Vorige week was ik gebleven, bij de pimped out limousine
die plots voor mijn deur stond.
Nu zijn jullie waarschijnlijk allemaal met heel veel spanning aan het wachten
wie er uit de limousine zal komen. Jammer genoeg stapte er niemand uit, maar
toen ik thuis binnenkwam zat er een oude, klasse volle dame in onze zetel.
Meestal hebben mensen een eerste gedachten, maar dat had ik helemaal niet, deze
keer. Ik liep de trap op tot me moeder mij riep; BOOOORRIISSS! SCHATJE KOM
EENS!
Nu had ik wel een eerste gedachten, sinds wanneer roept mama mij schatje, zoals
gevraagd ging ik naar haar toe. Ze zei; Boris, we hebben speciaal bezoek
vandaag, weet je wie deze vrouw is?
Neen, mama wat vraag je nu, ik heb deze vrouw nog nooit gezien. Wel Boris, dit
is je oma uit Polen.
Oma, heb ik dan een oma en dan nog uit Polen?!
Ja Boris, ze heeft pas enkele dagen geleden opgevangen dat papa overleden is en
ze is zo snel mogelijk ons komen bezoeken.
Mijn eerste vraag was: hoe kan ik nu
communiceren met mijn eigen oma, al een geluk dat mijn mama een basis heeft van
het Pools, anders was dit een catastrofe. Niet echt een catastrofe, maar
onbegonnen werk.
Zoals gewoonlijk brengt iedereen wel eens een cadeautje mee, maar omdat oma
Anna, dat was by the way haar naam niet wist dat zij een kleinzoon had, heb ik
niets gekregen. Mijn mama kreeg een mooie zilveren ketting.
Voor deze ene keer stelde mijn mama voor om uit te gaan eten. We gingen naar de
stad, naar een gezellig Pools restaurant: Kawiarnie.
Mama en oma Anna, waren vrij vlot aan
het praten, terwijl ik mij bezig hield met Suzanne. Plots werd het stil aan
tafel, ik worp een vragende blik af op mijn moeder. Ze bleef stijf naar mijn
oma staren. Mama alles goed? Wat is er? Je doet alsof je een spook gezien
hebt. Oma Anna at rustig haar bord leeg terwijl mama mij vertelde, hoe rijk we
nu gingen zijn. Hoezo mama rijk wat is er dan, ja Boris, je oma is het hoofd
van Bank Pekao, een bekende bank-en verzekeringskantoor in Polen. Ze vertelt
me net dat ze ermee zal stoppen, en dat jij de enige bent met Walzack als
achternaam.
Wauw dacht ik meteen, is het een droom dat uit komt, dat ik niet meer zou
moeten studeren aan OLVI of aan eenders welke hogeschool dan ook, kan ik gewoon
gaan werken, en me mama helpen met het financiële, want laatste tijd is het
best wel moeilijk zonder mijn vader.
Zoveel vragen gingen er door mijn hoofd. Mama zei wel dat ik het stil zou moeten
houden.
Het leek wel een lange rit terug naar huis, iedereen was zo stil, en wist niets
meer van zeggen.
Toen ik uit de auto stapte, zag ik iemand staan aan mijn deur. Ja, best
bloggers, je kan al raden wie het was. Het was Trees, aangezien, ik haar
smsjes negeerde, besloot ze om naar me toe te komen.
Ze vertelde meteen dat ze enorm veel spijt had, en dat het niet haar bedoeling
was om mij te kwetsen, en dat iedereen weleens domme dingen doet als ze dronken
zijn. Ik dacht meteen, ja als het niet je intentie was, waarom doe je het dan
dom kind? En het is precies een trend, dingen doen wanneer je zat bent, maar de
schade achteraf niet gepland te hebben. Maar dat kreeg ik helaas niet over mijn
lippen.Oke dan maar Trees
Ik was boos, beschaamd en gekwetst. Liefst wou ik gewoon naar binnen gaan, wat
tijd door brengen met mijn oma. Amaai zo een mooie limousine voor je
deur? Wie is er op bezoek? Eumh, mama zei dat ik niets mocht zeggen. Euh, geen
idee, ik weet niet van wie die is. Ze nam haar fiets en was vertrokken.
De volgende morgen, was mijn oma al heel vroeg wakker. Ze had namelijk een
vroege vlucht.
Ik wist dat ik nu meteen voor een belangrijke keuze ging staan, ga ik nu mee
naar Polen, of blijf ik hier op OLVI. Je zou zeggen deze keuze zo makkelijk
gemaakt is, maar Polen is een vreemd land voor me, ik ken de taal, de gewoontes
niet.
Mama en Suzanne stapte als eerst in de limo, we reden naar Zaventem , om
afscheid te nemen van mijn oma.
Of ik nu mee stapte op het vliegtuig of
niet komen jullie de volgende keer te weten.
