Trail: Koning van Spanje - Gulpen (Zondag 06 mei 2012)

Facts and figures:

De kenmerken van deze Trail:

·     31,4 km (volgens Garmin)

·     90% van het parcours is off-road

·     veel single-Trails- zeer veel leemachtig slijk en overal erg glad en glibberig

·     pittige beklimmingen

·     hoogtemeters (700d+ lange afstand)

·     schitterende omgeving

Zondagmorgen 06 mei, 2012; naar ondertussen trouwe gewoonte ga ik mijnen trail-kameraad Rudi oppikken tegen 09:15u om samen richting Gulpen te vertrekken voor onze tweede deelname (eerste was in mei 2011) aan de zogemaande Koning van Spanje trail. (31,4 km trail).

Deze Trail dankt zijn naam aan de start & finish lokatie in Gulpen: de Koning van Spanje beklimming. Een heuvel die door de Koning van Spanje tijdens de veldtochten door den Nederlanden gedurende de 80-jarige oorlog werd bezet. Een pittige beklimming: wisselende steigingspercentages (tot aan 15%) en ruim een kilometer lang. Deze beklimming vormt tevens de start van het parcours.

Bij een temperatuur van slechts 8 ⁰C en met erg druilerig (herfstachtig) weer in Gulpen aangekomen om stipt 10 uur. Het was duidelijk al behoorlijk druk want we moesten al zoeken naar een geschikte parkeerplaats. Als eerste taak natuurlijk ons rugnummer en bijhorende registratie-chip gaan afhalen. Ondanks dat deze trail toch wel een overwegend Nederlandse aangelegenheid vormt merk ik toch dat, door de verschillende trails die ik de afgelopen jaren heb meegedaan, ik meer en meer trailers herken die ik bij eerdere trailruns in de Ardennen heb gezien… het trailrunnerswereldje blijft, ondanks de nog steeds toenemende populariteit, nog altijd (en gelukkig maar) een relatief klein wereldje. Omdat het zo koud en regenachtig was besloten we maar om ons onmiddellijk te gaan omkleden. Rudi twijfelde nog steeds welke schoenen hij ging aandoen…zijn Salomon crossmax trailschoenen, of zijn Gore-Tex Asics veldloopschoenen. Ik had hem aangeraden, doordat de trail er waarschijnlijk erg glibberig bij zou liggen door de overvloedige regen van de laatste dagen (weken zelfs), om zijn Salomon crossmax trailschoenen aan te trekken. Hij wilde echter niet luisteren naar de wijze raad van een oude man en besloot dan maar om zijn Gore-Tex schoenen aan te trekken (achteraf bleek dat hij, op de erg glibberige en modderige trail, vaak gedacht heeft…had ik maar naar Berndje geluisterd ;-)).  De 11 km trailers vertrokken om 11:00 en wij moesten om 11:20 vertrekken. Terwijl we stonden te wachten zag ik trailrunner Jo Ernots voor het eerst in levende lijve (via Rudi en facebook hadden we wel al eerder onze trailrun-ervaringen uitgewisseld). Ondertussen bleef het maar regenen en begonnen we het echt koud te krijgen, ik wilde zo snel mogelijk vertrekken. Dit is nu dit jaar al de 3-de trail op rij (Spa, Bouillon en Gulpen) dat het regent en koud is en de trails er erg modderig en glibberig bijliggen…ik hoop dat we bij de volgende trail in juni toch wat zonnigere en drogere condities krijgen.

En dan was het zover: ons goed gepositioneerd op de eerste en tweede rij…gelijk de echte toppers he en dan hop weg waren we (na nog geen 500 m zat er al wel bijna 100 man voor mij, dus starten bij de echte toppers is niet echt relevant voor mij blijkbaar). De klim van de Koning van Spanje, gelijk na de start, is nog deels verhard maar daarna gaat het parcours enkel nog over bospaden, single tracks, veldwegen, grasland en andere ondefinieerbare ondergrond. Gedurende de eerste kilometers zie ik Rudi nog geruime tijd in mijn vizier, maar uiteindelijk verdwijnt hij dan toch achter de horizon (zoals gewoonlijk). De hellingen omhoog gaan redelijk en de afdalingen gaan mij (ondanks de erg glibberige modder) zeer vlot af. Na de doordocht van het riviertje de Gulp (en de 15 cm dikke blubber) gaat de klim nog erg steil omhoog. Hier pas ik weer mijn “Bouillon-tactiek” toe, rustig (al recupererend) zo vlot mogelijk naar boven stappen. Ondanks de zware (door de alomtegenwoordige erg glibberige leemachtige blubber) bereik ik zonder problemen aan een erg vlot tempo (gem. 5’29”/km) de eerste bevoorradingspost op km12. Daar rustig en op het gemak bijgetankt en hop terug vertokken. Na deze korte pauze voelde ik wel dat het erg koud, kil en onaangenaam weer was …en vanaf hier nog bijna 20 km te gaan, pfff. Dit leek mij nog erg ver en de tweede bevoorradingspost was pas op km23. Ik besloot het iets rustiger aan te doen en mij “mentaal” al wat te trainen voor de 50 km trail in augustus (Trail des Fantomes, LaRoche en Ardennen: rustig in een zen-achtig ritme en tempo dat ik lang kan volhouden (zonder op mijn Garmin te kijken hoeveel km’s ik reeds gedaan had)?! De trail verliep min of meer zoals het eerste deel; bospaden, single tracks, veldwegen, grasland en vooral een glibberige, blubberige ondergrond. Ondanks het gure weer was het toch duidelijk dat de trail in een prachtige natuuromgeving was (dit prachtig, heuvelachtig Ardeens landschap verwacht je immers helemaal niet in Nederland). Sneller dan verwacht kwam ik bij de tweede bevoorradingspost op km23,4 toe en dit gaf mij weer verse moed (niet kijken naar de km’s op de Garmin is dus een mentale hulp). Nu nog “slechts” 8-9 km te gaan. Na snel wat bijgetankt te hebben terug op weg voor het laatste deel. Ik begon nu toch wel weer wat mensen in te halen die duidelijk “op” begonnen te geraken (tot 23,4 km had ik eigenlijk weinig of geen mensen ingehaald en hadden er mij slechts een 20-tal mensen voorbij gestoken…wat niet echt veel is over een afstand van meer dan 23 km). Alhoewel het einde mentaal in zicht was begon ik de glibberige modder (waar je KONSTANT op uitschoof) wel serieus beu te worden. Na 25-26 km door de blubber te ploerten begin je toch te voelen dat dit echt veel energie vergt omdat je nooit een rustig gestaag ritme kan aanhouden (je vraagt je op zo’n momenten ook echt af…WAAROM doe ik dit eigenlijk???) Vanaf km29-30 begon het echt zwaar te worden. Vooral omdat het laatste stuk nog een lang steil stuk naar boven was. Gelukkig was ik blijkbaar niet de enige die moe was, want ik zag velen wandelen op deze laatste helling. En daar was eindelijk het laatste bochtje; steil naar beneden tussen een rij applaudiserende toeschouwers en dan…. moe, maar toch weer voldaan (en alle ellende van onderweg bijna weer vergeten) de finish…31,5 km; 3h04’20”.

Rudi was natuurlijk al aangekomen, een 6-tal minuten voor mij (ik zat dus redelijk kort op hem). Ik was blijkbaar niet alleen die het zwaar vond want Rudi had het ook zwaar gehad en terecht want het was een prachtige trail in een mooie (dichtbij)omgeving, maar loodzwaar door de alomtegenwoordige erg glibberige modder!

Snel omgekleed, droge kledij aan (want het was echt koud en kil) en nog even naar de aankomst teruggegaan…helaas het was te koud (7 graden) en onaangenaam weer om nog van de sfeer te genieten.

Thuis heerlijk genoten van een warm badje en ’s avonds met zen allen (Elke, Jort, Rudi, Nicole en Ian) gezellig gaan eten bij Scholtish Eyk. Het eten (en de 3 donkere Grimbergers) smaakten heerlijk…een mooie afsluiter van deze zware maar toch mooie trailervaring.

Hopelijk volgende trail wat meer zon en drogere kondities; 36 km trail: OHM trail in Aywaille op zondag 10 juni.

07-05-2012 om 23:09 geschreven door Bernd