DE ZIEKENHUISBACTERIE MRSA

Besmettelijke ziekten worden steeds in kaart gebracht, vooral deze welke een dodelijke afloop kunnen kennen. Uitzondering op deze regel: sterfgevallen veroorzaakt door de ziekenhuisbacterie moeten niet vermeld worden in Belgie. Nochtans lopen jaarlijks ongeveer 108.000 patienten deze infectie op en  zijn er reeds 2.625 aan over-leden..

De ziekenhuisbacterie is eigenlijk de verzamelnaam voor een aantal bacteriën die resistent geworden zijn tegen alle antibiotica, en daar-om niet kan behandeld worden. Want een andere, laat staan een efficiënte remedie is nog niet voorhanden. Men weet weliswaar wat het is, maar men kan er niets aan doen.

Patiënten met een verminderde immuniteit of met open wonden, zijn het vatbaarst voor infectie ervan, en lopen een verhoogd risico om eraan te bezwijken. Het probleem hierbij, is dat werkelijk iedereen drager kan zijn, zelfs zonder het te weten; dit maakt het des te moeilijker.
 
In het ziekenhuis wordt de besmette patient doorgaans afgezonderd in een geïsoleerde kamer. Het verplegend personeel moet extra beschermingsmaatregelen in acht nemen als het de kamer be-treedt: speciale kledij en in ieder geval plastic handschoenen, die bij het verlaten van de kamer in een speciale emmer moeten gedepo-neerd worden. Uit zorg dat de bacterie zich niet verder zou kunnen verspreiden.

De MRSA -Meticilyne Resistente Staphylococus Aurus- is levens-gevaarlijk. Desondanks werden er nog geen bijzondere maatregelen aangewend om onderzoeken uit te voeren en middelen te zoeken om deze ziekte te bestrijden. Hygiëne, handen wassen, steriliteit in acht nemen, blijken de enige preventieve middelen te zijn. Dat,en de patient afzonderen als hij reeds besmet is, maar dat is dan minder in zijn belang, dan in het "algemeen belang": het heeft vooral de be-doeling verdere uitbreiding van de besmetting te verhinderen.

De ziekte komt wereldwijd voor, en wordt meestal niet onmiddelijk opgespeurd: de symptomen mogen dan wel herkenbaar zijn, maar kunnen verward worden met andere infekties. Op het moment dat de eigenlijke diagnose wordt gesteld, is de ziekte vaak al te erg gevor-derd. Snelheid in konstatie is ook hier essentiëel. De ziekte zelf mag dan misschien niet zo "spectaculair" zijn, maar wordt het niet zo stilaan tijd om meer aandacht en meer middelen aan deze sluipende ziekte te besteden?

Cécile

05-03-2012 om 23:56 geschreven door Cécile De Reuck