Ik had gelijk van mijn schoenen binnen te zetten gisteravond, vanmorgen behoorlijk wat slakken mogen (ver)jagen. Ik heb er onderweg nog een moeten van een van mijn tassen moeten jagen en ook vannamiddag bij het uitrollen van miijn tent kwamen toch nog enkele exemplaren tevoorschijn. Of die ooit terug thuis geraken?
Vanmorgen begonnen met goed 15 Km vlak en rechtdoor, door heide en (dennen)bos en langs de zee. Het sap van de dennen wordt hier overigens massaal afgetapt maar ik weet niet waarvoor, mogelijk voor een of andere siroop. Na die 15 Km kwam er wat meer kronkeling en golving in de weg maar het bleef wel langs de zee, ook al kreeg ik die niet steeds te zien. Naast de slakken, die op de camping gisteren wel erg massaal aanwezig waren, zie hier ook overal en de hele tijd hagedisjes. Deze voormiddag zag ik onderweg echter even een iets groter exemplaartje, die schijnbaar nog een nieuwe staart moest groeien.
En zo ging het naar Nazaré. Tijdens een lunchpauze in een pasteleria hoorde ik wat belgische zaken. Een van hen kende duidelijk al zijn portugees en zijn weg, ook in de pasteleria, en werkte schijnbaar in de inmobilieën hier. De anderen waren schijnbaar op zoek naar een stekje. Volgend jaar een nieuwe belgische B&B in Navaré? Tijdens die lunchpauze leerde ik ook waarom al die bedevaarders naar Fatima onderweg waren. 13 mei is dé dag in Fatima. Op de TV werd een plechtigheid vanuit Fatima, voor een internationaal samengesteld en massaal publiek, rechtstreeks uitgezonden. Ik dacht eerst dat het de paus vanuit Rome was maar het bleek dus wel degelijk Fatima te zijn, 'k denk dus niet dat het de paus was.
Even voorbij Navaré heb ik mijn fiets even neergelegd. De weg ging (letterlijk) de hoek om en direkt 13% omhoog, en daar was ik dus niet klaar voor. Ik kon niet snel genoeg klein schakelen, mogelijk ook al door een klein schakelfoutje in de “paniek”. Mijn voet kon ik nog wel uit mijn klikpedaal krijgen maar te laat om mijn fiets, die ondertussen tamelijk dwars stond, nog in evenwicht te houden en dus moest ik hem stilletjes neerlegeen. Zonder schade voor mens en materiaal natuurliijk, alleen wat schaamrood ten opzichte van enkele vooorbijgangers . En aangezien je tegen 13% zomaar niet opnieuw start mocht ik natuurlijk ook nog een eindje duwen, met nog steeds wat schaamrood ten opzichte van andere voorbijgangers. En nadat ik op een vlakker stukje dan toch terug op gang kwam mocht ik nog een heel eindje doorklimmen, op 3 kilometer 160 meter hoger.
En de hele dag kwam er zo af en toe die rare mist vanuit zee. Boven zag ik hem zelfs over de klif landinwaarts gaan.
En zo kwam ik uiteindelijk toe in Foz de Arelho, op een, naar portugese maatstaven, vrij dure camping (6,8 € voor een nachtje in een tent).
Km vandaag: 82
Km totaal: 3391

Coimbra verlaten ging vanmorgen nog wat vlotter dan ik verwacht. Het ging vlot dankzij het stadsplan dat ik gisteren op de toeristeninformatie gekregen had en nog wat vlotter omdat ik op een klein stukje, waar ik niet op gerekend had, toch mocht fietsen. Dat betekende dat ik rechtstreeks op de IC 2 terecht kon en geen omwegen moest gaan zoeken. De IC 2 was wel vrij druk, wat de volgende 12 Km wat minder aangenaam maakten. Daarna volgden terug kleinere, rustigere wegen richting kust. Hoog moest er niet meer geklommen worden maar vlak was het ook nooit erg lang.
En na 67 Km was hij daar dan, terug aan zee met een lekker briesje en soms een rare bewolking / nevel. Hier passeerde ik onmiddellijk langs de camping van Pedrógãu. 5 Km verder, in Praia da Vieira, moest er echter nog een zijn en ik vond dat dat er nog best bij kon. Natuurlijk weer een vergissing, 5 Km verder geen camping. Terug naar Pedrógãu en weer 10 Km extra op rekening van Mr Michelin, al moet ik ter zijner verdediging wel toegeven dat Praia da Vieira een grote bouwwerf is. Men is er schijnbaar aan begonnen om er de kust meer toeristisch uit te baten en mogelijk is daarbij de camping moeten wijken voor meer atractieve projecten. Alleszins was er ook nergens sprake van wegwijzers naar een camping. Morgen doe ik die 5 Km alvast nog eens want dan ga ik langs daar verder.
Ondertussen kampeer ik dus op de camping van Pedrógãu, die al behoorlijk druk bewoont is. Ik laat vannacht alleszins mijn schoenen niet buiten in mijn portaaltje staan.
Km vandaag: 77
Km totaal: 3309
PS: hoera, mijn internet everywhere doet het weer. Overigens een heel gedoe om met die communicatie bedrijven te communiceren over internet, een helpdesk nummer OK maar dat is van hier wel een internationaal gesprek

Als je dit inderdaad op 11 mei kan lezen heb ik eindelijk weer een WIFI gevonden. Voor degenen die het niet gemerkt hebben, ik heb ook de voorbije dagen op datum geplaatst. Je moet dus eigenlijk op 7 mei beginnen. Als Mobistar mijn zaken niet in orde krijgt zal dat in het vervolg nog meer zo gebeuren, opsparen en posten wanneer ik WIFI vind. Dat zorgt dan wel minder vaak voor lektuur maar wel voor meer ineens.
De route verliep nog 34 Km over kleine wegen. Op dat stuk heb ik nog even naar 400 m mogen klimmen, daarna was het toch vooral dalen met af en toe een klimmetje ertussen. Ik ben vandaag geëindigd op een 150 m. Na die 34 Km bereikte ik de N2, de grote weg. Daar was het echter al even rustig als voorheen. Na goed 60 Km bereikte ik de randen van Coimbra, mijn einddoel voor vanavond. Ik fietste echter nog ruim 10 Km bijeen om eerst het historisch centrum te vinden, dan de toeristen informatie (waar ik, toen ik die eindelijk vond, al eens voorbij gefietst bleek te zijn) en dan tenslotte om de herberg te bereiken. Ik nam hier mijn intrek in een herberg omdat ik de stad wou bezoeken (vanaf de camping niet te doen) en omdat die in principe WIFI hebben, blijkt die hier echter net buiten werking te zijn. De jongeman aan de receptie verzekerde me echter dat een cafe om de hoek free WIFI heeft, daarmee ben ik dus vrijwel verplicht om op cafe te gaan om dit te kunnen posten en om Mobistar en Telenet (mijn SMS werkt ook nog steeds niet) in gang te zetten.
Km vandaag: 72
Km totaal: 3232

Vanmorgen niet het dal uitgeklommen in dezelfde richting als ik er ingekomen was. Alles stond vandaag in het teken van een passage langs Piódão, een “authentiek” dorpje waarover ik gelezen had. Een aangezien dit dorpje enigszins afgelegen ligt besloot ik van de kleine wegentjes op te zoeken en er alzo te passeren zonder op mijn stappen te moeten terugkeren.
Eerst ging ik nog enkele kilometers verder het dal in tot Sandomil. Daar vond ik de weg richting Sazes da Beira én daar begon het klimwerk, het échte klimwerk. Op 5 Km stond ik 350 m hoger. Dan daalde het voor enkele kilometers alvorens opnieuw te beginnen klimmen, 6 Km klimmen voor 500 m hoogteverschil. De kilometers schoven tergend traag voorbij, na 2 uur had ik zo'n 15 Km op de teller. Dan mocht ik, na nog eventjes op het plateau te blijven, bijna alles terug zakken richting Vide, 660 m dalen over 10 Km. Van Vide naar Piódão was volgens mijn kaart maar een weg langs de rivier, vrij vlak dus? Zo werkt dat hier dus niet, de rivier ligt daar helemaal beneden terwijl jij steeds hoger gaat. En dan één weg, dat kan zelfs over de kleine wegen niet moeilijk zijn zou je denken. En toch weten ze je nog voor verrassingen te zetten, een keuze tussen links dalen en rechts klimmen. Ik koos in eerste instantie voor het dalen omdat die me het dichts bij de rivier leek te blijven. Toen ik echter merkte dat de twee wegen toch wel in erg verschillende richtingen gingen, veranderde ik van gedachte. Het leek me dat de andere richting, waar ook het “doorgaand” verkeer over geleid werd, me toch meer zekerheid over berijdbare wegen bezorgde. Het ging echter wel steeds hoger en ik kreeg ook stilaan door dat ik in een kuip zat en dat ik daar sowieso op een of andere manier moest uit klimmen. Na 40 Km bereikte ik Piódão, mijn authentiek dorp. En was het nu echt zo bijzonder? Het zal wel authentiek geweest zijn maar ik vond het toch vooral een toeristenval. En wanneer je als fietser in zo'n toeristenval trapt is wel extra pijnlijk, omdat het inderdaad gewoon pijnlijk is om er te geraken én om er weg te geraken. Het voordeel van een toeristenval is wel dat je er steeds kan eten en drinken, en daar was ik echt wel aan toe. Wel niet echt een sportief menu en ook niet echt mijn normale fietsmiddagmaal, frietjes met enkele sneden van een lokale worst met verschillende stukken vlees met vet en rijst samengeperst, maar op de moment was alle eten goed eten voor me. Overigens niet slecht van smaak en wat extra zout kon ik misschien ook wel gebruiken.
Tijdens mijn maaltijd leerde ik ook over een echte tragedie. Zoals altijd en overal stond de TV op en tijdens het nieuws leerde ik, uit de headlines die onderaan het beeld rolden, over de val van Wouter Weylandt in de Giro.
Van Pióndão moest ik dus nog steeds verder die kuip uit, verder klimmen dus. Tijdens dat klimmen merkte ik aan de wegen richting Pióndão dat ik waarschijnlijk toch wel voor de beste optie koos. Uiteindelijk bracht dat klimwerk met na 17 Km klimmen weer terug tot tegen de 1000 m hoogte. Aan de andere kant van de heuvelrug bleef het dan nog een hele tijd golven tussen de 1000 en de 950 m, alvorens ik over een afstand van 16 Km terug mocht dalen tot een hoogte van 200 m, in Coja. Ik had onderweg al op wegwijzers gezien dat er zowel in Coja als in Arganil, mijn initiëel doel voor vandaag, een camping was maar ik was vastbesloten om die 12 Km extra nog door te gaan tot Arganil. Toen ik in Coja echter de camping passeerde vond ik het echter wel goed geweest voor vandaag. Over mijn 70 Km vandaag ben ik in totaal 1800 m hoger geklomen én terug gedaald, aangezien vertrek en aankomst ongeveer op dezelfde hoogte liggen, dikwijls met lange periodes van 10, 12 tot 14 % en met een piekje van 17 á 18 %.
Morgen naar Coimbra en dan richting zee en Lissabon, van de bergen heb ik het wel even gehad.
Km vandaag: 70
Km totaal: 3160

Terwijl ik gisteren, in de sanitaire blok, mijn blog aan't schrijven zijn de wolken weggetrokken en ze zijn niet meer teruggekeerd. Zo was het gisteravond na een heel tijdje aangenaam buiten zitten voor mijn tentje. Niet dat er zo veel te zien was maar de camping lag wel behoorlijk in de bossen en was enorm rustig, gewoon aangenaam vertoeven dus.
En ook vandaag zijn die wolken dus niet teruggekeerd. Van de koude en de nattigheid van gisteren naar de zon en de warmte van vandaag, heel warm maar daar ga ik (nog) niet over klagen.
Vandaag heb ik kunnen vaststellen dat verkeerd rijden niet altijd een slechte zaak is. Kort na mijn vertrek was er een afslag naar links en die heb ik schijnbaar gemist. Volgens mijn zicht op de kaart was het gewoon de hoofdweg volgen maar dat bleek dus niet zo. Tegen dat ik het merkte was ik al een eindje verder en in plaats van terug te keren besloot ik gewoon mijn route aan te passen. Dat kon hier best, alleen had de nieuwe versie iets meer richtingsveranderingen in petto en moest ik dus iets meer opletten. Eén keer had ik een moeilijk knooppunt waar ik wat heen en weer reed maar met wat hulp van wat omstaanders vond ik ook hier vrij vlot het goede spoor. Verder ging alles zeer goed, mijn nieuwe route was zeker niet langer dan mijn origineel geplande en langs hier heb ik de drukte van Viseu kunnen ontwijken. Al bij al goed verkeerd gereden dus.
Vandaag ook weer een hele mooie en rustige route gevonden. Sinds ik Porto verliet zit ik echt wel op het goede spoor. Wel leer je hier dat een afdaling niet echt een goed teken is. Altijd volgt er aan het eind een brug en mag je aan de overkant weer omhoog. Vandaag zo in totaal ruim 1600 m omhoog geklommen. Op het eind kwam ik toe in Oliveira do Hospital, waar natuurlijk weer niet de camping lag die Michelin voorzien had. Wel vond ik aan een supermarkt weer iemand die me, alweer, enkele opties kon meegeven. Beide opties vertrokken in dezelfde richting en ik besloot ofwel die te nemen die eerst aangeduid stond of, indien geen aanduiding voor de beslissing moest genomen worden, degene die me het duidelijkst leek. Er volgde geen aanduiding voor ik moest beslissen maar even verder, op de door mij gekozen richting, zag ik al vlug een aanwijzer. Toen ik deze even gevolgd had stond ik zelfs voor keuze. De ene keuze gaf nog 7 Km de andere gaf geen afstand mee. Ik besloot de tweede te nemen. En zo kwam ik terecht op een camping(etje) een 8 Km voorbij Oliveira do Hospital, waar je met de beste wil geen tentpiket behoorlijk de grond in krijgt (ik ben op mijn 3 campings in Portugal voorlopig nog geen gras tegengekomen). Gelukkig staat een iglootje ook zonder veel steun van pikketten behoorlijk stabiel en even later stond ik helemaal op mijn eentje langs een riviertje in het bos. Overigens heb ik vandaag het tegengestelde van gisteren, de laatste 6 Km ben bijna 300 m gedaald, dat wordt een stevige start morgen. Ik had ook verwacht hier alleen te blijven maar goed een uur later reed er een hollandse caravan het terrein op. Zij hadden zich uiteindelijk vanuit Oliveira laten gidsen door een taxi, nadat ze eerder zonder succes in een andere richting gezocht hadden.
Km vandaag: 89
Km totaal: 3090

Gisteravond aan mezelf bewezen dat ik niet altijd een budget-reiziger ben in deze omstandigheden. Bij mijn avondmaal kostte mijn, halve fles, wijn zoveel als mijn hele middagmaal samen. Het was echter vlakbij de herberg en ik had geen zin meer om nog ver te gaan. Overigens was het uiteindelijk de minste van mijn drie maaltijden in Porto, nog steeds goed gegeten maar de andere waren beter. Ook bleek gisteravond dat er zowaar nog minstens één plaats vrij was in de herberg, op onze kamer bleef een bed leeg. Het was dus duidelijk een principe zaak waarvoor ik geen 2 nachten gelijk kon krijgen.
De “sportuitslagen” van gisteren hadden gelijk, de periodes met regen wonnen. Deze voormiddag was eigenlijk een grote periode van regen, af en toe onderbroken. Ik fietste met volledige regenuitrusting. Tijdens een van die onderbrekingen leek de zon er door te komen en trok ik mijn regenbroek uit. Een kilometer verder trokken ze de hemelsluizen pas echt open. Ik besloot dan ook maar koppig te zijn en mijn broek te laten nat worden. Toen ze tijdens een volgende onderbreking terug enigszins droog was en het daarna weer begon te regenen, heb ik toch maar weer m'n regenbroek aangetrokken. Na de middag stopte het dan toch met regenen en volgden enkele opklaringen maar de dreiging was nooit helemaal weg. Ook was er vandaag een behoorlijk stevig windje. In de voormiddag had ik hem eerder in het voordeel maar aangezien ik vandaag zo'n beetje in een opengetrokken u reed, had ik hem na de middag al wel eens behoorlijk tegen. Ik snap het eigenlijk niet, nu kies ik voor het zuiden en nog zitten jullie schijnbaar met de hittegolf en zit ik met de wisselvalligheid .
Porto verlaten was vanmorgen niet echt moeilijk, zo dicht mogelijk bij de Douro blijven en dat zelfs voor de volgende 44 Km. Tot bij Entre-os-Rios waar ik de brug over kon, de tweede gelegenheid sinds Porto. Aan de overkant deden ze me even schrikken, autosnelweg ... fietsers niet toegelaten. Ik bleef met twee mogelijkheden, langs de Douro verder stroomopwaarts of terug stroomafwaarts. Stroomopwaarts had ik niets te zoeken dus koos ik voor stroomafwaarts, in het slechtste geval reed ik terug richting Porto. De weg bleef echter niet langs de Douro, bleek dat die autosnelweg nieuw was en dat ik op de oude weg terechtgekomen was zoals ik voorzien had.
Na de middag ondervond ik dat je in Portugal niet alleen voor het steilere klimwerk terecht kan maar ook voor het, minder steile, langere werk. Tot twee maal toe, 25 en 12 Km met een maximum hoogte van bijna 600 m. Ook opvallend aanwezig in Portugal: kasseiën. Niet van het Parijs-Roubais type maar voor mij toch erg genoeg, op verscheidene plaatsen kreeg ik er reeds mee af te rekenen.
Ik koos vandaag niet voor de kortste route maar heb er geen spijt van, ondanks het mindere weer was het vandaag toch een mooie en, vooral na de middag, behoorlijk rustige route.
Geëindigd ben ik op de camping van Oliveira de Azeméis. Hoewel, camping is een beetje optimistisch. Ik sta gecampeerd op de kiezels van Oliveira, maar ze hebben er een goede, warme douche en proper sanitair. Wat kan een mens na een behoorlijk verregende dag als vandaag meer wensen?
Er staat hier ook een “support camp” voor een groep pelgrims naar Fatima, met een aantal tentjes en een bestelwagen en mat TV en alles mee.
Mijn problemen met Mobistar blijven duren en vandaag geen WIFI beschikbaar, jullie zullen dit dus met enige vertraging moeten lezen. Bij een volgende gelegenheid moet ik toch maar eens een boos mailtje naar Mobistar sturen.
Km vandaag: 105
Km totaal: 2911

Mijn tweede overnachting bleek niet echt een probleem, na het ontbijt bleek er dan toch plaats te zijn voor mij. Ik had gisteravond ook nog geïnformeerd en toen bleek er nog geen plaats te zijn. Aangezien ik moeilijk kan geloven dat er vannacht iemand zou geännuleerd hebben, kan ik alleen maar veronderstellen dat ze een aantal plaatsen niet op voorhand reserveren en na het ontbijt is al op de dag zelf en is dus niet meer reserveren. Ik zou anders niet kunnen denken hoe er overnacht een plaats zou zijn vrijgekomen.
Ik heb ondertussen ook geleerd over de problemen die Mobistar gehad heeft en die waarschijnlijk ook mijn buitenlandse verbinding hinderden. Zelfs mijn Telenet GSM-verbinding. Ik kreeg onlangs van Telenet een nieuwe SIM-kaart omdat ze een eigen verbindingsnetwerk uitgebouwd hadden maar schijnbaar zijn ze toch nog in behoorlijke mate afhankelijk van het Mobistar netwerk, waarvan ze voorheen gebruik maakten.
Vanmorgen bleek weer dat het weer hier nog vrij wisselvallig is, het was frisjes en zwaarbewolkt. Ik ben zelfs met lange mouwen naar de stad gegaan en heb zelfs mijn regenjasje meegenomen. Nog voor de middag heb ik echter de lange mouwen moeten uittrekken en het is verder zonnig en warm gebleven.
Ik heb hier opgevangen dat Braca zich voor het eerst geplaatst heeft voor een europese finale, ik vind het al opvallend dat ze daar een plaats hebben om te voetballen zonder dat de bal van de berg rolt. Net als in Porto trouwens, zowat twee van de steilste steden die ik ooit bezocht geloof ik.
Voor mijn middagmaal heb ik voor mezelf nog eens bevestigd dat ik in deze omstandigheden toch wel een beetje een budget reiziger ben (ik zit tenslotte 3 maanden zonder wedde). Ik vond hier een maaltijd van: soep met een broodje, hoofdschotel, wijn (een halve liter, maar die heb ik 's middags niet helemaal opgemaakt) en koffie, voor 5 €. Geen show maar wel degelijke, voedzame kost. Verderop kwam ik een menu tegen waar het broodje alleen al 1,65 € kostte en 0,55 € extra als je er boter bij wilde.
In het restaurantje waar ik zat stond de TV op en op de headlines onderaan leken ze sportuitslagen te tonen. Alleen, alle ploegen speelden tegen dezelfde tegenstander, Periodicos do Cunho of zoiets, en bovendien verloren ze allemaal. Het duurde even voor ik door had dat het het weerbericht was met de minima en maxima en dat “periodicos do cunho” waarschijnlijk periodes met regen zijn (later verscheen er wat anders dat meer op bewolking leek). Regen heb ik vandaag alvast niet gezien.
Ik heb vandaag dat “de” porto eigenlijk brits is. De porto de porto's, Sandeman, werd in 1790 opgericht door George Sandeman, een jonge schot. En er zijn nog wel een aantal namen, zoals W & J Graham's uit 1820, die eerder brits klinken.
Morgen wordt waarschijnlijk een lange dag. Het zou een stuk korter kunnen maar ik ga nog een keer proberen om mooie, rustige wegen op te zoeken. Met de hulp van Michelin maar het leek me de voorbije dagen dat die nogal vrij kwistig zijn met het groen voor het aanduiden van mooie routes. We zullen zien.
Ik heb ondertussen vastgesteld dat de problemen nog niet echt van de baan zijn , ik ben weer op WIFI moeten gaan. Ik heb wel verbinding met het netwerk maar krijg geen "trafiek". Ik weet dus niet of ik morgen wel zal kunnen bloggen, ook dat zullen we zien.

Mijn rustdag in Santiago had toch iets rustiger mogen zijn. De bar onder mijn venster had geen voetbal nodig om lang luid te zijn. Er werd gekaart en gezongen, en beiden zorgden voor de nodige luidruchtige reacties. En ook na sluitingstijd werd ik nog een paar keer wakker door passanten die zingend en roepend huiswaarts keerden. En overdag was er ook al niet veel geestelijke rust, dan werd er gerenoveerd op het verdiep boven mij.
Toch begon ik vandaag alweer behoorlijk opgefrist aan een nieuwe etappe. En bovendien was het vandaag lekker fietsweer, ik heb voor het eerst in Spanje in korte mouwen gereden. Omdat ik de voorbije dagen, vanwege de ochtendkoude, telkens wat zwaarder gekleed vertrok, hield ik ook op de warmere namiddagen nog een licht shirtje met lange mouwen aan. Vandaag was die zwaarder geklede start niet nodig en al vlug ging dat shirtje met lange mouwen ook uit. Het was een mooie, warme fietsdag vandaag.
De route die ik nam uit Santiago stond op de Michelin-kaart als groene route aangeduid. Het duurde echter 12 Km voor ik echt uit de aglomeraties weg was en eindelijk groen zag. Bovendien trok de nieuwe autosnelweg toen ook het doorgaand verkeer van mijn route weg, waardoor deze ook meteen een stuk rustiger weg. Echt mooi en rustig werd het echter pas na 40 Km, een stukje voorbij Noia. Hier heerste weer meer vogelgefluit dan motorgeronk, mooi rustig tussen de bossen. Natuurlijk wel met het nodige op en af, ook vandaag weer 1250 hoogtemeters bijeen gereden.
De voorbije ben ik ook langs alle kanten "horreos" gepasseerd. Dit zijn opslagschuurtjes in hout of steen die op een verhoog gebouwd zijn, meestel op palen, om ze te beschermen tegen knaagdieren en ze zijn typisch voor Galicië.
En plots was daar dan de zee en daar eindigde meteen mijn rit voor vandaag, in het stadje Cée. Ik wou hier nog een keer het pelgrimsgevoel en wou eigenlijk naar de municipal. Op mijn vraag naar de richting voor de albergue werd ik echter naar de civiele bescherming gestuurd, zij hebben in een kelder ook een kleine ruimte beschikbaar. Ik geloof niet dat dit is wat ik zocht maar er is een WC, een warme douche en elektriciteit, wat heeft een mens nog meer nodig? En zo logeer ik dus op mijn laatste nacht als pelgrim, voorlopig alleen, gratis bij de Civiele Bescherming in Cée. Morgen nog een eindje verder naar Fisterra en dan ben ik pelgrim af, dan word ik weer gewoon reiziger.
Fisterra betekent ook het einde van mijn routeboek. Vanaf morgen zal ik zelf mijn route moeten plannen, dat zal ik 's avonds iets nauwkeuriger moeten bekijken. Ik heb echter gisteren nog een geschikte michelin wegatlas voor Spanje en Portugal gekocht, dat zit dus wel goed. Ik zal nu echter ook geen info meer hebben over de te verwachte hellingen, ik zal me wat meer moeten laten verrassen. Morgen volg ik alvast de kustroute terug in de richting van Noia, benieuwd hoe vlak die zal zijn. Ik zal er maar niet op rekenen, de kust is hier niet echt als bij ons.
Ik wil ook nog even terugkomen op mijn extraatje van gisteren. Ik heb de mensen hun moment gegund en niet teveel doorgevraagd, maar een en ander weet ik wel. Het waren fransen en ze deden, alvast vanaf de Pyreneeën, dezelfde route als ik. De rolstoel was een gewone rolstoel waarop een beugel voor de koppeling aan het fietsgedeelte en remmen gemonteerd waren. Het fietsgedeelte was zo gekocht en had zo een trommelversnelling, ik weet dus niet eens hoeveel en welke versnellingen de man had. Ik weet niet hoe ze al die hellingen én afdalingen genomen hebben. Op de kortere “muurtjes” zal de stoel al wel eens afgekoppeld zijn en beide delen apart naar boven geduwd zijn, veronderstel ik. Hoe dan ook, het is lastig maar best doenbaar als je gezond van lichaam en geest bent maar dit vind ik echt schitterend. Want het eindigt natuurlijk niet enkel met het fietsen, er komen waarschijnlijk ook nog een pak extra zorgen voor en na de rit. Daarom, hoed af. Het stralende gezicht van de man en de emoties van de vrouw spraken dan ook boekdelen.
Km vandaag: 80
Km totaals: 2332

Het nadeel van een logement dat overal dichtbij is, is dat het ook 's nachts overal dichtbij is. Ik heb een kamer achteraan, maar achteraan loopt een straat met nogal wat bars en restaurants en dan durft het al eens luid zijn 's avonds. En als dan ook nog Madrid – Barcelona is voor de Champions Leage, dan durft het al eens lang luid zijn. Alleszins was het vanmorgen ook een keer een stukje later dan gewoonlijk.
Na een ontbijt van “chocolate con churros” heb ik me vanmorgen bezig gehouden met wat karweitjes. Ik heb wel m'n routine wat moeten aanpassen. Normaal doe ik tijdens een rustdag een grote wasbeurt. Santiago doet echter geen wasserettes en mijn was binnengeven om te laten wassen daar heb ik geen zin in, dus heb ik nog maar een handwasje gedaan en reken ik op een wasmachine tijdens een van mijn volgende slaapplaatsen.
Na de karweitjes wat afgewisseld tussen eens rondwandelen en wat uitrusten. Ook eens af en toe naar de nieuwe finishers gaan kijken. Ondertussen ook opgemerkt dat ik die hele rondrit langs de achterkant van de kathedraal niet had moeten doen, als ik op de laatste “T” naar links gegaan was i.p.v. naar rechts.
Verder ook mijn plannen voor de volgende dagen eens bekeken. Eerst blijf ik nog even in het spoor van de Camino, met het klassieke verlengstuk naar Fisterre. Oftewel, Cabo Finisterre. Er was een tijd dat dat het einde van de wereld was. En daarna gaat het dus richting Portugal, volgende grote stop Porto. Misschien nog één keer pelgrim spelen onderweg naar Fisterre en daarna wordt het terug kamperen.