het wel en wee.... I belief that the outdoors are a place for inspiration and discovery - and as part of that, trail running is an activity that helps place me in that environment. I also think that life is not all about competition, but also about being the best you can and challenging yourself in the outdoors. Therefore I consider trail-running at one with nature, the most rewarding of all my running experiences.
26-02-2014
44km Trail La Magnetoise (Olne, 23 feb 2014)
Trail La Magnetoise: 43km (Olne; 23 februari, 2014)
Facts and
figures:
Afstand
43 km
Hoogtemeters:
circa 1300+hm
Aantal
meters asfalt: 12% (maar in werkelijkheid zeker 20%)
VEEL
(leem)modder, pittige, glibberige afdalingen en lange hellingen.
Weer:
-2°C bij de start, winderig maar staalblauwe hemel. Tijdens de trail een echt
lentezonneke en droog.
Wat voorafging
Na een relatief goede voorbereiding
door deel te nemen aan de snelle Polar Beartrail (22km, 26 jan) en een rustige Hivernal Trail (30km, 09 feb) was het nu tijd
voor het eerste echte trailwerk van 2014 De 44km trail La Magnetoise met meer
dan 1200 postitieve hoogtemeters!
Op een echt onchristelijk uur (ondanks
dat het zondag is) van 04:30u opgestaan om tegen 05:15u Rudi te gaan oppikken
en (al geeuwend) richting Olne te rijden. Vanaf de aankomstplaats te Olne
(sporthal) zouden we immers tegen 07:30 u met de bus (aan het stadhuis van
Olne) naar de startplaats (kerk van Magnée) van de eigenlijke trailgebracht worden. Uiteraard was het nog stikdonker toen we thuis
vertrokken (bij een klaarheldere sterrenhemel). Om 06:30u waren we in Olne, dus
rustig de tijd om ons om te kleden en klaar te maken. Tegen 07:30u samen met
Tom Schegers naar de bushalte gewandeld en net op tijd kwam Christophe Heyns er
aangelopen om nog mee op de bus te springen. Aan de startplaats moesten we dan
nog om 1 of andere onbegrijpelijke reden bijna 10 minuten in de ijzige
vrieskoude wachten. Maar dan stipt om 08:00u eindelijk de toelating om te
starten!
DE TRAIL
Direct een
stevige afdaling met mooie vergezichten en een leuk zonnetje de kou van het
wachten was snel vergeten. Al snel liep het parcours via vrij lange
beklimmingen en afdalingen met erg modderachtig paden. Omdat er slechts 1
bevoorradingspost (met enkel water) was voorzien bij km24 had ik mezelf
opgelegd om met de nodige regelmaat (om de max. 45min) een Concab-gelleke of
energybar te eten. Uiteraard, vermits het een 44km (modder)trail ging worden
was Berndje zijnen tactiek van rustig-aan-beginnen tevens aan de orde!
Ondanks de
lange hellingen en modder verliep het mij allemaal vrij soepel. Tijdens het lopen
een gezellig babbeltje kunnen slaan met Tom en Rudi werkt natuurlijk in
positieve zin. Het terrein was best afwisselend met de nodige klimmetjes,
single tracks, zompige graslanden, pittige afdalingen en er zaten vaak best mooie
stukken bij, toch waren er naar mijn mening iets teveel asfalt stukken bij (je
kan natuurlijk niet altijd de perfecte trail hebben he). Uiteindelijk zonder al
teveel moeite bij de eerste en tevens enige bevoorradingspost op km24
aangekomen (hier werd ook de splitsing van de 67km trail gemaakt). Wat water
bijgetankt, gelleke genomen en hop weg waren we weer.
Opnieuw beginnen lopen nadat je even hebt stilgestaan
gaat altijd erg moeizaam bij mij (blijkbaar heet Tom daar ook last van ik ben
gelukkig dus niet alleen). Enfin, na de eerste afdaling liepen de beentjes
terug soepel. Rond km30 waren we dan toch even de weg kwijt en kwamen we op een
drukke weg terecht. Gelukkig liepen er een aantal trailers een eindje verderop
en gaven aan dat we toch juist zaten. Hier gaf Tom aan dat hij toch wat hinder
van zijn (geblesseerde) knie begon te krijgen en het rustiger aan zou gaan doen
door af en toe te wandelen. Hij ging zich wel zien te redden gaf hij aan. Rudi
en ik liepen gewoon verder en Rudi begon zelfs een tandje bij te steken .maar
Berndje kon zonder al teveel moeite aanklampen. In de afdalingen ging Rudi
(zoals altijd) een pak sneller, maar op de hellingen kwam ik blijkbaar redelijk
snel terug bij Rudi (lopen met stokken gaat mij blijkbaar goed af). Rudi gaf
wel aan dat hij het stilaan wel wat in zijn beentjes begon te voelen. Eerlijk
gezegd had ik dat ook wel in de gaten. Ik bleef echter gewoon mijn rustig tempo
aanhouden, zonder iets te forceren. Tegen km40 hoorde ik ook aan Rudi zijn
loop-cadans
dat hij het moeilijk had (ik ken hem al zo goed natuurlijk dat ik zelfs aan zijn
ademhaling of de manier hoe hij zijn voeten neer(ploft) al kan weten of hij
goed of slecht zit). En dan hoorde ik plots dat Rudi een kramp kreeg. Ik keek om
en zag dat het gelukkig niet ernstig was. Aangezien het nog slechts 3km ver was
besloot ik dan maar gewoon verder te lopen (ik zat nu immers in een goed ritme).
De finish was zo goed als in zicht en ik wist dus dat Rudi zonder al te veel
problemen de finish zou halen.
Ikzelf was
erg tevreden met mijn prestatie: Een dikke 43km met ruim 1200 positieve
hoogtemeters en een serieus pak modder in een tijd van 5u23min en dit zonder
het gevoel te hebben echt moe te zijn. Dit tempo had ik eigenlijk nog wel een
paar extra km's kunnen volhouden en dat is dus een goed teken he!
43km (1200+hm)5u23min (734/km)40-ste van
de 66 die zijn aangekomen.
Nadat we een
douche genomen hadden een lekkere en stevige portie wortelpuree met worst
gegeten..dat smaakte.
Ondertussen
was Tom ook goed aangekomen zonder al te veel hinder van zijn knie te hebben
gehad. Gelukkig voor hem, want in mei staat de zware, maar geweldige 84km trail
Transvulcania op zijn programma!
En wat hebben we geleerd?
Vanaf het begin minimaal ELKE 45 min
een gelleke en of energybar.
Niet op de Garmin kijken.
Een 55km trail (La Grimace in mei) zou
moeten lukken op deze manier.
NABESCHOUWINGEN
Het was vooral een trail met veel glibberige
modder, lange klimmen, lange, maar gladde afdalingen MAAR .iets teveel asfalt!
Volgende trail; 30km Teamtrail
(Berismenil op 29 maart 2014).
