Vanmorgen na het opstaan verschenen er al vlug wolken aan de hemel en even zag het er zelfs dreigend uit maar het is uiteindelijk een mooie dag geworden met wisselende bewolking. Soms was het links goed terwijl het rechts bewolkt was. De bewolking en de zeebries maakten het vandaag ook wat minder warm.
Na 46 Km passeerde ik de camping die ik origineel als eindpunt voor vandaag voorzien had maar aangezien het startpunt enigszins verlegd was, kon er van hier stoppen geen sprake zijn. Gaande weg groeide het idee om maar ineens door te gaan naar Tarifa en niet op een 10 á 15 Km nog te stoppen. Bij het naderen van Tarifa reed ik door het grootste windmolenpark van Europa, letterlijk honderden windturbines staan er hier verpreid over enkele kilometers. Doorgaan tot Tarifa maakte het vandaag toch weer een vrij stevige rit. Na Tarifa keerde ik ook nog een eindje terug naar de laatste camping die ik gepasseerd was en waar ik dus zeker van was, liever dan te gaan gokken en zoeken in de richting van morgen. Het gaat tenslotte letterlijk slechts om enkele kilometers. En zo kwam ik terecht op de camping Río Jara in Tarifa, de zuidelijkste camping van Europa (zeggen zij). Voor foto's was het een beetje nevelig maar ik heb wel degelijk de contouren van de heuvels in Marokko gezien.
En zo heb ik dus Tarifa bereikt en de Trans-Europa noord-zuid volgemaakt. Ik denk dat ik in de bar / restaurant aan de overkant van de straat maar eens iets ga drinken en de menu bekijken, misschien dat ik me wel een klein “feestje” gun. En verder nog “gewoon” naar huis fietsen.
Km vandaag: 99
Km totaal: 4548

Geen blog vandaag, dit komt met een dag vertraging. Je zult uit de titel en het verhaal wel begrijpen waarom.
De dag begon goed, voor een keer kwam de praktijk overeen met de theorie. Na het verlaten van de herberg moest ik een links – rechts doen en verder de hele tijd rechtdoor. Ik had zelfs een behoorlijk fietspad, dat wel eens slalomde en zig-zagde aan de kruispunten en al eens veranderde van de rechterkant naar de middenberm en verder naar de linkerkant en terug naar rechts ... maar wel een degelijk goed fietspad. Na een 6 Km was er even een twijfelmoment om de juiste afslag te nemen omdat er geen voor mij bruikbare aanwijzing stond maar alles wees er duidelijk op dat het de juiste afslag was en even verder werd dit ook bevestigd. En na een 25 Km, bij Los Palacios y Villafranca, had ik even hulp nodig om de juiste richting te vinden. Verder verliepen de eerste 50 Km over rustige, “witte” wegen zonder problemen. Vlakke wegen overigens ook, het was al een tijdje geleden dat ik nog zo lang vlak reed. Na 50 Km dook Las Cabezas de San Juan op, een wit stadje op een heuvel en daar moest ik even door en dus over. Aan de andere kant van de heuvel diende zich opnieuw een meer golvend terrein aan. Hier diende zich ook een nieuw gewas in de velden aan. Enorm grote velden graan, niet te overzien. En ik weet niet of het hiermee samenhangt of slechts toeval is maar ik zag hier ook voor het eerst tijdens deze tocht konijnen, véél konijnen. Bij Espera kwam ik dan op de wat grotere weg richting Arcos de la Frontera, mijn eindbestemming van vandaag. Al kilometers op voorhand kon ik het bij het overschrijden van een heuvelrug zien liggen, maar kilometers duren lang in zo'n geval. Na 88 Km stond ik in Arcos, vlak bij de toeristische dienst. Niet simpel om naar toe te rijden in een stadje met veel enkel richting en op een berg gelegen, maar uiteindelijk dus toch bereikt. Hier zou ik dus de precieze richting naar de camping vragen.
De, verraste, reactie van de vrouw aan de balie (vrij vertaald): “De camping? Van Arcos? Maar die is al sinds vorig jaar gesloten, jong! (ik werk ondertussen met 3 bronnen, Mr Michelin, de spaanse toeristische dienst een een andalusisch verbond die allen zeiden dat er hier een camping was maar wiens info schijnbaar verouderd is, zo wordt het moeilijk) De dichtstbijzijnde is die El Bosque, een 20 minuten met de auto” De fietshelm op mijn hoofd was ze even ontgaan. “Oh ja, met de fiets iets langer. Een kilometer of 20.” Zonder verdere uitleg over welke richting dat dan wel mocht zijn en hoe ik die vond. Ik ben alleszins eerst een beetje door het stadje gewandeld, het was tenslotte toch het zien waard. Terug aan mijn fiets heb ik dan El Bosque opgespoord op de kaart en dat bleek pal oostwaarts te liggen, halfweg richting Ronda en daar wou ik helemaal (nog) niet zijn (later bleek het volgens Mr Michelin trouwens ook een 30 Km ver te liggen). Sowieso moest ik voor ik verder ging eerst water kopen. Bij het bijhorend benzinestation heb ik me nog eens verder geïnformeerd want ik had niet veel zin om de inlichtingen van de toeristische dienst zomaar te volgen. Van mijn 3 bronnen was er ook nog een die een camping kende in San Jose del Valle, wel in de goede richting gelegen en zelfs op mijn voorziene route voor morgen. Die camping kende de juffrouw inderdaad maar ze was niet 100% zeker of die al wel open was, een paar jonge gasten die er net tankten dachten van “mogelijk wel”. Ik had alleszins meer zin om die richting uit te gaan dan die andere. De juffrouw wees me in de juiste richting en benadrukte om niet te lang op de hoofdweg te blijven maar eerder af te slaan en langs het stuwmeer te gaan. Ze was alleszins meer behulpzaam dan die er voor betaald wordt.
Ik dus opnieuw op weg en een goede 15 Km verder heb ik de camping inderdaad bereikt. Het was niet zo dat ze nog gesloten was, ze was gewoon gesloten wegens renovatie. En hermetisch gesloten, geen mogelijkheid om eens te zien of ik water en WC zou kunnen vinden. Ik besloot dan maar om, koppig als steeds, nog een heel eind door te gaan tot Alcalá de los Gazules, waar ik met vrij grote zekerheid een camping verwachtte (al had ik die zekerheid ook in Arcos) en nog steeds op mijn voorziene route. Mr Michelin kon mij wel geen afstand geven van dit traject maar het blijft toch lang licht en alles is laat open in Spanje. Een eindje verder passeerde ik dan het stadje San Jose del Valle, waar dit week-end paard- en stierenfeesten plaats hadden (al zullen de stieren het allicht geen feest vinden). Na het op en af van de, ondertussen, afgelopen 60 Km begon het hier pas echt te klimmen, met gedurende 1,5 Km vrijwel de hele tijd aan meer dan 10% en zelfs tot 14%. Vanaf een splitsing een eind verder kon ik de kilometers richting Alcalá beginnen aftellen van de markeerders langs de weg. Ik wist ook dat er nog 4 Km bijkwamen, die de camping naast het stadje lag. Nog een keer hadden ze een verrassing voor mij in peto. Ik bleek niet goed gekeken te hebben en was niet aan het aftellen naar het stadje maar naar een andere splitsing, waar mijn weg zich bij een andere voegde en waar een wegwijzer met nog 10 Km naar Alcalá stond. Gelukkig splitste de weg naar de camping zich een beetje voor het stadje af. Moest ik hier geen plaats gevonden hebben dan had ik me voor de poort gezet, verder kon niet meer. Ondanks de groeiende vermoeidheid was de route die ik volgde wel heel mooi. Met mooie zichten, eerst op het stuwmeer en verder nog gewoon mooie vergezichten. Alleen stond mijn hoofd niet erg meer op foto's nemen.
De camping is wel vrij luidruchtig met zijn entertainnement maar tenslotte is het zaterdagavond veronderstel ik, later zal trouwens blijken dat ze het niet te laat laten worden en wordt het een rustige nacht. Ook veel engelsen hier, met nummerplaten “GBZ”. Ik heb het niet gevraagd maar veronderstel dat dit Gibraltar betekent, ik zal het over enkele dagen wel merken. Ook, uiteraard, enige nederlanders hier, waarvan er een mijn “Gazelle” opmerkte. De eerste keer dat er iemand hierop reageert. Maar hij stuurde wel zijn vrouw om uit te zoeken of ik inderdaad een nederlander was, zoals zij dachten.
Uiteindelijk werd het met een vertrek om 9 uur en een aankomst om 20 uur een behoorlijk lange werkdag, je begrijpt dat ik in bloggen niet veel zin meer had. Ik heb er even aan gedacht om het camping-restaurant te bezoeken maar ik keek op tegen de drukte en heb toch maar rustig zelf mijn pasta gekookt.
Km vandaag: 144 !
Km totaal: 4449

Gisteren heb ik me vooral bezig gehouden met de gebruikelijke karweitjes, de planning voor de volgende dag en met iets te gaan eten. Toen ik ging eten heb ik direkt kunnen vaststellen dat Sevilla een vrij sportieve stad blijkt te zijn, veel mensen zien fietsen, joggen, wandelen (als sport, niet de toeristen die rustig rondwandelen), roeien, ... Ze hebben hier ook een soort Cambio systeem voor fietsen, waarbij je je aansluit en met je elektronische lidkaart ergens een fiets kunt oppikken, gebruiken en ergens terug achterlaten. Wordt hier overigens massaal gebruikt, een ideetje voor onze steden? Toch is het een wonder dat de spanjaarden gemiddeld niet dikker zijn. Niet iedereen doet natuurlijk aan sport, ze eten 's avonds op een ontiegelijk uur en hun ontbijt is pure zoetigheid ..., als je het mij vraagt zijn alle ingrediënten voor overgewicht hier aanwezig.
En vandaag heb ik geprofiteerd van een stralende dag om Sevilla te bezoeken. Het was een strijd om er in te geraken maar het was toch de moeite waard, Sevilla is een behoorlijk monumentale stad. Het eerste indrukwekkende dat ik tegenkwam waren de overblijfselen van de Ibero-Amerikaanse tentoonstelling van 1929. Mooie oude gebouwen (van 1929 waarschijnlijk ) afgewerkt met typische karakteristieken van de landen die ze vertegenwoordigden, nog in prachtige staat en allemaal met een nieuwe bestemming (uiteraard, de tentoonstelling is al een tijdje afgelopen ). In Brazil zit nu bijvoorbeeld een stuk van de universiteit en in Mexico zit de Guardia Civil. Ook van die tentoonstelling dateert het mooie Parque de María Luisa en de impressionante Plaza de España. Er is ook nog o.a. een gigantische kathedraal maar de Plaza de España maakte op mij toch wel de meeste indruk, geloof ik. Ook opvallend is de Torro del Oro, een zeshoekige Moorse wachttoren uit 1220 die oorspronkelijk met goud versierd was. En verder een massa klassieke gebouwen van allerhande oorsprong en natuurlijk een Plaza de Toros (gisteren overigens de staart van een toro gegeten, bij ons noemt dat waarschijnlijk gewoon ossestaart en wij maken er dan soep van in plaats van een, overigens lekker, stoofpotje). Van de restanten van de wereldtentoonstelling van 1992 heb ik niets gezien, tenzij de lege vlakte van gisteren er misschien een deeltje van geweest is.
En morgen dan maar zien dat ik weer uit Sevilla weg raak, richting zuid. Volgens mijn planning zou het niet te moeilijk mogen zijn maar of dit met de werkelijkheid overeen zal komen???

Bij het opstaan zag het er nog hoopvol uit maar al snel trok alles dicht en nog voor het opbreken begon het (lichtjes) te regenen en dus mocht ik voor de eerste keer mijn tent opbreken in de regen. Kort na m'n vertrek begon het wat steviger te regenen en trok ik ook mijn regenbroek aan, dit betekent dat het echt regent want ik haat het ding. Later regende het al eens wat minder en tegen de middag stopte het ook al wel eens (uit dat rotding dus) maar het bleef de hele dag donkergrijs, met bovendien een onaangenaam windje en vrij fris (een 24° max). Nu doet de zon wel wat schuchtere pogingen maar nog steeds is de lucht (licht-)grijs. De omgeving was vandaag, vooral na de middag bij het naderen van de stad, bovendien ook niet echt inspirerend dus heb ik vandaag geen foto's in de aanbieding.
Vertrekken deed ik door het Parque de Doñana, een natuurpark waar men wel een brede doorgang doorgetrokken heeft die man bovendien langs beide zijden afgesloten heeft door een omheining. Waardoor men dus feitelijk twee natuurparken gecreëerd heeft, behalve voor de overvliegende vogels natuurlijk. Na een 25 Km vond ik dan aansluiting op de grotere weg richting Sevilla.
En dan, bij het naderen van Sevilla, begonnen natuurlijk weer de klassieke problemen maar deze keer misschien wel in de overtreffende trap. Alle wegwijzers wezen me natuurlijk weer naar de autosnelweg. Na enig eigen zoekwerk besloot ik toch maar de weg te vragen en ik werd naar de autosnelweg verwezen. Ik ben tot op de oprit gaan kijken en daar stonden inderdaad geen verbodstekens (die men anders wel steeds ziet aan opritten) maar ik moest bovendien de, enorm drukke, autosnelweg naar links volgen langs minstens 2 aftakkingen langs rechts. Dat leek me puur kamikaze en daar was ik niet toe bereid dus ben ik de oprit terug afgewandeld en zelf toch een alternatief gaan zoeken. Kort nadat ik mijn keuze gemaakt had vroeg ik (aan een paar verkopers in een verkoopzaal van een autogarage) nogmaals de weg naar Sevilla per fiets en één van beide zei me door te gaan, altijd rechtdoor en dan zou ik een oude ijzeren brug tegenkomen. Nadat ik al een tijdje verder onderweg was en in het volgende plaatsje terechtgekomen was, een plaatsje dat ook op mijn plannetje voor kwam, besloot ik toch nog maar eens te checken. De man wees mij terug. Op de terugweg merkte ik, vanaf een rond punt dat ik net gepasseerd was, inderdaad de oude brug op en uiteindelijk vond ik ook, goed verstopt en zonder aanduiding, de oprit van de brug die enkel nog door enkele fietsers gebruikt schijnt te worden. Daarmee was ik al over de rivier maar nog niet over de ringweg. Ik kwam uit op een wirwar van verlaten, ongebruikte en afgesloten wegen en opritten van deze ringweg maar alles leek afgesloten met vangrails. Het leek erop dat men begonnen is met een de ontwikkeling van een nieuw projekt om van deze buurt iets te maken en de chauffeur van een eenzame kipwagen wist me de uitweg aan te wijzen. Daarmee was ik dus al in Sevilla maar nog niet aan de herberg. Ik had wel het adres en een plannetje waarop ik de zone waar het zich moest bevinden aangeduid, mijn plannetje was niet gedetailleerd genoeg om het juiste adres erop te vinden. Toen ik het idee had dacht ik de juiste omgeving wel ongeveer moest bereikt te hebben begon ik met een paar keer naar de straat te informeren. Op die momenten is het toch goed om een mondje spaans te spreken zodat je niet steeds moet beginnen met te vragen of betrokkene toevallig engels, frans of duits spreekt. Ik had onmiddellijk geluk dat de persoon de straat inderdaad wist zijn (ik begon wel telkens met de vraag of hij/zij van de buurt was). Haar richtlijnen werden echter in de war gestuurd, door zware wegenwerken en het daardoor nog drukkere verkeer hielp ook al niet erg, waardoor ik nogmaals moest vragen. Ik was ondertussen was ik schijnbaar al wel echt dicht genaderd wat de volgende heer stuurde me nog één blok rechtdoor en dan de tweede links. Nog zag ik het adres niet en ik richtte me tot een politieagent, die mee het drukke verkeer regelde door manueel de verkeerslichten te bedienen. De agent stuurde me een heel eindje terug en een brug over. Vertrouwend op uw vriend de politie keerde ik dus terug en zag toen dat ik de door mij gezochte straat net voorbij gereden was, de straat lag links van mij (nu rechts dus) en door de verkeerschaos had ik ze niet gemerkt. Gelukkig dat ik de richtlijnen van mijn vriend de politie dus niet helemaal gevolgd ben.
En zo vond ik dus een plaatsje in de jeugdherberg van Sevilla. Morgen een dag Sevilla, hopelijk terug met blauwe hemel.
Km vandaag: 74
Km totaal: 4305

Met het oversteken van de grens gisteren zit ik terug in Europese tijd, Portugal werkt op Engelse tijd. Het voordeel hiervan is dat het een uur frisser fietsen is. Hoewel fris hier een relatief begrip is, echt afkoelen doet het hier ook 's nachts niet meer. Dat merk ik onder andere aan het totaal ontbreken van condensatie op mijn buitentent en ook aan mijn choco. Tot voor enkele dagen maakte ik 's morgens bij het ontbijt “putten” in mijn pot choco, die dan in de loop van de dag dichtvloeiden waardoor ik 's morgens weer een gladde, stevige pot choco had. Tegenwoordig wordt die pot dus niet meer stevig en is mijn choco 's morgens eerder zacht. Zolang ik hem echter niet moet drinken ... Nog een gevolg van het minder afkoelen is dat ik tegenwoordig meer op mijn slaapzak slaap dan er echt in.
Vanmorgen is het na dat niet afkoelen ook niet direkt opgewarmd, het was tamelijk overtrokken vanmorgen. Dat mag echter ook wel eens voor een fietser, voor een fotograaf is het dan even iets minder. Later na de middag kwam dan toch de zon er door en werd het toch nog stevig warm, en in Portugal zou ik dus een uur langer in die warmte gefietst hebben.
9 Km had ik vanmorgen nodig om terug te komen waar ik gisteren ook al geweest was, gisteren waren het er iets meer maar ik heb dus een hoekje kunnen afsnijden. Dan van Lepe tot Cartaya leek het alsof ik over de A12 vanuit Antwerpen reed, behoorlijk druk en een aaneenschakeling van superwinkels met opslagruimtes en magazijnen en grotere en kleinere bedrijfjes. Daarna kwam ik in de afdeling groenten en fruit terecht met uitgestrekte velden en fruitplantages. En nog later kwam ik in de afdeling keukenolie terecht, met zonnebloem- en olijfplantages.
Tussen Gibraleón en Triqueras werd het even moeilijk: slechte asfalt (gebarsten, ruw hersteld, gerimpeld, ...), licht oplopend (1 á 2 precentjes maar) en wind op kop ... geen goede combinatie. Daarna ging het terug vlotter richting Almonte, waar ik de camping zou gaan opzoeken. Na iets meer dan 90 Km bereikte ik Almonte en informeerde ik in een supermarkt naar de camping. Geen camping in Almonte, hoewel ik informatie van de Spaanse dienst voor toerisme heb die zegt van wel, maar er is er wel eentje in El Rocío ... slechts 15 Km verder. 15 Km is toch nog een heel eind dus toch maar de pijltjes richting toeristische dienst, die me notabene tegen de enkelrichting sturen, volgen voor de zekerheid. De toeristische dienst blijkt echter een geest, op een bepaald moment houden de pijltjes zonder meer op. Op naar El Rocío dan maar, 15 Km ver. Veel keuze is er niet maar dan duikt weer de klassieke truk met de autosnelweg op, fietsers niet meer toegelaten. Terug naar de stad om te informeren naar het alternatief. Na mijn vraag aan enkele heren op een terrasje ontstaat een kleine discussie waarbij ontkent wordt dat de weg een autosnelweg zou zijn, behalve door één persoon. Die merkt op dat er wel degelijk een stuk autosnelweg ligt maar dat dit na 100 meter stopt en over gaat naar een gewone weg en dat niemand zich er dus iets van aantrekt. Aangezien er schijnbaar geen alternatief is doe ik maar zoals de locals en inderdaad, de autosnelweg duurt nog maar 100 meter. Op het eind van die 100 meter komt er ook een grindwegje op uit, ik veronderstel dat fietsers officiëel daarlangs moeten komen. En na een extra 15 Km bereik ik camping La Aldea in Rocío, La Aldea is overigens ook de naam die de Spaanse toeristische dienst aan de camping in Almonte geeft. Die mensen zijn dus al in hetzelfde huisje ziek als Mr Michelin (die deze camping overigens niet kent) 15 Km meer of minder, wie maalt daar nu om. Het is duidelijk dat die heren niet fietsen. Gelukkig maakt het voor morgen, in principe, minder verschil. Ik kan van hieruit een stevige hoek afsnijden en het zou slechts 5 Km meer zijn dan vanuit Almonte.
Kamperen wordt de laatste 5 dagen trouwens telkens weer iets duurder. Nu is het vandaag ook echt wel een degelijke camping, waar de bijtjes rustig van bloem tot bloem fladderen maar waar de muggen en de vliegen me weer minder met rust laten. Ik heb hier ook nog 2 fietsende buren, (uiteraard) uit Nederland. Zij fietsen in 4 weken van Granada naar Porto.
Ik heb vandaag ook mijn eerste geheugenkaartje voor mijn camera vol gemaakt, 8 Gb goed voor 2400 foto's ... dat wordt nog even werken na mijn thuiskomst.
Morgen gaat het naar Sevilla, waar ik in principe een dag zal blijven.
Km vandaag: 109
Km totaal: 4231

Er vaart dus wel degelijk nog een veertje tussen Vila Real de Santo António (Portugal) en Ayamonte (Spanje), en er kunnen zowaar zelfs nog (enkele) auto's mee. Er wordt echter vooral gebruik van gemaakt door dagjesmensen, die even vanuit Portugal naar Spanje willen of omgekeerd (ik geloof wel dat in deze streek Portugal iets toeristischer is dan Spanje). Na nog een ritje van een 24 Km zat Portugal er dus op. Na een moeilijk begin in het noorden, waar ik het vooral druk druk druk vond, ging het vanaf Porto veel beter en was het er best goed. Slechts één ding zal negatief in mijn geheugen blijven, de portugese chauffeurs. Daar kan ik weinig goeds over vertellen, een enkele uitzondering niet te na gesproken. Ook mijn laatste avond in Portugal was niet zoals ik me hem gewenst had. Ik ben weer in mijn tentje moeten vluchten vanwege de muggen, lekker lang buiten genieten van een mooie avond was er dus niet bij. Eén van de zaken die ik niet mee heb is een muggenspray, misschien moet ik er toch maar eens naar uitkijken om me er eentje aan te schaffen. Hoewel ik aan die dingen ook een hekel heb.
Ook mijn eerste dag terug in spanje begon niet zo best. Vanwege de ligging van de campings is het een korte rit geworden, maar nog lang niet kort genoeg. Nadat ik eindelijk een weg uit Ayamonte gevonden had (het blijft overal een probleem dat wegwijzers steeds weer richting autoweg wijzen en dat je verder maar moet gokken, ik heb Ayamonte uiteindelijk verlaten via een industrieterrein langs de autosnelweg), bracht een ritje van een 22 Km me in Lepe. Hier zou ik nog wat inkopen doen en dan de camping opzoeken, een 5 Km verder in La Antilla. Hoewel het (ietwat vervallen) reclamebord aan de weg beweerde dat de camping het hele jaar open was en ook een bordje aan de poort beweerde dat ze geöpend was en er een massa caravans op de camping stonden ... was alles hermetisch gesloten en doods stil. Nu was het wel net na 14.00 uur maar dit leek me een beetje overdreven. Dan maar verder gefietst naar een volgende camping, terug richting Portugal. Na nog een 8 Km (terug naar Portugal dus) kwam ik de volgende camping tegen maar die deden alleen in standaard formules en de minimum formule was plaats voor 2 personen met elektriciteit inbegrepen voor 16,80 €. Nog een kilometer verder was er een andere camping die wel in individuele plaatsen deed ... nog een kilometer verder dus. Nadat ik dus al vijf kilometer, in de verkeerde richting, van Lepe was weggefietst om mijn initiële camping te vinden ben ik dus ook nog eens 9 Km terug richting Portugal gefietst. Afstanden die er morgen ook nog eens terug bijkomen omdat ik de andere kant uit moet. Alleszins kampeer ik vanavond op een camping bij Isla Cristina, met alweer een massa gevederde buren.
Km vandaag: 59
Km totaal: 4122

De eerste 25 Km van vandaag liepen over een heuvelrug een beetje land inwaarts. Terwijl ik rechts in de verte de zee zag kon ik links de Serra de Monchique, waar ik gisteren nog over ging, zien. Na die 25 Km verdwenen beiden uit zicht. Bij Loulé ging het nog wat verder land inwaarts en mocht er dus weer wat meer geklommen worden. Eén voordeel vandaag, ook mijn eindpunt lag aan zee dus al wat ik bergop moest mocht ik vandaag ook terug bergaf. De laatste 10 Km verliepen dan ook vrij vlot. Mijn einddoel van vandaag was Tavira. Het leek me tijdens mijn doortocht best een aangenaam stadje en voor een dergelijk toeristische regio ook nog vrij authentiek. Mijn camping ligt echter weer een eindje buiten de stad en een terasje zit er dus ook vanavond niet in.
Ik zit hier op een 25 Km van Spanje maar het is nog niet duidelijk hoeveel ik er nog zal moeten doen om erin te geraken. Er is hier wel minstens één overgang in de buurt maar dat is een autosnelweg . Mr Michelin weet van geen andere overgang voor de volgende 50 Km noordwaarts. Ook Google Maps stuurt me naar diezelfde grensovergang, 50 Km verder. Er is ook een bron die dat er nog een overzetje vaart vanuit Vila Real, op 25 Km van hier dus. Op de receptie van de camping kon men mij niet verder helpen. Ik had ook in Tavira informatie willen vragen maar de toeristische dienst krijgt er een groot onderhoud en ik vond geen aanwijzing naar een andere lokatie. Het is dus nog niet duidelijk waar ik morgen zal zijn, kan Spanje zijn maar kan ook nog net een nachtje Portugal zijn.
Nog een snel zoektochtje op Google bevestigt dat er wel degelijk nog een ferrybootje vaart, waarschijnlijk morgen terug in Spanje dus.
Km vandaag: 89
Km totaal: 4063