Mijn rustdag in Santiago had toch iets rustiger mogen zijn. De bar onder mijn venster had geen voetbal nodig om lang luid te zijn. Er werd gekaart en gezongen, en beiden zorgden voor de nodige luidruchtige reacties. En ook na sluitingstijd werd ik nog een paar keer wakker door passanten die zingend en roepend huiswaarts keerden. En overdag was er ook al niet veel geestelijke rust, dan werd er gerenoveerd op het verdiep boven mij.
Toch begon ik vandaag alweer behoorlijk opgefrist aan een nieuwe etappe. En bovendien was het vandaag lekker fietsweer, ik heb voor het eerst in Spanje in korte mouwen gereden. Omdat ik de voorbije dagen, vanwege de ochtendkoude, telkens wat zwaarder gekleed vertrok, hield ik ook op de warmere namiddagen nog een licht shirtje met lange mouwen aan. Vandaag was die zwaarder geklede start niet nodig en al vlug ging dat shirtje met lange mouwen ook uit. Het was een mooie, warme fietsdag vandaag.
De route die ik nam uit Santiago stond op de Michelin-kaart als groene route aangeduid. Het duurde echter 12 Km voor ik echt uit de aglomeraties weg was en eindelijk groen zag. Bovendien trok de nieuwe autosnelweg toen ook het doorgaand verkeer van mijn route weg, waardoor deze ook meteen een stuk rustiger weg. Echt mooi en rustig werd het echter pas na 40 Km, een stukje voorbij Noia. Hier heerste weer meer vogelgefluit dan motorgeronk, mooi rustig tussen de bossen. Natuurlijk wel met het nodige op en af, ook vandaag weer 1250 hoogtemeters bijeen gereden.
De voorbije ben ik ook langs alle kanten "horreos" gepasseerd. Dit zijn opslagschuurtjes in hout of steen die op een verhoog gebouwd zijn, meestel op palen, om ze te beschermen tegen knaagdieren en ze zijn typisch voor Galicië.
En plots was daar dan de zee en daar eindigde meteen mijn rit voor vandaag, in het stadje Cée. Ik wou hier nog een keer het pelgrimsgevoel en wou eigenlijk naar de municipal. Op mijn vraag naar de richting voor de albergue werd ik echter naar de civiele bescherming gestuurd, zij hebben in een kelder ook een kleine ruimte beschikbaar. Ik geloof niet dat dit is wat ik zocht maar er is een WC, een warme douche en elektriciteit, wat heeft een mens nog meer nodig? En zo logeer ik dus op mijn laatste nacht als pelgrim, voorlopig alleen, gratis bij de Civiele Bescherming in Cée. Morgen nog een eindje verder naar Fisterra en dan ben ik pelgrim af, dan word ik weer gewoon reiziger.
Fisterra betekent ook het einde van mijn routeboek. Vanaf morgen zal ik zelf mijn route moeten plannen, dat zal ik 's avonds iets nauwkeuriger moeten bekijken. Ik heb echter gisteren nog een geschikte michelin wegatlas voor Spanje en Portugal gekocht, dat zit dus wel goed. Ik zal nu echter ook geen info meer hebben over de te verwachte hellingen, ik zal me wat meer moeten laten verrassen. Morgen volg ik alvast de kustroute terug in de richting van Noia, benieuwd hoe vlak die zal zijn. Ik zal er maar niet op rekenen, de kust is hier niet echt als bij ons.
Ik wil ook nog even terugkomen op mijn extraatje van gisteren. Ik heb de mensen hun moment gegund en niet teveel doorgevraagd, maar een en ander weet ik wel. Het waren fransen en ze deden, alvast vanaf de Pyreneeën, dezelfde route als ik. De rolstoel was een gewone rolstoel waarop een beugel voor de koppeling aan het fietsgedeelte en remmen gemonteerd waren. Het fietsgedeelte was zo gekocht en had zo een trommelversnelling, ik weet dus niet eens hoeveel en welke versnellingen de man had. Ik weet niet hoe ze al die hellingen én afdalingen genomen hebben. Op de kortere “muurtjes” zal de stoel al wel eens afgekoppeld zijn en beide delen apart naar boven geduwd zijn, veronderstel ik. Hoe dan ook, het is lastig maar best doenbaar als je gezond van lichaam en geest bent maar dit vind ik echt schitterend. Want het eindigt natuurlijk niet enkel met het fietsen, er komen waarschijnlijk ook nog een pak extra zorgen voor en na de rit. Daarom, hoed af. Het stralende gezicht van de man en de emoties van de vrouw spraken dan ook boekdelen.
Km vandaag: 80
Km totaals: 2332

Het nadeel van een logement dat overal dichtbij is, is dat het ook 's nachts overal dichtbij is. Ik heb een kamer achteraan, maar achteraan loopt een straat met nogal wat bars en restaurants en dan durft het al eens luid zijn 's avonds. En als dan ook nog Madrid – Barcelona is voor de Champions Leage, dan durft het al eens lang luid zijn. Alleszins was het vanmorgen ook een keer een stukje later dan gewoonlijk.
Na een ontbijt van “chocolate con churros” heb ik me vanmorgen bezig gehouden met wat karweitjes. Ik heb wel m'n routine wat moeten aanpassen. Normaal doe ik tijdens een rustdag een grote wasbeurt. Santiago doet echter geen wasserettes en mijn was binnengeven om te laten wassen daar heb ik geen zin in, dus heb ik nog maar een handwasje gedaan en reken ik op een wasmachine tijdens een van mijn volgende slaapplaatsen.
Na de karweitjes wat afgewisseld tussen eens rondwandelen en wat uitrusten. Ook eens af en toe naar de nieuwe finishers gaan kijken. Ondertussen ook opgemerkt dat ik die hele rondrit langs de achterkant van de kathedraal niet had moeten doen, als ik op de laatste “T” naar links gegaan was i.p.v. naar rechts.
Verder ook mijn plannen voor de volgende dagen eens bekeken. Eerst blijf ik nog even in het spoor van de Camino, met het klassieke verlengstuk naar Fisterre. Oftewel, Cabo Finisterre. Er was een tijd dat dat het einde van de wereld was. En daarna gaat het dus richting Portugal, volgende grote stop Porto. Misschien nog één keer pelgrim spelen onderweg naar Fisterre en daarna wordt het terug kamperen.