En wat hebben we dit voorjaar allemaal geleerd ?

Ten eerste : vroeg begonnen is half gewonnen !

Ten tweede : schoenmaker blijf bij je leest !

En ten derde : Af en toe neen zeggen…

1. Een goede planning heeft vruchten afgeworpen. Sinds 11 november lag onze boot in de loods, en meteen zijn we ook maar met het vuilste werk begonnen : het onderwaterschip en de kiel afgekrabd, afgeschuurd, afgekuist, ontvet... enkele weekenden zagen we eruit als vuile smurfen (blauwe antifouling dus). Aansluitend het teakhout van de bakskisten “uitgebroken”… hoewel enkele latjes het vorige seizoen al los kwamen, zaten de meesten nog HEEL goed vast : met hamer en beitel moesten ze eruit geslagen worden. Dat heeft Kurt enkele zaterdagen en zondagen kunnen voelen… en ik … mogen aanhoren. De aansluiting van de brandstoftoevoer aan de mazouttank had een lekje, en dat werd ook verholpen; meteen ook een standmeting en nieuw deksel erop en hopelijk alles geurvrij… Na de ergste vrieskou half februari, zijn we dan begin maart begonnen met de schilderwerken : primer laag 1, plamuren, primer op plamuur, primer laag 2, en 2 lagen antifouling, zwart deze keer, dat belooft voor volgend jaar…

2. Na weken rekenen en nadenken over “hoe eraan te beginnen”, hebben we toch beslist om het vernieuwen van de bakskisten met teakhout over te laten aan een vakman… we zouden er TE lang over doen, en hebben er het gereedschap niet voor. Dus komt Bob, de ambachtelijke houtbewerker,  de maten opnemen. Hij gaat alles in zijn atelier voorbereiden en belooft ons dat alles er “piekfijn zal opliggen  voor de Pasen”.

3. Deze winter was een seizoen van af en toe “neen” zeggen. Niet al te veel sociale weekendactiviteiten, want ’s morgens op tijd paraat om naar het Goese Sas te rijden. Wat we zelden geweigerd hebben, is als iemand ons kwam vragen : “Zeg, gaan jullie mee naar het Loze Vissertje voor een snert ?” Ik denk dat we er de helft van de voorraad geconsumeerd hebben.

En zo zijn we dus in april, de mast is al gepoetst en in de was gezet. Verstagingen eraan, vers gewassen lijnen er terug in, … Volgende zaterdag de bootromp nog waxen, Pasen even niet werken, en de pasmaandag alles nog eens checken. 14 april moet alles klaar zijn, want dan gaat ie terug in het water.

Bijlagen:
Blog rapport 2012.xls (32.5 KB)   

Zaterdag 30 juli –Roompot Marina – Colijnsplaat ( 5,5 M)

En zo komt het einde van onze vakantie steeds dichterbij… Maar zolang we niet afgemeerd zijn in de eigen haven, is het nog steeds verlof. Dus vandaag nog een minitripje, van Roompot Marina tot Colijnsplaat, op het fokje, we hebben nog tij mee. Samen met Saltwater zijn we op een uurtje in de haven.

We verwachten hier ook nog de Kapp Linné, die vanuit het Goese Sas komt, en zo steken we ’s avonds met zijn zessen de benen onder tafel in de Yachtclub van Colijn.

Zondag 31 juli – Colijnsplaat – Wolphaartsdijk (9 M)

Laatste vakantiedag aan boord. Ontbijt op de Kapp Linné, met alles erop en eraan. En dan vertrekken we rond 13u15, tij mee, geen zuchtje wind, dus op de motor… Saltwater en Kapp Linné vertrekken gelijktijdig, en we worden nog begeleid door de First van Marc. Ook op het Veerse meer op de motor. Het was zacht weer, en in de namiddag trekt het open, en het wordt nog lekker zonnig en warm. Hopelijk het begin van de echter zomer 2011 in België en NL… We hebben het in GB zeker droger gehad dan hier.

In Wolphaartsdijk meren we aan, terug de vaste meertouwen aan de steiger en oprommelen. Luc komt ons ophalen, en aansluitend eten we opnieuw aan boord van hun boot in het Goese Sas. Rond tien tien uur worden we in Schoten afgezet en daarmee eindigt onze 6 weken durende vakantie…

Vrijdag 29 juli – Blankenberge - Roompot Marina (42,5 M)

We maken ons klaar en vertrekken, nog even tij tegen, richting de Roompot. Wind NO, 3 en 4, soms 5, en op de kop, maar straks, volgens de meteo krimpend naar N. Dus eerst opkruisen, voor Zeebrugge is het weer behoorlijk druk, zeker in vergelijking met de Engelse Oost- en Noordoostelijke Kust van waar we komen. Leuk zeilen, droog en grijs, echt BelgischNederlands weer.  Na een ver rak in zee, tij mee en dankzij gekrompen wind, mooie aandewindse koers tot de sluis van de Roompot. Met Christel en Stéphane spreken we af in de Marina van de Roompot.

Saltwater arriveert een uurtje na ons, net op tijd voor het aperitief.

Donderdag 28 juli – Blankenberge

We slapen uit, het korte nachtje van gisteren en de uurswijziging zijn nog niet verteerd. Laat ontbijt, en we verleggen ons naar de haven van de VVW. Frans en Gilda hebben er voor ons een box gereserveerd en we liggen dicht bij hen.

In de namiddag gaat Kurt een stukje zeilen met Frans en Roland op de Alcyone, en ’s avonds gaan we samen met Gilda, Angèle en Frans eten in de stad.

Woensdag – vervolg tot Blankenberge (106 M)

Rond middernacht staan er 1.000 mijlen op onze teller van deze vakantie !!! We hebben al 41 reisdagen achter de rug en alles is totnogtoe goed verlopen. Maar een verhaal is geen verhaal als er niet eens iets spannends gebeurt en dus…

Rond middernacht naderen we het ankergebied van de Westhinder, de wind krimpt waardoor we ruimer gaan zeilen, maar voor de wind willen we niet. Plots zie ik op het scherm van de AIS een schip dat vanuit zijn stilstand vertrekt, en dat met een snelheid van 6 knopen onze richting uitkomt… Paniek op de Balena. Kurt kan dit schip niet localiseren, en ik zie dat het op minder dan 0,5 mijl bevindt. Motor wordt gestart om de koers te wijzigen en dan gaat het vlug : de motor valt uit ! Wat kan dat zijn ? Geen tijd om na te denken, we moeten hier eerst weg. Dus zeilen terug bij, koers 90 ° en via marifoon op 16, bevestigt Traffic De Wandelaar dat dit OK is.

We steken gecontroleerd de traffic zone over, De Wandelaar volgt mee op, en ondertussen bedenken we dat we Blankenberge niet bij nachte al zeilend kunnen aanlopen. Kustwacht Oostende informeert ons dat ze de Rescue van Blankenberge zullen verwittigen van zodra we op 2 mijl voor Blankenberge komen. Zo gezegd zo gedaan, en om 4 u. ( 5 u. Belgische tijd), pikt de RIB Sterken Dries ons op sleeptouw tot de haven, waar we een half uur later toekomen. Wat een avontuur. Moeten we daarvoor 1.000 mijlen afgelegd hebben om dan in een Belgische haven binnengesleept te worden. Maar alles is goed afgelopen, en we kruipen nog even onder de wol…

11 uur : wakker ! en ondanks het nachtelijk avontuur, toch even goed geslapen ! Nu moeten we nakijken wat er aan de hand is met de motor… Kurt duikt onder de boot, en er zit dus een touw rond de schroef. Die is er vlug afgesneden, en daarmee is het euvel verdwenen…

We blijven vandaag in de box naast de reddingsbrigade liggen. Morgen zien we wel weer verder. 

Dinsdag 26 juli  –  Heybridge  - onderweg …

Via de het sluisje - op afspraak - worden we vanaf 8u30 terug op traditionele wijze versast, samen met een klein motorbootje. Een klein stukje op motor omdat we hier geen risico’s kunnen permitteren in verband met het afgaand tij, maar na 4 mijl, zeilen op en met deze wind, NW voornamelijk 3 en 4 bft, is het zeer fijn zeilen. Doel : Harwich, zodat we morgen, woensdag kunnen oversteken naar de Belgische Kust.

Stilaan naderen we de Noordzee met een reeks ondiepe banken, en hoewel het redelijk grijs is, hebben we allebei het gevoel dat we even goed vandaag kunnen doorgaan naar Blankenberge, de meteo geeft stabiel weer voor de zone Thames, af en toe een bui (dat zullen we nog wel zien), en zo beslissen we om een traject tussen de banken uit te stippelen om dan het verkeersscheidingsstelsel van de Noordhinder te passeren.

Alles verloopt vlot, tussen de banken af en toe goed de diepte in het oog houden, maar met de plotter en de recente kaarten is dat natuurlijk een stuk gemakkelijker. Bovendien is er weinig zeegang. We schieten goed op. Wegens geen te grote helling kan ik eten klaar maken, en alles goed volgen via AIS.

Om 19u30 steken we de Noordhinder over, enkele cargo’s maar goed op te volgen, en ook het cruiseschip de Costa Magica (dat ik ooit bezocht heb) glijdt op een halve mijl voor ons voorbij.  Twee uur later is deze “autoroute” achter de rug, even uitblazen… Stilaan valt de avond, en het grijze weer maakt dat het ook een “donkere” nacht zal worden. Maar we zijn content want we zijn nog bedoeling om op een smal deel over te steken… tot hier alles goed…

Maandag 25 juli  –  Bradwell - Heybridge (8,5 M)

Terug op tijd vertrekken, rond 6u30 verlaten we Bradwell al… op de motor richting westen, verder de rivier op waar het bij laagwater droogvalt. Het is opnieuw erg zonnig maar nog fris op dit uur. We hebben dus een “date” om 8 uur voor de sluis van Heybridge. Die gaat enkel open rond hoogwater en op afspraak, en samen met 2 andere zeilers worden we versast, door Martin de lock keeper. Het gaat er hier zeer traditioneel aan toe, alles manueel, niets geautomatiseerd, een aantal omstaanders helpen mee. Als de sluiskleppen geopend worden stroomt het water tot 2 knopen binnen : dus alles goed vasthouden !
De havenmeester helpt ook iedereen met aanmeren en zo liggen we rond 9 uur al keurig vast. Tijd voor een Engels ontbijt op het terras van de tea-room van het droogvallende haventje.

We laten ons vertellen dat het kanaal verder zeer mooi is en je kan gemakkelijk met het bijbootje naar de supermarkt roeien… dat willen we dan wel eens proberen, we hebben boodschappen te doen, en ook nog 2 x 5 l diesel te kopen. We vertrekken om 11 uur, in onze kleine rubberboot, aanvankelijk gaat het goed, enkele bruggetjes onder, fietsers, wandelaars, vissers langs het jaagpad, en wij tussen de eendjes, de waterlelies en het lis op weg naar de Tesco… maar dan is er steeds meer zeegras (?), en roeien we steeds vast. Die laag is soms 5 cm dik, en we moeten die echt openduwen, zodoende gaat het zeer traag, en duurt dit tripje 1,5 uur. Te voet zouden we dat wel sneller gedaan hebben. Dus in de supermarkt geen verse producten kopen, want alles zou bedorven zijn eer we terug waren… brood, wat fruit, enz. en de diesel… en terug het bootje in ! Wat een onderneming …

In de avond ruimen we de dinghy op, die gaan we niet meer nodig hebben, en daar kruipt wat tijd in. Diner aan boord, en met het tweede hoogwater vandaag komen er weer 3 boten binnen, weer spektakel aan het sluisje.  

Woensdag – vervolg tot Blankenberge (106 M)

Rond middernacht staan er 1.000 mijlen op onze teller van deze vakantie !!! We hebben al 41 reisdagen achter de rug en alles is totnogtoe goed verlopen. Maar een verhaal is geen verhaal als er niet eens iets spannends gebeurt en dus…

Rond middernacht naderen we het ankergebied van de Westhinder, de wind krimpt waardoor we ruimer gaan zeilen, maar voor de wind willen we niet. Plots zie ik op het scherm van de AIS een schip dat vanuit zijn stilstand vertrekt, en dat met een snelheid van 6 knopen onze richting uitkomt… Paniek op de Balena. Kurt kan dit schip niet localiseren, en ik zie dat het op minder dan 0,5 mijl bevindt. Motor wordt gestart om de koers te wijzigen en dan gaat het vlug : de motor valt uit ! Wat kan dat zijn ? Geen tijd om na te denken, we moeten hier eerst weg. Dus zeilen terug bij, koers 90 ° en via marifoon op 16, bevestigt Traffic De Wandelaar dat dit OK is.

We steken gecontroleerd de traffic zone over, De Wandelaar volgt mee op, en ondertussen bedenken we dat we Blankenberge niet bij nachte al zeilend kunnen aanlopen. Kustwacht Oostende informeert ons dat ze de Rescue van Blankenberge zullen verwittigen van zodra we op 2 mijl voor Blankenberge komen. Zo gezegd zo gedaan, en om 4 u. ( 5 u. Belgische tijd), pikt de RIB Sterken Dries ons op sleeptouw tot de haven, waar we een half uur later toekomen. Wat een avontuur. Moeten we daarvoor 1.000 mijlen afgelegd hebben om dan in een Belgische haven binnengesleept te worden. Maar alles is goed afgelopen, en we kruipen nog even onder de wol…

11 uur : wakker ! en ondanks het nachtelijk avontuur, toch even goed geslapen ! Nu moeten we nakijken wat er aan de hand is met de motor… Kurt duikt onder de boot, en er zit dus een touw rond de schroef. Die is er vlug afgesneden, en daarmee is het euvel verdwenen…

We blijven vandaag in de box naast de reddingsbrigade liggen. Morgen zien we wel weer verder.