MANMADE: De Kunstenaars.
Simon Faithfull (GB, 1966)
Centraal staat het observeren van de mens. Zijn doen zoals gezien
tijdens de vele reizen van de kunstenaar èn wat daarvan zou kunnen overblijven
nà een natuurramp, noem het: After the
Rain, post-antropoceen dus. Faithfull balanceert op een soort nulmeridiaan:
Nu tonen van wat straks resteert van de mens van daarnet. En hoe de natuur
langzaam maar zeker weer terrein wint en de restanten van menselijke
aanwezigheid uitgewist worden.
Hij toont 4 videos in de film/lezingzaal van het museum anno 1465.
1. Going Nowhere 2. (https://www.youtube.com/watch?v=Lz4MFHsmkMI) Een figuur (de
kunstenaar zelf) stapt in jeans en wit hemd onder water weg van de (onderwater)
camera. Wat is het doel, waar gaat hij naartoe? Een contradictie tussen
verdwenen context en gericht afstappen.
2. Reef (https://www.youtube.com/watch?v=4JZEIoQdI4s) toont een
duidelijk met opzet tot zinken gebracht bootje en hoe de zee-natuur quasi
onmiddellijk heer plaats opeist. Een soort ode aan het pioniers werk van de
marine-archeologie.
3. EZY1899 heet een re-reënactment
te zijn van een toekomstig scenario. Hoe levensgevaarlijk de toestand ook is,
we zijn gewoontebeesten die zonder nadenken in en uit een vliegtuig stappen. We
verplaatsen ons blindelings: het ritueel van vliegen t.o.v. waarom hebben we
nooit kunnen vliegen (maart proberen we dat doorlopend). Vraag: zullen we als
veel-vliegers evolutionair zelf kunnen vliegen?
Vuur in een extreme vorm kwam ook al aan bod in Raversyde n.a.v. Private
Shelter: Pieter van den Bossch: http://www.pietervandenbosch.be/
Ik verwijs ook naar de recente film van Sarah & Charles[i]
waarin de titel ook zon dualiteit in tijd heeft: A day will come my future is
your past. Je kan er ook alle kanten mee uit. Nu nog in avant-première, in
oktober Buda-Kortrijk.
4. We
climbed round a final ridge and saw a whaling-boat entering the bay 2500 ft.,
below. A few moments later we saw the sheds and factory of Stromness whaling-station?
We paused and shook hands. Ernest Shackleton. (https://www.youtube.com/watch?v=ZCDLLybacNo)
Een natuurfilm waarin de aandacht verschuift van fauna/flora naar de
vorm van verlaten gebouwen. De natuur haalt de geschiedenis in: hoe ziet de
wereld er uit nadat wij weg zijn?
Dit laatste wordt verder uitgewerkt in twee videos die tijdens de
vernissage werden voorgestel (met life-muziek)
Going Nowhere I (https://www.youtube.com/watch?v=FfvN7Uu2EZQ)
Een man (de kunstenaar) stapt van achter de camera in de verte weg.
Wanneer is iemand weg? Naar waar is hij? Naar wat kijk je ondertussen? Je
aandacht verschuift van man (weg) naar licht/schaduw van zon op sneeuwveld. En
dan keert hij terug. Waarom?
A
walk around an ever-diminishing island. Een man wandelt in
cirkels (...) op een steeds kleiner wordend zandeiland tot hij volledig onder
de golven verdwijnt. Vraag: bestaat de wereld als IK (kunstenaar/filmer) er
niet is?
