Gisteravond en vannacht heeft het met momenten behoorlijk stevig geregend, ik had gehoopt dat hiermee het systeem zou zijn weggespoeld maar dat bleek niet het geval. Het bleek vanmorgen nog grijzer dan gisteren. Wel wat minder koud, eigenlijk zelfs niet zo onaangenaam om te fietsen maar voor het zicht doet het niet veel goeds natuurlijk.
Vandaag heb ik enkele behoorlijke afwijkingen van het pad gemaakt. Het pad volgt in grote lijnen de N120 maar voor de fietser is er zo nabij geen alternatief, een beetje rond rijden dus maar. Het zorgde wel voor een behoorlijk stille morgen. Het doorgaand verkeer gaat over de N120 en lokaal verkeer was er op mijn wegen ook niet veel. Zelfs de dorpjes waar ik door kwam leken nog niet wakker.
Na een goed uur passeerde ik de grens met de provincie Burgos en dat heb ik geweten, een behoorlijke vlotlopende weg veranderde plots in een franse “route degradé”. De provincie Burgos moet dringend wat geld in zijn wegen investeren. Schijnbaar zijn ze daar zelf ook al achtergekomen want een eind verder was de weg onderbroken wegens wegwerkzaamheden. Misschien dat ik het, als goede belg, met de fiets wel had kunnen proberen maar het leek op de kaart toch voor een behoorlijk eind te zijn en de omlegging leek met niet zó veel langer dus ben ik toch maar rondgereden.
Na Belorado moest ik toch voor 5 Km over de vrij drukke N120. De spanjaarden hebben, niet geheel ten onrechte, een bedenkelijke verkeersreputatie maar ze houden echt wel behoorlijk rekening me de zwakke weggebruiker. Behoorlijk uitwijken of even wachten is hier zelden een probleem en ook aan oversteekplaatsen wordt, vrijwel, steeds gestopt. Op de N120 werd ik ook gepasseerd door een spanjaard met een rugzakje op een eerderoude koersfiets. Zijn fiets was me vanmorgen in het fietshok ook al opgevallen. Ik veronderstel dat hij de direkte route naar Compostela rijdt en dat hij er waarschijnlijk tegen pasen wel zal zijn.
Na 5 Km ging het dus terug op kleinere wegen en daar mocht ik nog eens naar de 1000 meter klimmen, van vergezichten was er echter geen sprake. Ik heb de afdaling dan ook behoorlijk rustig genomen, ook al van wege de koude die hier toch wel heerste. Een eind verder zorgde ik ook zelf nog voor wat extra kilometers. Ik was al een tijdje op een bepaalde weg toen ik merkte dat ik niet de namen tegenkwam die ik hoorde tegen te komen. Even niet goed opgelet en aan de laatste “T” de verkeerde richtiing genomen, goed voor nog eens 5 extra Km.
In de namiddag, tegen het einde van mijn rit, slaagde de zon er toch in om door de wolken te breken. Hopelijk is dit een goed teken voor morgen.
Ondertussen verblijf ik in de albergue municipal “Casa del Cubo” in Burgos.
Op zo'n tocht komt men af en toe toch eens écht goede mensen tegen. Terwijl ik op een stadsplan stond te kijken kwam een man mij vragen of ik iets zocht, waarop ik antwoorde dat ik naar de albergue wou. Hoewel het echt niet ver weg was, eigenlijk aan de andere kant van de kathedraal, bleek het toch vrij ingewikkeld om het uit te leggen. Ook al omdat ik met mijn fiets niet echt trappen op kon. Hij heeft me dan maar, samen met zijn vrouw, rondgeleid tot aan de deur van de herberg.
Km vandaag: 95
Km totaal: 1719

Koud, grauw en grijs; het warme, zonnige Spanje ligt hier niet. Het is natuurlijk een feit. Dit is niet voor niets het groene Spanje, het natste en koudste stuk van Spanje. En dus was het vandaag de hele dag koud, grauw en grijs met tegen de middag wat motregen.
Vanmorgen was ik al vroeg in Logroño. Veel herbergen moeten verlaten worden voor 8 uur en Logroño was maar 10 Km verderop. Met het grijze weer maakt een stad sowieso niet veel kans om een goede indruk te maken en bovendien waren ze nog aan het kuisen. Ik heb er dus niet veel tijd doorgebracht. Voorbij Logroño volgde ik een hele tijd het wandelpad omdat er eigenlijk geen ander (verkeersrustig) alternatief is. Het volgen van het wandelpad heeft twee gevolgen: er is een behoorlijk stuk onverharde zand- en gravelweg en je moet er dus tussen de wandelaars door. Het stoort me eigenlijk om die mensen te moeten storen omdat ik vind dat ze verdienen om rustig te kunnen wandelen. Daarom ben ik geen voorstander van de lichtbepakte mountainbikers die het volledige wandelpad volgen. Het is misschien wel puurder de Camino maar het lijkt me dat ze daarbij de wandelaars behoorlijk moet storen.
Voorbij Logroño komt men dan al vlug midden in de Rioja terecht, terug tussen de wijngaarden dus. Verder ging het, slingerend over en onder de drukke N120, naar Navarrete. Waar, bij de Ermita de Sta Maria, Alice De Craemer herdacht wordt, die op 3 juli 1986 overleed tijdens haar pelgrimstocht naar Compostela. Over het hoe of waarom van het overlijden wordt echter niets gezegd, verkeersongeval, ziekte, ...? En verder ging het via Nájera naar mijn eindpunt van vandaag: Santo Domingo de la Calzada. Waar ik verblijf in het Casa del Santo, de herberg van de Cofradia de Sto Domingo de la Calzada.
Toen ik hier toe kwam was het vrij druk bij de inschrijvingen. Aan mijn voorganger vroeg de man die aan het inschrijven was of het in het engels of het spaans moest zijn. Ik hoorde duidelijk dat de man niet echt spaanstalig was dus toen het mijn beurt was zei ik dat ik het wel in het spaans wou doen maar dat het me leek dat zijn engels ook beter was dan zijn spaans. Waarop de man, nadat hij mijn “credencial” opende, antwoorde dat zijn nederlands zelfs nog veel beter was (op de credencial staat het adres vermeld). Het bleek een nederlander te zijn die hier gedurende twee weken, als vrijwilliger, komt helpen met het runnen van de albergue.
Km vandaag: 71
Km totaal: 1624