Trail: OHM Aywaille (Zondag 10 juni 2012)

Facts and figures:

De kenmerken van deze Trail:

·     36,3 km (volgens Garmin)

·     95% van het parcours is off-road

·     veel erg lange beklimmingen

·     pittige beklimmingen

·     hoogtemeters (1600 +hm)

·     schitterende natuuromgeving

·       ongeveer 300 deelnemers

Zondagmorgen 10 juni 2012. Om stipt 06:00 u (‘ne mens moet wat voor zijn hobby over hebben he), ondanks de eerdere onheilspellende weerberichten, opgestaan bij een staalblauwe hemel en een heerlijk lente-zonnetje. Na een koolhydraat-rijk ontbijt naar trouwe gewoonte mijnen trail-kameraad Rudi en deze keer ook snelle-en ervaren marathonloper (en tevens mijn goede AVT atletiektrainer), Peter Van Der Have tegen 07:15u opgepikt om vervolgens samen richting Aywaille te vertrekken voor onze deelname aan de OHM trail (36,3 km).

Voor Rudi en mijzelf was het de bedoeling om er dit keer geen wedstrijd van te maken, maar dit louter als training te doen (zowel fysiek maar ook qua psyche) voor onze 50 km trail des Fantomes in augustus (LaRoche en Ardenne). Klassement en persoonlijke tijd was deze keer dus absoluut niet prioritair. Nu wil dit zeker niet zeggen dat ik met de andere trails bij de toppers behoor (bijlange na zelfs nog ni), maar naast het genieten van de trail en de bijhorende uitdagingen probeer je toch iedere keer het beste van jezelf te geven tijdens een wedstrijd…maar tijdens deze trail- “training” dus niet. Ons plan-van-aanpak was echter zeker niet van toepassing voor Peter. Hij had zich immers voor deze trail-“test” (het was immers zijn eerste deelname aan een echte trail) voor 100% voorbereid. Peter ging voor minimum een top 3 plaats in zijn klassement (V2H,heren 45-55 jaar). Ondanks het feit dat Peter een zeer sterke, snelle en ervaren marathonloper is (03:00 u voor een marathon op de weg is voor mij alleszins onnoemelijk snel) hadden Rudi en ik toch het vermoeden dat deze trail ook voor Peter een harde dobber ging worden.

Tegen goed 08:30u zonder problemen aangekomen in Aywaille centrum onder een stralend lentezonneke (gelukkig ook niet TE warm). Mijn taak als chauffeur was dus goed volbracht ware het niet dat mijn navigators Rudi en Peter zelfs in Aywaille niet de moeite namen om de “duidelijk-aangegeven-bordjes” van de OHM trail even in de gaten te houden. Gelukkig na een kort telefoontje naar de organisator van de trail hadden we de start van de trail (waar we 5 minuten eerder langs waren gereden) snel gevonden...goei navigators zenne ;-))). Er heerste al een gezellige drukte aan de start (voetbalkantine Aywaille) waar we ons startnummer gingen afhalen. Rudi en ik kregen snel en zonder problemen ons rugnummer en tevens onze “inschrijvings-prijs” (af te halen bij een erg mooie Waalse blondine). Peter had echter wat meer problemen met het verkrijgen van zijn rugnummer. Blijkbaar had men Peter van der Have in het Waals vertaald naar Pater can der Have. Gelukkig is het correct rugnummer dan toch nog bijtijds gevonden. Nu we alle 3 onze rugnummers hadden konden we ons gaan omkleden aan de auto (parking Carrefour). Tijdens het omkleden kwamen de gebruikelijke vragen weer opzetten; heb ik wel voldoende gellekes, water en energiedrank  bij voor onderweg? Nu alvast een gelleke nemen of niet? Enfin, na het gebruikelijke geleuter en overleg (voor niet-lopers moet dit trouwens onbegrijplijk zijn dat wij daar steeds opnieuw over kunnen praten) rustig richting start gewandeld. Aan de start heerste weer de gezellige typische PRE-TRAIL-sfeer. De ene blits en flitsend gekleed volgens de laatste (Salomon/North Face trailrun-mode ;-)), de andere eerder sober, maar iedereen duidelijk met de juiste trailrun-spirtit!

En dan 10:00 u…start en weg voor een paar uren door de prachtige Ardeense bossen. En zoals afgesproken, Peter voluit er tegen aan, Rudi en ikke rustig van start. Ik moet toegeven dat het toch een beetje een raar gevoel geeft dat je vanaf begin af aan de meeste trailers je gewoon voorbij steken (vooral wetende dat er verschillende single-tracks gaan volgen). Na een goei 1,5 km begonnen we al aan een stevige klim (van 134 m naar dik 300 m op een paar honderd meter). Het mag gezegd worden, de trailrun-stokken zijn een enorme hulp om toch vrij snel en zonder al te veel energieverlies zulke lange (en vaak steile) hellingen naar boven te lopen. Deze aanpak zal voor onze 50 km trail namelijk cruciaal zijn (denk ik toch). Het werd ons al snel duidelijk dat deze OHM-trail niet alleen een lange (36,3 km zou ik nu niet direct als korte afstand definiëren), maar ook een zware en erg technische trail ging worden. Het aantal hoogtemeters is immers vrij substantieel bij deze wedstrijd. En die hoogtemeters zijn ook nog eens ‘vrij technisch’, met name dat je erg geconcentreerd moet lopen om te voorkomen dat je valt, uitschuift of in een ravijn naar beneden tuimelt. De finishtijden van de OHM-trail zijn daarom niet indrukwekkend, maar dat komt voor een belangrijk deel door het erg moeilijke terrein en de vele hoogtemeters (voor de 36,3 km meer dan 1600m). Rudi en ik hebben een mooi rustig tempo aangehouden en de eerste 25 km waren best vlot verlopen (ondanks het vele toch wel zware klimmen en technische dalen). Qua omgeving is dit wel 1 van de mooiste trails (die in de Frans alpen niet meegerekend) die ik ooit gelopen heb. Prachtige natuur met mooie vergezichten (volgende keer MOET ik mijn iPhone sneller bij de hand kunnen nemen om een paar kiekjes te maken…ik zal uiteindelijk dan toch nog een ander type van camelbag moeten gaan aanschaffen he Rudi). Het hoogtepunt wat schoonheid betreft, was wat mij betreft het doorkruisen van het dalletje, met vele rivieroversteekjes over erg smalle boomstammen, veel boomwortels en het nodige handen en voeten klimwerk. Het moge duidelijk zijn dat tempo maken hier geen zin heeft, maar dat kracht, uithouding en enige technische trail-vaardigheid van groter belang waren om deze trail tot een goed einde te brengen…en ook niet te vergeten voor deze (voor ons toch) lange afstand…doseren…dit zal immers cruciaal zijn voor onze 50 km trail (ook al loop of wandel je langzaam, na 6-7 uren begint zelfs ook dit langzame lopen energetisch parten te spelen). 

Op km26 laatste bevoorradingspost…nog “slechts” 10 km te gaan. Na snel wat bijgetankt te hebben terug op weg voor het laatste deel. Rudi en ik begonnen (ondanks ons realtief rustige tempo) nu toch wel weer wat mensen in te halen die duidelijk “op” begonnen te geraken. Maar ik moet toegeven, ondanks ons rustige tempo en ons relatief fris gevoel tot de eerste 25 km begin je toch te voelen dat het vele klimmen en de technische stukken veel energie vergen. En daar was dan (iets sneller dan verwacht vond ik) iemand die aangaf dat het nog slechts 1 km was (volgens mijn Garmin zat ik aan 33,6 km). Rudi vroeg nog…zeker? Jaja, 1 km, zei de man. Uiteindelijk bleek dit toch nog een 2-tal km te zijn (wat mij op dat moment wel enorm tegenviel). Het laatste rechte (geasfalteerde) stukje en daar stond onze snelle Peter ons al op te wachten (we hadden ons onderweg op de lastige stukken vaak afgevraagd of Peter zijn plan om met ons mee een trail te lopen wel nog steeds zo’n goed idee vond). En dan…. moe en voldaan, maar ook “relatief” fit. Samen met Rudi gefinished…36,3 km; 4h35’…een mooie duurloop-training en test-case voor onze 50 km trail in LaRoche…het zit goed denk ik! 

Peter zijn doel was ook bereikt: 3h59’: 3-de plaats (29-ste overall) V2H…en dat voor een eerste echte (zware) trail KNAP!! Maar onze Peter vond het toch ook erg zwaar en niet te vergelijken met een marathon op de weg.

Na het omkleden nog een spagetti gekregen (was wel ni zo ‘ne lekkere) en heerlijk in het zonnetje nagenoten met een donkere Leffe. 

Een zware en lange trail in een prachtige omgeving. Mooi volbracht en relatief fit aangekomen. Als training en test voor onze 50 km in LaRoche…missie volbracht…maar nog stevig door trainen tot 20 augustus!

Het eten (en de 3 donkere Grimbergers) in goed gezelschap smaakten heerlijk…weeral een mooie afsluiter van deze zware maar toch mooie trailervaring.

12-06-2012 om 22:34 geschreven door Bernd