Eindelijk was het zover: de 1/8e triathlon in Geel: 500m zwemmen, 19 km fietsen en 5 km lopen...
Poepzenuwachtig
was ik, vooral voor het zwemmen omdat ik nog nooit in open water had gezwommen.
Ik had wel de hele winter getraind in het zwembad, 2 à 4 trainingen per week.
In het begin kreeg ik het even benauwd in dat open water, dus heb de eerste
meters in schoolslag gezwommen om dan over te schakelen naar crawl maar dan
zwom ik weer scheef, dus weer even kijken en corrigeren. Ik was al zeker niet
als laatste uit het water.
Dan was het een kwestie van zo snel mogelijk die
wetsuit uit te trekken tot aan het middel, naar de wisselzone lopen, wetsuit
verder uitstampen, klikschoenen aan, helm en zonnebril op, rennen uit de
wisselzone met de fiets aan de hand en starten met het fietsen. Heb
goed tempo kunnen maken, op 40 minuten was ik er klaar mee. Het was eens
plezant om te kunnen doorfietsen zonder om de haverklap te moeten stoppen voor
verkeerslichten. Na de 19 km diende er naar het lopen gewisseld te worden. Snel
de fiets wegzetten, klikschoenen uit en loopschoenen aan. 5 km lopen is voor
mij geen probleem, zelfs na het zwemmen en fietsen ging dit vlot en heb ik nog
wat medesporters kunnen inhalen.
Dit
smaakt in ieder geval naar meer! Wat een geweldige sport!nel die wetsuit uittrekken tot aan het
middel, naar de wisselzone lopen, wetsuit verder uitstampen, voeten afdrogen,
klikschoenen aan en de fiets op voor 19 km, goed tempo gemaakt, op 40 minuutjes
was ik klaar. Het was leuk om eens te kunnen doorfietsen zonder om de haverklap
te moeten stoppen voor kruispunten en verkeerslichten. Na 19 km diende er weer
gewisseld te worden, deze keer naar de loopschoenen, die waren snel aan dankzij
de "snelveters" en hopla, polar even terug ingesteld en weg was ik.
Snel een gelleke naar binnen gewerkt en op 22 minuutjes had ik de 5 km
uitgelopen.
Dit smaakt in ieder geval naar meer! Wat een geweldige sport!
Een kwarttriathlon in
2u38! Over het zwemmen kan ik kort en bondig zijn: dit was heel slecht. Ik zwom
van rechts naar links en terug ipv rechtdoor, dan maar op schoolslag
overgeschakeld maar die boei leek toch eindeloos ver, boei gehaald en gekeerd,
ondertussen zag ik de rappe mannelijke zwemmers aan de overkant dichter en
dichter komen en sloeg in paniek, kreeg water binnen, dacht dat ik ging stikken
want ik kreeg even geen lucht meer. Een alerte kanovaarder merkte dit op en
heeft ervoor gezorgd dat ik niet overzwommen werd.
Dan kwam ik aan het einde, trapje opom uit het water te klauteren, kreeg hier en
daar een sjot van mannen achter mij die sneller uit het water wilden. Naar de
fiets, zwempak snel uittrekken, oeps verkeerde rij, even terug, pak verder
uitstropen, voeten afdrogen, klikschoenen aan, helm en zonnebril op en zo snel
mogelijk met de fiets aan de hand uit de wisselzone rennen om te beginnen
fietsen. enfin, naar de fiets, oeps
verkeerde rij, even terug, badmuts laten vallen, oprapen dan maar en zo snel
mogelijk dat wetsuit uittrekken en die fietsschoenen aandoen om aan de 40 km
fietsen te beginnen. Dit ging heel goed, vaak boven de 30 km/u. Het parcours
was leuk met wat bochtjes, ik werd vaak voorbij gestoken, maar het
"niet-stayeren" bracht verder geen problemen. Na de 2e fietstoer
eindelijk lopen! Mijn favoriete nummer. Even wat geklungel met de snelveters,
flesje water mee en ik kon eraan beginnen. Het lopen ging heel vlot, dat had ik
niet verwacht, toch niet in die mate. Ik heb nog vele ingehaald en ben met het
lopen binnen de 45 minuten binnengeraakt. Al bij al een geslaagde
kwarttriathlon, al is er wat het zwemmen betreft nog heel wat werk voor de
boeg...
Dank aan iedereen die dit mee heeft mogelijk gemaakt, coach Dennis Francken,
Karolien Wuyts, mijn familie, Bartje, Cathy en Veerle en alle andere vrienden
voor de steun en alle sportende vriendjes hier op Facebook die in mij geloofd
hebben. Ook speciale dank aan Cathy Rens die mij indertijd mee op sleeptouw
heeft genomen voor de zwemlessen. Merci allemaal!!der merkte dit op en heeft
ervoor gezorgd dat ik niet overzwommen werd. Dan kwam ik aan het einde, trapje
op om uit het water te klauteren, kreeg een sjot hier en daar va nde mannen
achter mij die sneller uit het water wilden geraken, enfin, naar de fiets, oeps
verkeerde rij, even terug, badmuts laten vallen, oprapen dan maar en zo snel
mogelijk dat wetsuit uittrekken en die fietsschoenen aandoen om aan de 40 km
fietsen te beginnen. Dit ging heel goed, vaak boven de 30 km/u. Het parcours
was leuk met wat bochtjes, ik werd vaak voorbij gestoken, maar het
"niet-stayeren" bracht verder geen problemen. Na de 2e fietstoer
eindelijk lopen! Mijn favoriete nummer. Even wat geklungel met de snelveters,
flesje water mee en ik kon eraan beginnen. Het lopen ging heel vlot, dat had ik
niet verwacht, toch niet in die mate. Ik heb nog vele ingehaald en ben met het
lopen binnen de 45 minuten binnengeraakt. Al bij al een geslaagde
kwarttriathlon, al is er wat het zwemmen betreft nog heel wat werk voor de
boeg...
Dank aan iedereen die dit mee heeft mogelijk gemaakt, coach Dennis Francken,
Karolien Wuyts, mijn familie, Bartje, Cathy en Veerle en alle andere vrienden
voor de steun en alle sportende vriendjes hier op Facebook die in mij geloofd
hebben. Ook speciale dank aan Cathy Rens die mij indertijd mee op sleeptouw
heeft genomen voor de zwemlessen. Merci allemaal!!
Fietsen ging goed, vaak 30 km/u, ik werd
vaak voorbij gestoken maar het niet stayeren vormde geen problemen. Na de 2e
fietstoer was het eindelijk tijd op te lopen, mijn favoriete onderdeel! 10 km
is kinderspel maar deze keer heb ik wel eerst gezwommen en gefietst. Al bij al
verliep dit prima, had geen last van de overgang van fietsen naar lopen. Met
het lopen ben ik binnen de 45 minuten binnengeraakt (was geen volledige 10 km).
Ondertussen zijn we een paar jaar verder en is er veel gebeurd.
Hieronder vind je de voorbereiding op en het verhaal van de marathon van Rotterdam die ik op 9 april 2017 heb gelopen.
Eind december 2016 legde ik bij Smartsport een lactaattest af met
de bedoeling van in januari te beginnen trainen voor de Rotterdam marathon die
op 9 april zoy plaatsvinden.
Bart Raes stuurde mij het schema door met aangepaste
trainingen volgens mijn hartslagzones.
Het schema omvatte 4 looptrainingen: 1 lange duurloop >
20 km (meestal met versnellingen), 1 tempoloop/interval/piramidetraining, 1
rustige loop < 20 km en dan nog 1 snellere duurloop van ca. 12 km.
In de 4e trainingsweek moest ik normaal gezien 24
km lopen met elke 2e km een versnelling van 300m doen, maar dat
weekend was het net de Meerdaalwoudtrail, dus heb ik de trail als lange
duurloop gelopen (zonder de versnellingen).De week nadien had ik heel veel last van mijn onderbenen en toen heb ik
de interval 8x500m zelfs niet gedaan en heb die dag rust genomen (begin
februari). Bart had mij toen aangeraden om 15 km te lopen, maar het lukte op
dat moment gewoon niet.
Ondertussen was ik, buiten de marathon van Rotterdam, ook al
andere sportieve plannen aan het maken, namelijk beginnen trainen voor
triatlon.
Eind januari was ik hierover naar een vergadering geweest in
Lier(de Waterperels) en ik had beslist om mee in te stappen in het Start to
Triatlon project dat begon in februari.
Na het intake gesprek met de triatloncoaches, werd het
schema van Smartsport te belastend bevonden, met het oog op het vermijden van
overbelasting en blessures (in combinatie met de andere sporten zoals zwemmen
en fietsen). Vooral de lange duurlopen met versnellingen vonden zij geen goed
idee (een nieuwe hype noemden zij het), zij vonden dat versnellingen best in
korte trainingen toegepast worden.Ze
zeiden wel dat ik het schema van Smartsport mocht volgen als ik wou, maar ze
raadden het niet aan. Bijgevolg werd
mijn loopschema aangepast en werden er bijkomend 4 zwemtrainingen en 2
fietstrainingen aan toegevoegd .
Ook zijn zij van mening dat duurlopen van > 30 km niet
nodig zijn om een goede marathon te kunnen lopen. Hun schemas stellen nooit
meer dan 28 km voorop als lange duurloop.
Bijgevolg kon ik aan de slag met het nieuwe schema.
Op 18 februari was ik afgesproken om met enkele loopvrienden
die hetzelfde tempo lopen als ik, samen een lange duurloop te doen. Ik moest
met mijn nieuwe schema slechts 28 km doen en zij wilden zeker 32 km gelopen
hebben maar zij zouden nadien nog wel een lus extra lopen. Nu kwam de toer zo
uit dat ik uiteindelijk toch 32 km gelopen heb, maar dit ging als een fluitje
van een cent op een deftig tempo, ik had geen last van oververmoeidheid of
stijve spieren.
Dit was een zware sportweek want had ook al interval gedaan,
op de tacx getraind en 4x gaan zwemmen.
In de week van 13-18 maart had ik toch last van enige
vermoeidheid waardoor ik 2 rustdagen extra heb genomen en een tacx training +
zwemtraining én 1 (korte) looptraining heb overgeslagen. Deze week had ik een
glaasje wijn gedronken als troost omdat ik mij zo slecht voelde.
Op 19 maart was ik afgesproken met Marc Van Hoof om samen de
LSD te lopen. We hadden afgesproken dat we ca. 25km samen zouden lopen en Marc
ging nog een extra lus doen tot aan 35 km. Zogezegd zo gedaan, mijn 25 km is
dan 30 km geworden en nu ging weer alles prima qua hartslag en
vermoeidheidsgevoel. Alles stond weer op punt.
De zware loopweken waren nu ten einde dus nu kwam het
afbouwen tot aan de marathon. De zwemtrainingen gingen door, de tacx trainingen
verminderden.
In de week voorafgaand aan de marathon heb ik nog 2x
gelopen, 1 loopje van 6 km (met zware benen wegens koolhydraatarm gegeten) en 1
loopje van 3 km op vrijdagavond.
Ook mijn voeding had ik aangepast: 3 dagen koolhydraatarm
eten om vervolgens koolhydraten te stapelen: bananen, pannenkoeken met choco,
wit brood, koffiekoeken, pasta, alles ging er vlotjes in. Alsook een week
dagelijks 2 glazen rode bietensap voor het zuurstofgehalte in het bloed op te
drijven en voldoende hydrateren de ganse dag door.
Ik voelde mij echter niet zo in form als voor Eindhoven waar ik een besttijd van 3u41 heb gelopen,
maar de trainingen waren gebeurd, er viel nu niet veel meer te doen.
Helaas werd ik op zaterdagochtend ongesteld, een serieuze
streep door de rekening wegens te vroeg doorgekomen. Een marathon lopen als je
ongesteld bent, is niet plezant. Maar niks aan te doen, het was nu zo.
Op zaterdagmiddag vertrokken mijn man Bart, als supporter en
ik naar Rotterdam om daar al wat op verkenning te gaan.
Na een lekkere avondmaaltijd in Rotterdam, bij Jamies
Oliver Italian (een aanrader!!), keerden we terug naar het hotel om te
overnachten.
Op zondagochtend was ik natuurlijk superzenuwachtig want ik
moest mijn nummer nog in een ander hotel gaan ophalen omdat ik via het bedrijf
van mijn loopvriend Pieterjan was ingeschreven. Algoed dat we de dag voordien
het hotel ook al opgezocht hadden en dit lag gelukkig op de route richting de
start en de beurs.
Als ontbijt had ik 3 pannenkoeken mee (koud opgegeten), 1
banaan en 2 sandwiches. Ook het rode bietensap mocht niet ontbreken, alsook een
flesje aquarius en een tablet magnesium.
Vervolgens checkten we uit het hotel uit en staken we de bagage
in de auto om vervolgens naar dat andere hotel te stappen. Daar aangekomen,
zagen we Pieterjan al aan de ingang staan, maar er was nog niemand om onze
nummer te overhandigen. Dan maar in de lobby gewacht (ik werd natuurlijk nog
zenuwachtiger) en uiteindelijk zagen we een dame met een plastieken zak
toekomen en ja hoor, daar waren onze startnummers. Er was een kamer voorzien om
de sportzak achter te laten en na de marathon te douchen. Pieterjan moest zich
nog omkleden (duurde wel even) en om 9u vertrokken we dan richting de beurs
waar we de andere loopvrienden gingen ontmoeten: Thomas Smeulders, Marc Van
Hoof, Ji Hee De Vries en Erik Arnout.
We waren allemaal ongeveer even zenuwachtig. Thomas moest
zijn sportzak nog gaan afgeven dus even mekaar succes gewenst en dan ging hij
verder. Marc was ook snel weg wegens start in wave 1. Ji en Erik moesten nog
naar het toilet en dat duurde heel lang maar het was gelukt zodat we ons rond
9u30 naar het startvak konden begeven (wave 2, achter de pacers van 3u45).
Pieterjan zat in wave 4 dus die moest nog een stukje verder.
Nog even een pipi stop in een dixi vlak voor het startvak en dan was het
wachten op het startschot van 10u10. Helaas moest ik al terug naar het toilet
(zenuwen), gelukkig was in het startvak nog een vrije dixi.
We begonnen te lopen, de marathon was in gang!!
Ik probeerde Ji te volgen in de eerste kilometers maar zij
was te snel weg. Dan maar besloten van achter de pacers van 3u45 te blijven
lopen en qua tempo ging dit perfect.
Het eerste moeilijke punt was de brug, daar ging het wat
naar omhoog maar in het begin ben je nog niet moe, dus dat was geen probleem.
In de drukte had ik Bart nog even opgemerkt toen hij riep. Het was al warm, de
zon scheen recht in ons gezicht.
De eerste bevoorrading op 5 km was redelijk chaotisch. Enkel
aan de linkerkant terwijl ik helemaal rechts liep. Het was bijna niet te doen
om ertussen te schieten maar ik heb het toch gedaan om een bekertje water te
pakken te krijgen.
Ik had ook nog een flesje water in de hand voor tussendoor,
dat heb ik zeker nog 15 km in de hand gehad om af en toe een slokje te nemen.
De pacers van 3u45 liepen wat te traag naar mijn goesting,
bovendien hangt daar altijd héél veel volk achter dus rond 15 km besloot ik om
voor de pacers te gaan lopen, daar was het ineens veel rustiger.
Rond de 20 km voelde ik al enige verzuring optreden in mijn
dijen.Dit heb ik nog nooit gehad zo
vroeg in de wedstrijd. Ik besloot van er niet teveel aandacht aan te schenken.
Ik zag al wel mensen aan de kant met krampen en vele stappers, maar de marathon
moest nog gelopen worden.
Ik pakte braaf elke keer drinken aan en sponzen om te verfrissen.
Echter was er geen eten te vinden. Ik was blij dat ik degelijk ontbeten had en
dat ik mijn gels meehad.
Rond de 27 km zag ik Bart staan en stak mijn duim omhoog om
te tonen dat alles prima ging. Echter deden mijn dijen al meer pijn dan goed
was en hoopte stilletjes dat er geen krampen zouden optreden. Een duivels
stemmetje in mijn hoofd stelde voor om even te wandelen, maar dit was uit den
boze, beginnen wandelen = het einde.
Aan de overkant kwamen de lopers van de 3u terug (die hadden
die laatste grote lus gelopen) en ik zag Thomas en riep nog maar ik zag aan
zijn gezicht en houding dat hij erdoor zat.
Het werd nog warmer en na 30 km voelde ik dat mijn tempo aan
het slinken was. Ik zat niet meer in het vlotte tempo van in het begin.
Hier kwam een eindeloos stuk door een soort park dat maar
bleef duren. De pacers van 3u45 staken mij voorbij maar ik kon het mij niet
aantrekken.
Op 36 km zag ik Ji ineens en ik kwam naast haar lopen. Zij
was ook stikkapot en we liepen het volgende stuk samen.
Deze laatste kilometers gingen traag voorbij.
Op 39 km schoot Ji weg maar ik kon niet meer volgen, het was
aftellen nu. Ik zag Bart nog aan de kant, die riep dat Ji maar net voor mij was
maar ik gaf aan dat ik erdoor zat.
In de verte zag ik de boog van de finish maar deze keer geen
sprintje en geen euforisch gevoel, ik was gewoon blij dat het erop zat, dat ik
niet was beginnen stappen, dat ik geen krampen heb gekregen en dat ik het
overleefd had.
Mijn eindtijd was 3u47, een minuutje na Ji.
Wat een zware marathon was dit. Mede dankzij de vele
supporters heb ik het gehaald, de Rotterdammers zijn fantastisch, ze schreeuwen
je naar de finish. Ook de vele muziekgroepjes aan de kant en DJs zorgen voor
leuke afleiding.
Wat is de reden van de snelle verzuring: te warm, de
ongesteldheid, toch iets te snel gestart? Ik weet het niet.
Ga ik nog marathons lopen? Waarschijnlijk wel, maar niet
meer in 2017 😉.
Eerst bekomen en dan verder trainen voor triatlon!!
Deze keer heb ik niet uitgebreid de tijd kunnen nemen om al mijn trainingen en gemoedstoestanden in dit blog op te nemen.
Door de strenge winter was het vaak zeer zwaar om de lange duurlopen consequent af te werken. Wegens 2x ziekte heb ik een lange en gewone duurloop moeten laten schieten.
Gelukkig had ik veel steun aan mijn coach Thomas Smeulders en de andere "Parijzenaars" die ik via hem heb leren kennen: Ann en Lieven, Wim, Gudrun en Sofi.
Parijs 7 april 2013: wat eerst een droom leek, werd werkelijkheid.
Op zaterdag 6 april vertrokken we met de kinderen naar Parijs (met wagen), met name eerst naar het runnersdorp voor de nummerophaling. De rit ging vrij vlot en eenmaal daar toegekomen, had ik binnen de 15 minuten mijn startnummer. Puike organisatie was dat.
Dan richting hotel gereden, auto geparkeerd, alles uitgeladen en met mijn ouders en schoonfamilie die met de Thalys waren gekomen en in hetzefde hotel logeerden, iets gaan eten naast het hotel. Nadien nog even de stad ingetrokken voor een eerste indruk zonder mij al te moe te maken.
Het was al snel tijd om richting restaurant Villa Andrea te gaan waar we waren afgesproken met de andere lopers en hun familie. Iedereen was wat zenuwachtig en stelde zich de vraag of de form er wel was om de marathon comfortabel uit te lopen. Het was een gezellige maaltijd met zeer lekkere pasta. De familie vloog erin met aperitief en wijn, ik hield het bij water .
De tijd was gekomen om naar het hotel terug te keren, samen met Thomas en zijn familie namen we afscheid en spraken Thomas en ik af dat we mekaar om 6.45u zouden tegemoet komen in de hal beneden. Met de anderen waren we afgesproken op de Champs Elysées aan de Citroën garage om 8.15u om vervolgens naar de startvakken te gaan.
De jongens wilden die avond niet naar bed, dat zal je altijd voorhebben als je zelf wil rusten.
We lagen er uiteindelijk allemaal ongeveer samen in en ik had mijn wekker op 5.30u gezet. Echter had ik weinig geslapen omdat ik vreesde dat ik te laat zou wakker worden en dan alles zou mislopen. Om 4u40 keek ik op de klok en om 5u25 was ik blij dat ik kon opstaan.
Op stille wijze verorberde ik mijn marathonontbijt dat ik van thuis had meegenomen: vruchtensap, bruin brood met kippenwit, een banaan en een fles aquarius. Mijn loopgerief, reservekleren, isostar repen en een banaan had ik de avond voordien al klaargelegd dus had ik nog even tijd om rustig te douchen.
Tijd om te vertrekken, na een kort afscheid van Bart ging ik naar de hal waar Thomas mij al snel vergezelde. We namen de metro die vlak aan het hotel was en we waren niet de enige lopers op de metro.
Aan de eindhalte van lijn 2 stapten we af om zo richting start te gaan.Thomas moest zijn gerief nog afgeven, ik had een truitje aan boven mijn loopkleding dat ik kon wegsmijten en de plastik zak van de organisatie (tegen wind en eventuele regen) en Bart zou mijn reservegerief meenemen nadien.
We stapten naar de Champs Elyées om de anderen te ontmoeten, het was frisjes en er was al veel volk op de been.
Wim en Lieven hebben we nog gezien, Sofi en Gudrun helaas niet meer. Om 8.30u was het tijd om naar het startvak te gaan, ik zat in de groene zone bij het tijdvak van 4u.
Vooraan waren er 2 mensen op een podium ambiance aan het maken voor de opwarming en dat was nodig want het was te koud om te blijven stilstaan.
Ik hoorde zeggen dat de lopers van 3u waren vertrokken, dan die van 3u15, 3u30, 3u45 en dan was het eindelijk aan 4u. In totaal denk ik dat ik vertrok met 40 minuten vertraging.
Eindelijk was er beweging en passeerden we de officiële start, ik drukte op mijn garmin chrono voor m'n tijds- en km registratie.
Van het lange wachten en spanning moest ik helaas al naar het toilet. Maar eerst uitkijken naar de familie, die gingen aan het 5 km punt staan, aan de colonne. Vol spanning keek ik naar hen uit en inderdaad, daar stonden ze luid juichend. Oef, dan uitkijken naar een plasplek, aha een Mc Donalds, snel naar binnen, toilet was helaas boven maar dat kon mij niet schelen. Even chrono afduwen en gaan. Hopla, een lege blaas en ik kon weer verder, ik was natuurlijk een beetje naar achter geraakt maar het weer en de sfeer waren prima, dus ik had er goeie moed in.
Het was een zeer mooi parcours, we liepen door Bois de Boulogne, daar heb ik even mijn voet omgeslagen maar niks ernstigs gelukkig. De mensen rondom mij keken even bezorgd en vroegen of alles ok was, dat vond ik heel sympathiek.
Na Bois de Boulogne liepen we langs de Seine en op ong. 24 km zag ik de familie weer staan, even handjeklap met de kinderen gedaan en terug verdergelopen. Dan kwam een heel zwaar stuk: een viertal tunnels, telkens dat je bovenkwam en je tempo had teruggevonden, was er weer een tunnel. Na de tunnels kregen we bevoorrading, maar iedereen was vermoeid van die tunnels en vele lopers begonnen te stappen met als gevolg dat je er moeilijk voorbij geraakte, ook al wilde je wel lopen.
Dan volgde het stuk aan de andere kant van de Seine met het passeren van de Eiffeltoren om vervolgens naar Bois de Vincennes te lopen. Op 32-33 km kreeg ik het een beetje moeilijk en voelde ik mezelf vertragen. Ik keek niet meer naar mijn chrono want ik wist dat ik niet meer op het 4u tempo aan het lopen was en dat maakte op dat moment niet veel meer uit voor mij.
Er passeerde nog een ambulance, er zaten of lagen mensen aan de kant met krampen, velen begonnen te stappen. Dan kwam 35 km, 38 km, 41 km en de finish. Geweldig gevoel om de eindmeet te halen in 4u14 eigen chrono. De beenjes begonnen wat op te stijven, maar dat had ik verwacht.
Snel de anderen zoeken aan het grote scherm, iedereen had het gehaald en iedereen was content.
Met de familie was ik afgesproken aan de Arc de Triomphe, ik nam afscheid van de andere lopers en onder de Arc hielden we nog een korte fotosessie en dan namen we de metro richting hotel zodat ik een warme douche kon nemen.
De dag nadien las ik in de krant dat mijn officiële tijd 4u17 was (door de plasstop in Mc Donalds). Ik ben zeer tevreden, volgende keer probeer ik voor de 4u te gaan!
Mijn speciale dank gaat uit naar:
Mijn familie en Bart die voor mij klaarstonden als er op de kinderen moest gepast worden omdat ik "weeral" een lange duurloop of testwedstrijd moest doen.
Thomas, die een schema heeft ontwikkeld waarmee ik mijn tijd heb kunnen verbeteren en waarmee ik de marathon zonder blessures heb kunnen uitlopen. Ook enorm veel dank om mij te motiveren en raad te geven, dat heb ik enorm geapprecieerd.
De andere Parijzenaars voor het onderling ondersteunen: Sofi, Gudrun, Wim, Lieven en Ann. Ann heeft helaas niet kunnen meelopen wegens blessure, ik wens haar in ieder geval een spoedig herstel toe en een marathon waaraan ze wel kan deelnemen!
De vele supporters en sympathisanten aan de zijlijn die mij via facebook gevolgd hebben.
Het is lang geleden dat ik nog een bericht op mijn blog heb geplaatst. Het komt er niet altijd van, er zijn meestal andere dingen die moeten gebeuren, MAAR nu heb ik beslist dat ik hier nog eens werk van ga maken .
Ondertussen zit ik al in de helft van de trainingsperiode voor de marathon van Parijs op 7 april.
Ik heb al enkele testwedstrijden 10 km achter de rug en zit qua tijd meestal tussen de 51'-53' minuten, dat is wel toppie voor mij.
Binnenkort staat er nog een halve marathon gepland in wedstrijdvorm, ik ben eens benieuwd hoe dat gaat aflopen. Hopelijk is het tegen dan warmer weer .
Het leuke is wel dat ik enkele sympathieke mede-Parijzenaars heb leren kennen via Thomas. Binnen 2 weken komen we eens bijeen om alles ivm Parijs wat te bespreken en op 17/03 doenwe dan samen die halve marathon.
Loopmaat Luc Verbinnen met wie ik in najaar 2012 een marathon zou lopen, is onverwachts overleden tijdens een duikinitiatie. Bijgevolg zijn de plannen iets gewijzgd maar ik heb niet stilgezeten, Luc zou dit niet gewild hebben.
Wat heb ik nog gedaan van wedstrijden:
Begin augustus: Ryth'm & Blues Run: 20 km in 30° vlakke zon langs de vaart van Massenhoven naar Antwerpen: saaie jogging, niet voor herhaling vatbaar. Weinig ambiance. Tijd was heel slecht (2u15'). Begin september: Bollekesloop: 10 km, altijd leuk om te doen, tijd was net 1u (ook warm weer). Half september: Energizer run ('s avonds), 10 km in Rivierenhof. Heel veel volk dus geen goede tijd mogelijk.Wel veel ambiance en randanimate. Eind september: Damloop in Amstterdam, 16 km: gekend parcours van vorig jaar, snelle start en heel goed gelopen in 1u28. Zeer goede run. Véél ambiance! Die Nederlanders kunnen er wat van! Daar kunnen ze bij ons niet aan tippen qua enthousiasme langs de kant. Eind september: Dorpsjogging in Hemiksem met de loopmaatjes, 6 km. Miles heeft 1 toer van 2 km meegelopen, talent in wording! 7 oktober: Halve marathon van Brussel met enkele maatjes Was heel tevreden. Ik was wel blij dat ik m'n muziek bijhad voor de zwaardere stukken (veel bergop).
Ik heb het gevoel dat er al een marathon in de benen zit. Het plan is om in april mee te doen in Parijs dus ik zal nog even geduld moeten hebben en blijven doortrainen in de winter. Dat zal het lastigste zijn.
Ik heb mij alvast laten checken bij Nottebohm en alles leek in orde. Een uitgebreid verslag hiervan krijg ik nog.
In ieder geval, het lukt allemaal goed en ik ben er vrij zeker van dat die 2e marathon wel moet lukken ;-).
Vanaf nu zal ik mijn blog terug regelmatig updaten.
Nu de marathon al een tijdje geleden gepasseerd is, is het niet evident om terug te focussen en nieuwe doelen te vinden.
Afgelopen zaterdag was het de Rivierenhofloop.
Voor de kinderen was er 300 m of 1000 m, voor de volwassenen 5 km of 10 km.
Mijn vader, nonkel en ikzelf waren ingescheven voor de 10 km, de jongens voor de 300 m.
Er waren nog wat familieleden afgekomen om te supporteren.
Eerst begeleidde ik Miles en Ian voor de 300m. Miles schoot weg als een pijl uit een boog, Ian had het iets moeilijker, die was moe na 200 m en heeft het laatste stuk gestapt. Ze kregen allebei een medaille, wel leuk natuurlijk.
Dan moesten we wachten tot 15.30u voor de 10 km.
Samen met mijn vader en nonkel ging ik naar de start van de 10 km. Aangezien ik de 10 km binnen het uur wou uitlopen, was ik redelijk snel gestart en heb ik mijn vader en nonkel pas gezien na de finish. Het waren 2 toeren en bij de 2e toer had ik de indruk dat er al mensen aan het vertragen waren. Ik kon stelselmatig nog groepjes voorbijsteken en toen ik op het laatst de piste opliep, zag ik dat mijn tijd binnen het uur zat en was ik zeer tevreden.
Het weer viel goed mee, het was droog, wel af en toe wat wind, maar sinds de "winderige" jogging in Hulst, heb ik geen schrik meer van een beetje wind ;-).
Mijn nonkel was halverwege gestopt, was niet in form en m'n vader heeft het wel uitgelopen.
Nadien dronken we nog een lekker bolleke onder begeleiding van het muziekgroepje dat er stond te spelen en konden de jongens nog even op het springkasteel.
Een gezellige familliejogging was het, voor herhaling vatbaar!
Nog even melden: het doel voor het najaar is de marahon van Amsterdam in oktober. Tenminste, als er geen blessures opduiken, fingers crossed!!
Na de euforie van afgelopen maandag breekt de herstelperiode aan.
Maandag na het werk ben ik richting zwembad gefietst om wat los te zwemmen. Echter kreeg ik kramp in mijn linkervoet, zodat ik eigenlijk niet heel veel heb gezwommen maar vooral gestretcht in het water.
Woensdag ben ik dan gaan loslopen, héél rustig aan. Het was net alsof ik voor een eerste maal ging joggen, ik geraakte bijna niet vooruit.
Aangezien ik wat pijn had in mijn linkervoet, wou ik de zaken ook niet te hard forceren.
Donderdag en vrijdag heb ik dan "rustdag" gehouden op loopgebied. Zaterdag zijn we gaan rondwandelen in de stad en vandaag zondag ga ik niets doen qua sport.
Misschien ga ik morgen nog eens fietsen en/of zwemmen.
Het belangrijkste is dat die voet eerst volledig herstelt. Nadien kan ik terug langere duurlopen beginnen doen.
Het volgende "doel" is de Rivierenhofloop op 12 mei (10 km, een goei trainingeske ).
Maandag 23 april, the day after, wat gaat dat geven?
Ik heb niet bijzonder goed geslapen Je zou denken, je bent moe na zo'n marathon en je slaapt als een roos maar niets is minder waar. Waarschijnlijk werkte die adrenaline nog na.
In ieder geval, bij het opstaan voelde ik toch enige stijfheid in de beentjes.
Ik ging de trap voetje per voetje af en zelfs dan ging het nog lastig.
Bij aankomst in de stad na het afzetten van de kinderen kocht ik mij eerst een frutje (de Gazet van Antwerpen) want daar stonden de uitslagen al in.
Ik nam de tram naar het werk en kon mij nog inhouden om de Gazet niet op de tram open te slaan. Op het werk toegekomen controleerde ik mijn uitslag en wat bleek: 4u28', geen 4u31'. Geweldig, onder de 4u30' zelfs!
Zo fier als een gieter liet ik aan mijn lieve collega's mijn medaille zien en deed ik mijn verhaal. Het deed deugd dat iedereen zo enthousiast was. Enkelen hadden niet gedacht dat ik het zou gehaald hebben, maar die hadden mij onderschat .
Na het werk ging ik richting Hoboken om boodschappen te doen en nadien was ik van plan om met de fiets naar het zwembad te rijden om een paar baantjes te doen en op deze manier de spieren nog wat los te maken. Ik had echter een logistiek probleempje: ik had m'n sleutels en gsm thuis vergeten en kon dus niet binnen. Dan even "hulplijn Bart" gebeld bij de buren en daar even gewacht. 'k Heb daar nog een gezellige babbel gedaan. Eind goed al goed, Bart was er om mij binnen te laten en ik kon de boodschappen droppen en uiteindelijk richting zwembad vertrekken.
Bomma & bompa waren de kinderen van school gaan halen, door mijn "vertraging" waren die al thuisgekomen toen ik van het zwemmen terug was.
Toen Bart thuis was kraakten we nog een fleske champagne en genoten verder van de avond.
De dag waar ik zo lang naar heb uitgekeken is eindelijk aangebroken!
Na een slechte nachtrust (zenuwen!) liep de wekker af om 6.20u. Het enige dat mij nog te doen stond was eten, drinken en mezelf klaarmaken. Mijn sportzak had ik zaterdag al klaargemaakt.
Wat heb ik gegeten en gedronken als ontbijt: 1 glas kiwisap, 2 dubbele boterhammen met kippewit en als afsluiter een banaan.
Na afscheid genomen te hebben van het thuisfront was ik om 7.15u al op pad richting tram die er al direct aankwam, een meevaller! Onderweg stapten er nog enkele "collega-marathonners" op.
Iets voor 8u was ik al op linkeroever en het was er nog vrij rustig. Ik heb de omgeving verkend, mijn t-shirt gaan ophalen en gecheckt waar de vrachtwagen stond om mijn gerief straks af te geven . Ondertussen dronk ik rustig voort van mijn aquarius.
Tegen 8.30u waren mijn ouders er met supportershand van de GVA. We hebben rustig gepraat terwijl ik de laatste zaken aan mijn outfit aanpaste (borstnummer goed vastspelden, mp3 speler in broekzak, schoenen nog eens goed vastmaken, nog eens drinken, foto maken). Dan was het tijd om mijn sportzak af te geven en nog een laatste plasje te doen voor het vertrek.
Het was koud, dus mijn KW heb ik nog even aangehouden. En dan waren de ballonnenmannen er (de pacers zoals ze genoemd worden). Ik ging in het vak staan van 4u30, dat was mijn beoogde tijd.
9u27, tijd om de KW af te geven aan de mama en tussen de lopers te gaan staan.
9u30 de start, in tegenstelling tot de Ten Miles begonnen we al snel te bewegen. Eventjes een stuk op LO en dan de Waaslandtunnel in.
Ondertussen had ik een compagnon, genaamd Kris die mij sympathiek leek en hetzelfde tempo liep als ik. Samen begonnen we aan de klim in de tunnel, rustig aan zonder te forceren.
Na de tunnel gingen we langs Brouwersvliet de kaaien op tot op het Zuid. Op de kaaien waren heel weinig supporters, door het slechte weer misschien? Toen we op de Singel kwamen, zagen we dat de auto's daar allemaal stilstonden. Gelukkig waren de bestuurders sympathiek en kon er hier en daar een applausje af.
Van de Singel draaiden we rechtsaf naar de Kolonel Silvertoplaan om daar Hoboken in te gaan. Iedereen zat nog fris, er werd gebabbeld en gegrapt.
Aan de Steynstraat stonden man & kids om te supporteren en een energy bar aan te reiken na high five met de jongens gedaan te hebben kon ik weer verder.
Ondertussen zaten we al voorbij de 10 km en gingen we richting Sorghvliedt waar mijn loopmaatje Griet van team Haraka mij stond aan te moedigen. Ook Luc van team Haraka was er met de fiets om mij een stukje te volgen. Hij vroeg hoe het ging en of ik genoeg dronk. Ik zei dat ik altijd water genomen heb want die AA die ik in het begin eens genomen heb, was op mijn maag blijven liggen.
So far so good, we liepen richting Wilrijk en ik nam afscheid van Luc want die moest met de overzet naar LO voor de Ten Miles.
We kwamen aan de 20 km en alles ging nog vlot. In Wilrijk stond mijn ex-collega Veronique mij op te wachten met haar loopschoenen. Zij heeft ongeveer 1 à 2 km meegelopen en we hebben rustig gebabbeld.
Mijn compagnon Kris begon last van zijn dij te krijgen maar hij had niks pijnstillends bij en ikzelf had ook niks op zak.
Van Wilrijk gingen we Berchem in, langs Berchem station en de straatjes erachter (daar ken ik het niet zo goed) om dan richting Deurne-Zuid te gaan.
Daar stonden er 3 fietsbegeleiders op mij te wachten: nonkel Georges en Linda & Wim van de loopgroep. Heel plezant, ik kon nog gezellig praten en poseren voor de foto's. Ik voelde mij fris, sprak er zelfs over om later nog wat te versnellen qua tempo.
De ballonnenmannen bleven mooi voor mij lopen. Af en toe moest er eens ene gaan plassen maar die haalde ons direct weer in om terug het tempo aan te houden.
We waren het bord van de 30 km gepasseerd, nu volgde het "zwarte gat" want dit was mijn maximale trainingsafstand. Kris begon nu ook last te krijgen van zijn knieën, niet zo leuk natuurlijk.
We kwamen in het Rivierenhof, Kris moest helaas lossen. Ik bleef hetzelfde tempo aanhouden.
Daar stonden nog enkele supporters: Cathy, Cees en Eline, die hebben ook even gevolgd met de fiets en zijn dan teruggedraaid. Leuk dat ze zo lang gewacht hebben ;-).
Aan het kasteel van het Rivierenhof stonden mijn ouders met hun supportershand, die waren van LO met de tram naar daar gereden en gingen nadien met de tram 10 naar de Grote Markt om mij daar op te wachten.
Eenmaal we uit het Rivierenhof kwamen, barstte er een hagelbui los. Wim en Linda zijn dan teruggedraaid want die gingen nog grote toer fietsen. Nonkel Georges was nog steeds bij mij. De bui duurde gelukkig niet zo lang.
Mijn MP3 werkte niet dus heb ik die maar weggestoken. Tenslotte had ik die van de ganse tijd nog niet opgezet.
Aan de Slachthuislaan zag ik nog iemand staan: de Michael, ook met fiets. Hij sloot mee aan om mij verder aan te moedigen want de zwaarste kilometers waren aangetreden.
Ik zat op 38 km door mijn reserves. Er werden nog bananen en drank aangereikt, wat ik in dank aannam.
De laatste 4 km waren puur op wilskracht. Michael en nonkel Georges hebben mij nog heel goed begeleid.
Na de Slachthuislaan liepen we naar de Dam en dan even door park Spoor Noord om dan uiteindelijk via Ankerrui en Brouwersvliet terug op de kaai te komen. Ik zag het bord van 41 km staan en dacht bij mezelf "yes!".
Nonkel Georges en Michael namen even een andere weg want die mochten natuurlijk niet naar de aankomstzone.
De laatste 200m voelden alsof ik vleugeltjes had, daar stond de tijdsopname, 4u31 zag ik staan. Geweldig! Mijn doel behaald!
Trots op mezelf nam ik de medaille en "aluminiumfolie" in ontvangst om mij op te warmen.
Michael stond er ondertussen al en mijn ouders waren er ook. Nonkel Georges was nog snel even bloemen gaan halen, heel tof!
Mijn collega Marc kwam ineens ook opduiken, die had mij blijkbaar willen volgen van in het Rivierenhof maar had mij net gemist jammer genoeg.
Moe maar voldaan ging ik richting bagagedepot en kleedkamers om even wat frisse kleren aan te trekken. Het badje was voor thuis.
Doel bereikt, missie geslaagd!
Bedankt aan alle supporters, steunbetuigers, loopmaatjes van team Haraka en fietsbegeleiders!
Ook dank aan Bartje & de kids dat ze mij telkens mijn duurlopen lieten doen ;-).
De dag voor de marathon beginnen de zenuwen op te komen.
Gisterenavond ben ik mijn borstnummer op het werk gaan ophalen. Ik heb een gepersonaliseerd nummer : "855 An" staat erop. Geweldig! Nu kan iedereen voor mij supporteren ;-)
Vandaag is het platte rust en het klaarmaken van mijn sportzak.
Ik denk dat ik morgen maar met lange mouwen ga lopen want ze voorspellen koud en nat weer jammer genoeg.
De koolhydratenstapeling gaat goed. Ik eet ook voldoende fruit en groenten. Hopelijk helpt het voor de prestatie.
Ik weet niet of ik morgennamiddag nog een verslag zal publiceren, maar anders zeker op maandag.
Door werken aan de verwarming "ten huize van" ben ik vandaag niet buitengeraakt voor een rustig loopje.
Het laatste voorbereidend toerke zal bijgevolg voor vrijdagavond zijn met de loopgroep. Even rustig lopen, bijbabbelen en eventueel afspreken voor zondag als er iemand komt supporteren. De meesten doen de 10 miles mee dus die moeten op tijd door de massa op linkeroever geraken.
Vanavond op tijd naar bed, dan nog 2 werkdagen, 1 rustdag en dan is het zover...
De laatste week voor de marathon, het begint serieus dichterbij te komen. Volgende week rond dit uur zal ik de marathon uitgelopen hebben (althans, dat hoop ik).
De afgelopen week zijn we er een paar dagen tussenuit geweest en heb ik iets minder gelopen dan ik in een normale week zou doen, maar vandaag heb ik dan weer een rustig duurloopje van 1 uur gedaan.
Het weer was niet schitterend maar het deed toch deugd om even buiten te komen.
De komende week ben ik niet van plan om mij moe te maken in mijn trainingen. Ik ga een paar korte loopjes doen van maximum 45 minuten.
Helemaal niks doen deze week is niet voor mij weggelegd, want dan is de kans groot dat ik volgende zondag helemaal niet vooruit geraak. Het loopgevoel moet nog wat in de benen zitten.
Qua voeding ga ik ook wat opletten: geen gebakken patatten of frieten, geen pizza, geen taartjes of ijs, enzovoort.
De voorbije week was een actieve loopweek met trainingen op de vaste dagen maandag, woensdag en vrijdag.
Vanmorgen wat later opgestaan en naar buiten gekeken: grijs en bewolkt. Veel zin om te gaan lopen had ik niet.
Eerst dan maar rustig ontbeten met vers fruitsap en dan mij klaargemaakt om te vertrekken.
Aangezien niemand zich had aangeboden voor fietsbegeleiding na mijn oproep op facebook, was ik op mezelf aangewezen en kon ik maar 1 drankbus en 1 energiebar meenemen. Om 11u was ik dan eindelijk de deur uit (laat voor mijn doen).
Het ging niet supervlot, wellicht zat het familiefeest van gisterenmiddag er voor iets tussen. De in veel boter gebakken noordzeetong lag wat op de maag.
Ik ben op een heel rustig tempo beginnen lopen om het zo lang mogelijk te kunnen volhouden. Van thuis vertrok ik richting park en het Fort, daar 2 toeren, dan via Moretusburg verder naast de spoorweg riching Polderstad en Petrol en van de Petrol naar het Zuid. Daar ben ik dan langs de Montignystraat en de Kolonel Silvertoplaan terug naar huis gelopen. In totaal 2u30 en dat zal ongeveer 20 à 22 km geweest zijn.
Ik wou in het begin mijn pedometer nog ijken op de piste in het park, maar dit is helaas mislukt. Dat zal ik een andere keer nog eens moeten proberen.
De 2u30 leek mij wel voldoende voor vandaag gezien de 'omstandigheden'. Met wat "gezelschap" en een klapke tussendoor en extra drinken had ik het misschien langer kunnen volhouden, wie zal het zeggen.
In ieder geval, de 22e komt dichterbij! Nu een weekje met het gezinnetje 'op verplaatsing' en dan is 't bijna zover!
Gisterennamiddag 31/03 heb ik deelgenomen aan een 25 km loop in Hulst (dorp in Nederland, gekend van "Morres meubelen") georganiseerd door de lokale atletiekclub. De bedoeling was in feite een training maar dan in "wedstrijdverband".
Mijn vader was "Chinese vrijwilliger" om mee te gaan en de 1e toer mee te lopen. Het parcours van de 25 km waren 2 rondes van 12,5 km, dus dit was een perfecte planning: 1 toer samen en dan de 2e toer op mezelf.
De eerste 2 km was nog in het dorp, maar eenmaal we daar uit waren, kwamen we in de polders terecht en daar was véél wind en vooral wind op kop. Dat was allesbehalve aangenaam om in te lopen. Gelukkig moesten we op een gegeven moment rechtsafslaan, met als gevolg dat de wind van opzij kwam (dat was al iets minder erg) en nadien nog eens afslaan met wind in de rug, dat was natuurlijk veel aangenamer. Het ergste was dan voorbij. Er was een tussenronde op de atletiekpiste en dan moest ik aan mijn 2e toer beginnen.
We hadden op het einde nog 2 lopers ingehaald maar die stopten ook aan de 12,5 km. Ik liep dus alleen want alle anders lopers waren voor mij. Met de 2e toer kwam ik natuurlijk terug aan het "winderige" stuk en even heb ik getwijfeld om te beginnen stappen, maar ik heb toch volgehouden en was natuurlijk blij toen ik in het windvrije gedeelte toekwam, daar ging het dan precies vanzelf. Eenmaal het bordje van de 20 km voorbij voelde ik mij nog fit genoeg om de laatste 5 km vlotjes uit te lopen.
Mijn hartslagmeter liet het afweten, maar ik voelde mij goed. Tegen alle seingevers zei ik dat ik de laatste was en ze waren blij want dan konden ze vertrekken. Er was nog een wagen van de organisatie die mij voorbijstak en teken deed met de duimen omhoog als aanmoediging.
Ik had geen mp3 speler mee omdat ik had gedacht dat er wat "ambiance" ging zijn, maar er waren geen supporters onderweg dus ik was echt op mezelf aangewezen.
Toen ik op het einde op de piste toekwam moest ik normaal gezien nog een ronde lopen, maar ik mocht stoppen omdat ik tussendoor daar al een extra ronde had gelopen. Ik ben doorgekomen op 2u38', volgens mijn schema moest ik de 21 km doorkomen op 2u30' dus daar zat ik ruim boven. Ik was zeer tevreden.
Een lekker bekertje met soep stond op mij te wachten aan de finish en na het omkleden een lekkere leffe in de kantine samen met mijn vader en een meneer van de organisatie die op het laatst nog even naast mij heeft gefietst.
Nog een maand te gaan dus nu is het een kwestie van nog wat kilometers te trainen en wat aan de snelheid te werken dmv korte intervaltrainingen.
Vanmorgen ben ik opgestaan met een uur minder slaap dan gewoonlijk (zoals iedereen) dus dat deed wel eventjes zeer. Ik heb dan iets kleins gegeten (muesli met yoghourt) als ontbijt en dan heb ik mij klaargemaakt om te gaan lopen met mijn riem met drank en energiebar rond de lende.
Om 9.30u was ik al richting Fort van Hoboken aan het lopen op een rustig tempo. Er waren nog niet veel mensen op straat, dus een lekker rustig loopje was het. Ik heb eerst mijn gebruikelijke "Hobokense" toer gedaan van ong. 12 km. Even een plaspauze thuis gemaakt en dan aan het 2e deel begonnen, nl naar het Nachtegalenpark. De tocht ernaartoe is in het begin niet zo tof (langs de Kolonel Silvertoplaan) maar eenmaal daar aangekomen, is het aangenaam lopen in de parkweggetjes.
Na het lopen in het park begon mijn drank stilaan op te geraken, maar ik kan toch niet meer dan 1 fles van een halve liter meenemen. Misschien in het vervolg iets kopen onderweg.
De terugtocht vanuit het park naar Hoboken ging nog redelijk vlot, al begon ik het een beetje in de knieën te voelen.
Toen ik thuis aankwam tegen de middag was de zon al veel meer warmte aan het geven, dus was het goed dat ik 's morgens ben gaan lopen.
Ik heb in totaal 3u gelopen, ik denk dat het ongeveer 25 km zal geweest zijn, geen volle 30, maar toch ook al niet slecht me dunkt.
Vandaag een testwedstrijd gelopen met de maatjes van team Haraka. Ieder liep op eigen niveau (8 km of 16 km).
Na een korte opwarming was het de start om 14u. De opkomst leek mij niet zo groot en het waren vooral atletiekclubs, dus ik had redelijk snel door dat het een snelle race zou worden.
De 10 mijl hield 4 rondes in van telkens 4 km, niet zo heel plezant om toerkes te moeten lopen, maar we moesten het ermee doen. Ik loop liever in een grote lus dan in toertjes.
Ik heb de hele tijd samengelopen met Jurgen, wij lopen hetzelfde tempo en we hadden nog genoeg adem om grapjes te maken en te babbelen, dus dat was heel aangenaam.
Jammer van de regenbui onderweg want dat was wel eventjes koud maar nadien kwam het zonnetje er terug een beetje door.
We hebben er uiteindelijk 1u33 over gedaan. Het madammeke met het roze truitje die ongeveer 100m voor ons liep, hebben we niet meer kunnen inhalen .
Morgen ga ik wat loslopen, rustig aan, niks forceren... En nu, platte rust!
Het is de afgelopen week wat stilletjes geweest op m'n blog. De reden hiervoor is dat ik niet meer ben gaan lopen.
Vorige week zondag had ik die zware duurloop gedaan waar ik toch nog 2 dagen last van heb gehad, woensdag was het dan verschrikkelijk weer, dan ben ik ook niet weggeraakt en voordat ik er erg in had, stond het weekend weer voor de deur.
Vandaag ben ik dan een toertje van een uur gaan doen. Normaal gezien had ik een wedstrijd van 10 km moeten lopen, maar volgende week is het ook al een wedstrijd en dan einde maart ook nog eens.
Toen ik een 10tal minuutjes aan het lopen was, schoot mijn hartslag direct de hoogte in, ik dacht dat het misschien te maken had met het kopje koffie dat ik nog had gedronken. Ik hield een stevig tempo aan, wat als resultaat gaf dat mijn hartslag niet echt daalde, maar goed, dan was het maar een soort fartlektraining. Op het laatste nog een goed sprintje en dan naar de bakker voor brood voor het middagmaal ;-).
Uiteindelijk was ik wel tevreden hoor. Ondanks de hoge hartslag ging het lopen wel vlotjes.
De week die nu komt zal terug volgens schema verlopen.
Volgend weekend (zondag) 16 km in Borsbeek om 14.30u als ik mij niet vergis. Supporters altijd welkom!!
De week is weeral als een sneltrein voorbijgeraasd.
Vandaag heb ik een lange duurloop gedaan van 2u45: van Hoboken naar het Rivierenhof, daar een toer en dan terug naar Hoboken.
Gelukkig had ik mijn MP3 mee, dat gaf toch wat afleiding want "alleen is maar alleen".
Er waren veel joggers, het is precies of half Antwerpen is aan het trainen voor de Ten Miles of de Marathon.
Ik had die nieuwe riem aangedaan met een flesje drinken erin en een energiereep. Slim om dit mee te nemen, anders had ik het zeker niet zo lang volgehouden.
In totaal heb ik 20 à 25 km gelopen, exact weet ik het niet.
Ik was wel blij dat ik thuis was, want het laatste stuk ging veel minder vlot.
Nu nog wat recupereren en om 16u bezoekers ontvangen...
.
.
.
De dag waar ik zo lang naar heb uitgekeken is eindelijk aangebroken!
.
