Verletdag, en dag van de arbeid. Dit jaar gekenmerkt door de veel-vuldige ontslagen ,verhoogde werkloosheid en algemene malhaise. Op 1 mei worden ook wetsvoorstellen ten uitvoer gebracht, betref-fende artsen en apothekers. Artsen schrijven een voorschrift met medikatie voor hun patient, maar het is de apotheker toegestaan een goedkoper in de plaats voor te stellen met dezelfde formule: het "wit" of generisch produkt. Dit houdt een besparing in voor de overhuid, voor de mutualiteit en vooral voor de patient. Maar bij ouderen kan dit tot verwarring leiden, wanneer ze na jarenlang dezelfde medikatie in te nemen, ze dit "ineens" in een andere verpakking en onder een andere naam krijgen aangeboden.
Farmaceutische bedrijven hebben een staf onderzoekers, om een bepaalde medicatie te zoeken, te testen en op de markt te brengen. Na een toelating tot produceren te hebben bekomen, krijgen ze een patent op hun produkt voor 20 jaar. Na deze periode, mag ook een andere firma het produkt aanmaken,op voorwaarde dat het dezelfde formule bevat. Doordat ze niet hebben moeten investeren in onder-zoek, kunnen ze hetzelfde produkt aan een lagere prijs aanbieden. Dat is één manier van redeneren; men kan immers ook hierin uitgaan van de vrije markt economie: de firma heeft gedurende die 20 jaar grote winsten kunnen op zijn medikament kunnen maken, en zou daarna zijn produkt goedkoper kunnen aanbieden aan een konkur-rentiële prijs. De vrije markt moet niet in het nadeel van de konsu-ment werken, ook niet wat betreft de vaak levensnoodzakelijke medikaties.
Anderzijds wordt er voortdurend beroep gedaan op particulieren om in hun geldbeugel te tasten en bepaalde fondsen te steunen: het kankerfonds; het aids-fonds; het multiple sclerose fonds, .....om verdere onderzoeken te kunnen verrichten. De "logika" van dit systeem, zou dan moeten zijn, dat medikaties en behandelingen, goedkoper zouden uitvallen. Helaas is dit veelal niet het geval: langdurig zieken of patiënten met een chronische aandoening, verarmen langzaam maar zeker door de kosten voor behandelingen en ziekenhuizen, de mutualeiten en de ziektever-zekeringen te spijt.
Ook op media-gebied speelt een verarming door: wanneer men niet men niet overstapt naar digitale televisie, dan wordt men een aantal posten armer. Onder het mom van "rentabiliteit" (de kijkcijfers van de modale burger bepalen welke posten daarvoor in aanmerking ko-men), wordt ons ook hier een beslissing opgedrongen, die dit keer onze keuzemogelijkheden verkleint ipv vergroot. Een uniforme "logika" is ver te zoeken; en dan maar verwonderd zijn dat met de modale gebruiker en konsument "gesmost" wordt. En dan heb ik het nog niet eens over die vaudeville van de energieprijzen gehad.
