Geluidshinder kan enorm storend zijn, naargelang de omstandighe-den. Zo luisteren jongeren graag naar luidruchtige muziek op fuiven en festivals. Ze zijn er dan voor "in the mood". Bepaalde geluiden zijn niet alleen storend maar hinderlijk: het kras-sen van het krijt op het bord; het scherpe geluid van een zeemvel op een ruit; piepende scharnieren ; het geloei van sirènes; en noem maar op.
Maar hoe mag of kan men reageren als het geluid geproduceerd wordt door een doelgroep die door de maatschappij zélf aange-spoord wordt om geluiden voort te brengen? Spelende kinderen die uiting geven aan hun leefdesvreugde bvb. Een crêche die kleine babytjes opvangt en uit een woonbuurt verbannen wordt door reden van geluidsoverlast. Wordt onze maatschappij zo onverdraagzaam, dat men er nog moeilijk vredig kan samenwonen? Meent eenieder het levensnood-zakelijk zijn eigen priori-teiten voorop te stellen, en zijn hoogstper-soonlijke wil te laten gelden ? Tolerantie net als transparantie zijn voorbijgestreefde woorden. Een tijdlang dweepte men met perestroïka en glassnost ; niemand weet nog wat die woorden echt betekennen, laat staan van ze toe te pas-sen in de levenspraktijk. Of moet men zo welwillend zijn om alles te aanvaarden ,en iedereen die zich minder welwillend opstelt, over zich heen te laten gaan ? Is actie-reactie of elke reactie die een tegenreactie uitlokt, niet het-geen ze ons destijds op school hebben aangeleerd?
Akkoord, wij zijn ook mondiger geworden, en verdedigen ons thans uitdrukkelijker en letterlijk én figuurlijk (in woord én daad ) wat ons na aan het hart ligt. Vroeger waren we gedweeër, braver en volg-zamer: we volgden plichtsbewust "het goede voorbeeld". Maar is de slinger thans niet naar het andere uiterste overgeheld? Iedereen doet maar op als een volmaakte egoïst, alsof hij alleen op de wereld zou leven en zijn medemensen alleen sta-in-de-weg's zouden zijn? Wat vind jij daarvan?
