Guy Vandendriessche Oyez ! Oyez ! Oyez ! Aandacht ! Aandacht ! Boeren, Burgers en Buitenlui !...Ja, zo begint een Engelse 'town crier', een Vlaamse 'belleman' of een Nederlandse 'stadsomroeper' zijn betoog. U krijgt hier een overzicht van de herkomst van deze beroepsactiviteit, met een blik in het verleden en hoe het op de dag van vandaag nog steeds, zij het nu eerder als hobby of toeristische attractie, in ere wordt gehouden.
Hier kunnen jullie dan ook mijn reilen en zeilen als de Izegemse stadsomroeper volgen, vanaf het begin (met de opening van de Izegemse Centrale Doortocht in 2004)tot op heden. De nieuwste berichten staan telkens bovenaan.
Lees er alles over op dit blog. WELKOM ! En vooral : Zegt het voort ! Zegt het voort !
12-05-2007
Antwerpse belleman op World Lupus Day 2009
Volgens de politie waren er honderden, neen duizenden, mensen op het Astridplein in Antwerpen vandaag, de organisatoren en wij houden het op ... iets minder ... Een 60-tal enthousiastelingen nam de tijd om eventjes stil te staan bij 'lupus'. Wij stilstaan ? Dan ook de toevallige passanten natuurlijk, die onze kleurrijke bende bekeken alsof we van een andere planeet kwamen.
In het station passeerden nog honderden mensen ... iets minder met een blauwe paraplu, maar die hielden dan ook meteen halt en maakten zich kenbaar als de 'lupus-bende'. Het groepje groeide uit tot een groep van een 60-tal personen, niet minder ... maar zeker ook niet veel meer ...
De paraplus werden voorzien met het 'world lupus day'-logo en ballonnen werden opgeblazen. Een groepsfoto zorgde voor heel wat hilariteit bij ons en vooral bij de voorbijgangers. Probeer maar : onder een stevige zeebries (ja hoor, tot in Antwerpen !) moet je zien dat je ballon niet gaat vliegen, moet je proberen je binnenstebuitengedraaide paraplu terug in de plooi te krijgen, en op de koop toe moet je dan nog zorg dragen voor de flyers.
Een belleman trok de aandacht. sommigen hadden dat eerst verkeerd begrepen en vroegen meteen om een ijsje, maar dat moest de brave man me schuldig blijven. Jammer.
Vanaf zaterdag 12 mei zijn de gesmaakte acties op de Izegemse zaterdagmarkt weer van start gegaan. Met dit initiatief wilde de stad twee jaar geleden, in overleg met de standhouders, nieuw leven blazen in het reilen en zeilen van de wekelijkse marktdag. Door middel van het gratis aanbieden van een geschenkje, beoogde de stad een groter aantal marktbezoekers, een initiatief waar de volledige stadskern alleen maar beter van zou worden. Aangezien dit een succesformule bleek, geapprecieerd door zowel de marktkramers als de bezoekers, worden deze acties onder impuls van onze nieuwe Schepen van Feestelijkheden Kurt Grymonprez behouden. Vanwege de 'verkiezingen' zijn we er dit jaar echter maar laat aan begonnen en het startsein werd gegeven met moederdag op 12 mei waar we aan iedere (alvast de eerste 150) moeder een bloemetje boden.
Werd gevolgd door vaderdag op 9 juni en daar tracteerden we de papa's op een lekkere fruit-jenever (ik moet er niet bijvertellen dat de mama's en de oma's daar ook van mee profiteerden, zeker ?)
En wat staat er nog op het programma ?
Op 27 oktober zorgen we voor een griezelig aandenken naar aanleiding van Halloween en op 24 november komt Sinterklaas met een smakelijke verrassing voor alle kleintjes die hun ouders of grootouders vergezellen op de marktdag.
Sinds 1985 was hij ook de officiële stadsomroeper/belleman voor Brugge waar hij telkens zijn zelfgeschreven tekstrollen voorlas met een krachtige stem. De begrafenis vindt nu zaterdag 12 mei om 10uur plaats in de StAndreas/StAnna-kerk van Sint-Andries-Brugge op het Gemeenteplein.
Aan de genodigde bellemannen wordt gevraagd als eerbetoon aan hun collega in 'dienstkledij' naar de uitvaartplechtigheid te komen...
Tijdens de viering van de 21ste editie van dit Victorian Extravaganza and Transport Festival in llandudno (Wales 5-6-7 mei jongstleden) werd er ook een belleman-competitie georganiseerd.
Witheridge had spoken of having their own Town Crier for many years, and in 1927 "Penwiper" wrote in the Gazette "Witheridge needs a Town Crier". In 1990, the then Chairman of the Parish Council, Miss Peggy Miles, was instrumental in getting our Ancient St John's Midsummer Fair restarted, and for this, it was felt that having our own Town Crier would at a little colour to the event. The Fair had not been held since before the Second World War, and traditionally the fair was "held annually on the Eve, Day and Morrow of the Feast of St John the Baptist," and is now held on the nearest Saturday to the Feast of St John which occurs on the 24th June.
Those involved in organizing the Fair in 1991 arranged a competition for the 14th June at which they would choose a suitable candidate. The judges appointed for this task were Freda Tout and Joan Pearce, and one Frank Housam eventually was chosen as the Witheridge Town Crier. Upon learning that there was to be a competition that afternoon in South Molton for Town Criers, Frank travelled over to see what he could learn about being a Town Crier. Whilst there he met the late Arthur Scoins, who had been the Town Crier at South Molton for over thirty years, and was a mine of information. Frank also had the opportunity to meet twenty five other Town Criers entered in the competition. He also found that as he had been officially nominated by the local council, he was entitled to join the Guild of Town Criers, and after completing the necessary formalities, he was duly accepted as a "Postulant" member for two years, after which he would become a full member.
One week later the village saw their first Town Crier, albeit in clothes borrowed from Steve Cunnliffe, who was the Town Crier at Dawlish. He was also a Tailor, and agreed to make the first set of Witheridge Town Crier robes in the colours chosen by the council, namely the green and gold of St John's Wort, the flower of St John. The first outing for Frank in the new robes was at Topsham Town Fair where he was favourably placed, and also won the "Best Dressed Crier" category. This in turn led to the World Championships in Shanklyn, Isle of Wight, where Witheridge was placed 23rd overall out of 107 entries, and 10th best dressed. In 1992 having gained more trophies, Witheridge acquired the right from the Ancient and Honourable Guild of Town Criers to hold the Devon County Championships at our Annual St Johns Fair. During the 11 years that Frank has been Town Crier, with Mary his wife as escort, they have represented Witheridge world wide, winning trophies in Canada, Australia, USA, amongst others. Frank Housam has also been granted the privilege of representing Witheridge until such time as he chooses to retire, and he is currently the Senior Town Crier in North Devon.
In 1994 a coach load of supporters went to Skegness and witnessed Frank and Mary win three of the available trophies, namely "Best Dressed", "Conviviality" and "Media". Frank has been adopted by the National Caravan Club, of which he is a member, as parade leader and proclaimer for the British contingent at International Rallies throughout the world. In 1995, Roger Merit of Lincoln recorded the loudest cry at 106 decibels. Later that year Frank broke the record with 110.8 decibels, but it was not long before Roger regained the record with 112.4.
Frank and Mary have had a very successful record in competitions, and have together won the best dressed couple in Devon, Somerset, Dorset, Hampshire, Gloucestershire, Warwickshire, Lincolnshire, Cambridgeshire, Lancashire, Yorkshire, and Staffordshire. They have also won the British National Championships, and last year took Silver in the World Championship. Frank also won "The Armada Trophy" for the best Town Crier in the South West of England.
In 2005, the World Town Crier Championships will be held in Maryborough City, Australia, and Frank and Mary will be attending to represent Witheridge. Situated some 3 hours drive north of Brisbane (the capital City of Queensland), Maryborough, which has a population of 26,000 is the dominant commercial centre for the surrounding local government areas of Woocoo; Tiaro and West Hervey Bay. First settled in 1847 and proclaimed a City in 1905, Maryborough was the port for wool, timber and sugar industries and the supply centre for the Gympie goldfields. Some 22,000 migrants entered Australia directly from Europe by sailing ship through the Port of Maryborough from 1859.
Mr Frank Housam
53 Apple Tree Close, Witheridge,
Devon, EX16 8AR
Charitable and Commercial Work Undertaken. Also Entertaining undertaken as Morris Muggins, The Master of Murthfull Monologues
Member of THE ANCIENT AND HONOURABLE GUILD OF TOWN CRIERS.
Michael Wood, 'town crier' van East Riding of Yorkshire/Engeland
When walking the streets dressed in tights and frilly lace, the three most asked questions aimed my way are:
Why would anyone want to be a Town Crier?
How does one become a Town Crier?
Is that moustache real?
Although I have answered the above questions and more in my book: ME AND MY BIG MOUTH (draft currently with a literary agent), without repeating its full contents here, a quick answer for now is: “Well, it keeps me on the streets!”
Maybe the real question that should be asked is: “Why do Town Criers even exist today?” I know that the medium of television, radio and newspapers keeps a literate public in the 21st century fully informed on not just local but world events. I also know that electronic amplification has negated the need for anyone to be soliciting the streets, dressed like peacocks and bursting their blood vessels in the vain hope of drawing attention to themselves by shouting at innocent passers-by.
However, with a nod to the truism that the only constant in life is change, Town Criers have adapted to change and though a CrierÂ’s office has somewhat diminished it is not defunct. The emphasis of the role in todayÂ’s 21st century leans towards the theatricality of the appointment, which sees the donning of traditional period costumes, and usually the more flamboyant the crier the more flamboyant the costume!
Remembering significant events from our past can give valuable insights into our development as a nation and act as a focal point for civic pride. The presence of costumed period Town Criers serves to invoke this sense of pride. I applaud the East Riding of Yorkshire Council and every other council throughout Britain that has managed to retain or re-instate the ancient office of a crier in an effort to perpetuate this tradition, which has to be better than the re-instatement of the Ratcatcher or Dog Whipper!
A crier’s duties have naturally changed to suit the times and I assume the basic remit for the majority of modern day criers representing their councils is similar to that of my own, which I have coined: ‘The Joy of Six’. For it is a ‘Six C Role’ that I carry out.
1.Ceremonial duties on behalf of council.
2.Commercial work.
3.Charity fund raising.
4.Community involvement.
5.Competitions.
6.Charm offensive.
The sixth catergory of charm offensive is really a euphemism for charlatanism, e.g., ingratiating ourselves with the public we become as hypocritical as politicians for we take a leaf out of their book by kissing babies, cuddling grannies and listening to old-timers go on about the war.
Recently I spent the summers of 2000-2002 as the honorary Town Crier for Hollywood, California, where my offer to be Arnold Schwarzenegger's voice coach was, like Arnold, not taken seriously. However, these days I can be seen around my county looking like an extra from the movie: The Madness Of King George, as I quietly goes about my business promoting anything worth shouting about.
The telegraph, telephone and tell-a-person-its-a-secret have all contributed to the decline of criers, who would have probably died out were it not for the fact we live in theme park Great Britain and the appointment now taps into the tourism market, in-particular town crying competitions.
When crying any proclamation, official or not, the word count may be as long, or as short, as the content requires. A competition cry, however, must consist of not less than 75 words and not more than 100 words, including the three 'Oyez's' at the beginning, and the conclusion of 'God Save The Queen' or King, (or other coda as appropriate). During a competition, 1 to 3 cries are performed. The first cry is normally a 'Home Cry' which allows a Town Crier to paint a living picture of the delights and attractions of his/her local region. The remaining cries are usually on a subject chosen by the competition host. Criers are judged on their Clarity & Volume, Diction & Inflection, Accuracy and Content of Cry, and the prizes awarded are very keenly competed over.
For the record, I left the army in 1994 after 22 years service and was inaugurated as the East Riding of Yorkshire Town Crier in 1997. Shortly after taking up the post I circumnavigated by foot the 300-mile border of the East Riding over a two-week period to introduce myself to the locals of the county. At the same time I turned my trek into a fundraiser collecting £2,500 on behalf of Guide Dogs for the Blind.
I admit to being single, possessing my own hair and teeth, and yes the moustache is real (though I am not a member of the British Handlebar Club). My training to be a crier came from standing on the terraces and crying for real watching my local football team of Hull City, plus a lifetime of black coffee, burnt toast and full strength cigarettes, though I wouldnÂ’t try this at home folks, IÂ’m a professional, ha!
Oh, bye the way, mostly when interviewed by members of the media there is another question always asked of public announcers: “What does it take to be a good Town Crier?” In my case, the honest answer is: “It is a matter of holding one’s nerve.”
PROCLAMATIONS FOR ALL OCCASIONS!
Appealing to all ages and all walks of life, MichaelÂ’s unique vocation remains timeless and timely. With his wealth of experience he will promote your event, product, or occasion, with style, energy, aplomb and humour.
AVAILABLE FOR:
Grand Openings
Meeting & Greeting
Lotto Wins!
Hatches • Matches • Dispatches
After Dinner Speaking
Radio • Television • Movies
SPECIALISING IN:
Bride & Groom Wake-ups
Church Proclamations
Wedding Receptions
Marriage proposals on behalf of the dramatic or the shy!!!
And anything else worth shouting about!
Â…even Divorce Settlements!
So, for crying out loud, why not let your event be heard from the rooftops by giving Michael a bell, who will give you a yell...
Het filmpje zal vandaag vertoond worden in Kopenhagen op de Terena Beurs 2007. Van 21 tot en met 24 mei 2007 wordt in Lyngby (Denemarken) de TERENA Networking Conference 2007 (TNC 2007) gehouden. Het centrale thema dit jaar is ‘Visible Services - Transparent Networks’. Het zal later eveneens te zien zijn op de website van Terena 2008 ( www.terena.org ) + op de website van Belnet. ( www.belnet.be) en natuurlijk zal hij volgend jaar voor de beurs in Brugge (Oud StJan) gebruikt worden.
Het filmpje is een zipbestand.
Je kan een gratis trial versie downloaden via volgende link:
Mr Robinson suffered a stroke which left him unable to speak during 18 months.
A man has won a town crier competition after recovering from a stroke which left him unable to speak.
'It's my job to project the image of Biddulph'
John Robinson, 54, of Biddulph, Staffs, who has been the town's crier for 13 years, has won the Market Deeping Town Criers Championship in Lincolnshire, april 24th. 2007
In 2005 he won the title of British Champion, 18 months after being hospitalised with a stroke.
Mr Robinson, who now has his voice back, said he has all he needs to be good at his job - size and a big mouth.
He was a commentator at a Newcastle-under-Lyme cycle track when he took on the role as the town council brought the job back as part of its centenary.
Mr Robinson added: "My wife said 'there's a job here right up your street. You've got all the right qualifications - size and a big mouth'.
"I love it. It means I can get out and about and meet the public and the other criers.
"It's going to sound corny to say it, but it's my job to project the image of Biddulph."
Criers are judged in a variety of categories, including bearing, confidence, diction, volume and clarity.
The content of the cry is also assessed along with their dress sense.
Mr Robinson, who is in a wheelchair, can use crutches but only for short distances and admits it is difficult to project his voice as he now has to remain seated for competitions.
The win in Lincolnshire was a double celebration for him. Along with his wife, Sue, they were named as the best dressed couple.
Middels onze collega Luc Debackere, belleman te Diksmuide, werden alle (op dit moment beschikbare) bellemannen uitgenodigd op woensdag 25 april jongstleden voor een bezoek aan de brouwerij Roman te Oudenaarde / Mater.
We werden er omstreeks 10.00u opgewacht door een ontvangstcomitee die ons naar de bezoekershal bracht.
Het was wederom een vrolijk weerzien van de collega's en konden meteen kennismaken met de nieuwe stadsomroeper van Lennik, Emiel Walravens. Een 'belleman' kan je hem moeilijk noemen, want hij is de verpersoonlijking van een lokale legende, Meester De Gronckel/Advocaat, en loopt als dusdanig in een pleitersplunje rond, terwijl hij met een 'voorzittershamertje' op zijn brieventas staat te rammen ! Heel speciaal... ( lees elders in dit blog...)
Na de verwelkomingsdrink en enkele speechen, kregen we van sales-manager Andy een rondleiding in het bedrijf. Heel professioneel (hij zal dat nog wel eens gedaan hebben...) werd ons kond gemaakt van het brouwselproces van de verschillende ROMY-bieren die er werden gebrouwen alsook het wel en wee van de afdeling frisdranken.
Maar, je kent dat : de geest is sterk, maar het lichaam is zwak en we hebben de limonadekes gelaten voor wat ze zijn en ons al die Romy's, Sloebers, Enamers, Black Holes en nog een paar 'speciallekes' laten smaken. Afgeronden gebeurde met een lekkere Adriaan Brouwer !
Nog vlug even poseren voor de verzamelde pers voor we terugkeerden naar de ontvangstzaal voor de afronding van deze leerrijke middag.
Aan Mr Roman werd dan door Julien Pauwels, Voorzitter van de Gilde van Bellemannen Europese Continent een mooie gedenkschaal geschonken en we kregen allemaal nog een lekkere verrassing mee naar huis.
Een dikke proficiat en een woord van dank aan Luc voor deze realisatie !
Het kan dan opeens in een versnelling geraken... De 'junior-belleman' van Temse is al gekend.
Naar aanleiding van 'Temse Jeugd in Beweging' werd in april reeds de jeugdbelleman 2007 verkozen uit 8 deelnemers ... Na hun 'roep' te hebben uitgevoerd koos de jury Jef De Mayer uit als Jeugdbelleman 2007. Hij werd dan door onze snorrige belleman Gerard Vercauteren het uniform en de bel aangereikt. Jef mag Gerard vergezellen in het bellen in de straten van Temse. (als zijn ouders dit goedvinden natuurlijk)
The Carnforth Town Crier Competition. 21 April 2007
The event is to be hosted by Frank Barton who is the Carnforth Town Crier.
The event will start with a parade around the town led by the Lancashire life Morecambe Band, The Mayor, Town Councillors, members of the chamber of trade and Town Criers & escorts from around the country.
The competitors will be coming from as far as Devon, Wiltshire & Hertfordshire and will be judged on two catagories plus a competition for the best dressed Crier & the best dressed Escort.
Event runs from 11am. – 4pm. at the War Memorial Gardens on Market Street in Carnforth.
Bellemansoven: bakken op bellemans grootvaders wijze in houtgestookte oven.
Een 50-tal genodigden woonden de plechtigheid bij, onder wie burgemeester Luc De Ryck, schepen van toerisme Annemie Blommaert en Toerisme Temse-voorzitster Hilde Van Raemdonck.
V.l.n.r. schepen Annemie Blommaert, E.H. Achiel De Cauwer, burgemeester Luc De Ryck, Gerard Vercauteren en echtgenote en Toerisme Temse-voorzitster Hilde Van Raemdonck
De ceremonie omvatte de inzegening van de oven door E.H. Achiel De Cauwer, de officiële ingebruikname door burgemeester Luc De Ryck en een demonstratie door de belleman, inclusief : hoe men in de oorlogsjaren de Duitse verzegeling van de maalmolens omzeilde. Aan de genodigden werd de mogelijkheid geboden vragen te stellen. De belleman stelde ook het educatief programma voor dat hij heeft opgemaakt voor de scholen: velen hebben immers helemaal geen weet meer van hoe een traditionele bakoven werkt.
Belleman Gerard Vercauteren en genodigden bij de opening van zijn nieuwe bakoven
Het geheel ging gepaard met een kleurrijke receptie, waarbij alle lekkernijen van de belleman aangeboden werden. Tijdens de receptie demonstreerde Gerard Vercauteren een andere van zijn vele kwaliteiten : hij declameerde recht-uit-het-leven-gegrepen dichtwerk.
Ter gelegenheid van Erfgoeddag 2007 was er OPEN-DEUR in de Izegemse Musea, met volgend programma :
Schoeiselmuseum
Vanaf 11u gaf Izegemse cabaretier Karel Declerck zijn eigenzinnige en ludieke kijk op de schoeiselcollectie.
Borstelmuseum
Vanaf 10u was er daar doorlopend 'Borstelconcert' : electronisch verwerkte borstelgeluiden scheppen nieuwe klanken, die kunstig tot een waar concert omgetoverd werden door een team uit de Izegemse Muziekacademie. Om 17u was er een optreden van de kindergroep Die Boose met 'Pekkersdansen'.
Het programma werd natuurlijk door de Izegemse Belleman op de zaterdagmarkt breed uitgesmeerd en 'Terfgoed-krantje' was daar een handig hulpmiddel bij.
Erfgoeddag is een initiatief van de archief- en de museumsector, de erfgoedcellen, de sector Volkscultuur, Gemeenten en Provincies. Erfgoeddag wordt ondersteund door de Erfgoedsteunpunten Culturele Biografie Vlaanderen vzw, het Vlaams Centrum voor Volkscultuur vzw en door de Vlaamse Overheid.
Op maandag 9 april werd een historische postkoets verwelkomd aan de Brusselpoort in Mechelen. De koets vertrok op 2 april in Parijs en heeft Leipzig als eindbestemming. Met deze tocht willen de twee Duitse koetsiers hun regio Saksen promoten.
Iets over zeven maandagavond was het dan zover. De gele postkoets, getrokken door twee paarden, kwam in zicht op de Van Benedenlaan. Aanvankelijk zouden de koetsiers Mechelen bereiken tussen 17 en 18 uur, maar hun bezoek aan de ambassade van Bundesland Sachsen te Brussel liep enigszins uit.
Stadsgids Rudi De Mets, voor de gelegenheid in Keizer Karel-kostuum, en de Mechelse Belleman Swa verwelkomden de koetsiers in hun beste Duits. ,,Aber erst bezahlen", grapte Swa. Na ontvangst van het poortgeld, stapten Keizer Karel en de Belleman in voor een ritje richting binnenstad.
Het Duitse koetsiergezelschap vertrok begin april in Parijs. Eindbestemming is Leipzig, ook ,,petit Paris" genoemd. Na de Franse steden Compiègne, Cambrai en Valenciennes, kwam de koets aan in ons land.
Eerder kregen Bergen en Brussel al bezoek. Na Mechelen trekt het gezelschap nog richting Lier, Herentals, Kasterlee en Postel. Daarna komt Nederland aan de beurt. Afsluiten doen ze met een tocht door hun thuisland. Op 1 mei zijn ze dan gearriveerd in Leipzig.
Dagelijks andere paarden
Na 29 dagen rijden langs 48 steden, zal het gezelschap er ongeveer 1.000 km op zitten hebben. De koets rijdt zo'n 40 km per dag, de paarden worden dagelijks gewisseld. Paarden en koetsiers overnachtten in Domein Roosendael in Sint-Katelijne-Waver. Samen met de koets reist een cameraploeg mee van MDR. Begin juni wijdt de Duitse zender een volledige uitzending aan het Belgische traject.
Het traject Mechelen-Innsbruck werd al gebruikt door de post in 1490 en behoort hiermee tot de oudste verbindingen ter wereld. Uit een notariële akte van 1522, opgemaakt in Mechelen, blijkt zelfs dat Filips de Schone in 1501 Frans van Taxis aanstelde als Meester der Posterijen.
Ik ben Guy , en gebruik soms ook wel de schuilnaam 'De belleman'.
Ik ben een man en woon in Izegem (België) en mijn beroep is Officiële Stadsomroeper van Izegem en museummedewerker.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Europese Snorrenclub Antwerpen.
Those involved in organizing the Fair in 1991 arranged a competition for the 14th June at which they would choose a suitable candidate. The judges appointed for this task were Freda Tout and Joan Pearce, and one Frank Housam eventually was chosen as the Witheridge Town Crier. Upon learning that there was to be a competition that afternoon in South Molton for Town Criers, Frank travelled over to see what he could learn about being a Town Crier. Whilst there he met the late Arthur Scoins, who had been the Town Crier at South Molton for over thirty years, and was a mine of information. Frank also had the opportunity to meet twenty five other Town Criers entered in the competition. He also found that as he had been officially nominated by the local council, he was entitled to join the Guild of Town Criers, and after completing the necessary formalities, he was duly accepted as a "Postulant" member for two years, after which he would become a full member. 
