Hoe het gemoed de emoties verwerkt en erdoor overspoeld wordt door een aaneenschakeling van emotionele momenten, waarvan sommige oncontroleerbaar worden en uit de hand lopen. Anderen emoties daarentegen laten ons toe intenser te genieten of dieper te beleven. Verdriet is het gevolg van een overweldigend gevoel van droefheid, vergezeld met zelfbeklag, die door het verlies van een dierbare persoon, een onoverkomelijke situatie van alleen-zijn teweeg brengt . Door te beseffen dat men op het gebeuren zelf, geen enkele mogelijkheid heeft om er iets aan te kunnen veranderen. Het besef van een groot verlies gaat meestal gepaard met een gevoel van onmacht om de geliefde te kunnen redden, en daardoor confrontatie met de sterfelijkheid.
Daar moeten wij leren "mee leven", gezien het een onvermijdelijk gebeuren is, waar niemand aan kan ontsnappen. Men toont bovendien niet steeds zijn verdriet naar buiten; sommigen treuren meer binnenin. Maar een externe ontlading is soms beter om wat tot bedaren en rust te komen. Vrouwen laten traantjes gemakkelijker vloeien, terwijl er van mannen verwacht wordt dat ze zich stoer opstellen om de schijn hoog te houden dat ze hun emoties onder controle houden. Dit deels als gevolg van de opvoeding, van de cultuur waarin men is opgegroeid, de bagage die men heeft meegekregen, en de sociale status die men in de maatschappij bekleed.
Intense gevoelens kunnen niet bestaan zonder emoties, ze zijn de voedingdsbodem, de bron, de essentie. Een gevoel dat niet gevoed wordt verliest zijn kracht ende zin van zijn bestaan, en dooft langzaam uit. Communiceren is voor sommigen noodzakelijk, en voor anderen dan weer niet. Maar zich opsluiten in zijn verdriet is een mogelijke voedingdsbodem van zelfbeklag, omdat men dan in een vicieuze cirkel beland waarin men zich wentelt. Zoek voor jezelf uit wat de beste remedie en methode is, om uit je tranendal te geraken.
