Deze keer heb ik niet uitgebreid de tijd kunnen nemen om al mijn trainingen en gemoedstoestanden in dit blog op te nemen.
Door de strenge winter was het vaak zeer zwaar om de lange duurlopen consequent af te werken. Wegens 2x ziekte heb ik een lange en gewone duurloop moeten laten schieten.
Gelukkig had ik veel steun aan mijn coach Thomas Smeulders en de andere "Parijzenaars" die ik via hem heb leren kennen: Ann en Lieven, Wim, Gudrun en Sofi.
Parijs 7 april 2013: wat eerst een droom leek, werd werkelijkheid.
Op zaterdag 6 april vertrokken we met de kinderen naar Parijs (met wagen), met name eerst naar het runnersdorp voor de nummerophaling. De rit ging vrij vlot en eenmaal daar toegekomen, had ik binnen de 15 minuten mijn startnummer. Puike organisatie was dat.
Dan richting hotel gereden, auto geparkeerd, alles uitgeladen en met mijn ouders en schoonfamilie die met de Thalys waren gekomen en in hetzefde hotel logeerden, iets gaan eten naast het hotel. Nadien nog even de stad ingetrokken voor een eerste indruk zonder mij al te moe te maken.
Het was al snel tijd om richting restaurant Villa Andrea te gaan waar we waren afgesproken met de andere lopers en hun familie. Iedereen was wat zenuwachtig en stelde zich de vraag of de form er wel was om de marathon comfortabel uit te lopen. Het was een gezellige maaltijd met zeer lekkere pasta. De familie vloog erin met aperitief en wijn, ik hield het bij water :lol:.
De tijd was gekomen om naar het hotel terug te keren, samen met Thomas en zijn familie namen we afscheid en spraken Thomas en ik af dat we mekaar om 6.45u zouden tegemoet komen in de hal beneden. Met de anderen waren we afgesproken op de Champs Elysées aan de Citroën garage om 8.15u om vervolgens naar de startvakken te gaan.
De jongens wilden die avond niet naar bed, dat zal je altijd voorhebben als je zelf wil rusten.
We lagen er uiteindelijk allemaal ongeveer samen in en ik had mijn wekker op 5.30u gezet. Echter had ik weinig geslapen omdat ik vreesde dat ik te laat zou wakker worden en dan alles zou mislopen. Om 4u40 keek ik op de klok en om 5u25 was ik blij dat ik kon opstaan.
Op stille wijze verorberde ik mijn marathonontbijt dat ik van thuis had meegenomen: vruchtensap, bruin brood met kippenwit, een banaan en een fles aquarius. Mijn loopgerief, reservekleren, isostar repen en een banaan had ik de avond voordien al klaargelegd dus had ik nog even tijd om rustig te douchen.
Tijd om te vertrekken, na een kort afscheid van Bart ging ik naar de hal waar Thomas mij al snel vergezelde. We namen de metro die vlak aan het hotel was en we waren niet de enige lopers op de metro.
Aan de eindhalte van lijn 2 stapten we af om zo richting start te gaan.Thomas moest zijn gerief nog afgeven, ik had een truitje aan boven mijn loopkleding dat ik kon wegsmijten en de plastik zak van de organisatie (tegen wind en eventuele regen) en Bart zou mijn reservegerief meenemen nadien.
We stapten naar de Champs Elyées om de anderen te ontmoeten, het was frisjes en er was al veel volk op de been.
Wim en Lieven hebben we nog gezien, Sofi en Gudrun helaas niet meer. Om 8.30u was het tijd om naar het startvak te gaan, ik zat in de groene zone bij het tijdvak van 4u.
Vooraan waren er 2 mensen op een podium ambiance aan het maken voor de opwarming en dat was nodig want het was te koud om te blijven stilstaan.
Ik hoorde zeggen dat de lopers van 3u waren vertrokken, dan die van 3u15, 3u30, 3u45 en dan was het eindelijk aan 4u. In totaal denk ik dat ik vertrok met 40 minuten vertraging.
Eindelijk was er beweging en passeerden we de officiële start, ik drukte op mijn garmin chrono voor m'n tijds- en km registratie.
Van het lange wachten en spanning moest ik helaas al naar het toilet. Maar eerst uitkijken naar de familie, die gingen aan het 5 km punt staan, aan de colonne. Vol spanning keek ik naar hen uit en inderdaad, daar stonden ze luid juichend. Oef, dan uitkijken naar een plasplek, aha een Mc Donalds, snel naar binnen, toilet was helaas boven maar dat kon mij niet schelen. Even chrono afduwen en gaan. Hopla, een lege blaas en ik kon weer verder, ik was natuurlijk een beetje naar achter geraakt maar het weer en de sfeer waren prima, dus ik had er goeie moed in.
Het was een zeer mooi parcours, we liepen door Bois de Boulogne, daar heb ik even mijn voet omgeslagen maar niks ernstigs gelukkig. De mensen rondom mij keken even bezorgd en vroegen of alles ok was, dat vond ik heel sympathiek.
Na Bois de Boulogne liepen we langs de Seine en op ong. 24 km zag ik de familie weer staan, even handjeklap met de kinderen gedaan en terug verdergelopen. Dan kwam een heel zwaar stuk: een viertal tunnels, telkens dat je bovenkwam en je tempo had teruggevonden, was er weer een tunnel. Na de tunnels kregen we bevoorrading, maar iedereen was vermoeid van die tunnels en vele lopers begonnen te stappen met als gevolg dat je er moeilijk voorbij geraakte, ook al wilde je wel lopen.
Dan volgde het stuk aan de andere kant van de Seine met het passeren van de Eiffeltoren om vervolgens naar Bois de Vincennes te lopen. Op 32-33 km kreeg ik het een beetje moeilijk en voelde ik mezelf vertragen. Ik keek niet meer naar mijn chrono want ik wist dat ik niet meer op het 4u tempo aan het lopen was en dat maakte op dat moment niet veel meer uit voor mij.
Er passeerde nog een ambulance, er zaten of lagen mensen aan de kant met krampen, velen begonnen te stappen. Dan kwam 35 km, 38 km, 41 km en de finish. Geweldig gevoel om de eindmeet te halen in 4u14 eigen chrono. De beenjes begonnen wat op te stijven, maar dat had ik verwacht.
Snel de anderen zoeken aan het grote scherm, iedereen had het gehaald en iedereen was content.
Met de familie was ik afgesproken aan de Arc de Triomphe, ik nam afscheid van de andere lopers en onder de Arc hielden we nog een korte fotosessie en dan namen we de metro richting hotel zodat ik een warme douche kon nemen.
De dag nadien las ik in de krant dat mijn officiële tijd 4u17 was (door de plasstop in Mc Donalds). Ik ben zeer tevreden, volgende keer probeer ik voor de 4u te gaan!
Mijn speciale dank gaat uit naar:
Mijn familie en Bart die voor mij klaarstonden als er op de kinderen moest gepast worden omdat ik "weeral" een lange duurloop of testwedstrijd moest doen.
Thomas, die een schema heeft ontwikkeld waarmee ik mijn tijd heb kunnen verbeteren en waarmee ik de marathon zonder blessures heb kunnen uitlopen. Ook enorm veel dank om mij te motiveren en raad te geven, dat heb ik enorm geapprecieerd.
De andere Parijzenaars voor het onderling ondersteunen: Sofi, Gudrun, Wim, Lieven en Ann. Ann heeft helaas niet kunnen meelopen wegens blessure, ik wens haar in ieder geval een spoedig herstel toe en een marathon waaraan ze wel kan deelnemen!
De vele supporters en sympathisanten aan de zijlijn die mij via facebook gevolgd hebben.
