Trail Crêtes de Spa (Zaterdag 30 maart, 2013)

Facts and figures:

-          Afstand 20,4 km

-          Hoogtemeters +/- 600 m (voornamelijk tussen km4 en 5 en tussen km7 en 10)

-          Aantal meters asfalt 25%

-          75% voornamelijk brede bospaden en een paar single tracks

-          Tussen km11 en km16 bijna uitsluitend dalen (sneeuw en bevroren sneeuw)

-          Weer: -2 °C, koud, af en toe stuifsneeuw en af en toe een flauw zonnetje

Wat voorafging…

Zaterdagochtend 30 maart 2013: na de 44 km Sylvester-natuurloop (dec), de 21 km ‘Poort naar Heuvelland trail’ (jan), de 30 km Hivernal Trail (jan), de 16km Danikerbosloop (feb), reeds de 5-de sneeuw/ijs en moddertrail op rij!!! Crêtes de Spa 2013 belooft weer een echte sneeuwtrail te worden (ondanks dat het al 30 maart was lag er op de Hoge Venen nog altijd een 5-10 cm sneeuw!) Ik zou liegen moest ik niet toegeven dat ik de sneeuw, koude en modder van de afgelopen maanden serieus beu begon te worden. (en ja, ook tijdens de trainingen in Neeroeteren was er altijd wel modder, ofwel sneeuw…en altijd koud). Helaas, het zou deze keer niet anders zijn. Ondanks de voorspelde winterse omstandigheden, had ik toch besloten in korte broek (met compressie quads- en sokken van Compressport) te lopen…dit als persoonlijk ‘protest’ tegen de ongelooflijk langdurende winter (of zoals Jort het zegt: de natuur is kapot papa!). 

Het VERTREK EN DE TRAIL

Na het ontbijt tegen 10:15u samen met Jort en Elke op het gemakske richting Spa vertrokken. Helaas nog steeds zonder mijne ‘herstellende’ trailmakker Rudi (Gelukkig voorloopt het herstel van zijn enkelbreuk voorspoedig en zal hij tegen eind april misschien al de kleine afstand met de EastBelgiumTrail kunnen meelopen… Ik zal wel blij zijn, want alleen trailen is maar alleen, he). 

Zonder problemen op de plaats van bestemming aangekomen. Echter het blijft mij toch verbazen; een evenement waar een kleine 3000 mensen bij betrokken zijn… en nergens een pijl en/of bord met vermelding ‘Crêtes de Spa’ te bespeuren??? Gelukkig had ik ondanks de drukte toch een mooie parkeerplaats bij het Lac gevonden. In het sportcentrum la Fraineuse mijn nummer gaan afhalen. Het was er een drukte van jewelste. Helaas voor Elke en Jort nergens een warme cafetaria te vinden om zich wat op te warmen terwijl ik ‘aan het trailen ben’. Toch dapper en superlief van hen om mij, ondanks het lange wachten in de kou, te steunen en mij te vergezellen richting start (Jort vindt het nog steeds een droevig gebeuren dat ik altijd zolang alleen in het bos ga ‘trailrunnen’…maar hij vindt trailrunnen wel cool!).  

Aan de start was goed te zien dat de deelnemers uit een mix bestonden van echte trailrunners en ervaren weglopers. Volgens de ‘geruchten’ een dikke 2000 deelnemers aan de start. Eerlijk gezegd vind ik dit iets teveel “massa”. Geef mij maar de meer gemoedelijke trails met een pak minder deelnemers. Dat het een snelle trail ging worden was alvast zeker, want er waren duidelijk een hele hoop echte snelle ‘weg-atleten’ bij. Ook al behoor ik zeker niet tot de snelle deelnemers, ik had mij toch redelijk vooraan gepositioneerd. Als je immers achteraan ergens moet starten met een meute van 2000 deelnemers is er immers geen doorkomen meer aan…en daar ben ik dan toch nog iets te competitief voor ingesteld.  

Nog een kushandje naar Jort en Elke en dan…start… De eerste 3-4 km verliep min of meer al dalend door Spa centrum. Aan km4 aangekomen was mijn tempo 4’20”/km wat voor mij echt wel veel te snel is om te starten. En dan begon het…een enorme lange steile klim op een klein baantje…hier was dan de eerste selectie. Het klimmen verging mij ‘redelijk’ vlot maar ik had toch verwacht dat, door de intensieve uphill-trainingen van de afgelopen weken, er mij minder mensen vlot voorbij zouden lopen ;-(. Blijkbaar zijn  er nog heel veel mensen die een pak vlotter een helling naar boven kunnen lopen als ik… Misschien toch den ouden dag? Boven aankomen bij km5 en vervolgens effie een km dalen (dit verging mij wel heel vlot). Vanaf km6-7 begon dan de lange klim richting ski-piste tot aan km11-12. Hier had ik wel wat moeite om mijn klimtempo te handhaven (omdat het ook zo een lang recht stuk was), maar ook vooral omdat het volledig met hard aangedrukte en oneffen sneeuw bedekt was. De gladheid en de harde oneffenheden zorgen er toch altijd voor dat je een pak meer energie en krachten verliest dan op gewoon droog (bos)terrein. Mijn tempo was ondertussen wel terug gezakt tot 5’49”. Bovenop het plateau (Hoge Venen) was het best koud en lag er overal nog een goe pakske sneeuw. Ook hier weer af en toe strompelen door het oneffen terrein (met hard aangedrukte sneeuw). Het steilste stuk op de ski-piste zelf heb ik dan maar, met hoofd naar beneden, al stevig-wandelend afgehaspeld. Het moge duidelijk zijn, ik moet echt nog meer specifiek op het klimmen gaan trainen!! Gelukkig was het vanaf km11-12 tot bijna km17 alleen maar dalen. Dit verging mij heel goed. Ondanks het glibberige terrein met sneeuw en modder/’sneeuwslijk’ kon ik vrij vlot dalen en stak ik vele afdalers voorbij. (Natuurlijk gaat het dalen op dit terrein nog altijd een stuk trager dan op droog terrein).  Vanaf km17 nog effie een pittige klim tot km 18-19 en dan was de missie volbracht. Nog wel wat moeten puffen op deze klim maar zonder problemen de finish gehaald. Het allerleukste stuk van de trail was natuurlijk de laatste 200 m die ik samen, hand in hand, met mijne grootste schat op aarde, Jort, heb afgelegd om samen onder de finishboog te lopen. 

NABESCHOUWING…

Ik ben aangekomen in een eerder matige tijd van 1u59’. Dit is een 6-tal minuten trager dan het jaar voorheen. Maar toen was het ook bijna 10 graden warmer en een iets beter loopbaar terrein. Op de einduitslagen zag ik dat de eerste ook een 6-tal minuten “trager” (traag is bij zulke atleten natuurlijk een relatief begrip) waren dan het jaar ervoor…gelukkig ligt dus mijn trage tijd misschien niet aan mijzelf J. 

Omdat Elke toch wel serieus verkleumd was (logisch natuurlijk na 2 uren wachten in zulke koude) zijn we maar snel richting auto gegaan om me even om te kleden. Nadien in een heerlijk warme taverne (met zicht op het Lac) een warme koffie en een spaghetti gegeten.  Nadat Elke en Jort terug goed opgewarmd waren zonder problemen terug naar huis gereden met een tevreden gevoel…Nu mag (sorry, MOET) de lente beginnen!!  

Volgende trail; 35 km EastBelgiumTrail in Eupen op 28 april 2013 (hopelijk met Rudi erbij… en een warm  zonneke).

02-04-2013 om 15:55 geschreven door Bernd