Gisteren er een rustigere dag van gemaakt maar schijnbaar nog niet rustig genoeg, ik heb in Cuenca nog het fenomeen van de hangende huizen gemist. Bij mijn, enigszins beperkte, doortocht heb ik ze niet gemerkt en toen ik er, pas later op de camping, van hoorde, zag ik het ook niet meer zitten om terug te fietsen. Alleszins heb ik genoten van de vroege aankomst. Overigens is het sowieso dat ik de “sights” minder intensief bezoek dan de gemiddelde toerist en dat ik waarschijnlijk al veel meer voorbij gefietst ben maar voor mij is de reis, en de beleving ervan, op zich de grootste “sight”.
En dan vandaag, het begon al met het stralende weer. Voor mijn verdere vertrek had ik 2 opties, een grotere weg met een iets kortere afstand of een kleinere weg met een iets grotere afstand. Ik koos voor de tweede optie en voor 2 redenen: de camping lag toch al een paar kilometer (letterlijk) in die richting en ik wou passeren langs “La Ciudad Encantada”, de verborgen stad. Dat kon ook via optie 1 maar dan had ik van de grote weg nog een heen en terug van 5 Km en dat maakte dan die optie al even lang en minder aantrekkelijk. Man ben ik blij geweest met mijn keuze. Ik weet natuurlijk niet wat de andere optie te bieden had, Michelin beoordeeld ze beiden als mooie route, maar mijn route was gewoon fantastisch. Het begon nog vrij gewoon maar na een paar kilometer kwam ik in een fantastisch mooie nauwe kloof terecht, waar ik dan ook moest beginnen klimmen maar het zo wondermooi. Ook boven gekomen bleef de omgeving prachtig.
En dan kwam ik na 20 Km dus bij La Ciudad Encantada en hier kwam ik even terug in de wereld van het (internationale) toerisme met bussen en veel volk. De naam, de verborgen stad dus, is misschien een beetje overdreven maar het is wel een bijzonder geologisch fenomeen waar ik zelfs de 3 € inkom voor over had. Na mijn bezoek heb ik in de cafetaria ook nog een “tortilla de pattatas” aan toeristische prijzen gegeten en daar heb ik geen spijt van gehad, zoveel gelegenheden waren er niet vandaag en ik heb de energie nog kunnen gebruiken.
Na La Ciudad ging het verder over de Serranía de Cuenca, door een wat bredere vallei maar opnieuw wondermooi. Ik moet natuurlijk niet vertellen dat zulke omgeving een paradijs is voor roofvogels, altijd prachtig om te zien. Na de Serranía kwam “El Puerto de El Cubillo” aan de beurt. Volgens Michelin een weg in slechte staat maar daar hebben ze gelukkig vrij recent iets aan gedaan want het wegdek was schitterend. Ook maar goed want, hoewel niet de 10 % die aangekondigt werd, toch een behoorlijk stevige beklimming. Boven op de Puerto verliet Castilla – La Mancha voor Aragón. Ik ben Castilla - La Mancha dus doorgereden zonder een behoorlijke windmolen tegen te komen om tegen te strijden. Op zich ook al een prestatie, ik veronderstel dat ik niet de geijkte toeristische routes gevolgd heb. En in het noorden van Aragón liggen de Pyreneeën, zoals ik gisteren al: Frankrijk komt dichter bij.
Na een korte daling mocht ik opnieuw verder klimmen, naar El Portillo. Een vrij beestige klim, hoewel er hier niets aangekondigt werd bleef deze wel de hele tijd op 10 % en meer tot een hoogte van 1765 meter. Maar ik bevocht, ik overwon en ik daalde af, voor eventjes want op 1500 meter begon de weg alweer terug te stijgen.
Dan bij het naderen van Orihuela del Tremedal zag ik een wegwijzer naar een camping, zonder naam of kilometeraanduiding. Nu had ik voor mijn camping wel een naam maar geen plaatsbepaling, ik wist dus niet of dit de door mij gezochte camping was en zonder kilometeraanduiding kon dat nog wel een eindje weg zijn. Ik besloot om er toch voor te gaan en uiteindelijk was het nog 7 Km en niet de door mij gezochte camping maar ik heb hier wel een mooi plekje in de natuur op 1720 m hoogte en alweer buiten het bereik van enig mobiel netwerk.
Ik had het gisteren over steeds weer verbaasd zijn en dit was wel een goed voorbeeld. Laat ons eerlijk zijn, ik was al een paar dagen “gewoon naar huis” aan het rijden en dan komt daar plots uit het niets, totaal onverwacht, een superdag als vandaag uit de lucht vallen. Natuurlijk zijn er al eens baaldagen als je een paar maand gaat fietsen: het draait een niet lekker, het weer is al eens slecht, de poort is gesloten, ... Één dag als vandaag veegt al die baaldagen van de kaart.
Woord en beeld kunnen de gevoelens en de ervaring van een dag als vandaag niet beschrijven maar om toch een poging te doen heb ik een dubbele portie foto's.
Km vandaag: 108
Km totaal: 5748

Reizen is telkens weer even verbaasd worden. Ik had me al het idee gevormd dat het vandaag moeilijk zou worden voor de foto's. Alles zag er zowat uit als de voorbije 2 dagen alleen een beetje meer industrie op een bepaald moment, ik zag weinig boeiends met wat extra. En dan plots, zonder verwittiging, kom je in een totaal andere wereld terecht om aan de andere kant ervan terug te keren naar die oude maar dan een paar honderd meter hoger en daar dan door te blijven klimmen naar weer een andere omgeving.En zo werd het toch nog een behoorlijk boeiende dag. Na goed 60 Km kwam ik langs Cuenca, waar ik naar McDonalds ging voor lunch. Ik had al een paar dagen zin in een hamburger en McDonalds was de eerste die ik tegenkwam. Daarna ging het nog een beetje verder naar de camping can Cuenca, die in Caserío de Embid ligt. Er staan hier op de camping nogal wat grote, tot heel grote, familietenten, ik veronderstel dat de spanjaarden ook een lang week-end hebben. Nadat ik mij op die vrij grote camping een leuk plaatsje vond (nog eens op gras!, echt wel een zeldzaamheid) kondigde zich een oostenrijker aan als buurman die zijn caravan met de afstandsbediening parkeerde. Hij had hierbij echter geen rekening gehouden met het niveauverschil tussen de weg en zijn plaatsje en doordat hij schuin moest parkeren om tussen de bomen terecht te kunnen zakte zijn ene wiel al terwijl het andere nog op de weg stond, dat bleek niet zo goed maar met een beetje assistentie van een paar duwers kwam hij tenminste weer weg om elders een plaatsje te zoeken.
Ik heb van de vroegere aankomsttijd geprofiteerd om de planning op wat langere termijn eens te bekijken, het ziet er naar uit dat mijn volgende week-end in Frankrijk zal zijn.
Vandaag was dus nog eens een rustigere dag maar morgen kondigt zich weer langer en zwaarder aan, met terug echt klimwerk. Als je wilt kamperen en niet wild kamperen dan moet je echter de afstanden erbij nemen.
Km vandaag: 76
Km totaal: 5640

Vanmorgen dus begonnen met een stevige ochtendklim om uit het gat van de Lagunas te geraken. Ook verder ging het tijdens de eerste 20 Km nog wat (vooral) op en af. Daarna mocht ik een 20 Km vooral dalen. Na 50 Km bereikte ik Villarrobledo, waar ik een geschikte supermarkt vond om mij een nieuw noodrantsoen te kopen en meteen ook inkopen te doen voor zowat het hele week-end. Op brood en wat koekjes na, zoveel plaats heb ik niet.
Wijnranken en koren bepaalden vandaag voor het grootste deel mijn uitzicht. Daarbij viel ook het verschil in druivensoorten op, sommige ranken hebben een stevige korte stam terwijl andere een hoge dunne stam hebben en ondersteund moeten worden door gespannen kabels.
Ik heb vandaag ook, nog eens, mogen leren dat er 2 soorten klimmen zijn. De eerste die zie, al dan plots, liggen en daar vecht je tegen, die overwin je en je daalt terug af, om eventueel weer te herbeginnen met de volgende. De volgende zie je niet liggen maar die wringt je stilletjes uit. Dikwijls op een lange rechte weg en in een open ruimte en met een stijging van max. 3 % en af en toe een kleine daling maar steeds weer iets hoger, of zoals ik gisteren zei: “een vlakte die niet vlak is”. Je ziet de stijging soms zelfs niet, tot je merkt “verdomme, dat gaat hier slecht” en dan plots ziet hoeveel je alweer gestegen bent. Natuurlijk volgt uiteindelijk toch, een soortgelijke, daling die dan weer heel lekker loopt natuurlijk.
Ik heb er vandaag overigens weer stevig de tred ingehouden en mijn “moyenne” was, door de toch iets vlakkere rit, echt wel goed. Nu speelt de gemiddelde snelheid op een fietsreis eigenlijk geen enkele rol en zelfs een ondergemiddelde wielertoerist maalt niet om een gemiddelde van 21 KmH, maar het helpt, voor mij toch, om wat steviger door te fietsen om deze langere ritten door te komen en met volledige bepakking op het toch golvende terrein ben ik best tevreden met 21. In de Vuelta zouden ze deze rit misschien een vlakke rit noemen maar ik met mijn bepakking denk daar anders over. Ook zonder de ochtendklim, klom ik daarna toch nog meer dan 700 m over de rest van de rit.
Het zijn sinds Granada al een aantal stevige ritten geweest maar morgen zal het, in principe, nog eens wat minder zijn.
Overigens, ook langs hier gaat men naar Santiago.
Km vandaag: 136
Km totaal: 5564

Vanmorgen een pasta-ontbijt met spaghetti bolgnaise. Gisterochtend kwam ik op mijn route geen behoorlijke winkel tegen, waardoor ik mijn aankopen steeds uitstelde. In de namiddag bleven de winkels echter gesloten tot 17.00 uur waardoor ik er, nu ik wel geschikte winkels tegenkwam, niet terecht kon. Voor mijn avondmaal had ik nog voldoende maar brood had ik niet meer, dus heb ik mijn noodrantsoen (gedroogd dus alles samen in de pot met kokend water, klein van volume en bruikbaar als ik eens geen inkopen vind). Voor vanavond en morgenvroeg heb ik vandaag wel het nodige kunnen kopen, een nieuw noodrantsoen was er in het winkeltje niet beschikbaar. Dat zal voor morgen zijn, wanneer ik hopelijk een grotere supermarkt tegenkom.
Het herbekijken van de planning voor de volgende dagen bleek niet erg moeilijk, de enige degelijke mogelijkheid was om te gaan waar ik gisteren reeds wou gaan. Ik heb gisteren gezegd dat ik nog wel genoeg zou kunnen klimmen, een klein voorbeeld kreeg ik vanmorgen alweer. Voor de aangenaamste route leek het me het best om een stukje terug te keren in de richting van gisteren. Die eerste 9 Km liepen vlotjes, rustig 120 m dalend. Dan ging het rechtsaf, opnieuw richting noorden dus, en de volgende 9 Km mocht ik stevig bergop, 500 m omhoog. Aan de andere kant van de berg moesten de olijven stilaan ook wat plaats maken voor andere gewassen. Aan die andere kant heb ik ook (nog eens) geleerd dat een vlakte niet altijd vlak is. Tijdens de afdaling lijkt het alsof je naar een enorme vlakte toegaat. Maar dan kom je daar en dan blijk je via allerlei dalletjes tot diep in die vlakte te zakken. Op het diepste punt van die vlakte stak ik het riviertje Rio Guadalmena over en verliet hiermee, na ruim 2 weken, Andalutië voor Castilla – La Mancha. Op mijn laatste dag heeft Andalutië me nog eens gegeven wat ik er van verwacht had, een warme en droge dag. In La Mancha duurde het ook niet lang voor ik in het spoor van een bekende voorganger kwam, ik verwacht de volgende dagen ook nog wel wat windmolens te zien. Ook teruggekeerd met de aankomst in La Mancha zijn de (wijn)druiven, die had ik al even niet meer gezien. En ook nog eens schitterende roofvogels mogen aanschouwen vandaag en als ik die zonder enige slag zie stijgen en dalen dan ben ik wel een beetje jaloers. Het dalen zonder slag gaat al redelijk maar het stijgen krijg ik niet onder de knie.
En dan kwam ik aan in Ossa de Montiel, waar ik deze keer wel een 10 Km moest uitwijken voor de camping maar dat was enigszins verwacht. De camping is gelegen aan de Lagunas de Ruidera, één van die zeldzaam wordende plaatsjes op deze wereld zonder GSM bereik. Er liepen hier nogal wat mensen lichtjes verloren zonder signaal, waaronder dus ook ik eventjes.
Een camping zoeken is altijd een beetje gokken, soms win je en soms verlies je. Gisteren waren er drie campings beschikbaar in Siles, maar die lagen achter elkaar en gezien de omstandigheden was de keuze niet moeilijk ... gewoon de eerste die ik tegenkwam. Ik belandde er, voor een 8 €, op een eerder rustige, kleine camping waar ik schijnbaar de enige gast was (er zijn nog wel een paar auto's binnen en buiten gereden maar ik heb niets gemerkt van andere overnachters) maar waar ik het mooiste, beste en properste sanitair van deze tocht vond. Vandaag had ik weer 2 opties, waar ik nu ben in Ossa de Montiel of in Ruidera (aan de andere kant van de lagunas waarschijnlijk). Origineel was ik van plan om naar Ruidera te gaan maar aangezien ik nu van de andere kant naderde koos ik dus voor Ossa. Plots bleken hier bij een splitsing ook nog 2 campings te zijn, op ongeveer dezelfde afstand maar in verschillende richtingen. Ik koos voor degene waarvan ik op de hoogte was en kwam terecht op de iets grotere en drukkere camping waar ik voor 16 € douchte onder een pover waterstraaltje. Ik heb even gedacht om terug te keren en voor de andere te kiezen maar in de laatste 2 Km van vandaag zat een afdaling van 1,5 Km voor 100 m, ik had geen zin meer om die vandaag nog terug naar boven te rijden en betaalde dus maar de 16 €.
Km vandaag: 105
Km totaal: 5428

Het is nog een tijdje goed gebleven gisteravond maar uiteindelijk is het toch terug beginnen regenen, met af en toe een stevige bui, en het is de hele nacht niet meer gestopt. Ook vanmorgen bij het opstaan regende het nog. Ik was dus behoorlijk blij met mijn wasserijkot. Mijn kleren waren vanmorgen wel niet echt gedroogd indoor, dat is dan even een moeilijk moment maar dat duurt niet lang.
Tegen mijn vertrek was het al wel gestopt met regenen, toen was het alleen nog koud en grijs. Ik ben vandaag vertrokken met een extra shirtje met lange mouwen en, hoewel het niet meer regende, mijn regenjasje. Dit was niet wat ik verwachtte in het warme, zonnige en droge Andalutië . Hoewel het af en toe nog eens gedreigd heeft is het wel opgeklaard en droog gebleven vandaag en momenteel is het zelfs behoorlijk goed, zij het met een briesje. 
Vertrekken deed ik langs het station van Santa Elena, 6 Km buiten het dorp en 275 m dieper. Bij het station eindigde het asfalt. Vanaf hier zou ik off-road gaan voor de volgende ... 500 meter, tot aan de gesloten poort met de melding: “privaat domein, verboden toegang” . Dit ondanks het feit dat de weg voorkomt op de Michelin-kaart en dat ook Google-maps er gebruik van maakt. Even voor de poort stond trouwens nog een bord met een verbod voor cross-moto's en quads en even verder sloten ze dus de hele boel. Er zat dus niets op dan die 6 Km en die 275 m terug te stijgen. Alles samen was ik na ruim een uur en 14 Km dus nog niets gevorderd. Bovendien was het enige alternatief voor de fietser de weg waarlangs ik gisteren gekomen was, nog eens 16 Km terug over de route van gisteren. Na bijna 2 uur en precies 30 Km was ik dus terug waar ik gisteren ook was en mocht ik nu voor een totaal andere richting kiezen, naar het westen i.p.v. het noorden. Vanaf dit punt reed ik trouwens de rest van de dag tussen de olijven, of tenminste de olijfbomen en olijfoliefabrieken. Ik geloof dat ik er ondertussen zelf naar ruik. Omdat het vandaag, door de omstandigheden, een heel lange rit beloofde te worden besloot ik er een vrij stevige tred in te houden. Na 100 Km moest ik kiezen naar welke camping ik zou trekken, geen simpele keuze want ik heb dus al enkele keren mogen ervaren dat campings niet altijd helemaal liggen waar men zegt dat ze liggen. Omdat het nog redelijk vroeg was (ik had vandaag een behoorlijke "moyenne" ) besloot ik te kiezen voor de iets verdere optie waarvan ik vermoedde dat ze dichter bij de aangeduidde plaats lag, de andere lag weer bij een (stuw)meer en daar had ik al een slechte ervaring mee. Mijn vermoeden bleek correct want mijn camping van vandaag ligt op 2 Km van het centrum van Siles, waar ze ook geplaatst werd. Bovendien is ze beter gelegen voor de volgende rit(ten), waarvan ik de planning dus nog moet herbekijken, en ben ik er van overtuigd dat ik een extra “sierra” (bergketen) ontweken heb door deze optie te kiezen. Klimmen deed ik al genoeg en zal ik nog genoeg doen, vandaag ook weer boven de 1500m, dat moet ik dus niet extra gaan opzoeken. Ik ben er van overtuigd dat ik vandaag en zeker morgen (veel) meer had moeten klimmen met mijn andere optie (Hornos).
Km vandaag: 140
Km totaal: 5323

Het onweer is gisteren wel overgetrokken maar het is niet meer gestopt met regenen, ik ben dus niet meer buiten geweest. Ik was al blij dat er geen camping was in Jaén. Het avondmaal is trouwens ook al best meegevallen. Na al de jongeren in de vorige herbergen heb ik gisteren de herberg, en dus de eetzaal, mogen delen met een groep ouderen (allemaal minstens ouder dan ik dus, ik schat van 50 tot 75). Ze zijn alvast een stuk kalmer en vooral stiller 's avonds.
Toen ik na het opstaan door het raam keek zag het er nog veelbelovend uit. Tegen mijn vertrek was het al iets minder, een vertrek waarvan de eerste kilometer te voet ging vanwege enkel richting (in de andere richting dus) maar dit was de enige manier waarop ik een beetje zeker was van mijn exit. Tijdens die eerste kilometer ook nog even gestopt bij een supermarktje en toen ik terug buiten kwam was het alweer behoorlijk overtrokken. Iets na 10 uur werd het duidelijk dat ik het niet lang meer droog zou houden en deed ik alvast mijn regenjasje aan en een kwartiertje later, bij de eerste druppels, ook mijn regenbroek. Gisteren had ik dat niet gedaan en daar toch even spijt van gehad. Ik kon alleen maar hopen dat tenminste het onweer achterwege zou blijven en op een enkele donderslag na was dat ook zo. Alle ingrediënten van gisteren waren dus weer aanwezig, alleen een beetje minder extreem. Ook de beklimmingen waren vanmorgen een stuk rustiger dan gisteren, na de middag werd het weer iets steviger.
Op de middag klaarde het zowaar zelfs op en na een broodje in Linares mocht de regenbroek uit. Het jasje hield ik aan omdat het gewoon comfortabeler was. Ik had vanmorgen al vlug spijt dat ik in eerste instantie in korte mouwen vertrokken was, behoorlijk frisjes vandaag. Enkel tijdens een beklimming mocht het jasje ook even uit maar op de top ook terug aan. Een tijdje later trok trouwens de hemel terug dicht en zag ik in de verte de stortbui mijn richting uit komen, maar er was geen ontkomen of schuilen mogelijk ik moest er door. Deze bui was van een dergelijk niveau dat het zelfs de bescherming van mijn regenbroek te boven ging, nat tot op mijn vel. Mijn jasje beschermde nog wel de cameratas op mijn rug maar verder was ikzelf ook bovenaan doorweekt en deze keer stond er wel degelijk camping op het programma. De stortbui trok over maar wat er over bleef was een gezapige regen, voor de rest van de namiddag. En dan zag ik een wegwijzer met Santa Elena nog 6 Km, alleen mocht ik die niet volgen (autosnelweg). Met de fiets mochten er nog eens 6 extra bij.
En zo kwam ik uiteindelijk dus aan op de camping van Santa Elena waar de baas mij een plaats aanwees, nadat hij een franse mobilhome vrij had laten kiezen, om er dan stilletjes op te wijzen dat mijn plaats gelegen was naast “de wasserij” waar zeker voldoende plaats was voor mijn fiets ... en mij. En zo overnacht ik dus vandaag in het waskot van de camping in Santa Elena. Ondertussen is het wel weer een beetje opgeklaard en zou een tent best aangenaam zijn en zouden mijn kleren in de zon misschien beter drogen maar over een uurtje kan het misschien opnieuw regenen en dan zit ik toch beter binnen. Bovendien heb ik hier meer ruimte om alles een beetje te spreiden, ik ben dus best blij met de patron zijn voorstel.
Vandaag trouwens maar één foto van onderweg in de aanbieding, verder ben ik niet gekomen.
Km vandaag: 93
Km totaal: 5183

Vanmorgen verscheen er een groep scandinavische jongeren aan het ontbijt. Schijnbaar voor hun na hun eerste nacht in Spanje, te zien aan hun geschokte blikken bij het beperkte spaanse ontbijt. In Scandinavië is het ontbijt een buffet met verschillende soorten brood, verschillende charcuterie en kazen, vis, verschillende cornflakes en cereals, youghurt, ... Als je het dan plots moet stellen met een glaasje fruitsap, één soort cornflakes, toast met boter en konfituur, en wat zoetigheid ... dan schrik je even .
En dan ging het dus verder. Rond Km 1 was het even ingewikkeld maar dat werd vlot opgelost. Daarna ging het nog 5 Km door de aglomeratie, het leek wel een eeuwigheid te duren met alle stoplichten en toestanden maar het ging wel behoorlijk goed. Al bij al ben ik Granada dus vlot in en uit gereden, ook al geholpen door de, voor mijn route, ideale ligging van de herberg. Bij het einde van de aglomeratie was het weer even twijfelen omdat Michelin daar een blank gat heeft wat betreft gewone wegen (overtroffen door de autowegen) maar ook dat ging behoorlijk vlot. Na 12 Km ben ik een kilometertje terug gereden maar als ik beter op mijn kaart gekeken had dan was dat niet nodig geweest, het ging langs 2 kanten rond een stuwmeer en dat had ik kunnen zien. Ik had trouwens de vlakst mogelijke uitweg uit Granada, bijna 40 Km was het vrijwel vlak. Daarna moest er uiteraard weer, stevig, geklommen worden.
Ondertussen begonnen donkere wolken me in te sluiten, eerst van achteren daarna ook langs voor en tenslotte van overal. Ik dacht niet dat ik vandaag droog zou aankomen maar op een of andere manier leek ik de donkerste wolken steeds te omzeilen. Achter mij begon het echter behoorlijk te rommelen in de wolken. Het idee dat ik op een bepaald moment toch weer terug zou moeten dalen en dat er terug één blauw gat tussen de wolken verscheen, en wel in de richting voor mij, hield me nog lang positief maar de weg kronkelt en op een bepaald moment moest ik er toch aan geloven. Ik draaide terug naar de wolken en een stevige bui werd mijn deel, gedurende een uurtje of wat. Uiteindelijk kwam ik de bui door maar de donkere wolken bleven me kort volgen, stevig blijven doorgaan was dus de enige mogelijkheid.
Na een 120 Km bereikte ik, zonder verdere regen, mijn doel voor vanavond, Jaén. Zonder een drietal kleine foutjes had het iets korter gekunnen maar niet tot de goed 90 Km waarmee de auto's toekomen. Misschien wel op 2 mogelijkheden. Ten eerste stonden aan de opritten van de autosnelweg geen verbodstekens voor fietsers te staan (later op de dag wel maar niet bij aanvang) en dus had ik mogelijk een deel over de autoweg mogen doen maar dat wil je als fietser toch niet echt. Een tweede mogelijkheid was de parrallelweg die ik voor een groot deel volgde. Op de Michelin-kaart ontbreekt echter een stuk van deze weg en ik wou niet het risico nemen om ergens geblokkeerd te staan dus heb ik de langere weg genomen. Toch leek het me dat het misschien wel te doen geweest was, misschien via een combinatie van de parrallelweg met toch een stukje snelweg. Anderzijds was mijn route wel wat langer en zwaarder maar ongetwijfeld ook mooier, alleen jammer van dat onweer dat me inhaalde. Niet alleen vanwege het slechte weer op zich maar er ontbreken ook weer enkele foto's in het archief. Als je achteervolgd wordt door een onweer ben je niet meer zo snel geneigd om te stoppen voor foto's.
En nu zit ik dus in “de jeugdherberg & spa” van Jaén. Het mag dan wel een spa zijn maar bij aankomst deed mijn douche het toch maar even niet vanwege te weinig druk op het water. Eens hersteld was het wel een heel lekkere douche. Ondertussen heeft het onweer ook Jaén bereikt. Ik heb me voor vanavond ingeschreven voor het buffet-avondmaal in de herberg, geen idee wat dat zal worden maar voor 8 € kan het al niet veel mis gaan. Als dat onweer nog een tijdje blijft hangen ziet het er naar uit dat ik hier dus niet meer buiten kom vandaag.
Ik heb vandaag dus mogen fietsen in zon, regen, wind en onweer, wat kan een mens nog meer wensen op zijn verjaardag. De benen waren, op deze eerste dag na Granada, echter goed, misschien waren de spieren blij dat ze weer aan de gewone routine konden. En zo is de terugkeer naar het noorden defenitief ingezet.
Km vandaag: 122
Km totaal: 5090