Het verdict van de Australische Regering valt tegen. Ze
voorzien een verlichting van de beperkingen in drie stappen. Interstate reizen zonder
quarantaine verplichting zitten in de laatste fase en die is in het beste geval
pas gepland voor juli. Dat wil zeggen dat mijn gok om hier langer te blijven allicht
nog niet voldoende zal zijn. Miljaarrrrr. Ik draai en keer alle combinaties in
alle richtingen om in dat kluwen van beperkingen een gaatje te vinden. Niet
simpel want de regels verschillen dan ook nog eens van Staat tot Staat. Duidelijk is dat ik eerst een interessante Staat
moet vinden waar we binnen kunnen zonder ophokplicht. De Staat Victoria vormt uiteraard
geen probleem, want daar verblijven we. Noord Oostelijk ligt New South Wales.
De restricties zijn er minder streng. De kans dat we daar binnen 2 weken
binnen kunnen, lijkt ons realistisch. Als dat lukt kunnen we rondreizen
tot aan de Noordgrens van die Staaat. Aan de andere kant ligt Queensland. Laat ons hopen dat
de Queenslanders tegen dan tot inzicht komen en ons binnen laten.
Een andere Staat die wat soepeler is, blijkt The Northern
Territory te zijn. Vandaag stippel ik een eerste alternatieve reis uit in en
rond Darwin, de hoofdstad van The Northern Territory. Dan liggen die kaarten in
het pokerspel al klaar. Morgen kom dan New South Wales aan de beurt. Man, man,
ik raak stilaan moedeloos en geïrriteerd van alle dagen die ik intussen al
verspild heb aan het annuleren van boekingen, wijzigingen van boekingen, opvolgen
van terugbetalingen, bijhouden van credits, uitdokteren van alternatieve
reisprogrammas enz. Een hele spreadsheet vol.
In de namiddag ben ik het echt beu. We maken
deze avond lamsbout klaar op zijn Jamie Olivers. Dit wil zeggen een bout doorspiest
met tenen look en de sprietjes rozemarijn en tijm.
De voormiddag spendeer ik, zoals elke goede Belg, aan Tax-on-web.
Ik raak er zonder problemen binnen (allicht omdat ik naar Belgische normen- om
1 uur s nachts doe). Ik heb nog wat extra gegevens nodig die ik hier niet zo
bij de hand heb. Ik heb nooit kunnen inbeelden dat ik die gegevens ooit aan de
andere kant van de wereld zou nodig hebben. Mijn dochter Griet zal dus worden
ingeschakeld.
In de namiddag van het mooie herfstweer genoten en een wandeling
van ca. 10 km gemaakt. s Avonds nog eens rummikub gespeeld bij Toon. Tot mijn
grote schaamte moet ik toegeven dat ik het (nog) niet onder de knie heb. Het
vele denken bezorgt me bovendien (lichte) hoofpijn. Ik zal dus nog wat moeten
oefenen.
Vandaag nog mooi weer. Eerst twee wasjes gedaan en
opgehangen. Terwijl wij weg zijn kunnen ze rustig drogen. Afspraak is dat ze
droog zijn tegen we in de loop van de namiddag terug thuis komen. We hernemen
de Arcade wandeling en ontdekken de ondergrondse openbare toiletten die in 1902
werden gebouwd. Alleen voor mannen. En de vrouwen hoor ik u al hardop denken.
Hawel daar hebben ze pas later aan gedacht en die hebben bijgevolg moeten
wachten tot in 1927. Uit nieuwsgierigheid bezoeken we ook even Central Station
van Melbourne en dan blijkt in het midden van het station nog de toren te staan
van een fabriek dat loden pijpen maakte.
We kennen intussen zoveel plaatsjes in Melbourne dat we
binnenkort kunnen solliciteren voor de post van stadsgids. Al vrees ik dat we
voor taal een B-attest zullen krijgen. We kunnen onmogelijk in dezelfde
graden van overtreffende trap plaatsen en gebouwen beschrijven. Alles is hier
amazing, breathtaking, fabulous, incredible, unbelievable, enz.
Schitterend stralend weer wordt er voorspeld. We trekken er
dus op uit voor een strandwandeling. Het is inderdaad zalig wandelweer. En wij
zijn duidelijk niet de enigen die dat vinden. Op het wandelpad langs het strand van St Kilda is
goed druk. En niemand draagt een mondmasker. Niemand. Het verwondert me
helemaal niet. Gisteren hadden ze voor héél Australië wel geteld in 1 persoon
wiens ziekte misschien met corona zou kunnen relateerd zijn. Dat is een mooi
voorbeeld van nuchtere neutrale informatieverstrekking. Wat een verschil met de
paniekerige massa-opjutterij die ons vanuit België bereikt.
Halverwege stoppen we aan een picknick tafel met
bijbehorende zitbanken om ons boterhammen te verorberen. Aan elke tafel zit zoals
het hoort één koppel. Maar er zijn voldoende tafels om eenieder die wil te
laten zitten.
Weer prachtig weer vandaag. Dus gaan we in Melbourne een
andere wandeling doen langs de Yarra rivier. Een mooie tour. Daarna nog eens
een bezoekje gebracht aan de South
Melbourne Market. Aan het viskraam van Griekse maat Petros heb ik kreeften
gezien met een lijfdiameter (diameter geen lengte hé) van makkelijk 15 cm en
een krab met een schild van zeker 25 cm. Verleidelijke zeemonstertjes
eigenlijk. De drang om krab te kopen is groot maar in onze B&B hebben ze noch
een krabben- noch een kreeftenschaar om de scharen te kraken. We hebben dan ook
ons maar wijselijk beperkt tot twee grote moten zalm (met ruggengraat) van een
duim dik. Dat kost ons 16 Australische dollar (ca. 10,5 euro) voor 600 gr. Met zwarte inktvis pasta is dat een mooie en lekkere combinatie.
Terug thuis vernemen we de beslissing van de Australische
Regering. Ze beginnen volgende week met een geleidelijke versoepeling van de
beperkingen, maar een vlucht naar Bisbane of Cairns zit er voor de maand juli
niet in. Nog twee maand wachten in Melbourne zonder dat we zekerheid hebben dat
tegen dan de versoepeling niet terug gedraaid wordt, is er over voor mij. Ik
moet voor de zoveelste maal op zoek naar een alternatief. Ik voel me net Sisyphos,
in Melbourne in plaats van in Tartaros. Dat wordt een werkje voor morgen.
In de reizigersdocumentatie van de Air B&B heeft Kris
enkele foldertjes over Melbourne gevonden. Eén ervan is een becommentarieerde
wandeling van 3 km langs en door de verschillende Arcades die Melbourne rijk
is.Arcades zijn overdekte
winkelgaanderijen die op het eind van de 19de eeuw en het begin van
de 20ste eeuw in regelrechte Art Déco stijl in Melbourne gebouwd
werden. Tot de middag heeft de regen ons nog binnen kunnen houden. Daarna
klaart het op en doen we de tour. Een aangename verrassing. Niet alleen omwille
van de Arcades maar ook omdat we door smalle straatjes kuieren waar we zonder
plannetje nooit zouden door gewandeld zijn.
De oudste Arcade is de Royal Arcade van 1869. Aan de ingangspoort
slaan sinds 1892 2 reuzen, die een groot prachtig uurwerk flankeren, het uur.
De linkse reus Gog slaat elk kwartier. De rechtse met als naam Magog neemt de
uren voor zijn rekening. De meest indrukwekkende Arcade daarentegen is de Block
Arcade van 1902. De constructie is vergelijkbaar met de Koninginnegaanderij van
Brussel. Met een glazen koepeldak over de ganse lengte, prachtige mozaïeken
vloeren en exclusieve winkels. Bij valavond wandelen we nog door de Cathedral
Arcade met alle Art Déco loodglazen ramen en vensters nog intact.
De Niagara Lane daarentegen is een erg smal steegje van amper
2m breed. Maar daar staan nog 5 stapelhuizen van 1880, die aan de slopershamer
van de jaren 1960 ontsnapt zijn. Het zonlicht raakt amper tot aan de
straatstenen.
