Het is te druk in huis! Een tijd geleden was het voor mij veel te stil in huis, Jelle weg, Joke niet veel thuis, ik had het er moeilijk mee. En nu kan ik niet goed tegen de drukte. Joke haar liefje is hier veel, ik vind dat heel leuk voor haar, ze zijn zo verliefd, maar ik kan niet zo goed tegen de drukte van die 2 meisjes, ik heb het gevoel dat ik mijn ding niet kan doen, ik vind totaal geen rust. IK heb zo'n nood aan alleen zijn, maar het lukt me totaal niet. Ik zou willen zitten huilen in Jelle zijn kamertje, een beetje door z'n spulletjes gaan, maar met die 2 en Marc in huis kan ik dat niet. En morgen nog bezoek van de ouders en schoonouders, ik zie er zo tegenop!! Wanneer zal ik een beetje rust vinden?
Nu ben ik op zoek naar wat rust, wat is dat moeilijk! Ik had het er gisteren over met mijn psycholoog, het liefst zou ik een tijdje helemaal alleen willen zijn, weg van het dagelijkse leven, weg van alle herinneringen, maar ik besef ook wel dat dat niet kan, ik zou me blijven zorgen maken om Joke en Marc, zij zouden het ook niet begrijpen, ik hang er aan vast...Ik heb ook geen zin om naar buiten te gaan, ik wil gewoon alleen thuis zijn en mijn eigen ding doen, maar ik voel mij tegengehouden door Joke die thuis is om te blokken. Er is altijd wel iets, van wanneer gaan we eten tot haal je eens dit of dat in de winkel. Ik snak er zo naar om alleen te zijn, en dat lukt me nu niet! En dan dat nieuwe jaar, mijn ouders belden me om een gelukkig nieuwjaar te wensen en te vragen wanneer we komen nieuwjaren. Ik heb daar totaal geen zin in, maar ik voel wel dat ik er niet onderuit kan, 'we hebben jou nog niet gezien sedert nieuwjaar, je broers en zus wel...' We hebben ze dan maar uitgenodigd om zondag te komen, samen met mijn schoonouders die we ook nog niet gezien hebben in het nieuwe jaar. Maar eigenlijk heb ik daar totaal geen zin in, waarom begrijpen ze niet dat het voor ons geen 'gelukkig nieuwjaar' is? Ik wil dit niet maar ik voel mij verplicht!
Gisteren ben ik naar de dokter geweest, het gaat niet meer, ik heb de feestdagen amper overleefd, nu wil ik even wat rust vinden. De rust die ik nu zo nodig heb, maar het is zo moeilijk om die te vinden. Marc begrijpt mij weeral niet, hij wil een 'gewoon leven', en blijkbaar kan dat niet met mij, het is weer allemaal mijn schuld... Wat hij met dat 'gewoon leven ' bedoeld kan hij niet zeggen, ik begrijp wel dat het voor hem ook niet gemakkelijk is, maar waarom reageert hij altijd zo verkeerd? Het is alsof hij me mijn rust niet gunt, alsof hij me niet begrijpt. Ik kan er nog steeds niet bij dat het nu van vorig jaar geleden is dat ik Jelle nog heb gezien, gehoord, gevoeld... Het lijkt nu al zo lang geleden, ik kan er niet tegen... Bijna zal het een jaar geleden zijn, ik zie daar zo tegen op, waarom gaat de tijd zo snel, waarom kan ik de tijd niet even stopzetten, of terugdraaien? IK wil dit leven niet meer, voor wie moet ik er nog zijn? Ik voel me zo nutteloos, alsof niemand mij nog nodig heeft...
Ik ben An
Ik ben een vrouw en woon in Damme () en mijn beroep is Verpleegkundige.
Ik ben geboren op 10/08/1964 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Ik heb een dochter van 19, ons zoontje van bijna 15 is in maart 2010 oveleden. Ik met deze blog mijn verdriet van me afs
