Zaterdag 30 juli –Roompot Marina – Colijnsplaat ( 5,5 M)

En zo komt het einde van onze vakantie steeds dichterbij… Maar zolang we niet afgemeerd zijn in de eigen haven, is het nog steeds verlof. Dus vandaag nog een minitripje, van Roompot Marina tot Colijnsplaat, op het fokje, we hebben nog tij mee. Samen met Saltwater zijn we op een uurtje in de haven.

We verwachten hier ook nog de Kapp Linné, die vanuit het Goese Sas komt, en zo steken we ’s avonds met zijn zessen de benen onder tafel in de Yachtclub van Colijn.

Zondag 31 juli – Colijnsplaat – Wolphaartsdijk (9 M)

Laatste vakantiedag aan boord. Ontbijt op de Kapp Linné, met alles erop en eraan. En dan vertrekken we rond 13u15, tij mee, geen zuchtje wind, dus op de motor… Saltwater en Kapp Linné vertrekken gelijktijdig, en we worden nog begeleid door de First van Marc. Ook op het Veerse meer op de motor. Het was zacht weer, en in de namiddag trekt het open, en het wordt nog lekker zonnig en warm. Hopelijk het begin van de echter zomer 2011 in België en NL… We hebben het in GB zeker droger gehad dan hier.

In Wolphaartsdijk meren we aan, terug de vaste meertouwen aan de steiger en oprommelen. Luc komt ons ophalen, en aansluitend eten we opnieuw aan boord van hun boot in het Goese Sas. Rond tien tien uur worden we in Schoten afgezet en daarmee eindigt onze 6 weken durende vakantie…

Vrijdag 29 juli – Blankenberge - Roompot Marina (42,5 M)

We maken ons klaar en vertrekken, nog even tij tegen, richting de Roompot. Wind NO, 3 en 4, soms 5, en op de kop, maar straks, volgens de meteo krimpend naar N. Dus eerst opkruisen, voor Zeebrugge is het weer behoorlijk druk, zeker in vergelijking met de Engelse Oost- en Noordoostelijke Kust van waar we komen. Leuk zeilen, droog en grijs, echt BelgischNederlands weer.  Na een ver rak in zee, tij mee en dankzij gekrompen wind, mooie aandewindse koers tot de sluis van de Roompot. Met Christel en Stéphane spreken we af in de Marina van de Roompot.

Saltwater arriveert een uurtje na ons, net op tijd voor het aperitief.

Donderdag 28 juli – Blankenberge

We slapen uit, het korte nachtje van gisteren en de uurswijziging zijn nog niet verteerd. Laat ontbijt, en we verleggen ons naar de haven van de VVW. Frans en Gilda hebben er voor ons een box gereserveerd en we liggen dicht bij hen.

In de namiddag gaat Kurt een stukje zeilen met Frans en Roland op de Alcyone, en ’s avonds gaan we samen met Gilda, Angèle en Frans eten in de stad.

Woensdag – vervolg tot Blankenberge (106 M)

Rond middernacht staan er 1.000 mijlen op onze teller van deze vakantie !!! We hebben al 41 reisdagen achter de rug en alles is totnogtoe goed verlopen. Maar een verhaal is geen verhaal als er niet eens iets spannends gebeurt en dus…

Rond middernacht naderen we het ankergebied van de Westhinder, de wind krimpt waardoor we ruimer gaan zeilen, maar voor de wind willen we niet. Plots zie ik op het scherm van de AIS een schip dat vanuit zijn stilstand vertrekt, en dat met een snelheid van 6 knopen onze richting uitkomt… Paniek op de Balena. Kurt kan dit schip niet localiseren, en ik zie dat het op minder dan 0,5 mijl bevindt. Motor wordt gestart om de koers te wijzigen en dan gaat het vlug : de motor valt uit ! Wat kan dat zijn ? Geen tijd om na te denken, we moeten hier eerst weg. Dus zeilen terug bij, koers 90 ° en via marifoon op 16, bevestigt Traffic De Wandelaar dat dit OK is.

We steken gecontroleerd de traffic zone over, De Wandelaar volgt mee op, en ondertussen bedenken we dat we Blankenberge niet bij nachte al zeilend kunnen aanlopen. Kustwacht Oostende informeert ons dat ze de Rescue van Blankenberge zullen verwittigen van zodra we op 2 mijl voor Blankenberge komen. Zo gezegd zo gedaan, en om 4 u. ( 5 u. Belgische tijd), pikt de RIB Sterken Dries ons op sleeptouw tot de haven, waar we een half uur later toekomen. Wat een avontuur. Moeten we daarvoor 1.000 mijlen afgelegd hebben om dan in een Belgische haven binnengesleept te worden. Maar alles is goed afgelopen, en we kruipen nog even onder de wol…

11 uur : wakker ! en ondanks het nachtelijk avontuur, toch even goed geslapen ! Nu moeten we nakijken wat er aan de hand is met de motor… Kurt duikt onder de boot, en er zit dus een touw rond de schroef. Die is er vlug afgesneden, en daarmee is het euvel verdwenen…

We blijven vandaag in de box naast de reddingsbrigade liggen. Morgen zien we wel weer verder. 

Dinsdag 26 juli  –  Heybridge  - onderweg …

Via de het sluisje - op afspraak - worden we vanaf 8u30 terug op traditionele wijze versast, samen met een klein motorbootje. Een klein stukje op motor omdat we hier geen risico’s kunnen permitteren in verband met het afgaand tij, maar na 4 mijl, zeilen op en met deze wind, NW voornamelijk 3 en 4 bft, is het zeer fijn zeilen. Doel : Harwich, zodat we morgen, woensdag kunnen oversteken naar de Belgische Kust.

Stilaan naderen we de Noordzee met een reeks ondiepe banken, en hoewel het redelijk grijs is, hebben we allebei het gevoel dat we even goed vandaag kunnen doorgaan naar Blankenberge, de meteo geeft stabiel weer voor de zone Thames, af en toe een bui (dat zullen we nog wel zien), en zo beslissen we om een traject tussen de banken uit te stippelen om dan het verkeersscheidingsstelsel van de Noordhinder te passeren.

Alles verloopt vlot, tussen de banken af en toe goed de diepte in het oog houden, maar met de plotter en de recente kaarten is dat natuurlijk een stuk gemakkelijker. Bovendien is er weinig zeegang. We schieten goed op. Wegens geen te grote helling kan ik eten klaar maken, en alles goed volgen via AIS.

Om 19u30 steken we de Noordhinder over, enkele cargo’s maar goed op te volgen, en ook het cruiseschip de Costa Magica (dat ik ooit bezocht heb) glijdt op een halve mijl voor ons voorbij.  Twee uur later is deze “autoroute” achter de rug, even uitblazen… Stilaan valt de avond, en het grijze weer maakt dat het ook een “donkere” nacht zal worden. Maar we zijn content want we zijn nog bedoeling om op een smal deel over te steken… tot hier alles goed…

Maandag 25 juli  –  Bradwell - Heybridge (8,5 M)

Terug op tijd vertrekken, rond 6u30 verlaten we Bradwell al… op de motor richting westen, verder de rivier op waar het bij laagwater droogvalt. Het is opnieuw erg zonnig maar nog fris op dit uur. We hebben dus een “date” om 8 uur voor de sluis van Heybridge. Die gaat enkel open rond hoogwater en op afspraak, en samen met 2 andere zeilers worden we versast, door Martin de lock keeper. Het gaat er hier zeer traditioneel aan toe, alles manueel, niets geautomatiseerd, een aantal omstaanders helpen mee. Als de sluiskleppen geopend worden stroomt het water tot 2 knopen binnen : dus alles goed vasthouden !
De havenmeester helpt ook iedereen met aanmeren en zo liggen we rond 9 uur al keurig vast. Tijd voor een Engels ontbijt op het terras van de tea-room van het droogvallende haventje.

We laten ons vertellen dat het kanaal verder zeer mooi is en je kan gemakkelijk met het bijbootje naar de supermarkt roeien… dat willen we dan wel eens proberen, we hebben boodschappen te doen, en ook nog 2 x 5 l diesel te kopen. We vertrekken om 11 uur, in onze kleine rubberboot, aanvankelijk gaat het goed, enkele bruggetjes onder, fietsers, wandelaars, vissers langs het jaagpad, en wij tussen de eendjes, de waterlelies en het lis op weg naar de Tesco… maar dan is er steeds meer zeegras (?), en roeien we steeds vast. Die laag is soms 5 cm dik, en we moeten die echt openduwen, zodoende gaat het zeer traag, en duurt dit tripje 1,5 uur. Te voet zouden we dat wel sneller gedaan hebben. Dus in de supermarkt geen verse producten kopen, want alles zou bedorven zijn eer we terug waren… brood, wat fruit, enz. en de diesel… en terug het bootje in ! Wat een onderneming …

In de avond ruimen we de dinghy op, die gaan we niet meer nodig hebben, en daar kruipt wat tijd in. Diner aan boord, en met het tweede hoogwater vandaag komen er weer 3 boten binnen, weer spektakel aan het sluisje.  

Woensdag – vervolg tot Blankenberge (106 M)

Rond middernacht staan er 1.000 mijlen op onze teller van deze vakantie !!! We hebben al 41 reisdagen achter de rug en alles is totnogtoe goed verlopen. Maar een verhaal is geen verhaal als er niet eens iets spannends gebeurt en dus…

Rond middernacht naderen we het ankergebied van de Westhinder, de wind krimpt waardoor we ruimer gaan zeilen, maar voor de wind willen we niet. Plots zie ik op het scherm van de AIS een schip dat vanuit zijn stilstand vertrekt, en dat met een snelheid van 6 knopen onze richting uitkomt… Paniek op de Balena. Kurt kan dit schip niet localiseren, en ik zie dat het op minder dan 0,5 mijl bevindt. Motor wordt gestart om de koers te wijzigen en dan gaat het vlug : de motor valt uit ! Wat kan dat zijn ? Geen tijd om na te denken, we moeten hier eerst weg. Dus zeilen terug bij, koers 90 ° en via marifoon op 16, bevestigt Traffic De Wandelaar dat dit OK is.

We steken gecontroleerd de traffic zone over, De Wandelaar volgt mee op, en ondertussen bedenken we dat we Blankenberge niet bij nachte al zeilend kunnen aanlopen. Kustwacht Oostende informeert ons dat ze de Rescue van Blankenberge zullen verwittigen van zodra we op 2 mijl voor Blankenberge komen. Zo gezegd zo gedaan, en om 4 u. ( 5 u. Belgische tijd), pikt de RIB Sterken Dries ons op sleeptouw tot de haven, waar we een half uur later toekomen. Wat een avontuur. Moeten we daarvoor 1.000 mijlen afgelegd hebben om dan in een Belgische haven binnengesleept te worden. Maar alles is goed afgelopen, en we kruipen nog even onder de wol…

11 uur : wakker ! en ondanks het nachtelijk avontuur, toch even goed geslapen ! Nu moeten we nakijken wat er aan de hand is met de motor… Kurt duikt onder de boot, en er zit dus een touw rond de schroef. Die is er vlug afgesneden, en daarmee is het euvel verdwenen…

We blijven vandaag in de box naast de reddingsbrigade liggen. Morgen zien we wel weer verder.  

Zondag 24 juli  –  Mooring bij Armsholt/Deben - Bradwell (34,5 M)

Vroeg eruit, kopje thee en nescafé, en om 5u45 gooien we de tros los van de boei, richting monding van de Deben… het is vlak voor hoog water, dus bijna geen stroom meer op de rivier, en genoeg water om over de drempel te geraken : vanuit de rivier zie je het water opstuiven aan de smalle ingang, hoewel de zee zeer kalm is … maar dat is natuurlijk altijd het geval bij dit soort van rivieren. Het is mooi weer, er staat een stevige noordwestelijke wind, 4 tot 5, soms een 6 bft… Dat is aanvankelijk halve wind, en we zeilen tussen de 6,5 en 7 knopen, wel stroom tegen maar dat is geen probleem want we zullen toch te vroeg in Bradwell zijn… Als we aan de rivieren van de Blackwaters komen, is het scherp varen, en uiteindelijk wordt het smal en varen we verder op motor. Vaak ondieptes, dus opletten, maar de kaartplotter is hier natuurlijk erg behulpzaam.

Om 12 uur zijn we net op laagwater vlakbij Bradwell, dus inderdaad te vroeg, en we pikken een mooring op bij Mersae island, een zeer mooie locatie vlak bij een aantal droogvallende platen. Tijd voor pannekoekjes in een heerlijk zonneke en een kort middagdutje in de kuip.

Rond 14u30 kunnen we Bradwell aanlopen, er zou nu voldoende water moeten staan… dus traag in het geultje en op dat ogenblik vaart de Bar Goose buiten, met aan boord David Reed, een local die we hier 4 jaar geleden leerden kennen, en die we sindsdien al 2 maal in Nederland ontmoet hebben.
In de marina krijgen we een box naast enkele grote motorboten, hier kunnen we de boot eindelijk nog eens goed afspuiten, en met dit weer is dat geen inspanning… alle buren komen een babbeltje doen, van waar komen we?, naar waar willen we? Nog een aantal tips en als we dan toch morgen naar Heybridge willen gaan, dan zal buurman John alvast maar reserveren voor ons in de sluis, want dat hoort daar zo !

Rond 19 u hebben we met David Reed en zijn vrouw Theresa afgesproken in de The Green Man, de zeer leuke pittoreske Engelse pub van Bradwell… iedereen kent er elkaar. De Maltese kok serveert royaal ! Theresa en David komen al meer dan 50 jaar naar Nederland en ze zijn vooral erg zot van Middelburg en het Veerse Meer… Het is een zeer geslaagde avond.

Zaterdag 23 juli  –  Woodbridge – mooring bij Armsholt op rivier de Deben (7 M)

Wekker om 5u15 en een halfuurtje later vertrekken we zonder ontbijt. Dat is voor straks. Het heeft de hele nacht geregend, maar nu schijnt een schuchter zonneke en is het droog. Wel een frisse wind. De drempel van de marina staat op 2 meter, dus we kunnen er net over. Terug slingeren we tussen de zeilschepen die aan de boeien op de rivier liggen. Het levert mooie foto’s op zo vroeg ’s morgens. Rond 7 uur zijn we 7 mijl verder, bij Ramsholt, en moeten we zelf een mooring (boei) oppikken om ons eraan vast te leggen. Dat lukt wonderwel van de eerste keer, en zo liggen we gerust.

We kruipen terug in de punt en slapen/soezen nog wat… Dan brunch in de kuip, er steekt wel steeds meer wind op, en dat gaat zo tot 5 bft… het wordt bewolkt, geen regen, en we hebben ondertussen beslist om hier te blijven liggen, lekker niks doen, wat lezen, onze eerste DVD gekeken, en de voorbij zeilende bootjes te groeten.  ’s Avonds is er minder wind, en ook minder geklots van de golfjes die er deze middag wel waren.

Vrijdag 22 juli  –  Woodbridge op rivier de Deben  

Mooi weer, ontbijt in de mooie marina van Woodbridge, overdag veel wolken, maar droog en “sunny spells”, en daar zijn we content mee. We gaan bij de havenmeester langs die ons uitlegt hoe we het best organiseren om de Deben morgen terug af te varen. Hoewel deze rivier maar 10 mijl is, zullen we met onze diepgang, het traject niet in één keer kunnen doen, dus moeten we een “tijstop” houden.

Met de fietskes proberen we een route te vinden langs de Deben, maar die blijkt er niet echt te zijn. We volgen dan maar de cycle route richting Felixtowe, en halverwege, als we de rivier links van ons zien kronkelen, dalen we verder af… hier is een groot krekengebied, met salt marches, (zoutmoerassen)… er ligt een klein bootje en er zijn loopplanken over de moerassen, zoals bij ons in de Hoge Venen. En er groeit zeekraal en lamsoor ! Lekker, dus daar plukken we een portie van voor bij de vis.

Het landschap is hier weer golvend, dus klimmen en afdalen, zeer sportief. Als we terug in Woodbridge zijn, gaan we nog boodschappen doen, o.a. verse kabeljauw, en Kurt pompt ook nog het bijbootje op : misschien kunnen we dat morgen nodig hebben tijdens onze tijstop. We kunnen zelfs nog buiten eten vanavond.

Donderdag 21 juli  –  Lowestoft – Woodbridge op rivier de Deben (45 M) 

We staan op ons 7 uur, ons oorspronkelijk plan is om naar de rivier de Orwell te varen… maar onze buurman zegt dat de Deben zeker haalbaar is met onze diepgang.

We vertrekken om 9 uur, dan gaan we stroom mee hebben, en op dat moment is er geen wind… Tijdens het eerste uur bekijken we nog eens alle almanaks en pilotboeken en halen er de juiste getijgegevens bij… Tja, de Deben, en dus de haven Woodbridge, moet theoretisch kunnen, maar om zeker te zijn, toch nog even een telefoontje naar de marina : de havenmeester stelt ons gerust, om 14 uur aan de entrance (daar is een verzande ondiepte die je over moet) en dan ben je rond 16 uur (iets voor hoogwater) bij de sill (de drempel) van de marina van Woodbridge. Dus gaan we eerst hier naartoe.

De stroom is op dit gedeelte gemakkelijk 2 tot 2,5 kn, dus dat schiet mooi op. Rond de middag voelen we een briesje, en dus gaan we verder op zeil ! Het is grijs weer, we zien enkele bliksemflitsen boven land. Rond 14u15 zijn we aan de startboei van de Deben, en de eerste ondiepte : links en rechts zie je de zee “breken”, en nu is het nog zeer kalm. Eens over de ondiepte is het rustig motoren tussen de vele zeil- en motorbootjes die aan een mooring (boei) vastliggen. En uiteraard goed het midden van de vaarweg houden. Soms is het goed uitkijken naar de rode en groene tonnen, je ziet ze niet altijd van ver, of zijn te verwarren met mooring-boeien.

En dan begint het toch ook hier te regenen, we zijn bijna bij de marina; van de havenmeester krijgen we bericht dat de diepte boven de drempel nu 1m90 is, dus dat is OK om binnen te lopen. Mooie box aan de noordzijde van de Tide Mill Harbour, en Kurt vaart achteruit in de box zodat de wind in de neus zit.

In 2005 wilden we deze haven ook bezoeken met ons vorige bootje, maar toen lagen we 7 dagen verwaaid in Harwich, samen met de Saltwater I. We hebben toen per trein Woodbridge bezocht, maar dat was natuurlijk een andere ervaring.  

Na het aperitiefje aan boord, wandelen we naar het dorpje, en gaan er eten in één van de oudste pubs, The Kings Head, een zeer pittoreske bar, met klassieke Engelse keuken, m.a.w. sirloin/rib eye, mushroom, tomatoes and fresh cut chips…

Dinsdag/woensdag 19/20 juli  –  Scarborough – Lowestoft (138 M)

6u30 reveil, ontbijt, douche, boterhammetjes klaar, en om 8u30 verlaten we het pittoreske haventje van Scarborough. We doen voor de eerste keer onze zeilpakken niet aan, het is zeer rustig weer, te weinig wind om op te schieten, wellicht eens we Flamborough Head passeren dat het wel zal aanwakkeren… maar niets van dat : het worden 24 uren gezellig motoren ! J

We zien nog vele verschillenden vogels, de puffins zullen we na vandaag niet meer zien op deze reis. Ook nog vaak zeehonden die verbaasd hun kopje boven water steken als ze ons brommend hoor aankomen. Soms steken ze hun snuit helemaal verticaal naar omhoog, en kijken je echt aan !

Kurt haalt nog 3 makrelen boven, die terstond gekuist worden. Verder gaat het uur per uur voorbij; vanaf de rivier de Humber, de avond valt, is het veel drukker met grote scheepvaart dan onze heenreis. Kurt houdt in de kuip alles in het oog, ik geef de informatie van de AIS telkens door… En zo hebben we tot 1u30 onze handen vol. Ik leg me 1,5 uurtje op de bank, en Kurt loodst ons bootje door een rij coasters. Later gaat ook Kurt even rusten, echt slapen kunnen we geen beiden, je hoort altijd van alles, is het niet de marifoon op 16 met weerberichten dan is het het alarm van de AIS, of de wekker die elk uur piept om het log in te vullen.

Het is alleszins een zeer rustige nacht, geen regen, geen wind, smooth met een lichte deining, en een rode maan als ze opkomt, zeer mooi.

Vanaf 3u30 is het al niet meer echt donker, en zowaar komt er rond 6 uur wat wind opzetten, zeilen nog even bij, en motorsailend winnen we nog wat snelheid. Om 8.30 u meren we af in Lowestoft, precies 24 uur na ons vertrek…

Een korte slaappauze, rond de middag terug op. En dan bunkeren : 3 x 15 l diesel, wasje draaien in de laundrette van de haven en nog naar de Asda… Het is lekker warm, zonneke schijnt bijna de hele dag, … Diner aan boord (de verse makreeltjes) en dan al gauw in slaap... Rond 22 u komt er nog een NL jacht naast ons aanmeren. Dat is natuurlijk de gang van zaken in een zeehaven zoals Lowestoft als je aan de passantensteiger ligt.

Maandag 18 juli  –  Scarborough 

Nog een dagje uitslapen, vanaf morgen niet meer ! Het regent om 7 uur, het regent om 8 uur, het regent om 9 uur, en we staan nog later op ! Ontbijten pas om 11 uur, bekijken nadien nog enkele mogelijke trajecten en weersomstandigheden, en zoals het er nu naar uitziet, willen we morgen vertrekken, en Grimsby overslagen (hierover horen we niet vee l goeds en op die manier zouden we dan goed opschieten)… dat betekent dan wel weer een trip van ca. 140 mijl en meer dan 24 uur op zee.

Daarom nog enkele boodschappen (eten en diesel). Maar eerst nog even de kuip poetsen, ik zit de lege dieselbidon van 10 liter in afwachting al op de steiger en als we een uurtje later willen vertrekken, is die WEG ! Hoe is dat mogelijk ? Er stapt hier wel af en toe een collega-zeiler voorbij op deze ponton, maar “vreemd” volk niet, want je komt hier maar binnen met een sleutel… Mysterie dus ! En we kopen dan maar een nieuwe bidon bij het tankstation.

Straks vroeg gaan slapen want morgen vroeg op !

Zondag 17 juli  –  Scarborough

Veel wind, nog steeds gale-waarschuwingen voor Humber, Thames en andere gebieden : complexe lagedrukgebieden blijven hangen boven GB… maar ook boven B en NL als we dat lezen op de Navtex. Dus nemen we het rustig, … In de voormiddag gaat Kurt diesel halen, ik rommel nog wat op de boot, en dan ’s middags lunch in de Yachtclub.

Na de middag nog een wandeling, het is dan enkele uren droog, langs de baai tot de grote Victoriaanse hotels die hoog boven het strand gelegen zijn. En ’s avonds eten we aan boord : wat dacht je? Vis natuurlijk (codd deze keer), met eierpasta en verse tomaten/looksaus. En eindelijk hebben we hier WIFI aan boord, dus kunnen we één en ander bekijken en verder de weerberichten opvolgen : we downloaden, eindelijk, het programma voor het ophalen van de gribfiles (dat zijn zeer gedetailleerde weerkaarten die je moet uploaden en dan kan raadplegen).

Zaterdag 16 juli  –  Scarborough 

Regen, regen, regen als we opstaan… maar geen tijd te verliezen, de eerste culinaire workshop van het SeaFest begint om 10u30 en daar wil ik graag bij zijn. Dus na een kort ontbijt, botten en regenjas aan, en in de gietende regen in de demo-tent. Aanvankelijk niet te veel volk, maar stilaan loopt het tentje toch vol. De eerste workshop is oa over het schoonmaken en fileren van de lokale vis : kabeljauw, zeeduivel, tong, tarbot, leng en zalm passeren de revue, en ondertussen presenteert een jonge vrouwelijke chef enkele mooie gerechten… dat zijn goede tips voor de volgende dagen, want wellicht blijven we nog even in Scarborough. De tweede demo is van een leraar van de Lokale hotelschool, allemaal recepten met vis, schaal- en schelpdieren.

Kurt heeft ondertussen enkele nieuwe weerberichten kunnen bekijken : “an unseasonably deep low will affect the UK close on Newcastle-upon-Tyne” (983 mB).
Na een soepke wandelen we samen naar de tenten van de Havenfeesten, in een grote tent staan verschillende “marktkraampjes” met kaartjes, tekeningen, gebak en zoet, verse vis,… we gaan verder richting de oude stad en de winkelstraten, om te eindigen in de grote supermarkt van Sainsbury’s: hier de overige aankopen voor onze culinaire avond. Deze namiddag is het soms nog mooi zonnig geweest, toch af en toe een bui, maar als we op de boot terug komen, is het grotendeels droog. Op ons menu naar inspiratie van deze morgen : salade met “lemon sole” (tong, maar een speciale ?), en als hoofdgerecht “Zeeduivel met paprika en sjalot/witte wijnsaus”, en aardbeicrumble (dat heb ik niet zelf gemaakt !). En dan om 10u25 : vuurwerk als hoogtepunt van het SeaFest… Nog even binnen in de Yachtclub van Scarborough : die is niet dagelijks open, maar nu dus wel : vooraleer we ergens plaatsnemen, worden we door de commodore aangesproken, om erbij te komen te zitten : waar komen we vandaag, wat zijn ons plannen, en wat willen we drinken !  Deze Club heeft vele contacten met een NL zeilclub in Hoorn, en van hier zeilen ze vaak naar Ijmuiden, een hele trip (ca. 210 M)…