29,3 km Trail La Grimace; Marche-en-Famenne (Zondag 19 mei, 2013)

Facts and figures:

-         Afstand 29,3 km (en dus niet de aangekondigde 28 km)

-         Hoogtemeters circa 650 m (en niet de aangekondigde 500 m)

-         Aantal meters asfalt 5%

-         Af en toe brede (slijk/leem) bospaden (vals plat), maar ook mooie en ‘moderate’ technische single tracks

-         Weer: 14 °C bij de start met een matig zonnetje, nadien grijs en best veel regen naar het einde toe.

Wat voorafging…

Na mijn deelname aan de 35 km EastBelgiumTrail (Eupen) op 28 april een rustige voorbereiding, met een 7-tal volledige rustdagen gehouden gedurende  de afgelopen twee weken.

Het VERTREK EN DE TRAIL

Zondagmorgen tegen 07:45 Rudi gaan oppikken. Voor Rudi werd het zijn eerste ‘echte-trail’ sinds zijn enkelblessure die hij had had opgelopen tijdens de Hivernaltrail op 30 januari. Vlotjes naar Marche-en-Famenne gereden, maar natuurlijk toch weer effie fout (Serain) gereden J. Onze nummer gaan afhalen en heel op ’t gemakske ons klaargemaakt. Ik had nu zelfs eindelijk eens den tijd om elk gespje van mijn rugzak juist af te stellen. Voor dit soort technische details ben ik eerlijk gezegd eerder aan de non-challante (lees luie) kant. De meeste bekende trail-collega’s waren natuurlijk niet te bespeuren omdat zij allen meededen aan de 55km en 80 km afstanden (wat ben ik toch klein bier t.a.v. deze kanjers).

Na een waarschuwing van de organisatie dat er rond km15 een gevaarlijk stuk was (een 25 cm smalle en gladde single track vlak naast een, tot 90 m steile rots-afgrond) gingen we dan stipt om 11.05u van start. Zoals altijd, ondanks dat ik mijn start-tempo toch temper, gaat het mij in het begin steeds te snel. Het gaat dan voor mij altijd moeizaam; stramme spieren, geen vlot ritme, ademhaling gaat niet zoals het moet. Op zich is dit niet erg natuurlijk, maar wat ik dan wel enorm demotiverend vind is dat, ondanks de nodige duur-en hill- trainingen, mij in het begin zogoed als iedereen (naar mijn gevoel dan toch) vlotjes voorbijloopt alsof ik 1 of andere beginnende ‘start-to-runner’ ben die aan een trail wil meelopen ver ver boven zijn niveau L. Op die manier valt er de eerste km’s natuurlijk weinig te genieten…in tegendeel zelfs! Vanaf km 5 heb ik dan mijn mentale knop omgedraaid en mij voorgenomen om vooral te genieten tijdens de trail en dit niet als een persoonlijke wedstrijd te zien. Ik eindig sowieso nooit bij de eerste 25%, dus wat het maakt het nu uit of je 60^ste of 98^ste bent. (ik moet wel eerlijk bekennen dat ik toch nog steeds graag tussen de 40% en 60% van het deelnemersveld eindig). Deze mental-switch werkte toch blijkbaar, want vanaf km 6-7 kon ik naar mijn gevoel heerlijk ontspannen lopen en…genieten. Tot dan toe liep Rudi nog steeds samen met mij, wat natuurlijk niet de normale gang van zaken is omdat Rudi van nature veel sneller is als ik. Door zijn enkelblessure moest hij het echter nog steeds rustig aan doen. Dit gaf mij ook de kans om hem, als de oudste (en meest wijze J) van ons 2 een beetje in de gaten te houden en te vermijden dat hij weer iets TE enthousiast ging afdalen!

Na een korte ‘pis-stop’ en 2 slokken cola bij bevoorradingspost km9 zat ik echt goed in een relaxed tempo. Ik liep ontspannen, genietend en raar maar waar, toch met een vlot tempo (rond de 6min/km) en kon zelfs gemakkelijk een aantal mensen voorbijlopen. Ondertussen verliep het parcours erg afwisselend en mooi. Af en toe mooie single tracks tussen de bomen, dan weer door een open landschap met mooie vergezichten en een ideaal loopweertje (niet te warm en niet te koud). Er zaten ook een aantal stevige hellingen bij (van 223m naar 381m), een kilometertje afdalen, weer eentje stijgen en regelmatig ‘vals-plat’. Gelukkig, nu verliep het allemaal erg soepel en vlot en…. ik kon genieten (en mensen inhalen)! Dit moet ik dus meer doen; geen wedstrijdfocus maar gewoon: just run, relax and enjoy! Hierdoor geef je jezelf ook eindelijk eens tijd om regelmatig een iPhone fotooke te nemen. Richting km15 komen we aan het zogenaamde gevaarlijke stuk. Een steile, smalle single track vlak naast een tot 90m diepe rotswand. Dit soort passages vind ik het leukste van al tijdens het trailen. Vervolgens moesten we langs een steil glibberig smal paadje terug afdalen. Rudi was (en moest van mij) nu wegens zijn enkelblessure dubbelvoorzichtig zijn. Tijdens deze afdaling werden we nog voorbijgestoken door onze trailrun-facebook-vriendin en tevens supertrailster Isabelle. Een korte, maar enthousiaste ontmoeting en weer weg was ze (gek toch die facebook”relaties” he).

Vlak na de afdaling komen we terecht op de plaatselijke rommelmarkt en sloegen we terug de weide in richting bevoorrading km16. Isabelle was haar waterzak terug aan het bijvullen en het was voor haar reeds km42…nog slechts 13km te gaan voor haar (3^de dame zou zij worden…Chapeaux). Na twee slokken cola gingen ook wij er weer vandoor. Bij de eerstvolgende beklimming kreeg Rudi last van een blaar. Ik wachtte bovenaan de helling op hem maar ik kreeg de melding : votre copain est arrêté. Ik dus terug naar beneden om te kijken wat er scheelde. Het uitdoen van de enkel-brace, het aanbrengen van een compeed^R pleister en het opnieuw aandoen van de brace kost natuurlijk wel wat tijd. En voila, we konden weer verder. Toch bleek dat Rudi moeite had om het tempo bij te houden. Voor ik het beseft was hij vrij ver achter, de beentjes waren plots leeg wist hij achteraf te vertellen. Ik besloot toch op mijn rustig (maar naar mijn doen, vlot) elan verder te gaan, het was tenslotte nog slechts een dikke 9 km te gaan. Rudi, de ondertussen ervaren trailrunner, heeft immers voldoende trail-afzien-ervaringen opgedaan om deze laatste 9 km ook tot een goed einde te brengen. Ondertussen kon ik meer en meer deelnemers inhalen (en zelfs voorbijsteken).

En daar kwam ik dan aan km28, mooie vergezichten (gele Wikke-velden), bospaadjes, kort klimmetje hier en daar, dat wel ja, maar nog geen finish- geluid of finish te bespeuren. En dan wordt Berndje weer een beetje moedeloos, he. Het was een 28km trail, volgens de affiche, maar ja ook dat hoort bij het trailen. Ondertussen was de zon al een tijdje verdwenen en was het flink beginnen regenen. Maar gelukkig, na 29,3 km trailplezier kan ik dan met een goed en relatief fris gevoel onder de finishboog lopen in een tijd van een 3u03min. Niet slecht voor mij, zeker als je weet dat in die tijd ook de foto-neem-pauzes inbegrepen zijn. In de gietende regen Rudi opgewacht zodat IK nu eens een foto van zijn aankomst kon nemen ipv altijd andersom J. Ook voor Rudi, rekening houdende dat hij een dikke 3 maanden nog een enkelbreuk-operatie had ondergaan en zogoed als niets aan trail-training had gedaan. Volgende trail zal’t waarschijnlijk terug andersom zijn.

En wat hebben we geleerd?

(1) Mentale switch: geen wedstrijdfocus, maar just run, relax and enjoy

(2) Om de 30min een verplichte stevige beet van een powerbar-reep

(3) Om de 1u30’ een powerbar-gelleke

(4) Om de 10-15 min een stevig slokske water

(5) Genieten…a la Bram Vermeulen…het is (geen) wedstrijd

NABESCHOUWINGEN…

Na ons enigszins opgefrist en omgekleed te hebben zijn we nog effie naar de kantine om eindelijk eens onze trail-facebook vriendinnekes/vrienden in levende lijve te ontmoeten. Super-talent en Ultratrailster Mildred was 1^ste dame van de 80 km trail. Isablelle was 3^de dame bij de 55 km trail (terwijl die als training maximum 15 trails loopt!!!) en last but not least; Veerle van Hoeck, alias the flying animal doctor en facebook vriendinneke; 1^ste dame van de 55 km trail. Superleuk om al deze kanjers in echt te ontmoeten, hopelijk komen we elkaar op een volgende trail nog verschillende keren tegen. 

Volgende trail; 46 km Trail Lacs et Chateaux (Spa) op 01 juni 2013.

21-05-2013 om 22:04 geschreven door Bernd