Guy Vandendriessche Oyez ! Oyez ! Oyez ! Aandacht ! Aandacht ! Boeren, Burgers en Buitenlui !...Ja, zo begint een Engelse 'town crier', een Vlaamse 'belleman' of een Nederlandse 'stadsomroeper' zijn betoog. U krijgt hier een overzicht van de herkomst van deze beroepsactiviteit, met een blik in het verleden en hoe het op de dag van vandaag nog steeds, zij het nu eerder als hobby of toeristische attractie, in ere wordt gehouden.
Hier kunnen jullie dan ook mijn reilen en zeilen als de Izegemse stadsomroeper volgen, vanaf het begin (met de opening van de Izegemse Centrale Doortocht in 2004)tot op heden. De nieuwste berichten staan telkens bovenaan.
Lees er alles over op dit blog. WELKOM ! En vooral : Zegt het voort ! Zegt het voort !
24-08-2009
Inktpot-bel
Inktpot bel
Een solide bronzen inktpot in de vorm van een bel met op daarop een kroon. In de inktpot zit een porseleinen kopje waarin de inkt bewaard wordt. Een leuk en origineel inktpotje voor op je bureau.
De paardenbellen op deze foto lopen uiteen van verschillende types en modellen, grootte en perioden. De oudste is die in het midden, met de schubben en de initialen van de maker. Hier hebben we te maken met een laat-16de eeuwse paardenbel. De taps-getinte bellen zijn van 17de-eeuwse makelij. De ronde gladdere types zijn van een latere periode (18de-19de E) Het betreft hier niet alleen paardentuig-bellen : deze tingel-tangeltjes werden ook voor enkele andere doeleinden gebruikt...
Volgens de vierkoppige jury deed de uit Oisterwijk afkomstige Henk van den Nieuwenhuizen dat het beste, gevolgd door Klaas Koper uit Zandvoort en daarna Geert Veen uit Winschoten.
(Henk van den Nieuwenhuizen, dorpsomroeper van Oisterwijk, is al drie jaar op rij Nederlands Kampioen en won deze keer ook in Middelburg) (foto Lex Demeester)
Wethouder Frank Streng reikte de prijzen uit. Op 12 september aanstaande wordt, tijdens het volgend concours in Heinkenszand, de Zeeuwse Kampioen gekozen. Streng bleef overigens het antwoord op de vraag "wat is het verschil tussen een omroeper en een politicus" schuldig. Organisator Wim de Smit (de Zeeuwse babbelaar) verklaarde derhalve : "een omroeper zegt met weinig woorden veel, een politicus zegt met veel woorden weinig", en kreeg de lachers op zijn hand.
Beste Guy, hierbij stuur ik je een paar fotos genomen tgv de start Eneco-tour te Ardooie. Wat uitleg bij de fotos : Hans Vansummeren op mienen veelo en de start met Tyler Farrar die ook de ritten won.
Voor het eerst in Middelburg streden op donderdag 20 augustus zestien stads- en dorpsomroepers voor een plek in de rangschikking van het Nederlands Kampioenschap en het Kampioenschap der Lage Landen.
(nou, nou, wat krijgen we nou... de Zeeuwse Babbelaar in Engelse outfit ?)
Om 9.30u werden de omroepers ontvangen op het oude stadhuis waar ze koffie met gebak werden aangeboden en zich daar dan ook konden omkleden.
Om 11.00u werden ze dan officieel ontvangen door burgemeester van Middelburg, Dhr. K. Schouwenaar. Aan hem werden dan de geloofsbrieven en de gebruikelijke kadootjes overhandigt.
Vanaf 11.30 uur kondigden de omroepers zelf hun concours aan. In vier groepen van vier omroepers liepen ze door de Langeviele, Markt, Lange Delft en Nieuwe Burg.
Om 12.00u was er een gezamelijke lunch in het stadhuis.
Om 13.30 uur promootten de omroepers op eigen wijze Middelburg in de 'verplichte roep' vanaf een podium voor het stadhuis op de Markt.
Tijdens de pauze tussen de twee roepen was er een optreden van Bram Koole op hammondorgel en het West-Kapels kwartet.
Om 15.00 uur startte op het podium nog een ronde waarin de deelnemers hun eigen stad, dorp of streek mochten voorstellen. Een jury zou achteraf bepalen wie zich dit jaar 'Stadsomroeper van Middelburg 2009' mag noemen.
Om 16.00 uur was de prijsuitreiking door de wethouder van Cultuur Dhr.Frank Streng.
Einduitslag : 1ste plaats Henk vd Nieuwenhuizen uit Oisterwijk, 2e plaats Klaas Koper uit Zandvoort derde plaats Geert Veen uit Winschoten .
Dit zijn handbellen, de mooiste bellen van de wereld. Ze hebben oorspronkelijk een klepel, maar hier worden ze zonder getoond omdat ze tegen elkaar aan tingelen. De bellen hebben een prachtig geluid en klinken heel lang door.
Bellen in museumgoudA 2005
Deze installatie is weer een combinatie van beeld en klank. De tweeënveertig bellen hangen aan lange dunne lijnen in kleine groepjes dicht bij elkaar en kunnen vrij swingen in de ruimte. Door minieme variaties in slingerlengten verschillen de slingertijden enigszins, waardoor de bellen lange tijd tegen elkaar blijven tingelen. Het is een oerinstallatie, eenvoudig, begrijpelijk en toch onnavolgbaar in zijn werking. Het is balsem voor de ziel.
Dietzenbach - Was in Dietzenbach der Ausscheller, war in Neustadtgödens, einem Ortsteil von Sande in Friesland, der Ausrufer. Ansonsten scheinen sie sich in nichts unterschieden zu haben, wie auch die beiden Bronzeskulpturen der Gemeinden vermuten lassen. Von Nina Beck
Die Dietzenbacher Figur.
Doch nicht nur die Historie ähnelt sich, auch in Neustadtgödens gibt es heute einen „realen“ Ausrufer, ein Pendant zu Herbert „Seppel“ Lehr. Dessen friesischer Kollege heißt Hinrich Janßen und ist schon seit mehr als zehn Jahren als Ausrufer aktiv, erweckt auf seine Weise ein Stück Ortsgeschichte zum Leben.
Keine Frage, als Ausrufer ist man bestens informiert. Und man kommt viel rum. Früher natürlich recht begrenzt, heute im ganzen Land und über die Landesgrenzen hinaus. So hat Janßen bereits an Europa- und sogar an Weltmeisterschaften der Ausrufer/Ausscheller teilgenommen, wie sein Sohn Sebastian von der Gemeinde Sande erzählt. In maximal 300 Worten galt es da, zunächst einmal in Ausrufer-Manier die Heimatgemeinde vorzustellen und dann zu einem vorgegebenen Thema zu deklamieren. Was auf internationaler Ebene längst praktiziert wird – auf nationaler hinkt man in dieser Hinsicht noch hinterher. Das möchte Janßen, möchte auch die friesische Gemeinde Sand nun ändern. „Bekanntmachung, Bekanntmachung,...! Hört alle her!“ lautet deshalb ein Aufruf an Ausscheller/Ausrufer der Republik, zum ersten Ausrufertreffen in Deutschland vom 18. bis 21. Juni zu kommen. Ziel ist es, möglichst viele Vertreter ihrer „Zunft“ einmal zusammenzubringen, Kontakte zu knüpfen und Erfahrungswerte auszutauschen. Auch „Seppel“ Lehr ist dazu eingeladen – und hat sein Kommen bereits zugesagt, wie er erzählt. Wie aber ist nun Ausrufer Janßen auf Ausscheller Lehr gekommen?„Er hat eifrig im Internet recherchiert“, erzählt sein Sohn Sebastian. Von der Nordseeküste bis Thüringen habe man 20 Männer ausfindig gemacht, die wie Lehr beispielsweise zu Stadtrundgängen oder anderen Anlässen in diese historische Rolle schlüpfen. Von den eingeladenen Ausrufern haben sich aktuell bereits acht fest angemeldet, erläutert Janßen Junior.
Auf das Treffen freut sich „Seppel“ Lehr schon. Im Gegensatz zu seinem friesischen Kollegen ist er noch relativ jung im „Amt“: Die ersten Altstadtrundgänge bot er Anfang 2007 an, nachdem im September zuvor die von Joachim Kreutz geschaffene Bronze-Figur an der Darmstädter Straße aufgestellt worden war – ein Denkmal für den Dietzenbacher Ausscheller. Doch wie war das einst?
Dietzenbach/Neustadtgödens - (hl) Was macht der Ausscheller auf Norderney? Und was in einem kleinen, friesischen Örtchen namens Neustadtgödens? Klar, Urlaub, wird sich manch einer jetzt denken. Das mag zu einem gewissen Teil zwar auch stimmen, griffe dann aber doch zu kurz.
„Seppel“ Lehr beim ersten bunde Deutschen Ausschellertreffen.
Denn Herbert „Seppel“ Lehr war gewissermaßen in offizieller Mission nach Friesland aufgebrochen: Der Ausrufer von Neustadtgödens, Hinrich Janßen, hatte zum deutschlandweit ersten Ausrufertreffen geladen. Und etliche Kollegen waren dem Aufruf erwartungsfroh gefolgt, kamen aus Leipzig, Cuxhaven oder Jever, aus dem belgischen Gent und von Norderney – und eben aus Dietzenbach.
„Das liegt zwischen Frankfurt und Darmstadt“, ließ der „Norderneyer Morgen“ seine Leser wissen, „und das hört man dem Ausrufer auch an.“ Die Zeitung hatte über den Vorabbesuch Lehrs bei seinem Ausruferkollegen Bernd Krüger auf Norderney berichtet und sich ein wenig Lokalpatriotismus angesichts des hessisch babbelnden Gastes nicht verkneifen können: „Dort heißt er Ausscheller“, heißt es in dem Artikel, „und führt Gäste durch den Ort, der zwar größer ist als Norderney, dafür hat er aber eine Glocke, die höchstens halb so groß ist wie die des hiesigen Aus schellers.“
Lehr hatte Krüger einige Urlaubstage vor dem Ausrufertreffen, zu dem beide eingeladen waren, auf der Insel ausfindig gemacht. Flugs verabredeten sich die beiden zu einem gemeinsamen Rundgang: Krüger mit Fischerhemd und roter Mütze, Lehr mit blauer Landmannkappe und Kittel. Und jeder natürlich mit seiner Glocke. Eine Trainingseinheit, gewissermaßen. Offenbar hat es Seppel Lehr dort schnell zu einiger Bekanntheit gebracht, wurde er doch schon auf der Straße angesprochen: „Ach, da ist ja der Ausscheller.“
Ausscheller stellten Heimatgemeinden vor
Beste Voraussetzungen also für das Treffen in Neustadtgödens, wo Krüger und Lehr auf ihre Kollegen trafen. Janßen zufolge sind derzeit etwa 20 Ausscheller in Deutschland aktiv, knapp die Hälfte davon hatte den Weg nach Friesland auf sich genommen. Das Örtchen war früher von Mennoniten bewohnt, hat Lehr erfahren. Rund 1500 Einwohner leben hier, ein Großteil davon, schätzt Lehr, war beim ersten Ausrufertreffen anwesend. Im Anschluss an die Begrüßung durch den Bürgermeister, dem Lehr als Geschenk der Stadt Dietzenbach die Dietzenbacher Chronik überreichte, bekamen alle Ausrufer Gelegenheit, ihr Können unter Beweis zu stellen. So konnten die Zuhörer einiges über die jeweilige Stadt und Region erfahren, und sich von den verschiedensten Dialekten – auch dem Hessischen – unterhalten lassen.
Seppel Lehr babbelte, wie ihm de Schnabbel gewachse is und berichtete auch über hessische Bräuche. Nach einem Rundgang durch die denkmalgeschützte Altstadt, vorbei an dem (unbefleckten) Pendant der Dietzenbacher Bronze-Skulptur, des Neustadtgödenser Ausschellers (Foto), fuhr die standesgemäß uniformierte Gesellschaft zur Mittsommernacht nach Sande. Dort, auf der Freiluftbühne des Friesischen Rundfunks, hatte jeder Ausscheller Gelegenheit, seine Heimatgemeinde und Region vorzustellen. Untergebracht waren alle Ausrufer und deren Begleitung privat. Man sei bestens verwöhnt worden, berichtet Lehr.
Mit einem opulenten Frühstück am nächsten Tag und dem Austausch von Mitbringseln und Geschenken, um hessisch zu üben – so hielt auch Ratte Ludwig in „Die spinnen im Römer“ Einzug in Friesland – gingen harmonische Tage zu Ende. Man dürfe gespannt sein, wie es weiter geht, so Lehr. Vielleicht war dies der Auftakt zur Gründung einer deutschen Ausrufer-/Ausscheller-Gilde, oder der Anstoß für weitere Kollegen, an einem Folgetreffen teilzunehmen. Die Gründungsmitglieder jedenfalls waren begeistert: „Wir sind als Fremde gekommen und gehen als Freunde!“, hieß es. -----------------------------------------
Ausrufertreffen in Sande und Neustadtgödens
Bilder: Oliver Braun
Zum ersten Mal trafen sich Ausrufer aus Leipzig, Dietzenbach, Cuxhaven, Jever, Neustadtgödens, Norderney und Gent in Belgien zum ersten Ausrufertreffen Deutschlands in Neustadtgödens und Sande. Nach einen ersten Kennenlernen und einer Rundfahrt durch das Jeverland stellten die Ausrufer bei Auftritten in Jever, Neustadtgödens und Sande in ihren bunten historischen Kostümen ihre Heimatregionen vor. Die Ausrufer oder auch Ausscheller sind als touristische Attraktionen und Stadtführer im Einsatz. Organisiert hatten das Treffen Neustadtgödens’ Ausrufer Hinrich Janßen und sein Eskort Claas Corneles Cloppenburgh alias Jürgen Hunger. Dem ersten Treffen sollen weitere folgen.
Roppe, raze en balte : Friese stadsomroepers aan het woord
Roppe, Raze en Balte
Harm de Vries : "Eins binne we operasjongers"Henk Bijlsma : "Ik ga wolris in amer wetter oer my hinne krigen"
Harm de Vries en Henk Bijlsma zijn de stadsomroepers van IJlst en Bolsward in het Friese Nederland. De mannen gaan nek aan nek in de landelijke strijd die in volle gang is om wie het beste kan 'roepen'. Twee profbrullers aan het woord. Hooooooooort ! Zegt het vooooooooooort ! (Door Elizabeth Vogelzang - Leeuwarder Courant 15 aug. 2009)
Boeren, burgers en buitenlui, hoort ! Harm de Vries trekt zijn mond wagenwijd open als hij met een imponerend volume over IJlst begint te brullen in de straten van Bolsward.Henk Bijlsma kijkt glimlachend toe hoe zijn collega en concurent in zijn gekleurde edele outfit luidruchtig staat te bellen en alle registers opentrekt. Nietsvermoedende voorbijgangers draaien verschrikt om als ze die uitbundige uitgedoste snoeshaan tekeer horen gaan.
De Bolwarder stadsomroeper laat een paar minuten later horen wat hij in zijn mars heeft. "Geen sms en ook geen mail, maar met mijn stem traditioneel, mijn nieuws is altijd actueel. Hoort en zegt het voort !", knalt het uit de keel van de man in het traditionele Bolswarder geel/zwart. Bijlsma en de Vries zijn officiële stadsomroepers, en dat is niet zomaar wat. Velen denken dat het een koud kunstje is, maar zo simpel ligt het niet. Een goede omroeper heeft een duidelijke, luide en dragende stem en is niet bang zijn mond open te trekken. "Eins binne we operasjongers", vindt de Vries. "We moatte de bukspieren en de ademsteun goed behearse". Maar trainen heeft geen zin, aldus de mannen. Bijlsma : "Moeder natuur moat it je wol meijûn ha". Vergis je niet. Stadsomroepers zijn er niet alleen voor de gein. Het is ene representatieve functie. "We binne ambassadeurs fan ús gemeente en ús stêd", zegt de Vries. Zo'n belleman moet dan ook van onbesproken gedrag zijn. In oktober is het Nederlands Kampioenschap afgelopen. Alle wedstrijden van het afgelopen seizoen tellen daarvoor mee. Bijlsma die al twee jaar omroeper is, staat na vier concoursen voorlopig op de tweede plaats, de Vries bungelt daar wat onder op de vijfde plaats. Hij vindt dat zijn collega sterke teksten heeft. "Hij wit it goed te bringen". Bijlsma is op zijn beurt jaloers op de rust in de stem van de IJlster. "Myn slopte is dat ik it te gau öfraffelje." De IJlster schrijft zijn eigen teksten. "Myn dochter besjocht of alles wol goed rint." De Bolswarder begint daar niet aan. "Dat kin ik net. Lestich om it by elkoar te krijen." Hij besteed de klus uit.
Wanneer ben je lekker in vorm als omroeper? Nou, als de tekst er soepel uitrolt, aldus de kenners. Teksten met veel g's zijn lastig, vindt de Vries, die al twintig jaar in het vak zit. "Dat komt achter ut de kiel wei. Op de toppen fan de stimbanne." Bovendien is het niet handig om van te voren melk te drinken. "Dat slimet." Het weer is ook niet onbelangrijk voor de prestaties. Ideaal is een lichtbewolkte dag met 20 tot 25 graden. "Net te hyt. Dan krij je in droege mûle."
Stelt iedereen zo'n schreeuwerd in de straat wel op prijs ? Bijlsma glimlacht. "Ik ga wolris in amer wetter oer my hinne krigen. Of guon freechje of't ik my gedeisd hâlde kin." Maar meestal vindt iedereen de luidruchtige stadsomroepers alleen maar leuk. "Minsken wolle graach mei ús op'e foto."
DE LOPENDE KRANT Vroeger was de stadsomroeper 'de lopende krant'. Zijn taak was het verkondigen van het nieuws in de tijd dat er nog geen papieren nieuwsblad bestond. Mededelingen van burgemeesters en wethouders en aanbiedingen van winkeliers en ondernemers werden met schelle stem door de straten van de stad gebruld.
In België heten stadsomroepers 'bellemannen'. De nieuwsbrengers lokken luidbellend de bewoners naar buiten om hun mededelingen te aanhoren. Nederland telt nog ongeveer 25 stads- en dorpsomroepers die zijn aangesloten bij de omroepersgilde. www.omroepersgilde.nl
Archeologisch onderzoek terrein Sint Maartenskliniek afgerond
Archeologen van de gemeente Nijmegen ronden vandaag het archelogisch onderzoek op het terrein van de Sint Maartenskliniek af. Ten onrechte zijn er in de afgelopen dagen berichten verschenen dat er sprake zou zijn van tijdsgebrek. De archeologen hebben de afgelopen twee weken alle sporen goed kunnen documenteren.
In opdracht van de directie van de Sint Maartenskliniek voeren de archeologen een opgraving uit op het terrein van de Sint Maartenskliniek in de gemeente Ubbergen. Zij hebben inmiddels veertien graven blootgelegd uit de Romeinse tijd. Het zijn allemaal brandstapelgraven (bustumgraven) met crematieresten. In enkele graven zijn ook voorwerpen gevonden. Zo troffen de archeologen in het laatste graf dat zij onderzochten een complete aardewerken pot aan. Twee andere bijzondere vondsten,niet in een graf gevonden, zijn een 4e-eeuwse mantelspeld voorzien van gouddraad en een bronzen bel uit de 18e - 20e eeuw.
Later dit jaar krijgt het archeologisch onderzoek een vervolg op een gedeelte van het terrein waar nu eerst een damwand geplaatst moet worden. Met vertegenwoordigers van de Sint Maartenskliniek en de aannemer zijn hierover afspraken gemaakt.
Op vrijdag 7 augustus 2009, vanaf 10.00 uur, was er vor de dertiende maal 'Coopluydenmarkt' in het centrum.
Een kramerie met oude ambachten en -spelen, kleinvee, straattheater, braderie, Damsters en acteurs in middeleeuwse kledij en een concours voor Stads- en Dorpsomroepers dat meetelde voor het Nederlands Kampioenschap.
Door een familiale aangelegenheid kon ik er niet bij zijn, maar kreeg onderstaande foto's toegestuurd door de secretaris van de ESDVN, Geert Veen. Dank u, Geert !
Het programma van dit concours zag er als volgt uit :
Om 09.30u werden de deelnamers en hun gevolg ontvangen in restaurant 'De Oude Rechtbank' te Appingedam.
Daar werden de gebruikelijke groeten overgebracht en zorgden de omroepers voor een klein kadootje voor de burgemeester.
Gilde-secreataris Geert Veen al druk in de weer met het opmaken van de lijsten voor de jury...
Dan volgde om 10.30u de officiële ontvangst door de burgemeester van Appingedam Mevr. R. Pot in het oude stadhuis.
Om 11.30u was het wer de hoogste tijd voor de sponsor-roepen in het centrum van de stad. Dan maken de stadsomroepers bekend dat de wedstrijd 's middags op het marktplein naast de kerk zal worden gehouden.
Harry van Dormaal, de dorpsomroeper uit Haghorst / altijd op klompen / in volle doen...
Om 12.30 was het tijd voor de lunch in Brasserie/Cafetaria: 'De Koning van Groningen'.
Om 14.00u werd er aangevangen met de verplichte roep. Dat gaat dan over een lopende activiteit, of een gebeuren in het verleden, of een of ander gebouw of monument in Appendinge.
Gastspreker Wim de Smit kondigt de kandidaten voor de wedstrijd aan.
Lidya van de Ruit uit Capelle a/d IJsel bijt de spits af.
Harmen de Vries uit IJlst draagt, in tegenstelling tot sommige van zijn collegae-omroepers, de Engelse kledij-stijl : hemd met franjes, kniebroek op kniehoge kousen, lange jas en gilet en een musketiershoed.
Henk Bijlsma uit Bolsward in zijn geel-en-zwart outfit heeft altijd en overal zijn (uiteraard geel-en-zwarte') paraplu mee...
Geert Veen uit het noordelijke Winschoten draagt ook de Engelse stijl maar is daarenboven steeds 'geschoend' aan de handen. Hij draagt ook het 16de eeuwse militaire hoofddeksel, tricorn genoemd.
Henk van den Nieuwehuizen is dan weer gekleed in pandjesjas met pet, precies zoals het beeldje onderaan dit artikel... Henk draagt ook steeds klompen.
14.45 uur
Vanaf 14.45u kregen ze daar een optreden van dansgroep 'Les Gais Galants', een kleine groep studenten uit Groningen die historische dansen aanleert en uitvoert.
Deze 'Stadsomroeper' staat dan wel vast in de St. Annastraat van het Nederlandse dorp Appingedam. Het is een een bronzen beeld van kunstenaar Lucas Klein uit Harkstede.
"Lucas Klein maakt ruimtelijk werk. Uiterst ingetogen van vorm en uitdrukking. Inspiratiebronnen zijn gebruiksvoorwerpen als een speer, een schild, boog, schaal, tafel en boot. Eenvoudig van vorm, maar dit soort voorwerpen zijn eenvoudig en doelmatig geworden door de eeuwenlange toepassing ervan. Juist dan onstaan er vormen die herkend worden en tot symbolen verheven worden. Boten zijn niet alleen vervoermiddelen over water. Een boot is het symbool van vechten tegen de elementen, de overgang van de ene wereld naar de andere, van het leven naar de dood.
Lucas Klein heeft het functionele en het symbolische op kunstzinnige wijze vorm gegeven. Het is contemplatieve kunst. Kunst waar je stil van wordt."
Het stadsomroeperbeeld werd in opdracht van de 'Nieuwe Appingedammer Handelsvereniging' vervaardigd als geschenk aan de Damster bevolking (1982).
Rondbrief van Jacques Vervaet, bestuurslid van de Gilde van Bellemannen Europese Continent...
Beste Bellemannen en vrienden,
Na enige beroering rond de uitslag van het Belgisch Kampioenschap in Oostende begrijp ik beter dan ooit waarom in de UK geen volledige uitslag gegeven wordt.
Als “samensteller” van de uitslag wens ik even een en ander te verduidelijken voor zij die blijkbaar niet goed weten hoe de punten worden gegeven en worden ingebracht.
De belleman wordt voor elke roep beoordeeld op diverse zaken en elk van die zaken wordt door andere personen beoordeeld.
(Een artikel van de hand van reporter Frank Meurisse) (Het Nieuwsblad 4 aug. 2009)
Belleman Guy scoort bij noorderburen
IZEGEM - De Izegemse Belleman Guy Vandendriessche dingt samen met zijn collega uit Temse naar de titel van algemeen Nederlands kampioen. Na een drietal concoursen staat hij als eerste gerangschikt in het klassement voor de titel. 'Maar we blijven een hechte vriendenclub hoor.'
'Als lid van de Eerste Nederlandse Stads- en Dorps Omroepersvereniging doe ik weer een gooi naar de titel van Nederlands kampioen. Het kampioenschap bevat een negental concoursen. Het totaal van de punten bepaalt wie Nederlands kampioen wordt.'
Twee Vlaamse bellemannen zijn bij de Nederlandse organisatie aangesloten. Naast Guy Vandendriessche neemt ook Gerard Vercauteren, de belleman van Temse, deel. 'Omdat buitenlanders niet direct toegang krijgen tot de gilde, stonden we eerst op een wachtlijst als aspirant-omroeper', vertelt Vandendriessche.
De Izegemse Belleman zette in 2005 voor het eerst voet aan wal in Nederland. 'Op de Mosselfeesten in Vlissingen', verduidelijkt hij. 'Ik was er als gast en boekte er succes met mijn bel. In Nederland is er immers geen sprake van bellemannen, wel van dorpsomroepers. Die wekken de aandacht met een gong, ratelaar, klepper of visserstrompet.'
De bel deed het hem dus in Nederland. 'Eigenlijk de hele presentatie, want daar wordt ook naar gekeken. We krijgen een thema voorgeschoteld dat we tot een boodschap moeten verwerken. Het is opletten geblazen: in eigen land staat een limiet op het aantal woorden, in Holland krijg je een tijdslimiet. Het is verleidelijk om meer te zeggen, maar gevaarlijk voor de stem. Als je zo intens bezig bent, is het niet denkbeeldig dat je hees wordt.'
Belleman Vandendriessche doet het niet onaardig bij de Noorderburen. 'Voor 2008 behaalde ik in die Gilde de hoogste score, daarmee mocht ik een mooie tinnen trofee in ontvangst nemen.'
Tot zover vorig jaar, intussen is Guy opnieuw gestart met een aantal wedstrijden in Nederland, weer met resultaat. 'Op 5 juli werd ik in het stadje Ravenstein tweede op 14 deelnemers, op 15 juli werd ik in Harderwijk ook tweede op 16 deelnemers en op 25 juli kwam ik in Oosterhout op 14 deelnemers als eerste uit de bus. Ik mag mezelf dus kampioen van Nederlands Zuid-Brabant noemen. Met het hoogste puntenaantal sta ik ook eerste gerangschikt in het klassement voor het Nederlands kampioenschap.'
Guy Vandendriessche kreeg de titel niet zomaar in de schoot geworpen. Hij versloeg een drietal meervoudige Nederlandse kampioenen en een Europees kampioen. 'Maar het blijft een hechte vriendenclub en ze zien me nog altijd graag komen, hoor.
Ik ben Guy , en gebruik soms ook wel de schuilnaam 'De belleman'.
Ik ben een man en woon in Izegem (België) en mijn beroep is Officiële Stadsomroeper van Izegem en museummedewerker.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Europese Snorrenclub Antwerpen.
Een eenzame bel... ergens op Kreta.
