het wel en wee.... I belief that the outdoors are a place for inspiration and discovery - and as part of that, trail running is an activity that helps place me in that environment. I also think that life is not all about competition, but also about being the best you can and challenging yourself in the outdoors. Therefore I consider trail-running at one with nature, the most rewarding of all my running experiences.
23-04-2012
24 kmTrail: La Bouillonnante (21 april 2012)
Trail La Bouillonnante (Zaterdag 21 april 2012)
Facts
and figures:
-Afstand: 24 km
-Hoogtemeters +/- 1200 m!!
-Zeer veel steile hellingen en afdalingen (klauteren)
-Zeer technisch en vele gevaarlijke (gladde en steile) single
tracks
-De muur na 11 km: 600 m en 150 hoogtemeters!
-Weer: regenachtig en kil: hagel, stortbuien en zon
-Start in het kasteel van Bouillon om 09:15u
-109-de plaats van de 657 deelnemers (27-ste van de 178 in mijn
categorie)
Vrijdag
20 april; net voor ons vertrek richting Bouillon is men, na 3 maanden hard
labeur, de laatse badkamermeubelen komen installeren. Eindelijk nu kunnen we
terug douchen en een bad nemen in onze gloednieuwe badkamer maar dat zal voor
NA het weekend van de La Bouillonnante trail in Bouillon zijn! Rond 15:30 u
Jort van school gaan halen en dan tegen 16:00 u richting Bouillon vertrokken.
Volgens onze GPS zouden we tegen 18:30 u in Bouillon aankomen, helaas bijna 45
in de file gestaan aan Maastricht en dan nog eens 20 in de omgeving Luik maar
soit zonder problemen (tussen de zon en regenbuien door) in ons hotel
toegekomen. Hotel Cosy: mooi hotel op de top van de berg met zicht op Bouillon en
recht tegenover het kasteel van Bouillon aan de andere kant van de vallei (waar
de start van de trail was). Echter vooraleer we naar onze kamer gingen zijn we
eerst mijn nummer gaan afhalen aan het kasteel (ik ben maar gerust wanneer ik
al mijn startgegevens en rugnummer heb, he). Nadat ik mijn nummer had zijn we
iets gaan eten beneden in Bouillon-centrum (zeer lekkere pizzas en ook lekkere
pasta, maar wel zeeeer lang wachten). Ik moet toegeven dat het lange wachten
deels te wijten was aan de vele trailrunners (vooral Nederlanders) die daar ook
hun koolhydraat-voorraad kwamen opslaan. Tegen 21:30u (na het nuttigen van 2
donkere Leffes) terug naar het hotel gegaan en onze bagage uitgeladen (zeer
grote kamer; met apart salon, badkamer, aparte WC en zelfs nen aparte gang .Jort
vond het weer allemaal geweldig). Alle trail-attributen (GPS-horloge, quads,
compressiesokken, gellekes, camelbag, GSM, i-pod, regenvestje en mijn nieuwe
rode Salomon XT-wings 2 trailrunschoenen en . goeie moed!) klaargelegd (alles
3 keer gechecked natuurlijk) en dan het bed ingedoken. Slapen was met ne super-enthousiaste
Jort, die mee bij ons in het grote bed mocht slapen, niet zo evident. Maar
alles bijeen toch een redelijk goe nachtje gehad. Tegen 06:30u opgestaan en
tegen 07:15u lekker ontbeten (er zaten ook een 12-tal Nederlandse trailers in
de mooie ontbijtzaal ik was dus zeker ni alleen). Onze auto zonder al teveel
problemen tamelijk dicht in de buurt van het kasteel kunnen parkeren. Het weer
was wel eerder kil en regenachtig. Aan de start heerste weer de gezellige typische
PRE-TRAIL-sfeer. De ene blits en flitsend gekleed volgens de laatste
trailrun-mode, de andere eerder sober en een beetje ouderwets maar iedereen
duidelijk met de juiste trailrun-spirtit! En zeker te bedenken dat er een
500-tal deelnemers zomaar eventjes een loodzware 53 km trail gaan
afhaspelen respect mensen! Tegen 09:00 u waren de 50km-trailers onder luid
applaus vertrokken, nu was het onze beurt Mijn 2 trouwste en allerliefste
supporters, Jort en Elke, nog nen dikke kus en knuffel gegeven en op richting
binnenplein van het kasteel (enkel de trailrunners kregen toegang tot het
kasteel). Vlak voor de start speelde er ook muziek van Carmina Burana Ik moet
zeggen, dit leverde een fanastisch kader en speciale sfeer op bij de start in
het kasteel. En dan hop weg waren we met 657 deelnemers voor de 24 km trail.
(de organisatie had wel aangegeven dat de trail zeer gevaarlijk was en dat
alles, door de grote regenval van de vorige dagen, zeeeer glad was gelukkig had
Elke dit niet gehoord).
Ik
vertrok redelijk goed vooraan want de eerste 100 m waren door de smalle, donkere
tunnel van het kasteel (dit had ik wel enigszins voorzien). Bij het buitenkomen
van het kasteel nog even gewuifd naar Elke en Jort en we waren echt vertrokken.
De eerste 2.5 km was langs de rivier (de Semois) en verliepen vlot
(545/km) toen begon de eerste steile klim en er zouden er nog veeeeel volgen.
Ik had mij voorgenomen om op de steile hellingen niets te forceren en gewoon
stevig door te wandelen (met de bedoeling zelfs om eventueel wat te
recupereren) en tijdens de vlakke stukken (als die er al waren) en afdalingen
een vlot tempo te handhaven. Tijdens de eerste 12 km had ik al snel in de gaten
dat deze tactiek mij goed afging want bijna niemand stak mij echt voorbij en ik
kon mijn goede startpositie blijkbaar goed handhaven. Het was tevens ook snel
duidelijk dat dit een zeer technische trail was (met zeer veel steile single
tracks) en het terrein was inderdaad overal erg glibberig en modderachtig (geen
enkel stuk was dan ook droog). Op de lichte hellingen kon ik rustig
door(joggen), maar de meest stukken waren zodanig steil dat lopen geen optie
was. Tijdens de vele steile afdalingen was het terrein zodanig technisch dat je
echt voorzichtig (al klauterend) moest afdalen en je regelmatig steun moest
zoeken aan een boom om niet te vallen of uit te schuiven (om dan maar te
zwijgen over de soms gapende afgronden vlak naast het vaak erg smalle en gladde
trailpaadje). In ieder geval zonder al teveel problemen aan de eerste
bevoorradingspost op km11 aangekomen, net voor the wall. (vermits ik mijn
camelbag met 1L high-performance sportdrank had gevuld had ik blijkbaar geen
behoefte aan een gelleke). Snel een banaan en wat drank van mijn camelbag
genuttigd en hop richting wall. Inderdaad: 600 m en 150 +hm (=25%) overwinnen dit
is niet voor watjes, maar het ging mij goed af (rustig en op het gemak zonder
iets te forceren stap voor stap, meter per meter)..klimmen zoals een berggeit
en de Kilian dat doen. Door de vele steile klims en erg technische (en gladde)
afdalingen was het al snel duidelijk dat snelheid op deze trail minder relevant
was. Kracht, uithouding en enige technische vaardigheid waren van groter belang
om deze trail tot een goed einde te brengen! Na de wall begon ik zelfs een
aantal mensen voorbij te steken, ik werd ook wel wat moe maar dit gaf mij toch
moed. Mijn tactiek bleef dezelfde; rustig naar boven joggen (of wandelen op de
steile stukken) en vervolgens vlot dalen en tempo-lopen op de vlakkere stukken.
Af en toe was het zelfs zo steil dat we van een ladder gebruik moesten maken.
Helaas resulteerde dit soms in een wachttijd van een 5-10 minuten en slonk je
voorsprong volledig weg (maar je kon dan natuurlijk wel goed recupereren). Na
de ladders was het terrein zodanig technisch dat mijn kleinere gestalte toch
het voordeel gaf dat ik redelijk snel kon vorderen mijn achtervolgers, die bij
de ladder terug tot bij mij waren gekomen, waren gelukkig terug snel uit het
zicht verdwenen. Ondertussen bleef het terrein onveranderd (in een overigens
prachtig natuurlandschap) steil klimmen, vervolgens vaak meer schuivend dan
lopend naar beneden dalen en hop daar was devolgende steile klim weer. Ik
bereikte de laatste bevoorradingspost op km17 sneller dan verwacht en dit gaf
me weer verse moed .nog slechts 7 km te gaan. Ik kon blijkbaar, ondanks dat ik
toch de vermoeidheid in mijn benen begon te voelen van het vele klimmen en lastige
dalen op het erg glibberige terrein, mijn tempo nog steeds handhaven. Gedurende
deze laatste kms kon ik nog steeds andere trailrunners voorbij steken maar
niemand stak Berndje voorbij ;-). En daar was dan de houten brandtoren die ik
vanuit ons hotel boven op de berg had zien staan dit betekende nog 1 erg steil
stuk afdalen tot in Bouillon centre en dan hop .de laatste trappen op richting
kasteel (ik moet toegeven dat ik nog redelijk fris zat, maar dat er wel bijna
spierkrampen in mijn benen bij het nemen van de trappen kwamen opzetten). En
daar stonden ze dan, op de bergflank net voor de meet aan het kasteel, mijn
twee allergrootste schatten op aarde; Jort en Elke (Elke weer opgelucht dat ik
heelhuids terug aangekomen was). 109-de plaats van de 657 deelnemers al zeg ik
het zelf: een zeer mooi resultaat voor mij. Een zware en vooral erg technische,
maar zeer mooie en leuke trail.
Op
naar devolgende: 30km trail: Koning van Spanje in Gulpen op zondag 05 mei.