Na de euforie van afgelopen maandag breekt de herstelperiode aan.
Maandag na het werk ben ik richting zwembad gefietst om wat los te zwemmen. Echter kreeg ik kramp in mijn linkervoet, zodat ik eigenlijk niet heel veel heb gezwommen maar vooral gestretcht in het water.
Woensdag ben ik dan gaan loslopen, héél rustig aan. Het was net alsof ik voor een eerste maal ging joggen, ik geraakte bijna niet vooruit.
Aangezien ik wat pijn had in mijn linkervoet, wou ik de zaken ook niet te hard forceren.
Donderdag en vrijdag heb ik dan "rustdag" gehouden op loopgebied. Zaterdag zijn we gaan rondwandelen in de stad en vandaag zondag ga ik niets doen qua sport.
Misschien ga ik morgen nog eens fietsen en/of zwemmen.
Het belangrijkste is dat die voet eerst volledig herstelt. Nadien kan ik terug langere duurlopen beginnen doen.
Het volgende "doel" is de Rivierenhofloop op 12 mei (10 km, een goei trainingeske ).
Maandag 23 april, the day after, wat gaat dat geven?
Ik heb niet bijzonder goed geslapen Je zou denken, je bent moe na zo'n marathon en je slaapt als een roos maar niets is minder waar. Waarschijnlijk werkte die adrenaline nog na.
In ieder geval, bij het opstaan voelde ik toch enige stijfheid in de beentjes.
Ik ging de trap voetje per voetje af en zelfs dan ging het nog lastig.
Bij aankomst in de stad na het afzetten van de kinderen kocht ik mij eerst een frutje (de Gazet van Antwerpen) want daar stonden de uitslagen al in.
Ik nam de tram naar het werk en kon mij nog inhouden om de Gazet niet op de tram open te slaan. Op het werk toegekomen controleerde ik mijn uitslag en wat bleek: 4u28', geen 4u31'. Geweldig, onder de 4u30' zelfs!
Zo fier als een gieter liet ik aan mijn lieve collega's mijn medaille zien en deed ik mijn verhaal. Het deed deugd dat iedereen zo enthousiast was. Enkelen hadden niet gedacht dat ik het zou gehaald hebben, maar die hadden mij onderschat .
Na het werk ging ik richting Hoboken om boodschappen te doen en nadien was ik van plan om met de fiets naar het zwembad te rijden om een paar baantjes te doen en op deze manier de spieren nog wat los te maken. Ik had echter een logistiek probleempje: ik had m'n sleutels en gsm thuis vergeten en kon dus niet binnen. Dan even "hulplijn Bart" gebeld bij de buren en daar even gewacht. 'k Heb daar nog een gezellige babbel gedaan. Eind goed al goed, Bart was er om mij binnen te laten en ik kon de boodschappen droppen en uiteindelijk richting zwembad vertrekken.
Bomma & bompa waren de kinderen van school gaan halen, door mijn "vertraging" waren die al thuisgekomen toen ik van het zwemmen terug was.
Toen Bart thuis was kraakten we nog een fleske champagne en genoten verder van de avond.
De dag waar ik zo lang naar heb uitgekeken is eindelijk aangebroken!
Na een slechte nachtrust (zenuwen!) liep de wekker af om 6.20u. Het enige dat mij nog te doen stond was eten, drinken en mezelf klaarmaken. Mijn sportzak had ik zaterdag al klaargemaakt.
Wat heb ik gegeten en gedronken als ontbijt: 1 glas kiwisap, 2 dubbele boterhammen met kippewit en als afsluiter een banaan.
Na afscheid genomen te hebben van het thuisfront was ik om 7.15u al op pad richting tram die er al direct aankwam, een meevaller! Onderweg stapten er nog enkele "collega-marathonners" op.
Iets voor 8u was ik al op linkeroever en het was er nog vrij rustig. Ik heb de omgeving verkend, mijn t-shirt gaan ophalen en gecheckt waar de vrachtwagen stond om mijn gerief straks af te geven . Ondertussen dronk ik rustig voort van mijn aquarius.
Tegen 8.30u waren mijn ouders er met supportershand van de GVA. We hebben rustig gepraat terwijl ik de laatste zaken aan mijn outfit aanpaste (borstnummer goed vastspelden, mp3 speler in broekzak, schoenen nog eens goed vastmaken, nog eens drinken, foto maken). Dan was het tijd om mijn sportzak af te geven en nog een laatste plasje te doen voor het vertrek.
Het was koud, dus mijn KW heb ik nog even aangehouden. En dan waren de ballonnenmannen er (de pacers zoals ze genoemd worden). Ik ging in het vak staan van 4u30, dat was mijn beoogde tijd.
9u27, tijd om de KW af te geven aan de mama en tussen de lopers te gaan staan.
9u30 de start, in tegenstelling tot de Ten Miles begonnen we al snel te bewegen. Eventjes een stuk op LO en dan de Waaslandtunnel in.
Ondertussen had ik een compagnon, genaamd Kris die mij sympathiek leek en hetzelfde tempo liep als ik. Samen begonnen we aan de klim in de tunnel, rustig aan zonder te forceren.
Na de tunnel gingen we langs Brouwersvliet de kaaien op tot op het Zuid. Op de kaaien waren heel weinig supporters, door het slechte weer misschien? Toen we op de Singel kwamen, zagen we dat de auto's daar allemaal stilstonden. Gelukkig waren de bestuurders sympathiek en kon er hier en daar een applausje af.
Van de Singel draaiden we rechtsaf naar de Kolonel Silvertoplaan om daar Hoboken in te gaan. Iedereen zat nog fris, er werd gebabbeld en gegrapt.
Aan de Steynstraat stonden man & kids om te supporteren en een energy bar aan te reiken na high five met de jongens gedaan te hebben kon ik weer verder.
Ondertussen zaten we al voorbij de 10 km en gingen we richting Sorghvliedt waar mijn loopmaatje Griet van team Haraka mij stond aan te moedigen. Ook Luc van team Haraka was er met de fiets om mij een stukje te volgen. Hij vroeg hoe het ging en of ik genoeg dronk. Ik zei dat ik altijd water genomen heb want die AA die ik in het begin eens genomen heb, was op mijn maag blijven liggen.
So far so good, we liepen richting Wilrijk en ik nam afscheid van Luc want die moest met de overzet naar LO voor de Ten Miles.
We kwamen aan de 20 km en alles ging nog vlot. In Wilrijk stond mijn ex-collega Veronique mij op te wachten met haar loopschoenen. Zij heeft ongeveer 1 à 2 km meegelopen en we hebben rustig gebabbeld.
Mijn compagnon Kris begon last van zijn dij te krijgen maar hij had niks pijnstillends bij en ikzelf had ook niks op zak.
Van Wilrijk gingen we Berchem in, langs Berchem station en de straatjes erachter (daar ken ik het niet zo goed) om dan richting Deurne-Zuid te gaan.
Daar stonden er 3 fietsbegeleiders op mij te wachten: nonkel Georges en Linda & Wim van de loopgroep. Heel plezant, ik kon nog gezellig praten en poseren voor de foto's. Ik voelde mij fris, sprak er zelfs over om later nog wat te versnellen qua tempo.
De ballonnenmannen bleven mooi voor mij lopen. Af en toe moest er eens ene gaan plassen maar die haalde ons direct weer in om terug het tempo aan te houden.
We waren het bord van de 30 km gepasseerd, nu volgde het "zwarte gat" want dit was mijn maximale trainingsafstand. Kris begon nu ook last te krijgen van zijn knieën, niet zo leuk natuurlijk.
We kwamen in het Rivierenhof, Kris moest helaas lossen. Ik bleef hetzelfde tempo aanhouden.
Daar stonden nog enkele supporters: Cathy, Cees en Eline, die hebben ook even gevolgd met de fiets en zijn dan teruggedraaid. Leuk dat ze zo lang gewacht hebben ;-).
Aan het kasteel van het Rivierenhof stonden mijn ouders met hun supportershand, die waren van LO met de tram naar daar gereden en gingen nadien met de tram 10 naar de Grote Markt om mij daar op te wachten.
Eenmaal we uit het Rivierenhof kwamen, barstte er een hagelbui los. Wim en Linda zijn dan teruggedraaid want die gingen nog grote toer fietsen. Nonkel Georges was nog steeds bij mij. De bui duurde gelukkig niet zo lang.
Mijn MP3 werkte niet dus heb ik die maar weggestoken. Tenslotte had ik die van de ganse tijd nog niet opgezet.
Aan de Slachthuislaan zag ik nog iemand staan: de Michael, ook met fiets. Hij sloot mee aan om mij verder aan te moedigen want de zwaarste kilometers waren aangetreden.
Ik zat op 38 km door mijn reserves. Er werden nog bananen en drank aangereikt, wat ik in dank aannam.
De laatste 4 km waren puur op wilskracht. Michael en nonkel Georges hebben mij nog heel goed begeleid.
Na de Slachthuislaan liepen we naar de Dam en dan even door park Spoor Noord om dan uiteindelijk via Ankerrui en Brouwersvliet terug op de kaai te komen. Ik zag het bord van 41 km staan en dacht bij mezelf "yes!".
Nonkel Georges en Michael namen even een andere weg want die mochten natuurlijk niet naar de aankomstzone.
De laatste 200m voelden alsof ik vleugeltjes had, daar stond de tijdsopname, 4u31 zag ik staan. Geweldig! Mijn doel behaald!
Trots op mezelf nam ik de medaille en "aluminiumfolie" in ontvangst om mij op te warmen.
Michael stond er ondertussen al en mijn ouders waren er ook. Nonkel Georges was nog snel even bloemen gaan halen, heel tof!
Mijn collega Marc kwam ineens ook opduiken, die had mij blijkbaar willen volgen van in het Rivierenhof maar had mij net gemist jammer genoeg.
Moe maar voldaan ging ik richting bagagedepot en kleedkamers om even wat frisse kleren aan te trekken. Het badje was voor thuis.
Doel bereikt, missie geslaagd!
Bedankt aan alle supporters, steunbetuigers, loopmaatjes van team Haraka en fietsbegeleiders!
Ook dank aan Bartje & de kids dat ze mij telkens mijn duurlopen lieten doen ;-).
).
.
De dag waar ik zo lang naar heb uitgekeken is eindelijk aangebroken!
