Hallo iedereen, vorige week vertelde ik over het afspraakje met Trees en hoe geweldig dat wel niet was. Maar veel kans om met mijn hoofd in de wolken te zitten kreeg ik niet. De volgende dag sloeg de realiteit mij vlak in het gezicht. Ik kwam op school en kreeg de schoolkrant in mijn handen geduwt. Een belachelijk iets dat tot grote spijt elke week verscheen. Ik snap niet dat mensen zich bezig houden met het verzamelen van roddels, modetrends en andere onnuttige weetjes en dat ze dat dan nog eens publiceren. Zoals elke week bladerde ik er eens door, gewoon om zeker te weten dat ik er niet in voor kwam. Ik kon mijn ogen niet geloven. Pagina 7, DOCHTER VAN DIRECTIRICE EN SLURFIE BUSTED! Met daar onder een grote foto waarop je mijn vlam, MIJN trees,  met die nietsnut van een slurfie zag kussen. Ik dacht dat ik elk moment kon instorten. Waarom in godsnaam? Ik voelde me kwaad, triest en teleurgesteld, ik wist niet dat een mens zoveel gevoelens tegelijkertijd kon hebben, mijn hoofd ontplofte bijna. Wat eigenlijk fysiek niet mogelijk is aangezien de hersenen… laat maar want op dit moment heb ik aan mijn wetenschappelijke kennis toch  niets. Ik voelde iets trillen in mijn broekzak, het was een sms van Trees, ‘het is niet wat je denkt’ zo het typische zinnetje dat men altijd gebruikt in zo’n situatie. Ik antwoordde niet en gooide mijne oude Nokia samen met het krantje in de vuilbak. De rest van de dag kon ik me niet meer concentreren, ik hoorde van een vriend dat Trees naar huis was gegaan van schaamte. Toen ik het laatste uur bij biologie naast Slurfie moest gaan zitten weigerde ik dat en ging ik helemaal alleen vanachter zitten. Slurfie lachte nog eens schijnheilig naar mij en ik moest mij inhouden om hem niet op zijn gezicht te gaan slagen. Ik realiseerde mij opeens dat mijn gsm weg gooien niet zo’n slim idee was en voor ik naar huis ging, ben ik hem toch maar terug uit de vuilbak gaan vissen. De dagen gingen voorbij, ik kon me op nergens concentreren, ik stortte me op mijn doedelzak en elke dag dat ik van school kwam speelde ik er uren op. Trees heeft nog 3 keer aan mijn deur geweest maar ik heb altijd tegen mijn mama gezegd dat ze moest zeggen dat ik er niet was. Als ze maar ophoepelt, zo maar met de gevoelens van iemand anders spelen. Ik was blij dat het weekend was. THANK GOD IT’S FRIDAY. Een paar jongens uit mijn klas hebben voorgesteld om samen te gaan feesten. Normaal ben ik niet zo’n feestbeest, ik zit liever achter mijn computer documentaires te kijken, maar ik kan wel wat afleiding gebruiken. Ik had afgesproken om 22u aan de markt zodat we er samen heen konden fietsen. Na onze jas in de vestiare te hebben gaan hangen, doken we het nachtleven in. I GOTTA FEELING THAT TONIGHT’S GONNA BE A GOOD NIGHT. Ik probeerde mijn verdriet te verdrinken en stortte me op de vodka en het bier. Wat achteraf gezien niet zo’n goede combinatie was.

8u30

 ‘Hallo, alles in orde’ Iets tikte mij tegen mijn arm, Ik deed mijn ogen open ‘aa dat licht, koppijn koppijn’ ik verwachtte het gezicht te zien van een van mijn vrienden maar ik verschoot me bijna een bult. ik zag de postbode over mij heen gebogen staan. ‘wild nachtje gehad precies?’  Opeens besefte ik dat ik in de haag van mijn buren lag met mijn fiets iets verder. ‘Kourva, wa is dees!’ De postbode lachte mij nog uit en besloot om door te rijden. Ik raapte mijn fiets op en ging naar binnen. Mijn moeder kreeg de slappe lach. ‘waarom heb je me niet wakker gemaakt?’ ‘Omdat het je eigen stomme schuld is, en het was best hilarisch, goed geslapen jongen? Wil je misschien nog een pintje?’ Ik rende naar de wc en haalde het juist nog. Ik besloot om mij wat op te frissen, aangezien ik naar vanalles en nog wat rook en om terug in mijn bed te kruipen. Alles deed pijn, zelfs het horen trillen van mijn gsm leek alsof er een pletwals over mijn hoofd was aan het rijden . Het was een smsje van een klasgenoot, ‘Hier se ons feestbeest, check facebook, hahahaha FIGUUR!’

Ik rende naar mijn pc, en begon erop te kloppen wanneer hij niet direct wou opstarten. Ik logde mij in. En geloofde mijn ogen niet.

05-05-2012 om 00:00 geschreven door Boris