Beste lezer,

Mijn naam is Boris Walzack. Ik ben een jongen van 16 jaar oud en ik woon in Kontich. Ik dank mijn geestige achternaam aan mijn vader, Waldek Walzack. Hij is een rasechte pool die zijn leven in zijn geboorteland opgaf voor een Belgische vrouw, mijn moeder. Ze zijn per uitzondering nog steeds gelukkig getrouwd en dat na 24 jaar huwelijk. Misschien dat mijn vaders beroep hier aandeel in heeft. Hij is namelijk trucker en is vaak dagenlang onderweg. Hij transporteert spruiten, een door vele gehaat product in België, maar in het buitenland erg geliefd. Veel tijd om ruzie te maken, ergernissen op te bouwen of sleur in de relatie te creëren is er dus niet voor mijn ouders. Mijn moeder werkt bij Kind en Gezin. Dit maakt dat ze zich verplicht voelt om kinderen die in hun eigen gezinnetjes wat dan ook te kort komen of teveel krijgen in ons gezin op te nemen. Suzan, mijn huidige pleegzusje kreeg te veel. Te veel fysieke aandacht van haar adoptievader (Susan is een afrikaantje). Haar adoptiemoeder was zo van slag toen ze dit ontdekte dat ze een tijd niet meer in staat is om voor Suzan te zorgen. Mijn moeder neemt nu haar taak over. Je denkt nu vast: Waarom begint die Boris nu aan een blog. Oké, zijn gezinssituatie wijkt een tikkeltje af van de “normale” nieuw samengesteld gezin in deze 21^ste eeuw. Maar  is dit nu interessant genoeg om er wekelijks een blog over te schrijven. Maar de enkele details die ik u nog niet vertelde over mijn bestaan zullen u misschien van gedacht doen veranderen.

Eerst en vooral , ik ben hoogbegaafd en heb daarom een jaartje in de lagere school overgeslagen. Dit heeft bij nader inzien weinig geholpen. Ik schat dat ik nog zo’n 3 jaar verder sta dan de kinderen die in mijn klas zitten. Ik verslijt mijn broek op de banken van OLVI. Een katholieke middelbare school gelegen in Boom. Een boerengat dat zoals alle boerendorpen in de buurt zijn uiterste best doet om als stad aanzien te worden.

Ik zit daar in een humane klas. Niet omdat ik daar minder wiskunde krijg,neen. Het zal u misschien verwonderen, maar sommige onder de leerlingen humane volgen deze richting omdat die hen ook effectief interesseert.

Het feit dat ik op OLVI zit is een nieuw gegeven. Enkele maanden geleden kon ik mezelf met veel “trots” voorstellen als leerling van de school waar intelligentie de spuitgaten uitloopt en waarvan alle ex-studenten het gemaakt hebben in het leven. DE school der scholen… SINT-RITA! Bij de naam Rita stel ik me trouwens eerder een stereotype kassierster of wc-madam voor dan succesvolle zakenvrouw die met duizenden onderscheidingen is afgestudeerd. Rita is trouwens ook de naam van een personage in de VTM soap familie, een zielig figuur die steeds opnieuw naar de drank grijpt om haar verdriet en haar mislukkingen te verwerken. Moeilijk om de naam van deze school aan intelligentie te linken. Maar toch, mensen die nog maar het minste probleem hebben met 1 of ander vak halen het er niet.

Ik had geen problemen met de leerstof, in tegendeel! Hierdoor verveelde ik me vaak en daarom begon ik me te focussen op elk foutje dat een leerkracht maakte. In het begin vonden ze het tof en aangenaam dat ik zo goed bij de les was. Het was zeldzaam dat leerlingen hen op fouten betrapte zeiden ze. Maar na een tijdje vonden ze het niet meer zo aangenaam. Ze voelde zich belachelijk gemaakt door mij en mijn band met de leerkrachten verzwakte. Sympathie zette zich om in haat. Ik kreeg van de directie het verbod om nog maar iets te zeggen tijdens de les. Een goed opgeleide leerkracht zou moeten weten dat dit tot rebelerend/t  gedrag zou kunnen leiden. Achja, ik keur mijn eigen daden natuurlijk ook niet goed. Maar je moet iets doen tijden die 32 uren die je op school doorbrengt. Op deze wandaden kom ik later nog wel eens terug. In juni hebben ze me vriendelijk verzocht om een andere school te zoeken. En zo kwam ik in september in OLVI terecht. Of het hier iets wordt kan ik nog niet zeggen. Een nieuwe start voor mij en dit is dan ook de rede waarom ik aan een blog begin. Ik houd jullie elke week op de hoogt van mijn avonturen. En ik garandeer jullie , saai zal het zeker niet worden….

Tot de volgende!

23-09-2011 om 17:30 geschreven door Boris