Hallo
iedereen,
Vorige week vertelde ik jullie dat ik bijles zou geven aan Trees, ik zei toen
ook dat wanneer de deur openging ik me een bult schrok. Wel het volgende
gebeurde:
De deur werd geopend door Trees, maar net daarna kwam er een jongen; Hej Treesje
wie is het Het was Danny, hij was vrolijk aan het rondspringen met jawel, mijn
krukken!
Ik stond versteld, ik wist niet wat ik moest zeggen, ik weet niet waarom maar
liep weg.
Ik liep rondjes rond het park, ik kon het niet verstaan.
Wat een rotdag dacht ik, die duimspijkers op mijn stoel, een hele rit op een
stampvolle bus waar ik dan nog eens werd af geduwd door die andere onnozelaar Marijn,
en dan heeft mijn droommeisje nog eens een vriendje, den Danny! Ik besloot om naar huis te gaan, ik kon
tenslotte geen rondjes blijven lopen.
Toen ik thuis kwam was ik met mijn gedachte bij haar en Danny Treesje,hij
noemde haar Treesje BOEM daar lag ik, het tafeltje hoe kon ik het tafeltje
nu vergeten, ik was verbaasd dat er geen spruiten op lagen. Buiten het feit dat
ik werd uitgelachen door Susan en mijn moeder had ik gelukkig niets, ik kon het
me niet veroorloven om nog een been te breken, stel u voor dat ze dan mijn
rolstoel zouden pikken.
Ik stond op en ging naar mijn kamer zodat ik geen vragen van mijn moeder zou
moeten beantwoorden, ze wist dat ik bijles ging geven aan het meisje dat ik
leuk vond. Op mijn kamer aangekomen kreeg ik een smsje, het was een onbekende
nummer, in het bericht stond Hej, wil je alsjeblief terugkomen, liefs Trees
Na even twijfelen stuurde ik een smsje terug, ok het standaard berichtje dat ik
ook altijd van mijn moeder krijg. Wanneer ik opnieuw aankwam aan de deur van
Trees besloot ik om niet opnieuw aan te bellen, dat zou pijnlijk zijn, ik
stuurde een sms dat ik er was.
Ze kwam langs de achterdeur naar me toe en keek verdrietig, waarom liep je weg?
Ik vertelde dat ik niet wist dat ze een vriendje had en dat ik verschoten was.
Ze wist natuurlijk niet dat ik verliefd op haar was maar dat kan ik haar toch
moeilijk vertellen?
Ze moest lachen, wat was er zo grappig aan? Danny is mijn broer zei ze
Ik kon wel door de grond zakken van schaamte, wat heb ik me aangesteld dacht ik,
dit is zo cliché, je ziet dit misverstand honderd keer in films.
Ik weet dat hij niet echt op me lijkt, daar ben ik ook wel blij om zei ze.
Ik zei dat het me speet, en vroeg of ze nog bijles van me wou, ze zei dat ze
dat zeker nog wou en dat ze nog iets voor me had, ik was benieuwd.
Toen ik binnen kwam gaf ze me mijn krukken terug, wat een opluchting dat ik
eindelijk weer met mijn krukken kon lopen, ik vond het ook wel grappig om te
zien dat Danny dit niet leuk vond. We gingen samen aan tafel zitten en ze nam
haar boeken van wiskunde, na een uurtje te hebben genoten van haar gezelschap
en haar natuurlijk ook bijles te hebben gegeven snapte ze het, het optellen,
aftrekken, vermenigvuldigen, delen, vereenvoudigen van wortels, voor mij is het
natuurlijk poepsimpel maar dat zij het niet snapt vind ik allesbehalve erg, zo
kan ik haar vaker bijles geven.
Het was tijd om naar huis te gaan, Trees bedankte me voor de bijles en gaf me
een zoen op mijn wang, ik was in de wolken, ze vroeg me nog of ik met haar de
volgende dag wou gaan eten s middags, daar kon ik alleen maar ja op zeggen!
Die nacht
kon ik alleen maar dromen over Trees, ik keek ongeduldig uit naar de date die
ik had met haar de volgende dag, samen een broodje eten zoals in de film Lady
en de vagebond, ik moet zeggen ik denk dat het niet echt makkelijk is om een
broodje op die manier op te eten, maar ik kon er alleen maar van dromen. Wanneer
ik de volgende dag aankwam op school was ik aangenaam verrast, Trees kwam
spontaan naar me toe, vroeg hoe het met me was, en zei dat ze uitkeek naar het
samenzijn deze middag.
Na 2 keer mevrouw cultuur te hebben moeten corrigeren, te hebben voorgesteld aan
mevrouwtje Nederlands om de testen zelf te verbeteren aangezien ze dat zelf
niet graag doet en ik alle antwoorden toch van mezelf al weet, was ik blij dat
de bel aankondigde dat het middagpauze was.
Trees nam me mee naar de kaai, we gingen gezellig op een bankje zitten, nu was
het de moment, ik moest haar iets duidelijk maken maar hoe; ik nam mijn mp3 en
liet haar het liedje horen van One Direction, dat nieuwe liedje van die 5
knappe gasten die zo bekend zij en waar alle meisjes zot van zijn, de titel
luidt als volgt: What makes you beautiful, ik hoopte dat ze het begreep.
Wanneer het liedje gedaan was draaide ze naar met toe, toen gebeurde het
Wàt er toen gebeurde
vertel ik jullie de volgende keer!
