DE DINGEN ZIEN ZOALS ZE ZIJN EN NIET ZOALS MEN DENKT DAT ZE ZIJN
Men kan naar iets of iemand kijken zonder werke-lijk te zien. Verwacht dus niet van verschillende ooggetuigen van eenzelfde ongeluk, dat ze eenzelfde versie geven van het gebeuren: ze geven stuk voor stuk een verschillende inter-pretatie.Men ziet immers alleen maar wat men wil zien. Om gewoon naar iets te kijken, is een blik voldoende, maar om te zien, is er meer nodig : de aandacht scherpt de opmerkingsgave, en het geheu-gen stokeert de feiten. Maar ook dat geheugen kan selectief werken, en houdt dan alleen over wat persoonlijk aan-spreekt. Men visuali-seert dan als het ware het scenario dat hem het meest ligt.
De opdracht bestaat er dus uit van de dingen te zien zoals ze zijn, en niet zoals men denkt dat ze zijn. Men ziet immers soms alleen wat men wil zien: men maakt een interpretatie. Een interpretatie die steunt op een automatische selectie door wat men tijdens zijn leven heeft meegemaakt en opgenomen. Bij de "beeldvorming" speelt dus zijn persoonlijke voorgeschiedenis een rol.
Men kan kijken zonder werkelijk te zien. Om gewoon te kijken is, een blik werpen voldoende, maar om het te zien, is meer nodig. Zien is een bewuste aktiviteit, die met aandacht moet gebeuren. Geeft men onvoldoende aandacht, dan vult het automatisch denken de hiaten in de waarneming op. Resultaat: de waarneming is erg subjektief gekleurd. Ooggetuigen zijn daarom niet altijd de betrouwbaarste waarnemers van eenzelfde gebeurtenis: hun relaas of beschrijving, verschilt nogal eens sterk van elkaar.
Niet alleen de manier van waarnemen, maar ook de daarop volgen-de reactie is persoonsgebonden. Een op waarnemen getraind persoon, kan een bijna fotografisch beeld van de feiten weergeven, terwijl iemand die maar een onverschillige oogopslag werpt, vaak weinig of niets heeft waargenomen.
De ogen zijn de ziel van het lichaam. De oogarts kan weliswaar onderzoeken, hoe het met de fysieke staat van onze ogen gesteld is: ons vermogen om te zien. Maar eenieder kan door iemand diep in de ogen te kijken, iemands ware natuur ontwaren. Hebben mensen die niet in de ogen durven kijken schrik of schroom, voor het ware gelaat ? Kijk mij aan, zegt men tegen degenen waar men de aandacht wil van krijgen. En, hebt ge het goed gezien, zegt men als men de aan-dacht op iets wil vestigen. Maar de uitspraak "uit het oog , uit het hart ", klopt niet : er is meer. Onze geliefden die ons ontvallen zijn en die wij niet meer zien ( ! ) , blijven niettemin aanwezig in ons hart, in ons geheugen, in ons leven.
RODDELS ZIJN VOOR EEN BEPAALDE PERS ONONTBEERLIJK.
Roddels worden geschreven om een op sensa-tie belust publiek te bevredigen. Zij onthullen verdoken feiten of verborgen gebreken. Roddels worden de wereld ingestuurd als echte informatie en leiden van dan af een eigen bestaan ,waarbij de geviseerde persoon de rol van slachtoffer of van held krijgt. Men beweert hierbij, dat als iemand in de kijker gesteld wordt, "hij daar zelf om heeft gevraagd". Publiciteit is immers nooit ver weg voor wie aandacht vraagt, en krijgt, maar hij moet er dan navenant leren mee leven en omgaan, heet het dan.
Roddels bevredigen zogezegd ook de menselijke nieuwsgierig-heid .Goede eigenschappen zijn minder "interessant" en worden daarom meestal niet dik in de verf gezet. Minder goede daarente-gen juist wel. Over geluk spreek men zelden: het is vooreerst te banaal, en vervolgens stemt het geluk van anderen melancholisch. Groot geluk konfronteert met het eigen tekort of gebrek eraan: als men zich eraan spiegelt, valt de vergelijking ermee in zijn nadeel uit, en voelt men zich nog ongelukkiger dan ervoor. Volmaakt geluk werkt deprimerend. Maar konfrontatie met mensen die het slechter dan hemzelf stellen, doet de vergelijking in zijn "voordeel" verlopen: kijk eens, zoveel mensen die het slechter hebben dan ikzelf!
Een dagblad openslaan of naar het nieuwsbericht op tv kijken, is in feite de miserie van de hele wereld tot zich nemen. En als men dan om zich te ontspannen naar een film of reeks op tv kijkt, zijn dat meestal gewelddadige films, thrillers, oorlogsfilms: een zeer arbitrai-re weergave van de werkelijkheid. Ook de glitter en glamour die dan weer in de reeksen en feuilletons worden tentoon gespreid, zijn in de eerste plaats produkten van de verbeelding, want die maken slechts deel uit van het dagelijks leven van een rijke minoriteit. Grote luxe en sier, rijkdom, is zowat de doelstelling van deze Westerse materia-listische kultuur, en zij die dat hebben, roepen zowel de bewonde-ring als de afgunst op. Groot is de "opluchting" dan ook wanneer ook zij die alles hebben om volmaakt gelukkig te zijn een heleboel problemen blijken te hebben! De roddels die over hen breed in de pers worden uitgesmeerd, werken daardoor louterend. Het leed-vermaak om wat de "groten" moeten meemaken en doormaken, doet onszelf heel wat minder "klein" voelen. Het ledigt een opgeropte rancune: dat zal hen leren, met al hun pocherige rijkdom en macht! De goedgemeente ziet graag "de elite" met de billen bloot gaan of van hun voetstuk vallen, als een kompensatie voor de dagelijkse portie miserie waar zij zelf doorheen moeten. Al vergeet men daarbij dan weer, dat het in de eerste plaats mensen zijn zoals iedereen, die dan het slachtoffer van roddels of pesterijen worden.
De roddelpraktijken van een bepaalde pers, en ook op het Net, zijn dus kwalijke praktijken, die inspelen en appeleren aan de de kleine en bekrompen hebbelijkheden van de mens: ze doen niet beroep op het beste, maar op het minder fraaie en mooie in hem. Roddels vinden daar hun eigen bevestiging en legitimatie in. En inspelend op deze negatieve instelling, dienen zij in de eerste plaats hun eigen profijt: roddels doen een blad verkopen, doen de oplage stijgen. Net zoals bij ordinaire roddels, die van mens tot mens worden doorge-geven om iemand neer te halen, kwaad te spreken over iemand, of gewoon om zichzelf interessant te maken, zijn ook de roddelberich-ten in de pers gevaarlijk voer. Hoed je dus voor berichten, die door-gegeven worden om verder verteld te worden; deze "van horen zeggen"! Ze houden alleen hun eigen noodzakelijkheid in stand, en zijn vergif voor de geest.
Geluidshinder kan enorm storend zijn, naargelang de omstandighe-den. Zo luisteren jongeren graag naar luidruchtige muziek op fuiven en festivals. Ze zijn er dan voor "in the mood". Bepaalde geluiden zijn niet alleen storend maar hinderlijk: het kras-sen van het krijt op het bord; het scherpe geluid van een zeemvel op een ruit; piepende scharnieren ; het geloei van sirènes; en noem maar op.
Maar hoe mag of kan men reageren als het geluid geproduceerd wordt door een doelgroep die door de maatschappij zélf aange-spoord wordt om geluiden voort te brengen? Spelende kinderen die uiting geven aan hun leefdesvreugde bvb. Een crêche die kleine babytjes opvangt en uit een woonbuurt verbannen wordt door reden van geluidsoverlast. Wordt onze maatschappij zo onverdraagzaam, dat men er nog moeilijk vredig kan samenwonen? Meent eenieder het levensnood-zakelijk zijn eigen priori-teiten voorop te stellen, en zijn hoogstper-soonlijke wil te laten gelden ? Tolerantie net als transparantie zijn voorbijgestreefde woorden. Een tijdlang dweepte men met perestroïka en glassnost ; niemand weet nog wat die woorden echt betekennen, laat staan van ze toe te pas-sen in de levenspraktijk. Of moet men zo welwillend zijn om alles te aanvaarden ,en iedereen die zich minder welwillend opstelt, over zich heen te laten gaan ? Is actie-reactie of elke reactie die een tegenreactie uitlokt, niet het-geen ze ons destijds op school hebben aangeleerd?
Akkoord, wij zijn ook mondiger geworden, en verdedigen ons thans uitdrukkelijker en letterlijk én figuurlijk (in woord én daad ) wat ons na aan het hart ligt. Vroeger waren we gedweeër, braver en volg-zamer: we volgden plichtsbewust "het goede voorbeeld". Maar is de slinger thans niet naar het andere uiterste overgeheld? Iedereen doet maar op als een volmaakte egoïst, alsof hij alleen op de wereld zou leven en zijn medemensen alleen sta-in-de-weg's zouden zijn? Wat vind jij daarvan?
DE DINGEN ZIEN ZOALS ZE ZIJN EN NIET ZOALS MEN DENKT DAT ZE ZIJN
RODDELS ZIJN VOOR EEN BEPAALDE PERS ONONTBEERLIJK. 
