het wel en wee.... I belief that the outdoors are a place for inspiration and discovery - and as part of that, trail running is an activity that helps place me in that environment. I also think that life is not all about competition, but also about being the best you can and challenging yourself in the outdoors. Therefore I consider trail-running at one with nature, the most rewarding of all my running experiences.
16-10-2011
Trail du Barrage (16 Oct 2011)
Trail du Barrage, Nisramont (Zondag 16 oktober, 2011)
Voila, het is weer zover: laatste (relatief korte) trailrun voor 2011. Trail du Barrage (rond de stuwdam van Nisramont).
Facts and figures:
Afstand 14,1 km - Hoogtemeters 1000 (is eerder 500-600m volgens mij) - Aantal meters asfalt 400m - Percentage single track 95% - Aantal toegelaten deelnemers 150 - Aantal trappen 287
Om 07.45u Rudi thuis opgepikt. Mooi zonnig weer met staalblauwe hemel, maar wel de eerste vriesnacht! Vlotjes (nagenoeg geen verkeer richting Ardennen) naar Engreux gereden. In Engreux aangekomen bedroeg de temperatuur daar slechts -3 graden! We begonnen te twijfelen was onze zomer trailrun outfit (ondanks de staalblauwe hemel) wel geschikt? Gelukkig, het was nog vroeg. Om stipt 09:30 u aangekomen aan de start van de trail (onze auto was de tweede die er stond, we waren dus ruim op tijd). De start lag echt in the middle of nowhere, maar dat is niet erg, dat hoort nu eenmaal een beetje bij een trailrun. Op het gemakske naar het (mooie en moderne) ADEPS-sportcentrum gewandeld om onze nummer te gaan afhalen, uiteraard waren we bij de eerste. Bij het terugwandelen (steile klim) naar de auto zagen we toch dat er inmiddels al een behoorlijk aantal trailrunners waren toegekomen. Aan de outfit en de looks te zien zaten er geen trage deelnemers bij (wat min of meer te verwachten is bij dit soort korte trails). Af en toe doken zelfs al een paar bekende gezichten op die we bij vorige wedstrijden al hadden gezien. Soit, we lieten ons niet afschriken, wij hadden tenslotte ondertussen ook al wat relevante trailrun ervaring. Rustig en ontspannen onze outfit aangetrokken (inclusief 50 keer gaan pissen) en we waren klaar voor de start.
De start was heftig, eerste km aan 416 (wat enorm snel is voor een trailrun), maar aangezien er 95% single-tracks waren was het toch belangrijk om door te bijten zodat je, van zodra je op de echte trail was, in een goeie positie zat (dit bleek achteraf te kloppen, want de plaats die zowel Rudi als ik na km 1 hadden hebben we, op misschien 2 plaatsen na, kunnen handhaven tot het einde). Eens ik op de single tracks zat bleef het echter snel gaan, op km 5 zat ik nog aan 510, dit is ECHT snel voor een trailrun in de Ardennen. Het terrein was wel pittig en met de nodige klims en dalen, .maar waar bleven die echte steile, lange hellingen?? Onbewust (of bewust?) hield ik mij toch wat in, want er moesten toch nog echte steile klims gaan volgen. Ofwel was de trail minder zwaar dan gedacht (of waren mijn, best wel zware trainingen op de terrril van Genk, de alpen trail en de zeer zware trail des Fantomes toch niet voor niets geweest? In ieder geval, de bevoorradingspost op 9km (op 51; stuwdam Nisramont) werd probleemloos bereikt. Ook al was de trail minder zwaar dan verwacht, hij was wel zeer technisch zeer smalle paadjes en konstant rotsen, steile afgronden op 10 cm en boomwortels 100% concentratie was dus nodig. Ik heb toch ook af en toe geprobeerd om mij heen te kijken, want de omgeving was qua natuur rond de Ourthe ronduit prachtig (en zeker met het schitterende herfstweer). Niet getameld, slechts 30 rust genomen om een cola naar binnen te gieten en dan weer verder. Nu nog slechts 5 km te gaan (een 14 km trailrun afstand is voor mij, psychologisch gezien, echt niet ver in vergelijking tot de eerdere zware 25-30 km trails). Nu werd het toch wel wat pittiger (vooral de vele trappen), maar het bleef doenbaar. Eén man voorbijgestoken toch nog. En daar stond het bordje dan plots 500m nu was het niet ver meer. Maar wel nog 500 pittige klim-meterkes. Desondanks bleef het best vlot gaan. Aangekomen in een tijd van 1u27. Rudi is op 22-ste binnegekomen in een knappe tijd van 1u22 (Ik 33-ste op circa 110 deelnemers). Allebei erg tevreden en binnen de minuut reeds gerecupereerd we zaten dus goed .hadden we dan toch niet wat sneller gekund;-). Slotsom: de trail was minder zwaar dan verwacht, maar het was een technische maar erg mooie trail en onze prestaties mochten er best wezen. Ik heb er alleszins echt van genoten en was blij dat het mij (ondanks het hoge tempo) erg vlotjes en probleemloos afging een fijn gevoel om het trailrun-seizoen 2011 af te ronden volgend jaar een 50 km trail?
