50 km Trail des Fantomes (Zondag 19 augustus 2012); La Roche en Ardenne

Facts and figures:

De kenmerken van deze Trail:

Met 2400 hoogtemeters over een afstand van 50km is dit één van de zwaarste trails van België, uitgetekend in het hart van onze Ardennen. Het traject situeert zich voor 95% offroad en is moeilijk te noemen. Rode draad doorheen alle parcours is de Ourthe, die men 2 x tot kniehoogte moet oversteken !

·     50 km

·     95% van het parcours is off-road

·     veel erg lange beklimmingen

·     pittige beklimmingen

·     hoogtemeters (2400 +hm)

·     schitterende natuuromgeving

·       199 deelnemers

·       Belgisch kampioenschap lange afstand trail!

·       WARMSTE dag in augustus ooit!! (35-38°C)

Wat vooraf ging…..

Vorig jaar, na onze deelname aan de 25 km Trail des Fantomes, kwam Rudi met de gedachte opzetten om in 2012 mee te doen aan de 50 km trail des Fantomes (wat tevens deelname aan het Belgisch kampioenschap lange afstandstrail zou betekenen) . De maanden nadien bleef dit ‘plan’ wel leven, maar concreet werd het min of meer pas nadat we ons ergens januari/februari hadden ingeschreven. Nadat ik in april had deelgenomen aan de 25 km Trail La Bouillonnante en begin mei aan de 31 km trail in Gulpen begon het stillekesaan tijd om de zaak serieus aan te gaan pakken. Ondanks eerdere positieve trail-ervaringen hadden we toch wel het vermoeden dat een 50 km superzware trail toch nog een ander paar mouwen is. Elke had wel reeds een aantal maal aangegeven dat het voor haar niet hoefde om zover te lopen. We moesten ons immers niet meer ‘bewijzen’ volgens haar. Uiteraard had ik noch Rudi daar oren naar.

Vanaf half mei zijn we dan meer doelgericht beginnen trainen voor de 36 km OHM trail in Aywaille (zie vorige verslag; OHM trail). Dit hield dus in dat we vanaf dan regelmatig een wekelijkse 20 / 30 km duur-trainings-trail liepen in Neeroeteren (met de nodige hoogetmeters) en als up/down hill training de terril van Waterschei regelmatig bezochten (10 x op en af lopen). Na het relatief vlot afhaspelen van de (zware en erg technische) OHM trail moest het dan ‘echt’ gaan beginnen. De volgende weken zullen we tussen de 60 en de 100 trailrun-km’s per week afhaspelen (waarvan 1 x een 50 km trail en 1x ’s morgens 42 km en de ochtend nadien 21 km, nen hele – en nen halve marathon op een dikke 24 uren dus). Ik moet toegeven; deze grote hoeveelhied km ‘malen’ leverde echt wel wat op. Na een aantal weekjes kon ik zonder moeite een 30 km trail lopen en de dag nadien nog een trail van 20-25 km. M.a.w. onze training was dus goed, de 50 km trail in LaRoche zou dus moeten lukken…nu enkel nog zorgen dat het ‘in het kopke’ goed zit…7-8 uur aan een stuk door lopen is tenslotte een hele tijd (mijn doelstelling was toch om onder de 7u30’ te lopen).

Dit ‘lijkt’ traag,  maar 50 km trailen op een zeer technisch en zwaar terrein, waar zeer veel geklauterd en technisch afgedaald moet worden is echt even iets anders dan 42 km lopen bij een stratenloop!!

Zaterdagochtend 18 aug 2012:

Het was dan eindelijk zover, na een week de dagen af te tellen…onder een stralende zon en met een bekoorlijke hitte van een dikke 33°C vertrokken we naar LaRoche en Ardenne (met Elke, Jort, Rudi, Nicole en Ian). Reeds enkele dagen voor de start van de Trail des Fantomes was er een temperatuur voorspeld van minimaal 35 graden. Achteraf is gebleken dat zondag 19 aug 2012 (de dag van de trail) de warmste augustus OOIT was. Regelmatig kreeg ik van Elke, mijn ma, broer en zus de opmerking…’gaat die 50 km trail wel door met zo’n hitte?’ en …’zoudt ge wel meedoen?’. Ik, noch Rudi waren echter niet om te praten, we hadden tenslotte degelijk getraind en hadden lang naar deze trail uitgekeken. En daar kwam ik dan met mijn stoere spreuk: Tijdens extreme omstandigheden zullen de sterken opbloeien, de zwakkere ten onder gaan en de besten zullen overleven.

We hadden hotel Floreal geboekt voor dit weekeinde. Ideaal bleek dit, want de start en aankomst was dit jaar aan dit hotel. Aangezien het bij onze aankomst (zoals voorspeld op het weerbericht) al echt bloedheet was hebben we de middag maar rustig doorgebracht aan het zwembad van het hotel (leuk voor Jort en Ian). ’s Avonds in het centrum nog een pizza gaan eten en dan (naar ondertussen jaarlijkse gewoonte), aan de burcht naar het optreden van “het spook van LaRoche en Ardenne” gaan kijken. Na het optreden terug richting hotel gewandeld en heel de uitrusting (en gellekes, water, sportdrank, powerbars,….) klaar gaan maken (en 4 keer alles nachecken). Ondanks de koele kamer, niet zo goed geslapen want onbewust maakte ik mij toch ook wel een beetje zorgen over de aangekondigde “extreme” hitte. Ik was wel goed voorbereid en was redelijk zeker dat ik de zware 50 km trail wel aankon…maar bij een temperatuur van een dikke 35°C??? In ieder geval om 05:00 u ’s morgens zaten Rudi en ik moederziel alleen (op de nacht-dienstbode na) beneden aan de receptie van het hotel  ons lunch-pakket te eten.

De trail:

Tegen 06:30 was het dan bijna zover, een 150-200 trailrunners stonden weer te trappelen om eindelijk aan ‘hun’ 50 km trail te beginnen (wat tevens ook gold als het Belgisch kampioenschap lange trail). En dan, stipt 07:00…daar gingen we dan.

Tijdens de eerste 1-2 km waren de paden vooral breed, zodat het veld zich kan vormen en na ruim 1 km volgt al direct een enorm steile muur. Na dit “klim””geweld golft het een hele poos op en neer en na een mooie afdaling kom je in een vallei waarna de 1^edrankpost op km13 volgt. Hier zag ik Rudi die nog even op mij stond te wachten. Nadien verdween Rudi weer uit het zicht en ik zou hem pas een 6-tal uur later terugzien aan de aankomstlijn. Na de drankpost volgenden veel single-trails over leistenen paadjes, pittige en technische afdalingen, paden met boomstronken en grote stenen langs de Ourthe… Vaak was het dus echt klauteren…tempo en snelheid zijn op zulk technisch terrein volledig irrelevant dus. De afwisseling is enorm en zorgt ervoor dat je niet door hebt dat je al een flink stuk op weg bent. Als ‘psychologische’ taktiek had ik mij voorgenomen (had ik in verslagen van deelnemers van de 169 km lange Ultra Trail du Mont Blanc gelezen) om een lange trail niet als 1 geheel te zien, maar deze in te delen volgens de bevoorradingsposten. Na de km13 post was het dan immers ‘slechts’ 12 km tot de tweede bevoorradingspost op km25.

De trail die volgde bleef heel afwisselend en zwaar, langs riviertjes, steile beklimmingen (zelfs eentje waarmee je jezelf omhoog moest trekken aan een ketting), Na pakweg 17km volgt de 1^e Ourthe passage (tot op kniehoogte)…Dit deed echt deugd! Onderweg zag ik trouwens regelmatig toeristen die fijn in de Ourthe aan het zwemmen of kayakken waren. Ondanks dat ik tot hiertoe nog geen last had van  de verschroeiende hitte van die dag, vroeg ik mij toch soms af…wie is hier nu feitelijk den onnozelaar?? Vanaf km 20 zat ik wel op bekend terrein, aangezien ik vorig jaar met Rudi daar ook had gelopen (Trail du Barrage). Ik kwam probleemloos op de bevoorradingspost op km25 aan (effie gebeld naar Elke om haar gerust te stellen). Vanaf de km25 post (ADEPS centrum van Nisramont) zat ik nog steeds op ‘bekend terrein’…op weg naar de bevoorradingspost op km35 (slechts 10 km te gaan).

Het terrein bleef technisch met veel boomwortels en grote rotsstenen waar je vaak overheen moest klauteren (en soms single tracks van max 30 cm breed, vlak naast een steile afgrond…concentratie dus). Ik kon echter nog steeds een rustig, gezapig looptempo handhaven en voelde mij best goed. Op km34 kwam ik dan uit het bos en was het bloedheet!! Gelukkig was de km35 bevoorradingspost niet meer ver. Rudi was blijkbaar daar net vertrokken, we zaten dus niet zover van elkaar (5 minuten is immers ‘niets’ bij een zware 50 km trail). Op deze km35 post had ik mijn nieuwe voorraad laten klaarleggen (sportdrank, gellekes plus power-repen EN….een overheerlijk blikje Coca Cola). Verschillende trailrunners hielden het hier voor bekeken en stopte ermee…hoe zij teruggeraakt zijn weet ik wel niet, want deze bevoorradingspost was weer (zoals gewoonlijk) in de middle of nowhere? Ik was echter niet van plan om op te geven, het ging nog best goed met mij op dit ogenblik. Op het gemakske mijn rugzak met alle persoonlijke voorraden opnieuw aangevuld, een paar bananen, een paar glazen water en cola verorberd en hop…weer op weg naar bevoorradingspost km45.

Maar nu…de paar kilometers die volgden waren geasfalteerd en in de VOLLE zon bij een dikke 35°!!. De zon en de hitte dwingen mij toch om wat rustiger aan te doen (ook op zulke ogenblikken zijn de trailrun-stokken een goede hulp). Na een 3-tal km eindelijk terug in het bos. Helaas heeft de zon in combinatie met de hitte (en al bijna 40 km lopen, klimmen, dalen en klauteren achter de rug) mij hier toch een paar rake klappen gegeven. Ik besloot om nu zeer rustig naar mijn volgende doel te lopen…bevoorradingspost km45. Ik keek nu wel erg op tegen wat nog moest komen (een paar superzware steile hellingen wist ik van de vorige jaren). Ondanks dat ik moe begon te worden, deed dit voorzichtige (achteraf gezien misschien iets TE voorzichtige) tempo mij toch goed…Ik kon duidelijk een beetje te recupereren. Ik wist nu zeker dat ik de 50 km trail (bij deze loeihete temperaturen) zonder problemen zou afmaken. Aan de laatse bevoorrading nog eens een paar glazen cola en water gedronken en dan …nog ‘slechts’ 5 km en de 50 km finish werd een feit!

Helaas, die laatste vijf kilometer beginnen met de beklimming van een Downhill mountainbike parcours. Hier op een mountainbike naar beneden rijden is best cool en moet tof zijn, maar ik kon, omhoogkruipend in de volle zon, daar even de lol niet meer van in zien….wat een lange, steile helling zeg. Wanneer de beklimming afvlakt weet ik dat het bijna gedaan is. Nog een kilometer of vier glooiend of dalend tot de finish. Althans, dat zou het zijn bij normaal weer. Het terrein is open en het is half 3 . De zon staat hoog aan de hemel. Heet, heter, heetst. Ik ben blij dat het er voor mij bijna opzit en dan …na bijna 49 km passeer ik het bordje “la Roche” (nog 1km te gaan) en het zit erop!

De laatse 500 m moet ik nog eens door de Ourthe, maar de verkoeling is heerlijk (Rudi stond mij, zolas gewoonlijk, reeds op te wachten). En dan samen met mijnen grootste schat op aarde, mijne zoon Jort, hand in hand onder luid applaus onder de finish-boog gelopen.

Aangekomen in een tijd van 7u50’ (20’langer dan gehoopt,maar de hitte is in dit geval een goed excuus). Rudi aangekomen in een knappe tijd van 7u10’. Dit lijkt traag in vgl met een stratenloop…maar 50 km, 2500 hoogtemeters met zeer veel technische stukken, erg steile hellingen en technisch afdalingen (waravn bijna 40 km zogoed als ‘alleen’ gelopen) is zoals ik eerder al zei wel iets anders dan een vlak geasfalteerd parcours.

Ondanks dat het zwaar was heb ik echt genoten van deze prachtige (en avontuurlijke) 50 km trail. Onze voorbereiding was duidelijk goed, want Rudi noch ik hebben geen enkel oververmoeidheidsgevoel gehad. Na de trail rustig nagenoten aan het zwembad en ’s avons fijn genoten van het lekkere eten en de vele frisse pintjes! Mijn gedachten gaan nergens naartoe, genietend van het hier… en toch…wat wordt nu het volgende ?   57km Bear-trail op 27 oktober staat al in mijn agenda…wat is trailrunnen toch een mooie sport!

27-08-2012 om 22:54 geschreven door Bernd