Genua 6 november 2016

Station. Trein in Genua naar luchthaven in Milaan.

Winterslaap van een paar uur. Het bezoek is voorbij, noem het afgewerkt, in de nieuwere taal: gechild. En straks, morgenochtend, het eigen nest. Huizen zijn blokkendozen, of blokkendozen zijn gemaakt nà de aard van de gebouwen. Of naar de aard van die gebouwen die het best passen in een blokkendoos-doos. Ik weet het niet.  Kwestie van lagen die ruimtes doen ontstaan, méér dan de rechthoekige poorten aan de straatkant doen vermoeden.  Het experiment van een boog is even belangrijk als de uitvinding van het wiel. En achteraf zò eenvoudig.

Vliegen heeft met de wind te maken. Welke houding neem je aan om in de lucht te blijven en daarin te bewegen? (kan je in de lucht zijn als lucht eigenlijk ontastbaar is? – Kan je in iets zijn dat niets is, niets anders dan een woord, bedoel ik? Kan je in een woord zijn?). Een houding ligt aan de basis van alle conflicten. Liefde is een conflict met jezelf. En jij – net als ik – we zijn uniek en willen dat vooral blijven.

Alles is overal hetzelfde. Hoe we reageren heeft te maken met een context. We reageren allemaal gelijk in de identieke context. De variabele zit in de eigen ervaring die we aanboren in die context. Context is omstandigheid in alle dimensies, als resultaat van een dynamiek die het eigene in het algemene accentueert.

Je bent en dan pas je in het zijn van een/vele andere(n). Een titel (bijvoorbeeld Futurisme) is een platform, een kade. Op zo’n vlak kan je zijn en word je een stuk de ander en dus een nieuwe ander voor iemand anders Dus blijf je ‘er’ zijn. In beweging. De beweging maakt het verschil, langs plaatsen waar op die plaats alles blijft, zoals het op dat moment is, en pas verander(d)t (is) nà je passage. Niets is vast, alles gaat achter elkaar samen, zolang de tijd dat toelaat. En leeftijd? Oud(er)worden?

Een uitwerking in dynamiek (snelheid) houdt hoe dan ook in dat er voordien een periode was van waaruit men wil vertrekken. Neem daarbij – binnen Mu.ZEE – dat een bepaalde soort licht en kleur ook bij Ensor en Spilliaert voorkomen, dan zijn we misschien met een periode bezig. Bijvoorbeeld Futurisme. Futurisme is dus slechts een momentje, een plotseling. Het zoeken naar een andere uitvoering is universeel, misschien gelijktijdig op verschillende locaties en komt tot uiting in bundels waaraan mensen zich vastklampen.

Wat is mijn logica? Als logica een opeenvolging is, zelfs indien die opeenvolging achteraf terugkeert naar een tussenstap, dan moet je in korte stapjes die weg opwandelen of voortrekken. Een definitie is een eindpunt of een beginpunt. Eind als je denkpiste daar stopt. Begin indien je vanaf daar een weg zoekt tussen wat iemand gezegd heeft en wat dat gezegde mogelijk maakt voor jouw denken. Logica schuift op nieuwe wegen. Consequentie is de leidraad. Als je vanuit een blank beeld start, moet je niet consequent zijn aan wat al bestaat, maar zal je dat bestaande voor jezelf ontdekken. Het is de-weg-naar die boeiend is.

Tot de trein aangekondigd wordt.