start morgen. Ik had ook verwacht hier alleen te blijven maar goed een uur later reed er een hollandse caravan het terrein op. Zij hadden zich uiteindelijk vanuit Oliveira laten gidsen door een taxi, nadat ze eerder zonder succes in een andere richting gezocht hadden.
Km vandaag: 89
Km totaal: 3090

Gisteravond aan mezelf bewezen dat ik niet altijd een budget-reiziger ben in deze omstandigheden. Bij mijn avondmaal kostte mijn, halve fles, wijn zoveel als mijn hele middagmaal samen. Het was echter vlakbij de herberg en ik had geen zin meer om nog ver te gaan. Overigens was het uiteindelijk de minste van mijn drie maaltijden in Porto, nog steeds goed gegeten maar de andere waren beter. Ook bleek gisteravond dat er zowaar nog minstens één plaats vrij was in de herberg, op onze kamer bleef een bed leeg. Het was dus duidelijk een principe zaak waarvoor ik geen 2 nachten gelijk kon krijgen.
De “sportuitslagen” van gisteren hadden gelijk, de periodes met regen wonnen. Deze voormiddag was eigenlijk een grote periode van regen, af en toe onderbroken. Ik fietste met volledige regenuitrusting. Tijdens een van die onderbrekingen leek de zon er door te komen en trok ik mijn regenbroek uit. Een kilometer verder trokken ze de hemelsluizen pas echt open. Ik besloot dan ook maar koppig te zijn en mijn broek te laten nat worden. Toen ze tijdens een volgende onderbreking terug enigszins droog was en het daarna weer begon te regenen, heb ik toch maar weer m'n regenbroek aangetrokken. Na de middag stopte het dan toch met regenen en volgden enkele opklaringen maar de dreiging was nooit helemaal weg. Ook was er vandaag een behoorlijk stevig windje. In de voormiddag had ik hem eerder in het voordeel maar aangezien ik vandaag zo'n beetje in een opengetrokken u reed, had ik hem na de middag al wel eens behoorlijk tegen. Ik snap het eigenlijk niet, nu kies ik voor het zuiden en nog zitten jullie schijnbaar met de hittegolf en zit ik met de wisselvalligheid .
Porto verlaten was vanmorgen niet echt moeilijk, zo dicht mogelijk bij de Douro blijven en dat zelfs voor de volgende 44 Km. Tot bij Entre-os-Rios waar ik de brug over kon, de tweede gelegenheid sinds Porto. Aan de overkant deden ze me even schrikken, autosnelweg ... fietsers niet toegelaten. Ik bleef met twee mogelijkheden, langs de Douro verder stroomopwaarts of terug stroomafwaarts. Stroomopwaarts had ik niets te zoeken dus koos ik voor stroomafwaarts, in het slechtste geval reed ik terug richting Porto. De weg bleef echter niet langs de Douro, bleek dat die autosnelweg nieuw was en dat ik op de oude weg terechtgekomen was zoals ik voorzien had.
Na de middag ondervond ik dat je in Portugal niet alleen voor het steilere klimwerk terecht kan maar ook voor het, minder steile, langere werk. Tot twee maal toe, 25 en 12 Km met een maximum hoogte van bijna 600 m. Ook opvallend aanwezig in Portugal: kasseiën. Niet van het Parijs-Roubais type maar voor mij toch erg genoeg, op verscheidene plaatsen kreeg ik er reeds mee af te rekenen.
Ik koos vandaag niet voor de kortste route maar heb er geen spijt van, ondanks het mindere weer was het vandaag toch een mooie en, vooral na de middag, behoorlijk rustige route.
Geëindigd ben ik op de camping van Oliveira de Azeméis. Hoewel, camping is een beetje optimistisch. Ik sta gecampeerd op de kiezels van Oliveira, maar ze hebben er een goede, warme douche en proper sanitair. Wat kan een mens na een behoorlijk verregende dag als vandaag meer wensen?
Er staat hier ook een “support camp” voor een groep pelgrims naar Fatima, met een aantal tentjes en een bestelwagen en mat TV en alles mee.
Mijn problemen met Mobistar blijven duren en vandaag geen WIFI beschikbaar, jullie zullen dit dus met enige vertraging moeten lezen. Bij een volgende gelegenheid moet ik toch maar eens een boos mailtje naar Mobistar sturen.
Km vandaag: 105
Km totaal: 2911

Mijn tweede overnachting bleek niet echt een probleem, na het ontbijt bleek er dan toch plaats te zijn voor mij. Ik had gisteravond ook nog geïnformeerd en toen bleek er nog geen plaats te zijn. Aangezien ik moeilijk kan geloven dat er vannacht iemand zou geännuleerd hebben, kan ik alleen maar veronderstellen dat ze een aantal plaatsen niet op voorhand reserveren en na het ontbijt is al op de dag zelf en is dus niet meer reserveren. Ik zou anders niet kunnen denken hoe er overnacht een plaats zou zijn vrijgekomen.
Ik heb ondertussen ook geleerd over de problemen die Mobistar gehad heeft en die waarschijnlijk ook mijn buitenlandse verbinding hinderden. Zelfs mijn Telenet GSM-verbinding. Ik kreeg onlangs van Telenet een nieuwe SIM-kaart omdat ze een eigen verbindingsnetwerk uitgebouwd hadden maar schijnbaar zijn ze toch nog in behoorlijke mate afhankelijk van het Mobistar netwerk, waarvan ze voorheen gebruik maakten.
Vanmorgen bleek weer dat het weer hier nog vrij wisselvallig is, het was frisjes en zwaarbewolkt. Ik ben zelfs met lange mouwen naar de stad gegaan en heb zelfs mijn regenjasje meegenomen. Nog voor de middag heb ik echter de lange mouwen moeten uittrekken en het is verder zonnig en warm gebleven.
Ik heb hier opgevangen dat Braca zich voor het eerst geplaatst heeft voor een europese finale, ik vind het al opvallend dat ze daar een plaats hebben om te voetballen zonder dat de bal van de berg rolt. Net als in Porto trouwens, zowat twee van de steilste steden die ik ooit bezocht geloof ik.
Voor mijn middagmaal heb ik voor mezelf nog eens bevestigd dat ik in deze omstandigheden toch wel een beetje een budget reiziger ben (ik zit tenslotte 3 maanden zonder wedde). Ik vond hier een maaltijd van: soep met een broodje, hoofdschotel, wijn (een halve liter, maar die heb ik 's middags niet helemaal opgemaakt) en koffie, voor 5 €. Geen show maar wel degelijke, voedzame kost. Verderop kwam ik een menu tegen waar het broodje alleen al 1,65 € kostte en 0,55 € extra als je er boter bij wilde.
In het restaurantje waar ik zat stond de TV op en op de headlines onderaan leken ze sportuitslagen te tonen. Alleen, alle ploegen speelden tegen dezelfde tegenstander, Periodicos do Cunho of zoiets, en bovendien verloren ze allemaal. Het duurde even voor ik door had dat het het weerbericht was met de minima en maxima en dat “periodicos do cunho” waarschijnlijk periodes met regen zijn (later verscheen er wat anders dat meer op bewolking leek). Regen heb ik vandaag alvast niet gezien.
Ik heb vandaag dat “de” porto eigenlijk brits is. De porto de porto's, Sandeman, werd in 1790 opgericht door George Sandeman, een jonge schot. En er zijn nog wel een aantal namen, zoals W & J Graham's uit 1820, die eerder brits klinken.
Morgen wordt waarschijnlijk een lange dag. Het zou een stuk korter kunnen maar ik ga nog een keer proberen om mooie, rustige wegen op te zoeken. Met de hulp van Michelin maar het leek me de voorbije dagen dat die nogal vrij kwistig zijn met het groen voor het aanduiden van mooie routes. We zullen zien.
Ik heb ondertussen vastgesteld dat de problemen nog niet echt van de baan zijn , ik ben weer op WIFI moeten gaan. Ik heb wel verbinding met het netwerk maar krijg geen "trafiek". Ik weet dus niet of ik morgen wel zal kunnen bloggen, ook dat zullen we zien.