Een dagelijks gebeuren in onze huidige maatschappij.
Waarden vervagen, en normen blijken onbestaand. Televisie, video's, nieuwsberichten, games, en dagelijkse feiten geven aan onze kinderen het beeld van een maatschappij die zich niet meer in de hand heeft . Kinderen hebben niet veel nodig om een "voorbeeld' "na te bootsen.Ze nemen klakkeloos op en over. Zo hebben ze bij-voorbeeld geen enkele moeite om met de computer om te gaan; op dat vlak kunnen wij nog iets van hen leren.
Maar moeten wij juist daarom, niet wat meer aandacht schenken aan de gevolgen van de steeds toenemende agressiviteit? Justitie heeft een te kort aan: gevangenissen, bewakers, en geld . Echt kunnen bestraffen, is soms niet meer mogelijk daardoor: er zijn geen cellen genoeg om alle daders van misdaden op te sluiten .Slachtoffers komen hierdoor soms dezelfde dag al, oog in oog te staan met hun overvaller die vrij op straat loopt.
In verre landen woeden er oorlogen, en worden onschuldigen gedood bij bomaanslagen. Met afschuw kijken wij naar de gruwelijke beelden daarvan die zonder schroom als "nieuws" in de media uitgesmeerd worden.In welke eeuw leven wij eigenlijk? Hebben wij nu nog steeds niet geleerd om in vrede te leven? Is oorlog voeren dan een onvermijdelijk kwaad? Is macht bezitten het ultieme doel, dat nagestreefd wordt om over zijn medemens te beschikken naar eigen goeddenken?
Voor "wie" of "wat" brengt men nog respect op? Ouderen worden onder de voet gelopen, want beleefdheid is niet meer relevant.Wordt het niet eens tijd, dat in plaats van allerlei verbodtekens (niet roken; niet drinken; niet eten; niet plassen ) te plaatsen, er met aandrang en duidelijkheid op essentiële zaken gewezen wordt ,zoals karaktervorming, bewustzijn, zelfkennis en zelfbeheersing?
