Weten jullie waar ik het vorige keer nog over had? Wel, nadat Danny mij weer eens met de grond gelijk had gemaakt was de maat vol. Na verscheidene roddels te hebben gehoord over het feit dat Danny spiekte tijdens de examens d.m.v. zijn GSM te gebruiken, kwam ik op een uiterst geniaal idee om me te wreken. Ik plakte een opneemapparaatje aan de onderkant van Dannys bank waarop fantàstische doedelzakmuziek stond, al zeg ik het zelf. Op het momentwaarop Danny zijn GSM in aanslag had, begonnen mijn handen al te jeuken. Ik moest me bedwingen om niet te vroeg op de afstandsbediening te drukken. Enkele seconden later galmde er een hels lawaai door de refter maar het was niet de doedelzakmuziek die ik had verwacht. Het was het gekreun van twee personen die wel nu ja de liefde bedreven zal ik maar zeggen. Alle hoofden draaiden zich om in de richting van Danny, wiens wangen rood waren van schaamte, en er ontstond een ontzettend luid bulderend gelach. Tranen stroomden over leerlingen hun wangen en zelfs de leerkrachten konden het niet laten om een lachje te onderdrukken. Op dat ogenblik kwam meneer de Saegher, toezichter van orde en tucht,in hoogsteigen persoon de refter binnen terwijl het opneemapparaatje maar bleef doorgaan, het gelach verstomde onmiddellijk. Wat is hier in godsnaam aan de hand?! vroeg meneer de Saegher luidop. Danny probeerde zich er met allerlei smoesjes uit te praatte maar het mocht niet baten, Danny inclusief het opneemapparaatje moesten onmiddellijk de refter verlaten en zich melden bij de directrice. Het exaam was een eitje, toch bleef ik me maar afvragen hoe het in godsnaam mogelijk was dat er seksgeluiden op de cassette stonden in plaats van mijn doedelzakmuziek. Ik kon me enkel herinneren dat ik gisterenavond nog wat heb zitten frummelen met de afstandsbediening om die wat onder de knie te krijgen. Wat was ik blij dat het vrijdag was, stiekem hoopte ik dat ik Trees dit weekend kon zien al betwijfelde ik dat want alle leerlingen gingen het hele weekend leren voor de examens. Dat was echter niet aan mij besteed, zondag zou ik de leerstof eens overkijken en dat zou voldoende moeten zijn. Bij mijn thuiskomst stond er een lekker bord spruitjes te wachten op me, mijn moeder gelooft er immers in dat ik betere resultaten behaal door spruitjes te eten en vergeet natuurlijk de bijdrage van mijn vader niet, de vrachtwagenchauffeur die deze overheerlijke spruitjes importeert. Mijn moeder deed me eraan herinneren dat we na het eten naar het ziekenhuis moesten, de gips mocht er eindelijk af. Danny zou mijn krukken niet meer kunnen stelen, toch ben ik benieuwd wat hij dan in petto voor mij zal hebben. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis was mijn enthousiasme al heel wat bekoelt toen de dokter me de manier vertelde waarop hij het gips er zou afhalen, met een soort van zaag zei hij. Ik begon me al beelden uit de horror film The Texas Chainsaw Massacre voor te halen en voelde mijn benen wat slapjes worden. De ruimte rondom me begon al wat te draaien en er verschenen verscheidene zwarte vlekjes voor mijn ogen. Maar achteraf gezien viel het al bij al nog mee, mijn been is nog heel en heeft geen enkel schrammetje overgehouden aan meneer de dokter en zijn zaag. Tijdens de heenrit naar huis besefte ik dat het een lang weekend zou worden, ik moest Trees immers twee hele dagen missen en toeval of niet plots was het liedje What makes you beautiful van One Direction op de radio. Daardoor werd het gemis nog groter maar toen we thuis aankwamen stond er een persoon op de stoep te wachten die mijn hartje een beetje sneller doet slaan
Wie die persoon was, zal ik jullie vertellen in mijn volgende blog!
