Met de fiets van Ieper naar Compostela, verder naar Tarifa en terug naar Ieper
09-05-2011
een mooie fietsdag
Terwijl ik gisteren, in de sanitaire blok, mijn blog aan't schrijven zijn de wolken weggetrokken en ze zijn niet meer teruggekeerd. Zo was het gisteravond na een heel tijdje aangenaam buiten zitten voor mijn tentje. Niet dat er zo veel te zien was maar de camping lag wel behoorlijk in de bossen en was enorm rustig, gewoon aangenaam vertoeven dus. En ook vandaag zijn die wolken dus niet teruggekeerd. Van de koude en de nattigheid van gisteren naar de zon en de warmte van vandaag, heel warm maar daar ga ik (nog) niet over klagen. Vandaag heb ik kunnen vaststellen dat verkeerd rijden niet altijd een slechte zaak is. Kort na mijn vertrek was er een afslag naar links en die heb ik schijnbaar gemist. Volgens mijn zicht op de kaart was het gewoon de hoofdweg volgen maar dat bleek dus niet zo. Tegen dat ik het merkte was ik al een eindje verder en in plaats van terug te keren besloot ik gewoon mijn route aan te passen. Dat kon hier best, alleen had de nieuwe versie iets meer richtingsveranderingen in petto en moest ik dus iets meer opletten. Eén keer had ik een moeilijk knooppunt waar ik wat heen en weer reed maar met wat hulp van wat omstaanders vond ik ook hier vrij vlot het goede spoor. Verder ging alles zeer goed, mijn nieuwe route was zeker niet langer dan mijn origineel geplande en langs hier heb ik de drukte van Viseu kunnen ontwijken. Al bij al goed verkeerd gereden dus. Vandaag ook weer een hele mooie en rustige route gevonden. Sinds ik Porto verliet zit ik echt wel op het goede spoor. Wel leer je hier dat een afdaling niet echt een goed teken is. Altijd volgt er aan het eind een brug en mag je aan de overkant weer omhoog. Vandaag zo in totaal ruim 1600 m omhoog geklommen. Op het eind kwam ik toe in Oliveira do Hospital, waar natuurlijk weer niet de camping lag die Michelin voorzien had. Wel vond ik aan een supermarkt weer iemand die me, alweer, enkele opties kon meegeven. Beide opties vertrokken in dezelfde richting en ik besloot ofwel die te nemen die eerst aangeduid stond of, indien geen aanduiding voor de beslissing moest genomen worden, degene die me het duidelijkst leek. Er volgde geen aanduiding voor ik moest beslissen maar even verder, op de door mij gekozen richting, zag ik al vlug een aanwijzer. Toen ik deze even gevolgd had stond ik zelfs voor keuze. De ene keuze gaf nog 7 Km de andere gaf geen afstand mee. Ik besloot de tweede te nemen. En zo kwam ik terecht op een camping(etje) een 8 Km voorbij Oliveira do Hospital, waar je met de beste wil geen tentpiket behoorlijk de grond in krijgt (ik ben op mijn 3 campings in Portugal voorlopig nog geen gras tegengekomen). Gelukkig staat een iglootje ook zonder veel steun van pikketten behoorlijk stabiel en even later stond ik helemaal op mijn eentje langs een riviertje in het bos. Overigens heb ik vandaag het tegengestelde van gisteren, de laatste 6 Km ben bijna 300 m gedaald, dat wordt een stevige start morgen. Ik had ook verwacht hier alleen te blijven maar goed een uur later reed er een hollandse caravan het terrein op. Zij hadden zich uiteindelijk vanuit Oliveira laten gidsen door een taxi, nadat ze eerder zonder succes in een andere richting gezocht hadden. Km vandaag: 89 Km totaal: 3090
Gisteravond, net toen ik klaar was om in mijn slaapzak te kruipen, is het terug beginnen regenen. De hele nacht viel er regelmatig een bui en deze voormiddag ging het gewoon verder. Na de middag kwamen er weer meer opklaringen, maar de dreiging was nooit weg en af en toe viel er nog wat gedruppel. Bij het vertrek ben ik eerst eens gaan kijken of ik de weg van Oliveira naar Vale de Cambra mocht nemen met de fiets en, tegen mijn verwachting, was dit inderdaad het geval, dit vergemakkelijkte voor mij alvast de route voor vandaag ... voor 8 Km. Toen was het plots gedaan, de laatste 4 Km waren fietsers niet toegelaten. En dan sta je daar met de keuze tussen 2 plaatsjes die niet op de kaart staan of terugkeren. Terugkeren was geen optie, dus kiezen maar. Bij mijn eerste keuze, die me de meest logische richting leek voor het verloop van mijn route, reed ik me al gauw vast in een doodlopend eind. Bij het terugkeren zag ik dat er ook nog een optie 1B was maar ik besloot eerst optie 2 aan de overkant van de weg eens te bekijken. Ook daar was er keuze tussen A en B en dit keer gokte ik op de B optie. En dan ga je op de dool over wegen die niet bestaan, door dorpjes die al evenmin bestaan, in de hoop dat je ergens een richtingaanwijzer tegenkomt met een naam die je erkent. En de hele tijd op en af, regelmatig behoorlijk pittig op en af (ik haalde vanmorgen 15 %). Op een bepaald moment was ik zelfs (weer) aan het klimmen op de kassei, daar moet ik niet voor naar Portugal komen natuurlijk. Ik snap niet dat er niet meer portugezen op de erelijst van de Ronde van Vlaanderen, ze hebben hier snedige klimmetjes en ze hebben kasseien. Uiteindelijk kwam ik een aanwijzer voor Vale de Cambra tegen, waar ik dus origineel naar onderweg was. Ik geloof dat ik dit bereikte met een zestal extra kilometers op de teller. Hier vond ik wel vlot aansluiting op het vervolg van mijn route. Vanaf hier begon ook weer het langere klimwerk i.p.v. het snedige. Al durft dat ook nog wel eens stevig zijn, tussendoor. Over 14 Km ging het van 200 m naar 750 m. Daarna volgden 15 Km dalen naar 150 m, bruggetje over en terug klimmen. Van daar ging het gedurende zo'n 30 Km op en af met nog een hoogste punt van 450 m. En dit alles de hele tijd tussen de druivenranken. Ik weet niet of het allemaal voor wijn dan wel voor gewone consumptie is maar overal en iedereen heeft hier druivenranken staan. Dikwijls bijvoorbeeld ook langs de kanten van een tuintje of een veldje dat men verder gewoon bewerkt. Overigens hebben ze hier in Portugal ook hun horreos, ze zijn dus misschien wel typisch voor Galicië maar zeker niet exclusief. Toen bereikte ik San Pedro do Sul, waar ik wou overnachten, en daar moest ik nog eens merken dat ze bij Michelin vrij ruim denkend zijn bij het plaatsen van de campings op hun kaarten. Toen ik aan een groepje jongeren naar de camping vroeg, wisten zij me te vertellen dat ik 2 keuzes had. Ofwel een 10 Km terug, weer geen optie dus, ofwel een 8 Km verder naar Vouzela. Vouzela dus maar, en daar aangekomen vond ik direkt de wegwijzers naar de camping. Ik volgde echter zolang wegwijzers dat ik op een bepaald moment dacht dat ik een geest najoeg. De wijzers leidden me uiteindelijk een heel eind het dorp uit, de berg op. Ik mocht er zo op het eind nog eens 6 Km bij doen, en daarbij ruim 250 hoogtemeters. Dat is lachen met een arme fietser . Toen ik hier aankwam bleek dat echter nog een behoorlijke camping, zo boven op de berg. Morgen mag ik beginnen met een deel van die 6 extra Km terug af te dalen maar ze geven halfweg wel aansluiting op mijn voorziene route voor morgen. Ondertussen heb ik echter nog steeds geen behoorlijke verbinding en misschien is morgen voor jullie ondertusssen al gisteren of zelfs eergisteren. Km vandaag: 90 Km totaal: 3001
Gisteravond aan mezelf bewezen dat ik niet altijd een budget-reiziger ben in deze omstandigheden. Bij mijn avondmaal kostte mijn, halve fles, wijn zoveel als mijn hele middagmaal samen. Het was echter vlakbij de herberg en ik had geen zin meer om nog ver te gaan. Overigens was het uiteindelijk de minste van mijn drie maaltijden in Porto, nog steeds goed gegeten maar de andere waren beter. Ook bleek gisteravond dat er zowaar nog minstens één plaats vrij was in de herberg, op onze kamer bleef een bed leeg. Het was dus duidelijk een principe zaak waarvoor ik geen 2 nachten gelijk kon krijgen. De sportuitslagen van gisteren hadden gelijk, de periodes met regen wonnen. Deze voormiddag was eigenlijk een grote periode van regen, af en toe onderbroken. Ik fietste met volledige regenuitrusting. Tijdens een van die onderbrekingen leek de zon er door te komen en trok ik mijn regenbroek uit. Een kilometer verder trokken ze de hemelsluizen pas echt open. Ik besloot dan ook maar koppig te zijn en mijn broek te laten nat worden. Toen ze tijdens een volgende onderbreking terug enigszins droog was en het daarna weer begon te regenen, heb ik toch maar weer m'n regenbroek aangetrokken. Na de middag stopte het dan toch met regenen en volgden enkele opklaringen maar de dreiging was nooit helemaal weg. Ook was er vandaag een behoorlijk stevig windje. In de voormiddag had ik hem eerder in het voordeel maar aangezien ik vandaag zo'n beetje in een opengetrokken u reed, had ik hem na de middag al wel eens behoorlijk tegen. Ik snap het eigenlijk niet, nu kies ik voor het zuiden en nog zitten jullie schijnbaar met de hittegolf en zit ik met de wisselvalligheid . Porto verlaten was vanmorgen niet echt moeilijk, zo dicht mogelijk bij de Douro blijven en dat zelfs voor de volgende 44 Km. Tot bij Entre-os-Rios waar ik de brug over kon, de tweede gelegenheid sinds Porto. Aan de overkant deden ze me even schrikken, autosnelweg ... fietsers niet toegelaten. Ik bleef met twee mogelijkheden, langs de Douro verder stroomopwaarts of terug stroomafwaarts. Stroomopwaarts had ik niets te zoeken dus koos ik voor stroomafwaarts, in het slechtste geval reed ik terug richting Porto. De weg bleef echter niet langs de Douro, bleek dat die autosnelweg nieuw was en dat ik op de oude weg terechtgekomen was zoals ik voorzien had. Na de middag ondervond ik dat je in Portugal niet alleen voor het steilere klimwerk terecht kan maar ook voor het, minder steile, langere werk. Tot twee maal toe, 25 en 12 Km met een maximum hoogte van bijna 600 m. Ook opvallend aanwezig in Portugal: kasseiën. Niet van het Parijs-Roubais type maar voor mij toch erg genoeg, op verscheidene plaatsen kreeg ik er reeds mee af te rekenen. Ik koos vandaag niet voor de kortste route maar heb er geen spijt van, ondanks het mindere weer was het vandaag toch een mooie en, vooral na de middag, behoorlijk rustige route. Geëindigd ben ik op de camping van Oliveira de Azeméis. Hoewel, camping is een beetje optimistisch. Ik sta gecampeerd op de kiezels van Oliveira, maar ze hebben er een goede, warme douche en proper sanitair. Wat kan een mens na een behoorlijk verregende dag als vandaag meer wensen? Er staat hier ook een support camp voor een groep pelgrims naar Fatima, met een aantal tentjes en een bestelwagen en mat TV en alles mee. Mijn problemen met Mobistar blijven duren en vandaag geen WIFI beschikbaar, jullie zullen dit dus met enige vertraging moeten lezen. Bij een volgende gelegenheid moet ik toch maar eens een boos mailtje naar Mobistar sturen. Km vandaag: 105 Km totaal: 2911
Mijn tweede overnachting bleek niet echt een probleem, na het ontbijt bleek er dan toch plaats te zijn voor mij. Ik had gisteravond ook nog geïnformeerd en toen bleek er nog geen plaats te zijn. Aangezien ik moeilijk kan geloven dat er vannacht iemand zou geännuleerd hebben, kan ik alleen maar veronderstellen dat ze een aantal plaatsen niet op voorhand reserveren en na het ontbijt is al op de dag zelf en is dus niet meer reserveren. Ik zou anders niet kunnen denken hoe er overnacht een plaats zou zijn vrijgekomen. Ik heb ondertussen ook geleerd over de problemen die Mobistar gehad heeft en die waarschijnlijk ook mijn buitenlandse verbinding hinderden. Zelfs mijn Telenet GSM-verbinding. Ik kreeg onlangs van Telenet een nieuwe SIM-kaart omdat ze een eigen verbindingsnetwerk uitgebouwd hadden maar schijnbaar zijn ze toch nog in behoorlijke mate afhankelijk van het Mobistar netwerk, waarvan ze voorheen gebruik maakten. Vanmorgen bleek weer dat het weer hier nog vrij wisselvallig is, het was frisjes en zwaarbewolkt. Ik ben zelfs met lange mouwen naar de stad gegaan en heb zelfs mijn regenjasje meegenomen. Nog voor de middag heb ik echter de lange mouwen moeten uittrekken en het is verder zonnig en warm gebleven. Ik heb hier opgevangen dat Braca zich voor het eerst geplaatst heeft voor een europese finale, ik vind het al opvallend dat ze daar een plaats hebben om te voetballen zonder dat de bal van de berg rolt. Net als in Porto trouwens, zowat twee van de steilste steden die ik ooit bezocht geloof ik. Voor mijn middagmaal heb ik voor mezelf nog eens bevestigd dat ik in deze omstandigheden toch wel een beetje een budget reiziger ben (ik zit tenslotte 3 maanden zonder wedde). Ik vond hier een maaltijd van: soep met een broodje, hoofdschotel, wijn (een halve liter, maar die heb ik 's middags niet helemaal opgemaakt) en koffie, voor 5 . Geen show maar wel degelijke, voedzame kost. Verderop kwam ik een menu tegen waar het broodje alleen al 1,65 kostte en 0,55 extra als je er boter bij wilde. In het restaurantje waar ik zat stond de TV op en op de headlines onderaan leken ze sportuitslagen te tonen. Alleen, alle ploegen speelden tegen dezelfde tegenstander, Periodicos do Cunho of zoiets, en bovendien verloren ze allemaal. Het duurde even voor ik door had dat het het weerbericht was met de minima en maxima en dat periodicos do cunho waarschijnlijk periodes met regen zijn (later verscheen er wat anders dat meer op bewolking leek). Regen heb ik vandaag alvast niet gezien. Ik heb vandaag dat de porto eigenlijk brits is. De porto de porto's, Sandeman, werd in 1790 opgericht door George Sandeman, een jonge schot. En er zijn nog wel een aantal namen, zoals W & J Graham's uit 1820, die eerder brits klinken. Morgen wordt waarschijnlijk een lange dag. Het zou een stuk korter kunnen maar ik ga nog een keer proberen om mooie, rustige wegen op te zoeken. Met de hulp van Michelin maar het leek me de voorbije dagen dat die nogal vrij kwistig zijn met het groen voor het aanduiden van mooie routes. We zullen zien. Ik heb ondertussen vastgesteld dat de problemen nog niet echt van de baan zijn , ik ben weer op WIFI moeten gaan. Ik heb wel verbinding met het netwerk maar krijg geen "trafiek". Ik weet dus niet of ik morgen wel zal kunnen bloggen, ook dat zullen we zien.
Vandaag een stralende maar weinig boeiende dag. Eerst, waar ik in de blog van gisteren wel een foto toonde maar geen uitlegje van gaf zijn de wit/blauwe tegels. Je ziet ze hier geregeld, op huizen, kerken, ... meestal met een afbeelding van enigszins religieuze betekenis. Een beetje zoals onze Maria-beeldjes. Vandaag vrij veel pelgrims tegen gekomen, niet voor Compostela maar wel voor Fatima. Dat was niet moeilijk uit te maken want het stond op de rug van de fluojasjes die de meesten van hen droegen. Verder zoals gezegd een weinig boeiende dag. Eerst ging het over een vrij grote en drukke weg (hoewel slechts een gele route in Michelin) richting Santo Tirso. Vanaf daar had ik besloten om een kleinere weg op te zoeken. In eerste instantie leek dit weer op niets uit te draaien maar met een beetje help vond ik toch het goede spoor. Het was inderdaad een kleinere rustigere weg en met momenten best aangenaam om te fietsen maar anderzijds toch ook weer niet echt boeiend. Even was er nog paniek toen ik na een hele tijd een plaatsnaam tegen kwam die ik helemaal niet moest tegenkomen maar het bleek vals alarm. Iemand moet daar ooit een volledig waardeloos bord geplaatst hebben. Richting centrum Porto ging het tamelijk in rechte lijn maar toen ik in de buurt kwam begon het toch weer moeilijker te worden. Een toerist informatie bureau vinden viel al helemaal niet mee, en daar moest ik de nodige info weten te krijgen over de ligging van de herberg. Uiteindelijk dus toch gevonden en mijn info verkregen. De herberg ligt vrij mooi langs de Douro maar wel een eind buiten het centrum. Bovendien is het de bedoeling om een dagje in Porto te blijven, uiteraard, maar de herberg heeft voor mij voorlopig maar plaats voor 1 nacht. Daar moet ik morgen dus iets op zien te vinden. Mogelijk zet ik mijn zaken hier in "store" terwijl ik Porto bezoek en als ze tegen een uur of vier nog geen plaats hebben laad ik alles op en zoek een camping op, aan de overkant van de rivier. Voorlopig heb ik me hier bezig gehouden met de karweitjes, wassen, plannen, ... en ietsje eten. De rit was vandaag naast weinig boeiend (ik nam vandaag geen foto's, de foto's zijn nog van Guimarães) ook iets korter. In geval van verbinding morgen meer nieuws. Km vandaag: 62 Km totaal: 2806
Ben er eindelijk door. Werk momenteel op WIFI, mijn mobiele verbindingen werken niet momenteel, noch internet noch GSM. Nochtans zijn beiden zowel hier als thuis verzorgd door 2 verschillende operatoren. Hieronder de blog:
Weer enkele vrij belangrijke lessen geleerd vandaag. Eerste les: er is een uur tijdsverschil tussen Spanje en Portugal. Het ontbijt werd vanmorgen geserveerd vanaf 8:30. Ik stond schijnbaar al om 7:30 aan de deur, maar ik was niet alleen. Een aziatisch gezin dat ook net uit Spanje gekomen was stond er ook. Tweede les: de bewegwijzering en -nummering laat in Portugal de wensen over, vond ik alvast na de start. Om te beginnen moest ik natuurlijk voor de derde keer over de brug, 800 meter lang. Daarna leek het mij, volgens de kaart, vrij duidelijk. Ik kwam echter niet de gepaste wegwijzers tegen en zonder wegwijzer is het toch altijd een beetje gokken, tenslotte staat niet elke straat op een gewone wegenkaart. Toch hield ik vol overtuiging eerst rechts om bij de volgende linksaf te gaan. De eerste voorbijganger vroeg ik toch maar om bevestiging en hij bevestigde inderdaad dat ik op de goeie weg was, gelukkig want ik had net een muurtje overwonnen dat tot 18 % steil ging. Voor de zekerheid vroeg ik een eindje verder aan een andere voorbijganger bevestiging van de bevestiging en ook hij zei vol overtuiging dat ik op de goeie weg was (ik duidde telkens voor de zekerheid het eerstvolgende plaatsje waar ik naartoe wou ook aan op mijn kaart), maar meer en meer overtuigde mijn kaart me dat ik helemaal niet op de goeie weg was maar nergens was er een bruikbare wegwijzer of -nummering te bekennen. Uiteindelijk kreeg ik aan een benzinestation aangeduid waar ik was en hoe ik wel op de door mij voorziene route moest komen. Best, want ondertussen was het ook nog beginnen miezeren. Ook verder kende ik nog enkele probleempjes met verkeerde of ontbrekende wegwijzers, volgens mij althans, maar uiteindelijk kwam ik toch op mijn route terecht (met een kilometer of 5 extra). Die bleek, ondanks dat ze slechts in het wit op mijn kaart staat, helemaal niet zo klein en rustig te zijn als verwacht en was wel degelijk met nummering aangeduid langs de kant. Achteraf gezien had ik waarschijnlijk bij die eerste splitsing nog even links loeten houden en pas verder rechts houden en linksaf gaan, duidelijke wegwijzers zouden echter al een heel stuk geholpen hebben. Een eind verder stopte ook de nattigheid, al bleven de wolken nog een hele tijd dreigen. Een derde les is dat ik de portugese chauffeurs niet erg mag. Na de spaanse chauffeurs die de fietser best goedgezind zijn is het hier toch de hele tijd uitkijken. Mijn route leidde me dan eerst naar Braga. Mijn intiëel plan was om de stad in te rijden, door het centrum te gaan en er langs de andere kant weer uit te rijden in de richting van mijn bestemming. Nu is dat nooit zo simpel als het er op kaart uitziet maar enkele wegwijzers zouden mij wel helpen. Ja, k****n. Geen enkele wegwijzer richting centrum te bekennen en bovendien ging het hier de hele tijd bergop, tot meer dan 10 %. Ik geloof dat dit mijn zwaarste klimmetjes waren tot dusver, maar de laatste liggen natuurlijk altijd het verst in het geheugen. Op een bepaald moment moet ik een verkeerde beslissing genomen hebben en als je in een stad een verkeerde beslissing neemt is het natuurlijk helemaal hopeloos. Je komt dan in een wirwar van straten, met daartussen geregeld enkele eenrichtingsstraatjes, en voor je het weet, weet je het niet meer. Uiteindelijk ben ik er schijnbaar in geslaagd om de stad langs een verkeerde richting uit te rijden nog voor ik er in geraakt ben. Ik vond echter wel een aanwijzing waar ik ongeveer was en waar ik ongeveer naartoe moest. En een stuk verder vond ik, met nog enkele onderbrekingen, inderdaad ook de juiste richting. En net als je denkt dat je de zaken onder controle hebt, dan vinden ze iets nieuws. Een kilometer voor je de heleboel in de juiste richting zou kunnen verlaten, maken ze van de weg die je aan het volgen bent een autosnelweg, fietsers niet toegelaten. Gelukkig kon ik dit via wat kleinere parrallel wegen redelijk goed opvangen en raakte ik in de goede richting weg uit Braga. En dat was dan misschien les 4: steden zijn altijd een ramp. Ik kijk er niet naar uit om morgen Porto in te rijden, maar je kan het toch moeilijk overslaan. Gelukkig is Guimarães, mijn bestemming, de moeite allemaal waard geweest. Een mooi stadje, staat niet voor niets op de UNESCO werelderfgoed lijst, dat waarschijnlijk iets meer tijd verdient dan ik er kunnen spenderen heb. Ik heb hier mijn intrek genomen in de centraal gelegen jeugdherberg, de portugese campings zullen moeten wachten tot na Porto. Het einde van de dag was ook al niet schitterend. Naast mijn verbindingsproblemen smeten ze hier rond een uur of acht ook nog een bende jeugd (± 16 jaar) binnen in de herberg, altijd een risico in een jeugdherberg natuurlijk. Het was dus ook nog gedaan met mijn rust. Km vandaag: 83 (het had met iets minder dus ook gekunt) Km totaal: 2744
Nog 12 Km ging het vanmorgen langs de kust. Hier merkte ik dat er nog gekker zijn dan ik. Ik kwam, vanuit de tegengestelde richting, nog een fietsreiziger tegen en die had schijnbaar een, netjes ingepakte, surfplank rechts aan zijn tassen gebonden. Het lijkt me moeilijk sturen maar hij zal het wel uitgewerkt hebben. Daarna moest het land inwaarts om de grensovergang met Portugal te bereiken. En landinwaarts betekende ook nu weer klimmen, 400 meter omhoog en later ook weer omlaag om de rivier Minho over te steken, Portugal in. Na 24 Km kon ik nog eens terugkijken naar de zee, waarschijnlijk naar waar ik vanmorgen vertrokken was. Na een 36 Km bereikte ik de grens. Eerst heb ik echter, nu ik het nog kon uitleggen, nog even een litertje benzine getankt. Niet voor mezelf natuurlijk maar wel voor mijn veldkeuken, ofte kampeerbrandertje. De volgende paar weken kan ik alvast koken. En zo reed ik dus over de brug Portugal binnen. Een nieuw land betekent ook weer even aanpassen aan nieuwe gewoontes en een nieuwe taal, eentje dat ik niet machtig ben. Met mijn frans en mijn spaans gaat het nog behoorlijk maar hier zullen de anderen ook een vreemde taal moeten spreken. Aan de overkant volgde ik de rivier richting zee maar het zou wel nog een 20 Km duren eer ik ze weer zou zien (met aan de overkant dus nog een zicht op Spanje), daarvoor stond er nog vanalles in de weg gebouwd. Mijn route hier was een vrij grote weg met behoorlijk veel, zwaar, verkeer en, in tegenstelling tot wat Michelin zegt, niet echt aangenaam of mooi maar het was de enige optie om mijn doel van vanavond te bereiken. Waar ik de rivier terug zag begon echter ook de autosnelweg richting Porto en die trok een groot deel van het drukke verkeer, vooral het zwaar verkeer, weg van mijn route. En eerst langs de rivier en later langs de zee werd de route inderdaad mooi en aangenaam. Bij zowat elk dorpje zag ik een wegwijzer naar een parque do campissimo, dat zag er dus alvast goed uit. Ik wou vandaag echter beslist doorgaan tot Viana do Castelo, waar ik possitieve commentaren over gelezen had en waar volgens mijn kaart ook een camping was. Viana do Castelo was echter de eerste plaats waar ik geen aanduiding naar het parque ... vond, hoewel er bij het binnenrijden toch een aangekondigd stond. Een toerisme bureau was er, voor een nochtans behoorlijk stadje met enig toerisme, ook niet te vinden. De eerste krachttermen begonnen me alweer te ontsnappen. Dan maar een paar voorbijgangers aangesproken en beiden waren het er over eens, de camping ligt aan de andere kant van de rivier (hier ondertussen de Rio Lima). De, behoorlijk lange, brug over en dan naar rechts. En aangezien mijn route voor morgen dezelfde richting uit gaat, zag het er niet naar uit dat er een uitgebreider bezoek aan het stadje zou van komen. Voor de brug zag ik nog wel een aanwijzing naar de jeugdherberg, aan de juiste kant van de brug dus, maar ik wou toch liever kamperen en ging dus toch de brug over. Aan de overkant zag ik inderdaad direkt een wijzer richting parque ... en even verder een bord met camping 300 m, en dan camping 200 m en, inderdaad, camping 100 m en dan ... een gesloten poort. Ik ben dan maar terug over de brug gegaan en logeer dus tegen wil en dank in de jeugdherberg. Wat wel meevalt is de prijs, die betaalde ik ook bijna om te kamperen in Spanje maar hier is er ontbijt inbegrepen. En dit schijnt zowat de norm te zijn in Portugal. Ik was van plan om in Portugal overal, behalve Porto en Lissabon, te kamperen maar zal in geval van nood of slechte lokatie van de camping misschien toch met plezier uitwijken. En zo dadelijk ga ik dus toch nog een kijkje nemen in Viana, al bij al valt het dus allemaal nog redelijk mee voor mijn eerste nacht in Portugal. Van hieruit zou ik morgen Porto kunnen bereiken maar ik ga eerst nog even land inwaarts richting Guimarães, Porto zal voor overmorgen zijn. Km vandaag: 95 Km totaal: 2661
Gisteravond pakten de wolken terug samen en vannacht heeft het enkele behoorlijke buien gedaan. Ze hebben wel gewacht tot na dat ik volledig gedaan had met eten gisteren en het was terug droog tegen dat ik moest eten vanmorgen. En tegen dat ik gepakt en gezakt was vanmorgen straalde de zon aan de hemel, het begin van een mooie, zonnige dag. Eerst ging het richting Pontevedra en dat ging vlotjes tot net voor de stad, en dan de klassieker. Net voor de stad wordt het een autoweg, fietsers niet welkom. Al bij al viel het nog mee, het enige alternatief, een klein zijstraatje, leidde me vlotjes richting stad. Dit was overigens ook een deel van een Camino. Pelgrims reisden vanuit heel Europa naar Santiago en dus ook uit Portugal, en die passeerden lans Pontevedra. Ik ben overigens later, tussen Pontevedra en Redondela, nog een trio pelgrims tegengekomen. Het was mijn bedoeling om in Pontevedra eerst naar het centrum te rijden, even rondkijken en dan verder te gaan. Ik kwam echter direkt terecht op de geschikte route om door te rijden en Pontevedra leek net zoals elke grotere stad dus ben ik maar ineens doorgegaan, tenminste na een hapje en wat inkopen. Van Pontevedra ging het richting Vigo en daar had ik zowat hetzelfde gevoel. Al kilometers voor Vigo zat ik in de aglomeratie en tegen dat ik Vigo zelf bereikte had ik er eigenlijk al genoeg van, gewoon een grote havenstad. Ik ben er wel, uit noodzaak, doorgereden maar ben nergens naar op zoek gegaan om te bekijken. Zo'n stad rijd je natuurlijk wel makkelijker in dan uit. Ik geloof dat ik een kleine 10 Km in Vigo gereden heb. Na Vigo ben ik dan nog even doorgegaan om uiteindelijk te eindigen op een kleine camping in Canido, even voorbij Vigo dus. Langs deze kant van Vigo hebben ze wel een aantal zandstrandjes en dat is ook aan de omgeving te merken, toch iets meer kusttoerisme. Morgen naar Portugal Km vandaag: 76 Km totaal: 2566
Gisteravond nog enkele lessen geleerd: 1. Bij m'n voorbereiding van de rit van vandaag heb ik vastgesteld dat de camping van Louro officiëel deze van Muros is, ik had dus sowieso naar deze camping moeten terugkeren. 2. Belangrijkere les, vanaf nu bij zonneschijn geen koekjes met chocoladelaag meer mee in de tas. 3. Na gisteren en vandaag, kamperen is duurder dan in albergue. Nu, kamperen mag dan wel wat duurder zijn, buiten het feit dat je eigenlijk op de grond slaapt is het toch ook wel beter. Gisteren lekker om 7 uur lekker gegeten: een oranje groentensoepje, rijst Basquaise (nog lekkerder met 300 gr kip, volgens nonkel Ben, maar die had ik dus niet) en een wijntje uit Rioja (vandaag: dezelfde soep, spaghetti Napolitano en een wijntje uit Galicië). Ik heb ook in dagen niet zo lekker meer geslapen als vannacht, vanmorgen wakker geworden met fluitende vogels i.p.v. snurkende of zingende medemensen. En nog een gevolg van kamperen is de nieuwe timing 's morgens, wat langer blijven liggen en wat meer tijd voor ontbijt en om alles op te breken en in te pakken en dus nogal wat later op weg en wat meer fietsen na de middag. Vanmorgen bij het opstaan zag het er even niet goed uit, dreigende wolken. Het is nog de hele dag overwegend (zwaar) bewolkt gebleven maar het heeft niet geregend en na de middag kwamen er af en toe toch enige opklaringen. Al bij al toch geschikt fietsweer. Na een 30 Km kwam ik terug in Noia, waar ik eergisteren ook nog langs kwam. Zo was dus de cirkel naar Fisterra volledig gesloten. Na Noia ging het even over land richting Padrón, om een schiereilandje af te snijden, en over land betekent natuurlijk even een beetje hoger klimmen, van 0 naar 400 en terug. In Padrón ging ik toch nog eens even bij St Jacob langs. Volgens de overlevering werd hier het lichaam, na enige rondzwerving op de Middelandse Zee, aan land gebracht. Hier is ook de gewoonte van de St Jacobsschelpen ontstaan, vanwege de schelpen die van het bootje zouden gevallen zijn. Inmiddels ligt Padrón, door de verzanding, een eindje van zee langs een rivier. Ook na Padrón ging het nog een beetje land inwaarts en dus omhoog, 150 m op en neer want uiteindelijk eindigde ik toch weer terug aan zee. Toen ik na 78 Km een aanduiding van een camping zag heb ik niet meer getwijfeld en zo ben ik terechtgekomen op de camping van Bamio, die officiëel bij Vilagarcía de Arousa hoort. En zo lig ik terug aan zee, zij het net iets verder en met langs de andere kant een spoorweg. Er is echter weinig treinverkeer, ongeveer zoals in Ieper: elk uur 1 in elke richting. Km vandaag: 78 Km totaal: 2490
Weer een mooie fietsdag vandaag, zonnig en lekker weertje. Vanmorgen ben ik begonnen met een heen en terug naar het einde van de wereld. De bewoners van Fisterra blijken vrij sportief te zijn. De Cabo Fisterra ligt 3,5 Km buiten het dorp op een hoogte van 150 m en verscheidenen van hen begonnen hun (zater-)dag met een fikse wandeling heen en terug naar de Cabo. Na 17,5 Km had ik Km 0,00 van de Camino bereikt, einde van mijn pelgrims bestaan. Daarna moest ik langs dezelfde weg terug naar Cée, van waar ik deze keer de kust volgde in plaats van de landroute van gisteren. Zoals verwacht is deze kustroute ook niet vlak. Wel zijn de beklimmingen wat korter dan deze van voordien. Toch was het vandaag weer goed voor meer dan 1000 hoogtemeters, al viel het grootste deel daarvan wel in de heen en terug tussen Cée en Cabo Fisterra. Ik heb mezelf vandaag weer een achttal kilometers extra bezorgt. Na een 72 Km passeerde ik een kleine, schijnbaar leuke camping tussen de weg en de zee. Ik wou echter liever nog wat doorduwen tot Muros, waar ik ook een camping verwachtte. Toen ik in Muros aankwam vond ik echter dat ik drukte als kampeerder niet nodig had en ben ik teruggekeerd zonder in Muros de camping te zoeken. En dus ben ik geëindigd op een camping in Louro, bij Muros, waar ik naast een beetje verkeer ook de zee kan horen ruisen van in mijn tent en waar mijn kleren ondertussen in de wasmachine zitten. En zo ben ik dus teruggekeerd naar het kampeerders leven en dus met kampeerders eten. Het voordeel daarvan is dat ik kan eten wanneer het mij bevalt en niet wanneer het de spanjaarden bevalt. De albergues vallen best mee en horen bij de ervaring van de camino maar ik ben toch blij dat ik terug in mijn tentje lig. Hiermee loopt ook mijn eerste maand op zijn einde. Het mag dan al wel eens fris en, vooral 's morgens, zelfs koud geweest zijn, en het mag in Spanje dan al eens grijs en grauw geweest zijn, en het mag al eens behoorlijk geregend hebben, echter alleen 's en 's nachts, overdag heb ik slechts een beetje motregen gehad, al bij al ben ik best tevreden met deze maand. Eerlijk gezegd had ik niet verwacht van met slechts een beetje motregen tot in Santiago te rijden. Tenslotte is het pas april, al is dat in België schijnbaar niet altijd duidelijk geweest . Km vandaag: 80 Km totaal: 2412
Mijn rustdag in Santiago had toch iets rustiger mogen zijn. De bar onder mijn venster had geen voetbal nodig om lang luid te zijn. Er werd gekaart en gezongen, en beiden zorgden voor de nodige luidruchtige reacties. En ook na sluitingstijd werd ik nog een paar keer wakker door passanten die zingend en roepend huiswaarts keerden. En overdag was er ook al niet veel geestelijke rust, dan werd er gerenoveerd op het verdiep boven mij. Toch begon ik vandaag alweer behoorlijk opgefrist aan een nieuwe etappe. En bovendien was het vandaag lekker fietsweer, ik heb voor het eerst in Spanje in korte mouwen gereden. Omdat ik de voorbije dagen, vanwege de ochtendkoude, telkens wat zwaarder gekleed vertrok, hield ik ook op de warmere namiddagen nog een licht shirtje met lange mouwen aan. Vandaag was die zwaarder geklede start niet nodig en al vlug ging dat shirtje met lange mouwen ook uit. Het was een mooie, warme fietsdag vandaag. De route die ik nam uit Santiago stond op de Michelin-kaart als groene route aangeduid. Het duurde echter 12 Km voor ik echt uit de aglomeraties weg was en eindelijk groen zag. Bovendien trok de nieuwe autosnelweg toen ook het doorgaand verkeer van mijn route weg, waardoor deze ook meteen een stuk rustiger weg. Echt mooi en rustig werd het echter pas na 40 Km, een stukje voorbij Noia. Hier heerste weer meer vogelgefluit dan motorgeronk, mooi rustig tussen de bossen. Natuurlijk wel met het nodige op en af, ook vandaag weer 1250 hoogtemeters bijeen gereden. De voorbije ben ik ook langs alle kanten "horreos" gepasseerd. Dit zijn opslagschuurtjes in hout of steen die op een verhoog gebouwd zijn, meestel op palen, om ze te beschermen tegen knaagdieren en ze zijn typisch voor Galicië. En plots was daar dan de zee en daar eindigde meteen mijn rit voor vandaag, in het stadje Cée. Ik wou hier nog een keer het pelgrimsgevoel en wou eigenlijk naar de municipal. Op mijn vraag naar de richting voor de albergue werd ik echter naar de civiele bescherming gestuurd, zij hebben in een kelder ook een kleine ruimte beschikbaar. Ik geloof niet dat dit is wat ik zocht maar er is een WC, een warme douche en elektriciteit, wat heeft een mens nog meer nodig? En zo logeer ik dus op mijn laatste nacht als pelgrim, voorlopig alleen, gratis bij de Civiele Bescherming in Cée. Morgen nog een eindje verder naar Fisterra en dan ben ik pelgrim af, dan word ik weer gewoon reiziger. Fisterra betekent ook het einde van mijn routeboek. Vanaf morgen zal ik zelf mijn route moeten plannen, dat zal ik 's avonds iets nauwkeuriger moeten bekijken. Ik heb echter gisteren nog een geschikte michelin wegatlas voor Spanje en Portugal gekocht, dat zit dus wel goed. Ik zal nu echter ook geen info meer hebben over de te verwachte hellingen, ik zal me wat meer moeten laten verrassen. Morgen volg ik alvast de kustroute terug in de richting van Noia, benieuwd hoe vlak die zal zijn. Ik zal er maar niet op rekenen, de kust is hier niet echt als bij ons. Ik wil ook nog even terugkomen op mijn extraatje van gisteren. Ik heb de mensen hun moment gegund en niet teveel doorgevraagd, maar een en ander weet ik wel. Het waren fransen en ze deden, alvast vanaf de Pyreneeën, dezelfde route als ik. De rolstoel was een gewone rolstoel waarop een beugel voor de koppeling aan het fietsgedeelte en remmen gemonteerd waren. Het fietsgedeelte was zo gekocht en had zo een trommelversnelling, ik weet dus niet eens hoeveel en welke versnellingen de man had. Ik weet niet hoe ze al die hellingen én afdalingen genomen hebben. Op de kortere muurtjes zal de stoel al wel eens afgekoppeld zijn en beide delen apart naar boven geduwd zijn, veronderstel ik. Hoe dan ook, het is lastig maar best doenbaar als je gezond van lichaam en geest bent maar dit vind ik echt schitterend. Want het eindigt natuurlijk niet enkel met het fietsen, er komen waarschijnlijk ook nog een pak extra zorgen voor en na de rit. Daarom, hoed af. Het stralende gezicht van de man en de emoties van de vrouw spraken dan ook boekdelen. Km vandaag: 80 Km totaals: 2332
Het nadeel van een logement dat overal dichtbij is, is dat het ook 's nachts overal dichtbij is. Ik heb een kamer achteraan, maar achteraan loopt een straat met nogal wat bars en restaurants en dan durft het al eens luid zijn 's avonds. En als dan ook nog Madrid Barcelona is voor de Champions Leage, dan durft het al eens lang luid zijn. Alleszins was het vanmorgen ook een keer een stukje later dan gewoonlijk. Na een ontbijt van chocolate con churros heb ik me vanmorgen bezig gehouden met wat karweitjes. Ik heb wel m'n routine wat moeten aanpassen. Normaal doe ik tijdens een rustdag een grote wasbeurt. Santiago doet echter geen wasserettes en mijn was binnengeven om te laten wassen daar heb ik geen zin in, dus heb ik nog maar een handwasje gedaan en reken ik op een wasmachine tijdens een van mijn volgende slaapplaatsen. Na de karweitjes wat afgewisseld tussen eens rondwandelen en wat uitrusten. Ook eens af en toe naar de nieuwe finishers gaan kijken. Ondertussen ook opgemerkt dat ik die hele rondrit langs de achterkant van de kathedraal niet had moeten doen, als ik op de laatste T naar links gegaan was i.p.v. naar rechts. Verder ook mijn plannen voor de volgende dagen eens bekeken. Eerst blijf ik nog even in het spoor van de Camino, met het klassieke verlengstuk naar Fisterre. Oftewel, Cabo Finisterre. Er was een tijd dat dat het einde van de wereld was. En daarna gaat het dus richting Portugal, volgende grote stop Porto. Misschien nog één keer pelgrim spelen onderweg naar Fisterre en daarna wordt het terug kamperen.
Mijn eerste doel is dus bereikt, met 2.552 Km heb ik Santiago de Compostela bereikt. Gisterennamiddag gemerkt dat ik eigenlijk in de verkeerde albergue zat. Ik wou naar de municipal en heb dus later gemerkt dat deze aan de overkant van de straat ligt. De prijs was alvast dezelfde en het niveau zal dat ook wel geweest zijn maar er zaten waarschijnlijk minder tieners. Ik vond het al raar dat men met zo'n groep in deze herberg zaten, in een municipal kan je, in tegenstelling tot de private, namelijk niet reserveren en dan vond ik het toch riskant om met zo'n grote groep af te komen. Tot dus bleek dat in een private herberg terecht gekomen was. Al moet ik toegeven dat ze op het voorziene tijdstip inderdaad stil waren en dat ik er eigenlijk weinig last van gehad heb. Vanmorgen bij het vertrek was het mistig en koud. Waar ik gisteren echter langs de ene kant naar Portomarín mocht dalen, mocht ik er vandaag langs de andere kant uitklimmen. 12 Km lang, ik was dus al snel boven de mist uitgestegen en behoorlijk opgewarmd. Een tijdje later moest ik echter weer door een nevel bank en daar was het weer even behoorlijk koud. Tegen 11 uur begon het echter tamelijk op te warmen en na de middag was het weer wel echt warm. Vandaag de 100 Km net niet gehaald. Mijn routeboek voorzag nog een rustige omweg van 14 Km maar ik vond het al wel goed en heb me wat dichter bij de wandelaars gehouden, zo druk was die weg nu ook weer niet en er was ruimte zat. Bovendien verzamelde ik vandaag, zonder grote hindernis, toch alweer 1550 hoogtemeters, nog een rede om het al wel goed te vinden. Ook de tandem ben ik vandaag nog enkele keren tegengekomen. Sinds we elkaar eergisteren voor het eerst tegenkwamen hebben we 3 dagen zo wat haasje over gespeeld. Uiteindelijk reden zij het plein voor de kathedraal af toen ik er op reed. Ik was heel goed tot de achterkant van de kathedraal geraakt maar om dan zonder trappen aan de voorkant te geraken ...! Het koste me ruim een kilometer extra. Ondertussen is men in Santiago tot het stadium gekomen dat men al voor de kathedraal ronselaars staan heeft om pelgrims herbergement aan te bieden. Omdat ik er niet van houd om op die manier lastig gevallen te worden, heb ik deze genegeerd en ben zelf op zoek gegaan en terecht gekomen in Hospedaje Santa Cruz. Waar ik voor mij en mijn fiets, voor 15 per nacht, een tweepersoonskamertje heb op het 2° verdiep en waar ondertussen ook een van de ronselaars binnen kwam met 2 nieuwe klanten. Nadat ik geïnstalleerd en fris gedoucht was ben ik eerst een pint gaan drinken op het terrasje aan de overkant. Mijn eerste sinds ik België verlaten heb. Morgen is het dus rustdag en hij zal me goed doen, de laatste drie dagen waren toch wel lastig. Om te eindigen nog een kort maar mooi Camino verhaaltje. Vannamiddag ben ik nog zo'n groep tieners gepasseerd. Een van hen was, gearmd aan een vriendin, een blind meisje, beiden gepakt met de volledige bepakking. Ik vond dat knap, van allebei. En voor Bruno, het is toch wel ver man. Alvast veel succes gewenst. Km vandaag: 97 Km totaal: 2552
Eerst nog even over de albergue van gisteren. De maaltijd kon niet echt concurreren met die van St-Jean maar wel goed stevig en best te smaken. Met 6 van de 8 gasten, het was daarmee ook veruit de rustigste albergue op mijn route, zaten we aan tafel. Bij hen ook een jong koreaans koppel dat aankwam terwijl ik buiten nog even voor de deur zat te wachten, ze openden pas om 3 uur, en vroegen of dit wel degelijk Ave Fenix was. Zonder er verder bij na te denken bevestigde ik dit, in de veronderstelling dat ze hier afgesproken hadden met anderen. Helemaal opgewonden werden ze toen tegen het avondmaal Jesús, een lokaal karakter figuur, binnenkwam. Blijkt dat men een tijdje geleden op de koreaanse TV een documentaire uitgezonden heeft over de Camino, tengevolge waarvan er dit jaar opvallend veel koreanen onderweg zijn, en dat Ave Fenix hier een rol in speelde en dan met name Jesús met een of ander ritueel. Toen hij beloofde om dit ritueel later op de avond, er kwam nogal wat vuur bij te kijken en daarvoor moest het donker zijn, uit te voeren was het hek helemaal van de dam. Of hoe een oude spanjaard een ster kan zijn in Korea. Later begon Jesús met een soort wok, een pollepel, suiker, alcohol en een vlam aan zijn ritueel om de slechte geesten van de Camino te verjagen om plaats te maken voor de goeie. Het leek me allemaal nogal heidens voor een Jesús maar met zijn pollepel en de brandende alcohol was het wel leuk entertainment. Uiteindelijk mochten we ook proeven van het resultaat, een niet eens slechte likeur maar ik heb het toch maar beperkt gehouden. Al bij al was het toch een gezellige avond in deze toch ietwat aparte albergue. En dan vandaag, met een frisse start werd het toch weer een zonnige dag. De wandelaars wisten me overigens te vertellen dat zij het wel warm hebben 's namiddags, ik veronderstel dat zij minder met de windfaktor te maken hebben. Vandaag vond ik het na de middag trouwens ook best warm en was ik best blij met af en toe een fris briesje. En door de behoorlijk lange rit en de lange klim in het begin, duurde mijn namiddag ook wel iets langer dan gemiddeld. De klim begon heel rustig, in 20 Km van 500 naar 660 meter. Daarna begon het stevigere werk, 13,5 Km verder stond ik in Cebreiro op 1310 m hoogte, met af en toe stukken van meer dan 10%. 3,5 Km dalen en 1 Km klimmen verder stond ik op de Alto San Roque op 1270 m hoogte, hier kwam ik voor de eerste keer vandaag de tandem weer tegen. En uiteindelijk stond ik na nog eens 4,5 Km dalen en klimmen op de Alto do Poio, met 1335 m de uiteindelijke top. Hier volgde deze keer wel een mooie afdaling, met een goede, brede en overzichtige weg, die met op 14 Km terug naar een 650 m bracht. Daarna ging het gedurende 38 Km weer behoorlijke op en af om uiteindelijk, gelukkig, toch met een afdaling naar mijn eindpunt Portomarín, op 350 m, te gaan. Hier moest ik wel nog een muurtje overwinnen om het stadje binnen te rijden. Portomarín ligt binnen de laatste 100 Km, die nodig zijn om als wandelaar erkend te worden als pelgrim, en dat is te merken aan de drukte en het soort volk in de albergue vandaag. O.a. met enkele groepen spaanse tieners (behoorlijk druk bezig dus). Je merkte het vandaag ook aan het soort fietsers dat ik tegenkwam. Waren het vorige week nog allemaal sportieve mountainbikers over het pad, dan kwam ik vandaag de meer modalere fietsers op de weg tegen. Ook kwam ik hier een koreaan (alweer een dus) tegen met wie ik 2 dagen geleden, in Astorga, nog een kamer deelde. Omdat hij in tijdsnood kwam nam hij van daar een bus naar Sarria, van hier 25 Km terug, om van daar verder te wandelen en aldus in Santiago zijn brevet te kunnen krijgen om mee terug naar Korea te nemen. Het was een behoorlijk zware dag vandaag en morgen kondigt zich ook weer vrij stevig aan. Nog goed 100 Km met behoorlijk wat klim werk naar Santiago, maar daar ga ik nog eens een dagje rusten. Km vandaag: 104 Km totaal: 2155
Vanmorgen stond er in de fietsruimte nog een belgische fiets, eentje van fietsen Rene Reymen in de zone 011 (meer viel er op het etiket niet te lezen). Vandaag was het een goede dag. Een mooi zonnetje en, zonder inspanning, niet te warm (officiëel wel schijnbaar maar dat is dan zonder de koele bries veronderstel ik). Al vlug warmde het dus wel enigszins op tijdens de beklimming. De eerste 10 Km ging het heel rustig naar een 1000 m, waar het de volgende 5 Km rond bleef schommelen. Een tijdje speelde ik hier lokomotief voor een koppel op een tandem. Ze haakte na een tijdje wel af maar bleven de hele tijd een beetje aan de rekker hangen en we kwamen vrijwel samen op de top. Na 15 Km begon dus het serieuzere werk om bij Km 28 op de top van de Cruz de Ferro aan te komen, met 1500 m officieel het hoogste punt. De top had echter nog enkele staartjes en eentje daarvan bracht ons nog 10 m hoger, tot 1510 m dus. Daarna kwam dus een stevige afdaling, die heb ik aangevat met m'n regenjasje als extra laag want terwijl het behoorlijk opwarmt tijdens een klim zo koelt het behoorlijk af tijdens een afdaling. In het begin van de afdaling best echt wel koud. Na een paar kilometers dalen heb ik dan eerst even pauze genomen om in Acebo nog iets te eten en te drinken en bij het veerlaten van Acebo nog even te stoppen bij het monument voor Heinrich Kradse, een pelgrim fietser die hier bij een verkeersongeval om het leven kwam. Het monument staat even buiten het dorp bij een T-kruispunt, het enige kruispunt van betekenis tijdens de hele afdaling. De afdaling was overigens heviger dan de klim. Waar ik de klim begon op een 850 meter stopte de afdaling, na 15 Km dalen, op een 500 meter. Het was echter geen echt aangename afdaling met een groot deel van de weg in vrij slechte staat, miet superslecht maar toch voldoende om steeds een beetje te moeten uitkijken). Uitendelijk stopte de afdaling in Ponferrada. Vandaar is het officiëel nog net iets meer dan 200 Km naar Santiago, de afstand die je als fietser minimum moet afleggen om in Santiago erkend te worden als pelgrim. En die moet je dus bewijzen met stempels op je credencial. Niemand die er echter de eventuele valspelers kan uithalen, voor wie het enkel om het brevetje zou gaan. Mijn rit eindigde vandaag in Villafranca del Bierzo, in de ietwat bijzondere albergue Ave Fenix. Voor de gelegenheid een bij Brazilianen. De douche was alvast ook bijzonder met wisselende hoeveelheden water van een wisselende temperatuur en voor vanavond staat, voor de leifhebbers, weer een family dinner op het programma (zoals in St-Jean dus). Als het daarmee kan concurreren dan is de herberg alvast goed. Voor morgen staat er weer een stevige rit in het vooruitzicht, goed voor een dikke 100 Km en ze begint zoals vandaag. Eerst 18 Km rustig van 500 m naar 620 m en daarna op 14 Km verder tot 1300 m met, na een paar Km dalen, een stevige staart tot 1350 m. Km vandaag: 80 Km totaal: 2051
Vanmorgen weer terug grauw en grijs met af en toe een druppel regen maar niet genoeg om mijn regenjasje aan te doen. En net zoals de voorbije dagen klaarde het op de middag enigszins op. Vanwege het vroege vertrek 's morgens fiets ik echter meer in de voormiddag dan in de namiddag. Al bij het verlaten van Mansilla ben ik afgeweken van het traditionele pad om rustige fietswegen op te zoeken. Dit alternatief was trouwens wel afgepijld voor fietsers, zij het dan voor mountainbikers die dan over een pad net naast de weg fietsen. Je moet al behoorlijk fanatiek zijn lijkt me. Een eind verder ben ik dan afgeweken van de afwijking, omdat ik beslist had om León rechts te laten liggen. Het zal er op deze (paas-) zondagmorgen wel behoorlijk rustig geweest zijn maar ik had er geen behoefte aan om door deze stad te fietsen. In plaats daarvan ging het over landelijke wegen net ten zuiden van León. Op dit stuk kwam ik weer door een klein wijngebied. Ik snap het eigenlijk niet echt, ik dacht dat je voor goede wijn een behoorlijke hoeveelheid zon nodig hebt. Het is nu mijn derde keer in Noord Spanje en telkens was het er grijs, koud en nat. Hoe kom je er dan bij om hier wijn te gaan maken? Na 40 Km kwam ik bij Villar de Mazarife terug op de route van de Camino. Terwijl ik hier in een herberg van een 2° ontbijt zat te genieten, kwam er nog een belg binnen voor een informatie. Hij was gestart in Barcelona en dan via Valencia naar Santiago gereden en nu op de terugweg naar België. Een eindje verder deed ik, gedurende 7 Km terug een stuk van het pad, maar dit keer van een minder aangenaam niveau ... over stenen. Ongeveer halfweg werd het stuk onderbroken door de passage van een dorp en de tweede helft was wel iets beter. Toch was dit niet mijn favoriete stukje Camino. Nog een eindje verder bleek dat ze in Spanje niet alleen wijn verbouwen maar ook hop. Van de planten was nog wel niet veel te zien maar de constructie kwam me toch bekend voor. In Hospital de Órbigo ging het dan over de historische brug, maar dan wel in gevorderde staat van restauratie. Aan de overkant droegen de vrouwen, ter gelegenheid van Pasen, het Maria-beeld rond. Mijn eindpunt vandaag lag in Astorga, waar ik logeer in de albergue van Sierves de Maria. Na mijn installatie en een frisse douche was ik nog net op tijd buiten om ook hier het einde van de paasproccesie mee te maken, een beetje groter en uitgebreider dan die op de middag in Hospital de Órbigo. Overigens staat hospital hier nog wel voor gastenhuis en niet voor ziekenhuis (hopital), in Órbigo staat dus al een hele tijd een hospital. Verder was het vandaag weer een vrij vlakke rit maar morgen komt daar terug verandering in. Na zo'n 5 Km begint het weer te klimmen, een 22 Km lang van 880 m naar 1500 m hoogte. Km vandaag: 77 Km totaal: 1971
Er was vandaag dan eindelijk toch beterschap, er was weer zon vanmorgen. Niet dat het vandaag erg warm geworden is, vanmorgen zelfs pittig koud ... ik moet misschien toch maar eens die handschoenen uitgraven van vanonder in mijn tas. Vandaag stond zowaar een, vrijwel, vlakke etappe op het programma. Kort na het vertrek nam ik voor zo'n 12 Km het pad, maar een pad in goede staat met ruim plaats. Daarna kwam ik terug terecht op de N120 maar hier loopt er praktisch parrallel de nieuwe autosnelweg A231, waardoor de N120 een heel rustige weg geworden is. Het pad liep de hele tijd langs de weg. Ik had er links en rechts al een aantal gezien maar ondertussen zijn ze schijnbaar begonnen met het renoveren van hun nesten, de ooievaars. De meest geliefde plaats daarvoor zijn overigens kerktorens. Het eindpunt lag vandaag in de albergue van Mansilla de las Mulas. Km vandaag: 76 Km totaal: 1894
Goede vrijdag heeft niet echt beterschap gebracht, vanmorgen was weer koud, grauw en grijs met een pittig windje. Het lijkt wel het hoge noorden . Dat windje was er de voorbije dagen ook al wel eens maar toen stond hij overwegend in het voordeel, vandaag stond hij tegen en dat is niet alleen lastig maar zorgt ook nog voor wat extra afkoeling. Ik ben de voorbije dagen nog spanjaarden tegengekomen met handschoenen aan, vandaag heb ik er ook even over nagedacht maar ze staken wat ver weg. De voorbije nacht was ook al niet de beste. De goede week, La Semana Santa, is voor de spanjaarden heel belangrijk. Er is vanalles te doen en naar goede spaanse gewoonte begint het laat en duurt het dus nog later. Ik heb gisteren een kans laten liggen op een culturele ervaring, de witte donderdag processie ging uit in Burgos (dat zijn o.a. die mannen in lange witte kleden en met puntmuts). Ik was behoorlijk op tijd om te gaan kijken maar tegen de tijd dat ik dacht dat het zou beginnen leek er nog steeds weinig te gaan gebeuren. Ik werd (het) wat moe en het weer werd er ook terug niet beter op (het had al enkele buitjes gedaan), ik heb het dan maar opgegeven. Later hoorde ik vanuit mijn bed wel de trommels en toestanden. Het ergste was echter een kampioen snurker. Veel herbergen zijn enigszins opgeknapt met tussenschotten en -muurtjes om een beetje meer privacy en kleinschaliger gevoel, maar het blijven in het algemeen wel grote slaapzalen. Tot nu toe heb ik nog niet veel problemen gehad maar vannacht hadden we een kampioen op de zaal. Tussendoor heb ik wel wat geslapen maar ideaal is het natuurlijk niet. Deze voormiddag nog enkele kilometers onverhard gedaan maar dan van de goede soort, te prefereren boven sommige verharde wegen. Ik heb het in Frankrijk al over die witte jachtvogels gehad, ze hebben die in Spanje ook. Vanmiddag heb ik er eentje behoorlijk goed kunnen observeren (ze zijn eigenlijk grijs). Hij zweefde geruime tijd een vijftigtal meter voor me uit, vanaf lage hoogte de bermen afspeurend met af en toe een kleine duik om iets wat nader te bekijken. Echt wel mooi om bezig te zien tijdens een rit. Naar goede gewoonte klaarde het na de middag toch weer wat op en werd het weer enigszins warm, vanavond dreigen echter al weer enkele buien. Uiteindelijk kwam ik vanmiddag aan in Carrión de los Condes. De laatste 18 Km, vanaf Frómista, volgden de wandelaars een pad net naast de weg, vrijwel het hele stuk recht op recht. Ik heb echt wel bewondering voor die mensen. Km vandaag: 99 Km totaal: 1818
Gisteravond en vannacht heeft het met momenten behoorlijk stevig geregend, ik had gehoopt dat hiermee het systeem zou zijn weggespoeld maar dat bleek niet het geval. Het bleek vanmorgen nog grijzer dan gisteren. Wel wat minder koud, eigenlijk zelfs niet zo onaangenaam om te fietsen maar voor het zicht doet het niet veel goeds natuurlijk. Vandaag heb ik enkele behoorlijke afwijkingen van het pad gemaakt. Het pad volgt in grote lijnen de N120 maar voor de fietser is er zo nabij geen alternatief, een beetje rond rijden dus maar. Het zorgde wel voor een behoorlijk stille morgen. Het doorgaand verkeer gaat over de N120 en lokaal verkeer was er op mijn wegen ook niet veel. Zelfs de dorpjes waar ik door kwam leken nog niet wakker. Na een goed uur passeerde ik de grens met de provincie Burgos en dat heb ik geweten, een behoorlijke vlotlopende weg veranderde plots in een franse route degradé. De provincie Burgos moet dringend wat geld in zijn wegen investeren. Schijnbaar zijn ze daar zelf ook al achtergekomen want een eind verder was de weg onderbroken wegens wegwerkzaamheden. Misschien dat ik het, als goede belg, met de fiets wel had kunnen proberen maar het leek op de kaart toch voor een behoorlijk eind te zijn en de omlegging leek met niet zó veel langer dus ben ik toch maar rondgereden. Na Belorado moest ik toch voor 5 Km over de vrij drukke N120. De spanjaarden hebben, niet geheel ten onrechte, een bedenkelijke verkeersreputatie maar ze houden echt wel behoorlijk rekening me de zwakke weggebruiker. Behoorlijk uitwijken of even wachten is hier zelden een probleem en ook aan oversteekplaatsen wordt, vrijwel, steeds gestopt. Op de N120 werd ik ook gepasseerd door een spanjaard met een rugzakje op een eerderoude koersfiets. Zijn fiets was me vanmorgen in het fietshok ook al opgevallen. Ik veronderstel dat hij de direkte route naar Compostela rijdt en dat hij er waarschijnlijk tegen pasen wel zal zijn. Na 5 Km ging het dus terug op kleinere wegen en daar mocht ik nog eens naar de 1000 meter klimmen, van vergezichten was er echter geen sprake. Ik heb de afdaling dan ook behoorlijk rustig genomen, ook al van wege de koude die hier toch wel heerste. Een eind verder zorgde ik ook zelf nog voor wat extra kilometers. Ik was al een tijdje op een bepaalde weg toen ik merkte dat ik niet de namen tegenkwam die ik hoorde tegen te komen. Even niet goed opgelet en aan de laatste T de verkeerde richtiing genomen, goed voor nog eens 5 extra Km. In de namiddag, tegen het einde van mijn rit, slaagde de zon er toch in om door de wolken te breken. Hopelijk is dit een goed teken voor morgen. Ondertussen verblijf ik in de albergue municipal Casa del Cubo in Burgos. Op zo'n tocht komt men af en toe toch eens écht goede mensen tegen. Terwijl ik op een stadsplan stond te kijken kwam een man mij vragen of ik iets zocht, waarop ik antwoorde dat ik naar de albergue wou. Hoewel het echt niet ver weg was, eigenlijk aan de andere kant van de kathedraal, bleek het toch vrij ingewikkeld om het uit te leggen. Ook al omdat ik met mijn fiets niet echt trappen op kon. Hij heeft me dan maar, samen met zijn vrouw, rondgeleid tot aan de deur van de herberg. Km vandaag: 95 Km totaal: 1719
. Toen ik hier aankwam bleek dat echter nog een behoorlijke camping, zo boven op de berg. Morgen mag ik beginnen met een deel van die 6 extra Km terug af te dalen maar ze geven halfweg wel aansluiting op mijn voorziene route voor morgen. 
.
. Dat windje was er de voorbije dagen ook al wel eens maar toen stond hij overwegend in het voordeel, vandaag stond hij tegen en dat is niet alleen lastig maar zorgt ook nog voor wat extra afkoeling. Ik ben de voorbije dagen nog spanjaarden tegengekomen met handschoenen aan, vandaag heb ik er ook even over nagedacht maar ze staken wat ver weg.
